Ezechiasz radzi się proroka Izajasza
(2 Krl 19,1-7)1 Gdy król Ezechiasz tego wysłuchał, rozdarł szaty, nałożył wór i wszedł do domu Pana. 2 Posłał zarządcę pałacu Eliakima, pisarza Szebnę i starszych kapłanów, ubranych w wory, do proroka Izajasza, syna Amosa, 3 by powiedzieli mu: Tak mówi Ezechiasz: Ten dzień jest dniem utrapienia, kary i hańby, bo dzieci dojrzały do swoich narodzin, a nie ma siły, aby je urodzić. 4 Może Pan, twój Bóg, zechce usłyszeć słowa rab-szaka, którego wysłał jego pan, król asyryjski, aby ubliżał Bogu żywemu, i ukarze za słowa, które usłyszał Pan, twój Bóg. Wznieś więc modlitwę za tę resztę, która jeszcze pozostaje. 5 Słudzy króla Ezechiasza przyszli więc do Izajasza.
6 Izajasz zaś powiedział im: Tak oznajmijcie swojemu panu: Tak mówi Pan: Nie bój się słów, które usłyszałeś, a którymi znieważali Mnie słudzy króla Asyrii. 7 Oto Ja ześlę na niego takiego ducha, że gdy usłyszy pewną wiadomość, wróci do swojego kraju, a Ja sprawię, że padnie od miecza na swej ziemi.
Ponowna groźba Sennacheryba
(2 Krl 19,8-13)8 Gdy rab-szak powrócił, odnalazł króla Asyrii walczącego przeciw Libnie. Dowiedział się bowiem, że wyruszył on już z Lakisz. 9 Kiedy zaś król otrzymał wiadomość o Tirhace, królu Kusz: Tirhaka wyrusza, aby walczyć z tobą, wówczas wysłał posłów do Ezechiasza, polecając im: 10 Tak powiedzcie Ezechiaszowi, królowi Judy: Niech twój Bóg, w którym pokładasz nadzieję, nie zwodzi cię mową, że Jerozolima nie będzie wydana w ręce króla Asyrii. 11 Słyszałeś przecież, co uczynili królowie asyryjscy wszystkim krajom, skazując je na zniszczenie, a ty miałbyś ocaleć? 12 Czy bogowie narodów, które zniszczyli moi przodkowie, uratowali mieszkańców Gozan, Charan i Resef oraz Edanitów, którzy byli w Telassar? 13 Gdzie jest król Chamatu, król Arpadu, król miasta Sefarwaim, Heny i Iwwy?
Modlitwa Ezechiasza
(2 Krl 19,14-19)14 Gdy Ezechiasz wziął pismo z rąk posłów i je odczytał, udał się do domu Pana i rozwinął je przed Panem. 15 Ezechiasz modlił się do Pana słowami: 16 Panie Zastępów, Boże Izraela, który zasiadasz na cherubach, Ty jesteś Bogiem, jedynie Ty, dla wszystkich królestw ziemi. Ty uczyniłeś niebo i ziemię. 17 Panie, nadstaw ucha i wysłuchaj mnie. Panie, otwórz oczy i zobacz. Wysłuchaj wszystkich słów Sennacheryba, które przysłał, aby znieważać Boga żywego. 18 To prawda, Panie, że królowie Asyrii wyniszczyli wszystkie narody i ich kraje. 19 Powrzucali ich bogów w ogień, bo nie byli bogami. Zniszczyli ich, gdyż byli dziełem ludzkich rąk z drewna i kamienia. 20 Teraz więc, Panie, nasz Boże, wybaw nas z jego ręki, aby wszystkie królestwa ziemi poznały, że Ty, o Panie, jedynie Ty, jesteś Bogiem!
Orędzie Izajasza do króla
(2 Krl 19,20-34)21 Wtedy Izajasz, syn Amosa, posłał do Ezechiasza wiadomość: Tak mówi Pan, Bóg Izraela, do którego się modliłeś w sprawie Sennacheryba, króla Asyrii. 22 Takie jest słowo, które Pan wypowiedział o nim:
Gardzi tobą, szydzi z ciebie
dziewica, Córa Syjonu,
kpi z ciebie
Córa Jerozolimska.
23 Komu ubliżałeś i komu bluźniłeś?
Przeciw komu podniosłeś głos
i uniosłeś w górę oczy?
Przeciw Świętemu Izraela!
24 Przez swoje sługi urągałeś Panu.
Mówiłeś: Z mnóstwem moich rydwanów
dotarłem na najwyższe góry,
na szczyty Libanu.
Wyciąłem jego wyniosłe cedry,
wspaniałe cyprysy.
Wszedłem do jego najdalszych zakątków,
w jego leśną gęstwinę.
25 Kopałem studnie i piłem wodę.
Moimi stopami wysuszyłem
wszystkie kanały Egiptu.
26 Czy nie słyszałeś, że od dawna
to przygotowywałem?
Od zamierzchłych dni to obmyślałem,
a teraz przeprowadziłem.
Tak się stało, aby obrócić doszczętnie w ruiny
warowne miasta.
27 Ich mieszkańcy byli bezsilni,
przerażeni i zawstydzeni.
Stali się jak polne ziele
i młode rośliny,
wysuszone jak trawa na dachach i na polu
zanim urośnie.
28 Wiem, kiedy wstajesz i kiedy udajesz się na spoczynek,
kiedy wychodzisz i kiedy powracasz,
i kiedy unosisz się na Mnie gniewem.
29 Ponieważ złościsz się na Mnie
i twoja zuchwałość
dosięgła Moich uszu,
więc założę Moje kółko w twoje nozdrza
i Moje wędzidło w twoje wargi,
i sprawię, że powrócisz drogą,
którą przyszedłeś.
30 A to będzie dla ciebie znakiem:
W tym roku będziecie spożywać to, co wyrośnie z ziarna pozostałego po żniwach,
w przyszłym roku to, co dziko wyrośnie,
a w trzecim roku będziecie siać i zbierać,
zakładać winnice i jeść ich owoce!
31 Reszta, która ocalała z domu Judy,
ponownie zapuści w głąb korzenie
i w górze przyniesie owoce.
32 Z Jerozolimy bowiem wyjdzie Reszta,
grupa ocalonych z góry Syjon.
Dokona tego żarliwość Pana Zastępów.
33 Dlatego tak mówi Pan o królu Asyrii:
Nie wejdzie on do tego miasta,
nie wypuści tam strzały!
Nikt nie wyjdzie mu naprzeciw z tarczą
ani nie usypie przeciw niemu wału!
34 Drogą, którą przybył, powróci,
a do tego miasta nie wejdzie – wyrocznia Pana.
35 Osłonię to miasto, aby je ocalić,
ze względu na Mnie i na Mojego sługę Dawida.
Śmierć Sennacheryba
(2 Krl 19,35-37)36 Potem wyruszył anioł Pana i zabił w obozie asyryjskim sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi. Mieli wstać rano, a oto wszyscy byli już martwi. 37 Wtedy Sennacheryb, król Asyrii, zwinął obóz, odszedł i zatrzymał się w Niniwie. 38 A kiedy w domu oddawał pokłon swojemu bogu Nisrokowi, jego synowie Adramelek i Sereser zabili go mieczem. Sami zaś schronili się w ziemi Ararat. Wówczas królem po nim został jego syn Asarhaddon.
The King Asks Isaiah's Advice
(2 Kings 19.1-7)1 As soon as King Hezekiah heard their report, he tore his clothes in grief, put on sackcloth, and went to the Temple of the Lord. 2 He sent Eliakim, the official in charge of the palace, Shebna, the court secretary, and the senior priests to the prophet Isaiah son of Amoz. They also were wearing sackcloth. 3 This is the message which he told them to give to Isaiah: “Today is a day of suffering; we are being punished and are in disgrace. We are like a woman who is ready to give birth, but is too weak to do it. 4 The Assyrian emperor has sent his chief official to insult the living God. May the Lord your God hear these insults and punish those who spoke them. So pray to God for those of our people who survive.”
5 When Isaiah received King Hezekiah's message, 6 he sent back this answer: “The Lord tells you not to let the Assyrians frighten you by their claims that he cannot save you. 7 The Lord will cause the emperor to hear a rumor that will make him go back to his own country, and the Lord will have him killed there.”
The Assyrians Send Another Threat
(2 Kings 19.8-19)8 The Assyrian official learned that the emperor had left Lachish and was fighting against the nearby city of Libnah; so he went there to consult him. 9 Word reached the Assyrians that the Egyptian army, led by King Tirhakah of Ethiopia, was coming to attack them. When the emperor heard this, he sent a letter to King Hezekiah 10 of Judah to tell him: “The god you are trusting in has told you that you will not fall into my hands, but don't let that deceive you. 11 You have heard what an Assyrian emperor does to any country he decides to destroy. Do you think that you can escape? 12 My ancestors destroyed the cities of Gozan, Haran, and Rezeph, and killed the people of Betheden who lived in Telassar, and none of their gods could save them. 13 Where are the kings of the cities of Hamath, Arpad, Sepharvaim, Hena, and Ivvah?”
14 King Hezekiah took the letter from the messengers and read it. Then he went to the Temple, placed the letter there in the presence of the Lord, 15 and prayed, 16 “Almighty Lord, God of Israel, seated above the winged creatures, you alone are God, ruling all the kingdoms of the world. You created the earth and the sky. 17 Now, Lord, hear us and look at what is happening to us. Listen to all the things that Sennacherib is saying to insult you, the living God. 18 We all know, Lord, that the emperors of Assyria have destroyed many nations, made their lands desolate, 19 and burned up their gods—which were no gods at all, only images of wood and stone made by human hands. 20 Now, Lord our God, rescue us from the Assyrians, so that all the nations of the world will know that you alone are God.”
Isaiah's Message to the King
(2 Kings 19.20-37)21 Then Isaiah sent a message telling King Hezekiah that in answer to the king's prayer 22 the Lord had said, “The city of Jerusalem laughs at you, Sennacherib, and makes fun of you. 23 Whom do you think you have been insulting and ridiculing? You have been disrespectful to me, the holy God of Israel. 24 You sent your servants to boast to me that with all your chariots you had conquered the highest mountains of Lebanon. You boasted that there you cut down the tallest cedars and the finest cypress trees, and that you reached the deepest parts of the forests. 25 You boasted that you dug wells and drank water in foreign lands, and that the feet of your soldiers tramped the Nile River dry.
26 “Have you never heard that I planned all this long ago? And now I have carried it out. I gave you the power to turn fortified cities into piles of rubble. 27 The people who lived there were powerless; they were frightened and stunned. They were like grass in a field or weeds growing on a roof when the hot east wind blasts them.
28 “But I know everything about you, what you do and where you go. I know how you rage against me. 29 I have received the report of that rage and that pride of yours, and now I will put a hook through your nose and a bit in your mouth and will take you back by the same road you came.”
30 Then Isaiah said to King Hezekiah, “Here is a sign of what will happen. This year and next you will have only wild grain to eat, but the following year you will be able to plant grain and harvest it, and plant vines and eat grapes. 31 Those in Judah who survive will flourish like plants that send roots deep into the ground and produce fruit. 32 There will be people in Jerusalem and on Mount Zion who will survive, because the Lord Almighty is determined to make this happen.
33 “And this is what the Lord has said about the Assyrian emperor: ‘He will not enter this city or shoot a single arrow against it. No soldiers with shields will come near the city, and no siege mounds will be built around it. 34 He will go back by the same road he came, without entering this city. I, the Lord, have spoken. 35 I will defend this city and protect it, for the sake of my own honor and because of the promise I made to my servant David.’”
36 An angel of the Lord went to the Assyrian camp and killed 185,000 soldiers. At dawn the next day there they lay, all dead! 37 Then the Assyrian emperor Sennacherib withdrew and returned to Nineveh. 38 One day when he was worshiping in the temple of his god Nisroch, two of his sons, Adrammelech and Sharezer, killed him with their swords and then escaped to the land of Ararat. Another of his sons, Esarhaddon, succeeded him as emperor.