Dominacja babilońska
1 Lud tego kraju wybrał Jehoachaza, syna Jozjasza, i ustanowił go królem w Jerozolimie na miejsce jego ojca. 2 Jehoachaz miał dwadzieścia trzy lata, gdy został królem, i królował w Jerozolimie trzy miesiące. 3 Król Egiptu pozbawił go władzy w Jerozolimie i nałożył na kraj haracz – sto talentów srebra i talent złota. 4 Potem król Egiptu ustanowił Eliakima, jego brata, królem nad Judą i Jerozolimą, i zmienił jego imię na Jojakim, a Jehoachaza, jego brata, wziął Neko i uprowadził do Egiptu.
5 Jojakim miał dwadzieścia pięć lat, gdy został królem, i królował w Jerozolimie jedenaście lat. Czynił to, co złe w oczach Pana, swego Boga. 6 Wystąpił przeciwko niemu Nebukadnessar, król Babilonu, i zakuł go w dwa łańcuchy z brązu, aby uprowadzić go do Babilonu. 7 Nebukadnessar przywiózł do Babilonu niektóre naczynia domu Pana i złożył je w swoim pałacu w Babilonie.
8 A pozostałe dzieje Jojakima, jego obrzydliwości, które popełnił, i znalezione dowody świadczące przeciwko niemu, to jest opisane w Księdze Królów Izraela i Judy. A królem po nim został jego syn, Jojakin.
9 Jojakin miał osiem lat, gdy został królem, a królował w Jerozolimie trzy miesiące i dziesięć dni. I czynił to, co złe w oczach Pana. 10 Na początku roku król Nebukadnessar posłał i sprowadził go do Babilonu z drogocennymi naczyniami domu Pana, a królem nad Judą i Jerozolimą uczynił Sedecjasza, jego brata.
11 Sedecjasz miał dwadzieścia jeden lat, gdy został królem i królował w Jerozolimie jedenaście lat. 12 Czynił to, co złe w oczach Pana, swego Boga, i nie ukorzył się przed prorokiem Jeremiaszem, przemawiającym w imieniu Pana. 13 Zbuntował się także przeciwko królowi Nebukadnessarowi, który kazał mu przysiąc na Boga, i swój kark uczynił nieugiętym, a swe serce – nieustępliwym, aby nie zwrócić się ku Panu, Bogu Izraela. 14 Także wszyscy przełożeni kapłanów, kapłani i lud pomnażali niewierność, podobną do wszystkich obrzydliwości narodów, i zbezcześcili dom Pana, który On poświęcił w Jerozolimie.
15 Pan, Bóg ich ojców, posyłał do nich nieustannie swych wysłańców, ponieważ miał litość nad swym ludem, nad miejscem swego zamieszkania. 16 A oni drwili z posłańców Bożych, pogardzali Jego słowami i wyszydzali Jego proroków. Aż wzmógł się gniew Pana przeciwko ludowi, tak że nie było możliwości ocalenia. 17 I sprowadził przeciwko nim króla chaldejskiego, który zabił mieczem ich młodzieńców w ich świątyni. Nie miał litości dla młodzieńca ani dla dziewicy, dla starca ani sędziwego – wszystkich wydał w jego ręce. 18 Wszystkie naczynia domu Bożego, wielkie i małe, i skarby domu Pana oraz skarby króla i jego naczelników – wszystko sprowadził do Babilonu. 19 Spalono dom Boży i zburzono mury Jerozolimy. Spalono doszczętnie wszystkie jej pałace, a wszystkie drogocenne przedmioty przeznaczono do zniszczenia.
20 Król chaldejski uprowadził do Babilonu ocalałych od miecza i byli dla niego i jego synów niewolnikami aż do zapanowania królestwa Persji, 21 aby wypełniło się słowo Pana, wypowiedziane ustami Jeremiasza: Dopóki ziemia nie wywiąże się ze swoich szabatów, przez wszystkie dni swego spustoszenia będzie odpoczywać, aż wypełni się siedemdziesiąt lat.
22 W pierwszym roku króla perskiego Cyrusa, aby wypełniło się słowo Pana wypowiedziane przez Jeremiasza, wzbudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego i kazał ogłosić w całym swoim królestwie, a także na piśmie:
23 Tak mówi Cyrus, król perski: Pan, Bóg niebios, dał mi wszystkie królestwa ziemi. On też nakazał mi, abym zbudował Mu dom w Jerozolimie, która jest w Judzie. Ktokolwiek więc spośród was należy do całego Jego ludu – to Pan, jego Bóg, jest z nim – niech idzie!
King Joahaz of Judah
(2 Kings 23.30-35)1 The people of Judah chose Josiah's son Joahaz and anointed him king in Jerusalem. 2 Joahaz was twenty-three years old when he became king of Judah, and he ruled in Jerusalem for three months. 3 King Neco of Egypt took him prisoner and made Judah pay 7,500 pounds of silver and 75 pounds of gold as tribute. 4 Neco made Joahaz' brother Eliakim king of Judah and changed his name to Jehoiakim. Joahaz was taken to Egypt by Neco.
King Jehoiakim of Judah
(2 Kings 23.36—24.7)5 Jehoiakim was twenty-five years old when he became king of Judah, and he ruled in Jerusalem for eleven years. He sinned against the Lord his God. 6 King Nebuchadnezzar of Babylonia invaded Judah, captured Jehoiakim, and took him to Babylonia in chains. 7 Nebuchadnezzar carried off some of the treasures of the Temple and put them in his palace in Babylon. 8 Everything that Jehoiakim did, including his disgusting practices and the evil he committed, is recorded in The History of the Kings of Israel and Judah. His son Jehoiachin succeeded him as king.
King Jehoiachin of Judah
(2 Kings 24.8-17)9 Jehoiachin was eighteen years old when he became king of Judah, and he ruled in Jerusalem for three months and ten days. He too sinned against the Lord. 10 When spring came, King Nebuchadnezzar took Jehoiachin to Babylonia as a prisoner and carried off the treasures of the Temple. Then Nebuchadnezzar made Jehoiachin's uncle Zedekiah king of Judah and Jerusalem.
King Zedekiah of Judah
(2 Kings 24.18-20Jeremiah 52.1-3a)11 Zedekiah was twenty-one years old when he became king of Judah, and he ruled in Jerusalem for eleven years. 12 He sinned against the Lord and did not listen humbly to the prophet Jeremiah, who spoke the word of the Lord.
The Fall of Jerusalem
(2 Kings 25.1-21Jeremiah 52.3b-11)13 Zedekiah rebelled against King Nebuchadnezzar, who had forced him to swear in God's name that he would be loyal. He stubbornly refused to repent and return to the Lord, the God of Israel. 14 In addition, the leaders of Judah, the priests, and the people followed the sinful example of the nations around them in worshiping idols, and so they defiled the Temple, which the Lord himself had made holy. 15 The Lord, the God of their ancestors, had continued to send prophets to warn his people, because he wanted to spare them and the Temple. 16 But they made fun of God's messengers, ignoring his words and laughing at his prophets, until at last the Lord's anger against his people was so great that there was no escape.
17 So the Lord brought the king of Babylonia to attack them. The king killed the young men of Judah even in the Temple. He had no mercy on anyone, young or old, man or woman, sick or healthy. God handed them all over to him. 18 The king of Babylonia looted the Temple, the Temple treasury, and the wealth of the king and his officials, and took everything back to Babylon. 19 He burned down the Temple and the city, with all its palaces and its wealth, and broke down the city wall. 20 He took all the survivors to Babylonia, where they served him and his descendants as slaves until the rise of the Persian Empire. 21 And so what the Lord had foretold through the prophet Jeremiah was fulfilled: “The land will lie desolate for seventy years, to make up for the Sabbath rest that has not been observed.”
Cyrus Commands the Jews to Return
(Ezra 1.1-4)22 In the first year that Cyrus of Persia was emperor, the Lord made what he had said through the prophet Jeremiah come true. He prompted Cyrus to issue the following command and send it out in writing to be read aloud everywhere in his empire:
23 “This is the command of Cyrus, Emperor of Persia. The Lord, the God of Heaven, has made me ruler over the whole world and has given me the responsibility of building a temple for him in Jerusalem in Judah. Now, all of you who are God's people, go there, and may the Lord your God be with you.”