ROLA IZRAELA W PLANACH BOGA
Bóg wybrał Izrael
1 Mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię – ponieważ równocześnie potwierdza mi w Duchu Świętym moje sumienie – 2 że mam wielki smutek i nieustanny ból w swoim sercu. 3 Pragnąłbym bowiem sam być przeklęty i odłączony od Chrystusa dla moich braci, krewnych według ciała, 4 którymi są Izraelici. Do nich należą usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba Boża i obietnice, 5 ich są ojcowie i z nich jest Chrystus według ciała, Ten, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
6 To jednak nie oznacza, że zawiodło Słowo Boga. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem. 7 Nie dlatego wszyscy są dziećmi, że są potomstwem Abrahama, ale: W Izaaku zostanie powołane tobie potomstwo . 8 To zaś znaczy, że nie synowie cieleśni są dziećmi Boga, lecz za potomstwo są uznane dzieci obietnicy. 9 Takie bowiem było słowo obietnicy: W tym samym czasie przyjdę i Sara będzie miała syna . 10 Nie tylko ona, ale i Rebeka, która poczęła synów z jednego zbliżenia z mężczyzną, z Izaakiem, naszym ojcem. 11 Chociaż się jeszcze nie urodzili i nie dokonali niczego dobrego lub złego – aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, 12 nie na podstawie uczynków, lecz dzięki Temu, który powołuje – zostało jej powiedziane: Starszy będzie służył młodszemu , 13 jak napisano:
Jakuba umiłowałem,
Ezawa zaś znienawidziłem.
14 Co więc powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? To niemożliwe! 15 Powiedział przecież do Mojżesza:
Okażę miłosierdzie temu, komu chcę okazać,
a litość temu, nad kim chcę się litować.
16 Nie zależy więc to od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, lecz od Tego, który okazuje miłosierdzie, od Boga. 17 Pismo bowiem mówi do faraona: Po to cię wzbudziłem, abym mógł okazać na tobie Moją moc i aby zostało rozsławione Moje imię na całej ziemi . 18 A zatem komu chce, okazuje litość, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
Gniew i miłosierdzie Boga
19 Powiesz na to: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Kto jest w stanie sprzeciwić się Jego woli? 20 O, człowieku! Kim jesteś, że spierasz się z Bogiem? Czy naczynie może powiedzieć do tego, kto je uformował: Dlaczego mnie takim uczyniłeś? 21 Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły uczynić czy to naczynie kosztowne, czy pospolite? 22 Jeśli zaś Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, zniósł z wielką cierpliwością naczynia zasługujące na gniew, przygotowane ku zagładzie, 23 to dlatego, aby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach objętych miłosierdziem, które wcześniej przygotował ku chwale, 24 to jest na nas, których powołał nie tylko z Żydów, ale i spośród pogan. 25 Jak mówi też w księdze Ozeasza:
Nazwę nie Mój lud Moim ludem
i nie umiłowaną – umiłowaną.
26 I stanie się tak, że w miejscu, gdzie zostało im powiedziane:
Jesteście nie Moim ludem,
będą nazwani synami Boga żyjącego.
27 Izajasz zaś woła o Izraelu: Choćby synowie Izraela byli tak liczni jak piasek morski, to tylko Reszta będzie zbawiona . 28 Pan bowiem wypełni swoje słowo na ziemi skutecznie i szybko . 29 Jak to Izajasz wcześniej powiedział:
Jeśli Pan Zastępów nie pozostawiłby nam potomstwa,
stalibyśmy się jak Sodoma
i bylibyśmy podobni do Gomory.
Izrael i Ewangelia
30 Co więc powiemy? Powiemy, że poganie, nie zabiegając o sprawiedliwość, osiągnęli sprawiedliwość, tę sprawiedliwość, która jest z wiary. 31 Izrael zaś, który zabiegał o Prawo sprawiedliwości, do Prawa nie doszedł. 32 Dlaczego? Dlatego, że jego sprawiedliwość nie była z wiary, ale jakby z uczynków. Potknęli się o kamień potknięcia, 33 tak, jak napisano:
Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę zgorszenia,
a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
La elección de Israel
1 Digo la verdad en Cristo, no miento. Mi conciencia me da testimonio en el Espíritu Santo:
2 tengo una gran tristeza y un continuo dolor en mi corazón.
3 Porque desearía ser yo mismo maldecido y separado de Cristo, por amor a mis hermanos, por los de mi propia raza,
4 que son israelitas. De ellos son la adopción, la gloria, el pacto, la promulgación de la ley, el culto y las promesas.
5 De ellos son los patriarcas, y de ellos, desde el punto de vista humano, vino Cristo, el cual es Dios sobre todas las cosas. ¡Bendito sea por siempre! Amén.
6 Ahora bien, no estoy diciendo que la palabra de Dios haya fallado, porque no todos los que descienden de Israel son israelitas;
7 ni todos los descendientes de Abrahán son verdaderamente sus hijos, pues dice: «Tu descendencia vendrá por medio de Isaac.»
8 Esto significa que los hijos de Dios no son los descendientes naturales, sino aquellos que son considerados descendientes según la promesa.
9 La promesa dice así: «Por este tiempo vendré, y Sara tendrá un hijo.»
10 Y no solo esto. También sucedió cuando Rebeca concibió de un solo hombre, de nuestro antepasado Isaac,
11 aunque sus hijos todavía no habían nacido ni habían hecho algo bueno o malo; y para confirmar que el propósito de Dios no está basado en las obras sino en el que llama,
12 se le dijo: «El mayor servirá al menor.»
13 Como está escrito: «A Jacob amé, pero a Esaú aborrecí.»
14 Entonces, ¿qué diremos? ¿Que Dios es injusto? ¡De ninguna manera!
15 Porque Dios dijo a Moisés: «Tendré misericordia del que yo quiera, y me compadeceré del que yo quiera.»
16 Así pues, no depende de que el hombre quiera o se esfuerce, sino de que Dios tenga misericordia.
17 Porque la Escritura le dice al faraón: «Te he levantado precisamente para mostrar en ti mi poder, y para que mi nombre sea anunciado por toda la tierra.»
18 De manera que Dios tiene misericordia de quien él quiere tenerla y endurece a quien él quiere endurecer.
19 Entonces me dirás: ¿Por qué Dios todavía nos echa la culpa? ¿Quién puede oponerse a su voluntad?
20 Pero tú, hombre, ¿quién eres para discutir con Dios? ¿Acaso el vaso de barro le dirá al que lo formó por qué lo hizo así?
21 ¿Qué, no tiene derecho el alfarero de hacer del mismo barro un vaso para honra y otro para deshonra?
22 ¿Y qué si Dios, queriendo mostrar su ira y dar a conocer su poder, soportó con mucha paciencia los vasos de ira que estaban preparados para destrucción?
23 ¿Y qué si, para dar a conocer las riquezas de su gloria, se las mostró a los vasos de misericordia que él de antemano preparó para esa gloria?
24 Esos somos nosotros, a quienes Dios llamó, no solo de entre los judíos, sino también de entre los no judíos.
25 Como también se dice en Oseas:
«Llamaré “pueblo mío” al que no era mi pueblo,
y llamaré “amada mía” a la que no era mi amada.
26 Y en el lugar donde se les dijo: “Ustedes no son mi pueblo”,
allí serán llamados “hijos del Dios viviente”.»
27 También Isaías clama, en referencia a Israel: «Aunque los descendientes de Israel sean tan numerosos como la arena del mar, tan solo el remanente será salvo;
28 porque el Señor ejecutará su sentencia sobre la tierra con justicia y prontitud.»
29 Y como antes dijo Isaías:
«Si el Señor de los ejércitos no nos hubiera dejado descendencia,
ya seríamos como Sodoma, y nos pareceríamos a Gomorra.»
La justicia que es por fe
30 Entonces, ¿qué diremos? Que los no judíos, que no buscaban la justicia, la han alcanzado; es decir, la justicia que viene por medio de la fe.
31 Pero Israel, que buscaba una ley de justicia, no la alcanzó.
32 ¿Por qué? Porque no la buscaba a partir de la fe, sino a partir de las obras de la ley; y tropezaron en la piedra de tropiezo,
33 como está escrito:
«Yo pongo en Sión una piedra de tropiezo y una roca de caída;
pero el que crea en él, no será avergonzado.»