PSALM 42 [41]
PSALMYKSIĘGA DRUGA
Tęsknota za Bogiem i świątynią
1 Przewodnikowi chóru. Pieśń pouczająca. Synów Koracha.
2 Jak łania pragnie wody ze strumieni,
tak moja dusza pragnie Ciebie, Boże.
3 Moja dusza tęskni za Bogiem, Bogiem żywym
– kiedy przyjdę i ujrzę oblicze Boga?
4 Łzy stały się moim pożywieniem we dnie i w nocy,
gdy cały dzień mnie pytają: Gdzie jest twój Bóg?
5 Moja dusza rozczula się, gdy wspominam,
jak kroczyłem w tłumie, idąc do domu Bożego,
wśród głosów radości i dziękczynienia świątecznego orszaku.
6 Dlaczego się smucisz, moja duszo,
czemu się we mnie trwożysz?
Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę Go sławił
– On jest moim zbawieniem i Bogiem!
7 Moja dusza dręczy się we mnie,
więc wspominam Cię z ziemi Jordanu i Hermonu, z góry Misar.
8 Otchłań wzywa otchłań hukiem Twoich wodospadów,
wszystkie fale i nawałnice przewaliły się nade mną.
9 W dzień okazuje mi Pan swoją łaskę,
a w nocy Mu śpiewam
i modlę się do Boga mojego życia.
10 Mówię do Boga: Opoko moja, dlaczego mnie zapomniałeś?
Czemu chodzę smutny, czemu wróg mnie gnębi?
11 Obelgi moich wrogów kruszą mi kości,
gdy cały dzień mnie pytają: Gdzie jest twój Bóg?
12 Dlaczego się smucisz, moja duszo,
czemu się we mnie trwożysz?
Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę Go sławił
– On jest moim zbawieniem i Bogiem!
LIBRO II
Sed de Dios
Al músico principal. Masquil de los hijos de Coré.
1 Como ciervo que brama por las corrientes de agua,
así mi alma clama por ti, mi Dios.
2 Mi alma tiene sed de ti, Dios de la vida;
¿cuándo vendré a presentarme ante ti, mi Dios?
3 Mis lágrimas son mi pan, de día y de noche,
pues a todas horas me preguntan:
«¿Dónde está tu Dios?»
4 Pienso en esto, y se me parte el alma;
recuerdo cuando acompañaba yo a la multitud,
cuando la conducía hasta el templo de Dios
entre voces de alegría y de alabanza,
entre la alegría del pueblo en fiesta.
5 ¿Por qué te desanimas, alma mía?
¿Por qué te inquietas dentro de mí?
Espera en Dios, porque aún debo alabarlo.
¡Él es mi Dios! ¡Él es mi salvador!
6 Dios mío, mi alma está muy abatida.
Por eso me acuerdo de ti
desde estas tierras del Jordán,
desde los montes Hermón y Mizar.
7 Un abismo llama a otro abismo,
y resuena la voz de tus cascadas.
Todas tus ondas y tus olas pasan sobre mí.
8 Pero tú, Señor, durante el día
me enviarás tu gran misericordia,
y por la noche tu cántico estará conmigo,
con mi oración a ti, Dios de mi vida.
9 Dios mío y Roca mía, yo te pregunto:
¿Por qué te has olvidado de mí?
¿Por qué debo andar acongojado
y sufrir por la opresión del enemigo?
10 Siento un dolor mortal en los huesos
cuando mis enemigos me afrentan,
cuando a todas horas me preguntan:
«¿Dónde está tu Dios?»
11 ¿Por qué te desanimas, alma mía?
¿Por qué te inquietas dentro de mí?
Espera en Dios, porque aún debo alabarlo.
¡Él es mi Dios! ¡Él es mi salvador!