HISTORIA NASTĘPCÓW SALOMONA
Próby reform
1 Roboam udał się do Sychem, ponieważ do Sychem przybył cały Izrael, aby ustanowić go królem. 2 A Jeroboam, syn Nebata, gdy to usłyszał – a był on w Egipcie, dokąd uciekł przed królem Salomonem – wtedy wrócił z Egiptu. 3 Posłano bowiem i wezwano go, i przybył Jeroboam i cały Izrael, i mówili do Roboama: 4 Twój ojciec nałożył na nas ciężkie jarzmo, ale ty teraz uczyń lżejszą ciężką służbę twego ojca i twarde jarzmo, które na nas nałożył, a będziemy ci służyli. 5 On im odpowiedział: Przyjdźcie do mnie ponownie za trzy dni. I lud się rozszedł.
6 Wówczas król Roboam poradził się starszyzny, która służyła Salomonowi, jego ojcu, gdy ten jeszcze żył, i zapytał: Co mi radzicie odpowiedzieć temu ludowi? 7 Oni zaś mu powiedzieli: Jeśli będziesz dobry dla tego ludu i okażesz im życzliwość oraz będziesz przemawiał do nich łagodnymi słowami, to będą ci służyć przez wszystkie dni. 8 Lecz on odrzucił radę, której udzieliła mu starszyzna, i poradził się młodzieńców, którzy z nim wyrośli i stanowili jego otoczenie. 9 I zapytał ich: Co radzicie odpowiedzieć temu ludowi, który zwrócił się do mnie z taką prośbą: Uczyń lżejszym jarzmo, które nałożył na nas twój ojciec. 10 I młodzieńcy, którzy razem z nim wyrośli, powiedzieli mu: Tak powinieneś odpowiedzieć ludowi, który cię prosił: Twój ojciec uczynił ciężkim nasze jarzmo, ale ty uczyń je dla nas lżejszym. Ty zatem im odpowiesz: Mój mały palec jest grubszy niż biodra mego ojca. 11 Wprawdzie mój ojciec nałożył na was ciężkie jarzmo, ale ja jeszcze dołożę do waszego jarzma; mój ojciec karcił was biczami – a ja skorpionami.
12 Trzeciego dnia przyszedł Jeroboam i cały lud do Roboama zgodnie z nakazem króla, który powiedział: Wróćcie do mnie trzeciego dnia. 13 A król odpowiedział im szorstko. Król Roboam odrzucił radę starszyzny 14 i przemówił do nich według rady młodzieńców: Ciężkie jarzmo nałożono na was, lecz ja dołożę do niego; ojciec mój karcił was biczami – a ja skorpionami.
15 Król więc nie wysłuchał ludu, ponieważ takie było zrządzenie Boże, aby Pan wypełnił swoje słowo, które powiedział przez Achiasza z Szilo do Jeroboama, syna Nebata.
16 Cały Izrael zobaczył, że król go nie wysłuchał, i odpowiedział lud królowi:
Co mamy wspólnego z Dawidem?
Nie mamy dziedzictwa z synem Jessego!
Wszyscy do swoich namiotów, Izraelu!
A ty, Dawidzie, pilnuj swojego domu.
Odszedł więc cały Izrael do swoich namiotów.
17 Roboam zaś panował tylko nad tymi Izraelitami, którzy mieszkali w miastach judzkich. 18 Gdy król Roboam posłał Hadorama, który był przełożonym nad robotnikami przymusowymi, Izraelici obrzucali go kamieniami, aż zmarł. Król Roboam zaś wsiadł spiesznie na rydwan i uciekł do Jerozolimy.
19 W ten sposób Izrael oddzielił się od domu Dawida, aż do dnia dzisiejszego.
Rebelión de Israel
(1 R 12.1-24)1 Roboán fue a Siquén, porque en Siquén se había reunido todo Israel para hacerlo rey.
2 Jeroboán hijo de Nabat estaba en Egipto, adonde había huido a causa del rey Salomón, pero cuando supo esto volvió de Egipto,
3 pues mandaron a llamarlo. Al llegar Jeroboán, él y todos los israelitas hablaron con Roboán y le dijeron:
4 «Tu padre hizo muy pesado nuestro yugo. Aliviana un poco la dura servidumbre y el pesado yugo con que tu padre nos oprimió, y te serviremos.»
5 Pero él les dijo:
«Vengan a verme dentro de tres días.»
En cuanto el pueblo se fue,
6 el rey Roboán les pidió consejo a los ancianos que habían estado al servicio de Salomón, su padre, cuando este vivía. Les dijo:
«¿Qué me aconsejan ustedes responder a esta gente?»
7 Ellos le contestaron:
«Si te conduces bien con ellos, y eres de su agrado, y les hablas amablemente, ellos te servirán siempre.»
8 Pero Roboán no hizo caso del consejo de los ancianos, sino que les pidió consejo a los jóvenes que se habían criado con él y que estaban a su servicio.
9 Les dijo:
«¿Qué me aconsejan ustedes responder a esta gente? ¡Han venido a decirme: “Aliviana un poco el yugo con que tu padre nos oprimió”!»
10 Los jóvenes que se habían criado con él le contestaron:
«Pues a esa gente que ha venido a decirte: “Tu padre hizo muy pesado nuestro yugo, así que aliviana tú nuestra carga”, vas a decirle: “Mi dedo meñique es más grueso que los lomos de mi padre.
11 Y si mi padre hizo pesado su yugo, yo voy a hacerlo aún más pesado; si mi padre los castigó con azotes, ¡yo los voy a castigar con látigos!”»
12 Al tercer día Jeroboán y todo el pueblo fueron a ver al rey Roboán, puesto que él les había dicho que volvieran tres días después.
13 Pero el rey Roboán les respondió con aspereza, pues dejó de lado el consejo de los ancianos
14 y les habló siguiendo el consejo de los jóvenes. Les dijo: «Si mi padre les hizo pesado su yugo, yo lo voy a hacer más pesado; si mi padre los castigó con azotes, ¡yo los voy a castigar con látigos!»
15 Y el rey no le hizo caso al pueblo porque esto provenía de Dios, para que el Señor cumpliera lo que le había dicho a Jeroboán hijo de Nabat por medio de Ajías el silonita.
16 Al ver todos los israelitas que el rey no les había hecho caso, reaccionaron contra él y le dijeron:
«¿Qué tenemos nosotros que ver con David? ¡No tenemos nada que ver con el hijo de Yesé! ¡Vamos, israelitas, regresen a sus campamentos! ¡Y tú, David, ocúpate de tu casa!»
Fue así como todos los israelitas se fueron a sus tiendas.
17 Pero Roboán siguió reinando sobre los israelitas que habitaban en las ciudades de Judá.
18 Luego el rey Roboán envió a Hadorán, que estaba a cargo de los tributos, pero los israelitas lo apedrearon, y así murió. Entonces el rey Roboán subió en su carro y a toda prisa huyó a Jerusalén.
19 Fue así como los israelitas se apartaron de la casa de David, hasta el día de hoy.