1 Jehoszafat spoczął przy swoich przodkach i przy swoich przodkach został pochowany w Mieście Dawida, a panowanie po nim objął jego syn, Joram. 2 Jego braćmi byli synowie Jehoszafata: Azariasz, Jechiel, Zachariasz, Azariasz, Mikael i Szefatiasz. Wszyscy oni byli synami Jehoszafata, króla Judy. 3 A ojciec dał im mnóstwo darów ze srebra, złota, drogocenne przedmioty oraz warowne miasta w Judzie, ale królestwo dał Joramowi, ponieważ on był pierworodnym.
4 Gdy Joram przejął królestwo swego ojca i się umocnił, pozabijał mieczem wszystkich swych braci, a także niektórych książąt Izraela. 5 Joram miał trzydzieści dwa lata, gdy został królem, i królował w Jerozolimie osiem lat. 6 Postępował drogą królów Izraela, tak jak to czynił ród Achaba, ponieważ jego żoną była córka Achaba; i czynił to, co złe w oczach Pana. 7 Pan nie chciał jednak zniszczyć domu Dawida ze względu na przymierze, które zawarł z Dawidem, powiedział bowiem, że na zawsze pozostawi pochodnię dla niego i dla jego synów.
8 Za jego czasów Edomici wyzwolili się spod władzy Judy i ustanowili nad sobą króla. 9 Joram wyruszył ze swymi dowódcami, a z nim wszystkie rydwany. I powstał w nocy i uderzył na Edomitów, którzy otaczali jego i dowódców rydwanów. 10 Wyzwolili się więc Edomici spod władzy Judy aż do dziś. W tym czasie wyzwoliła się również Libna spod jego władzy, ponieważ opuścił Pana, Boga swych ojców. 11 On także sporządził wyżyny w górach Judy, doprowadził do nierządu mieszkańców Jerozolimy i zwiódł Judę.
12 I doszło do niego pismo od Eliasza, proroka, takiej treści: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego przodka: Nie postępowałeś drogami Jehoszafata, twego ojca, ani drogami Asy, króla Judy, 13 lecz postępowałeś drogą królów Izraela, a Judę i mieszkańców Jerozolimy doprowadziłeś do uprawiania takiego nierządu, jaki uprawiał dom Achaba, a także pozabijałeś swych braci, ród twego ojca – lepszych od ciebie. 14 Dlatego też Pan potężnym ciosem uderzy w twój lud, twoich synów, twe żony i we wszystko, co posiadasz; 15 a ciebie dotknie ciężką chorobą, chorobą wnętrzności, które w tej chorobie będą z ciebie wychodzić przez wiele dni.
16 I Pan pobudził przeciwko Joramowi ducha Filistynów i Arabów, którzy byli w pobliżu Kuszytów. 17 Wystąpili przeciwko Judejczykom, zdobyli ich ziemię i zagarnęli wszystkie dobra znalezione w domu króla, uprowadzili także jego synów i jego żony. I nie pozostał mu żaden syn, tylko najmłodszy, Jehoachaz. 18 Po tym wszystkim Pan poraził jego wnętrzności nieuleczalną chorobą. 19 I tak było dzień w dzień. A po dwóch latach, gdy nadszedł koniec czasu, z powodu tej choroby wyszły z niego wnętrzności i umarł w wielkich cierpieniach. Jednak lud nie sprawił mu takiego ognia, jaki sprawiał dla jego ojców. 20 Miał trzydzieści dwa lata, gdy został królem, a królował w Jerozolimie osiem lat. I odszedł nieopłakiwany. Został pochowany w Mieście Dawida, lecz nie w grobach królewskich.
1 Jehoshaphat died and was buried in the royal tombs in David's City and his son Jehoram succeeded him as king.
King Jehoram of Judah
(2 Kings 8.17-24)2 Jehoram son of King Jehoshaphat of Judah had six brothers: Azariah, Jehiel, Zechariah, Azariahu, Michael, and Shephatiah. 3 Their father gave them large amounts of gold, silver, and other valuable possessions, and placed each one in charge of one of the fortified cities of Judah. But because Jehoram was the oldest, Jehoshaphat made him his successor. 4 When Jehoram was in firm control of the kingdom, he had all his brothers killed, and also some Israelite officials.
5 Jehoram became king at the age of thirty-two, and he ruled in Jerusalem for eight years. 6 He followed the wicked example of King Ahab and the other kings of Israel, because he had married one of Ahab's daughters. He sinned against the Lord, 7 but the Lord was not willing to destroy the dynasty of David, because he had made a covenant with David and promised that his descendants would always continue to rule.
8 During Jehoram's reign Edom revolted against Judah and became an independent kingdom. 9 So Jehoram and his officers set out with chariots and invaded Edom. There the Edomite army surrounded them, but during the night they managed to break out and escape. 10 Edom has been independent of Judah ever since. During this same period the city of Libnah also revolted, because Jehoram had abandoned the Lord, the God of his ancestors. 11 He even built pagan places of worship in the Judean highlands and led the people of Judah and Jerusalem to sin against the Lord.
12 The prophet Elijah sent Jehoram a letter, which read as follows: “The Lord, the God of your ancestor David, condemns you, because you did not follow the example of your father, King Jehoshaphat, or that of your grandfather, King Asa. 13 Instead, you have followed the example of the kings of Israel and have led the people of Judah and Jerusalem into being unfaithful to God, just as Ahab and his successors led Israel into unfaithfulness. You even murdered your brothers, who were better men than you are. 14 As a result, the Lord will severely punish your people, your children, and your wives, and will destroy your possessions. 15 You yourself will suffer a painful intestinal disease that will grow worse day by day.”
16 Some Philistines and Arabs lived near where some Ethiopians had settled along the coast. The Lord caused them to go to war against Jehoram. 17 They invaded Judah, looted the royal palace, and carried off as prisoners all the king's wives and sons except Ahaziah, his youngest son.
18 Then after all this, the Lord brought on the king a painful disease of the intestines. 19 For almost two years it grew steadily worse until finally the king died in agony. His subjects did not light a bonfire in mourning for him as had been done for his ancestors.
20 Jehoram had become king at the age of thirty-two and had ruled in Jerusalem for eight years. Nobody was sorry when he died. They buried him in David's City, but not in the royal tombs.