PSALM 142 [141]
Bóg moją ucieczką
1 Pieśń pouczająca, Dawida, gdy był w jaskini. Modlitwa.
2 Głośno wołam do Pana,
głośno błagam Pana.
3 Wylewam przed Nim swoją skargę,
wyjawiam przed Nim swą niedolę.
4 Gdy duch we mnie słabnie,
Ty znasz moją ścieżkę.
Na drodze, którą idę,
zastawili na mnie sidła.
5 Spójrz w prawo i zobacz,
nie ma nikogo, kto mógłby mi pomóc!
Nie ma dla mnie ucieczki,
nikt nie troszczy się o moje życie.
6 Do Ciebie wołam, Panie,
mówię: Ty jesteś moją ucieczką,
dziedzictwem moim w krainie żyjących.
7 Usłysz moje wołanie,
bo jestem bardzo słaby!
Ratuj mnie przed tymi, którzy mnie prześladują,
bo są silniejsi ode mnie!
8 Wyprowadź mnie z więzienia,
bym mógł wysławiać Twoje imię!
Otoczą mnie sprawiedliwi,
gdy okażesz mi dobroć.
Clamor en medio de la angustia
Masquil de David. Oración que hizo cuando estaba en la cueva.
1 Con mi voz clamo al Señor;
con mi voz le pido su misericordia.
2 En su presencia expongo mi queja;
en su presencia expreso mi angustia.
3 Cuando estoy por rendirme,
tú, Señor, sabes por dónde debo ir.
En mi camino me han tendido trampas.
4 Miro a un lado y me doy cuenta
de que a nadie le intereso;
refugio no tengo, y a nadie le importo.
5 Señor, yo clamo a ti,
porque tú eres mi única esperanza;
¡eres todo lo que tengo en esta vida!
6 ¡Atiende mi queja, porque estoy desesperado!
¡Líbrame de los que me persiguen,
pues en fuerzas me superan!
7 ¡Líbrame de la angustia que me oprime,
y así podré alabar tu nombre!
Así me rodearán los hombres honrados
al ver que me has tratado con bondad.