Data obchodów Święta Paschy
1 W pierwszym miesiącu drugiego roku po wyjściu z ziemi egipskiej Pan powiedział do Mojżesza na pustyni Synaj: 2 Niech Izraelici obchodzą Paschę w oznaczonym czasie. 3 Będziecie ją obchodzić dnia czternastego tego miesiąca, o zmierzchu. Macie ją obchodzić w oznaczonym czasie zgodnie ze wszystkimi ustawami i nakazami. 4 Mojżesz nakazał więc Izraelitom, by obchodzili Paschę. 5 I obchodzili Paschę na pustyni Synaj czternastego dnia pierwszego miesiąca, o zmierzchu. Izraelici wykonali wszystko tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Zasady świętowania dla będących w stanie nieczystości
6 Znaleźli się jednak mężczyźni, którzy stali się nieczystymi przez dotknięcie zwłok i dlatego nie mogli w tym dniu obchodzić Paschy. Tego samego dnia mężczyźni ci przyszli do Mojżesza i Aarona 7 i powiedzieli do nich: Wprawdzie z powodu dotknięcia zwłok staliśmy się nieczyści, czemu jednak mamy być wykluczeni spośród Izraelitów ze złożenia daru ofiarnego dla Pana w oznaczonym czasie? 8 Mojżesz im odpowiedział: Zaczekajcie, a ja się dowiem, co Pan nakaże względem was. 9 Wtedy Pan powiedział do Mojżesza: 10 Tak powiedz Izraelitom: Każdy spośród was lub waszych potomków, kto stałby się nieczystym z powodu dotknięcia zwłok albo kto znajdowałby się w dalekiej podróży, powinien obchodzić Paschę dla Pana. 11 Winni ją obchodzić w drugim miesiącu, czternastego dnia o zmierzchu, spożywając przaśny chleb i gorzkie zioła. 12 Niech nic nie zostawiają z niej do rana ani niech nie łamią żadnej kości. Powinni ją obchodzić zgodnie ze wszystkimi ustawami dotyczącymi Paschy. 13 Natomiast każdy, kto będąc czystym i nie znajdując się w podróży, zaniedba obchodzenia Paschy, zostanie usunięty spośród swego ludu, ponieważ nie przyniósł Panu daru ofiarnego w oznaczonym czasie. Taki człowiek poniesie karę za swój grzech. 14 Gdyby wśród was zamieszkał jakiś przybysz i chciał obchodzić Paschę dla Pana, powinien ją obchodzić według ustaw i nakazów dotyczących Paschy. Będziecie mieli jednakową ustawę zarówno dla przybysza jak i dla tubylca.
Obłok Pana
15 W dniu postawienia Przybytku okrył go wraz z Namiotem Świadectwa obłok, który od wieczora aż do rana unosił się nad Przybytkiem, przypominając z wyglądu ogień. 16 I tak działo się zawsze: za dnia okrywał go obłok, ale w nocy miał wygląd ognia. 17 Gdy obłok podnosił się znad Namiotu, Izraelici wyruszali, a w miejscu, gdzie się zatrzymywał, rozbijali obóz. 18 Izraelici wyruszali na rozkaz Pana i na rozkaz Pana rozbijali obóz. Obozowali tak długo, jak długo obłok spoczywał nad Przybytkiem. 19 Nawet wtedy, gdy obłok przez długi czas pozostawał nad Przybytkiem, Izraelici byli posłuszni rozkazowi Pana i nie wyruszali. 20 Zdarzało się, że obłok krótki czas spoczywał nad Przybytkiem. I wtedy także na rozkaz Pana rozbijali obóz i na rozkaz Pana wyruszali. 21 Zdarzało się jednak, że obłok pozostawał tylko od wieczora do rana. Nad ranem podnosił się i wówczas wyruszali. Innym razem pozostawał przez dzień i noc. Potem się podnosił i także wtedy wyruszali. 22 Czy pozostawał dwa dni, czy miesiąc, czy też przez dłuższy czas – dopóki obłok znajdował się nad Przybytkiem, okrywając go, obozowali także Izraelici i nie wyruszali; a gdy się podnosił, wyruszali. 23 Na rozkaz Pana rozbijali obóz i na rozkaz Pana wyruszali. Przestrzegali nakazów Pana, przekazanych przez Mojżesza.
Celebración de la pascua
1 El Señor habló con Moisés en el desierto de Sinaí. Era el mes primero del segundo año de su salida de Egipto. Le dijo:
2 «Los hijos de Israel celebrarán la pascua a su debido tiempo.
3 Y ese debido tiempo es el día catorce de este mes, entre la tarde y la noche. La celebrarán siguiendo todos sus ritos y todas sus leyes.»
4 Moisés habló entonces con los hijos de Israel para que celebraran la pascua,
5 y así lo hicieron los hijos de Israel: la celebraron en el desierto de Sinaí el día catorce del mes primero, entre la tarde y la noche, siguiendo todo lo que el Señor le había ordenado a Moisés.
6 Pero algunos de ellos estaban impuros por haber tocado un cadáver, así que no pudieron celebrar la pascua ese día. Se presentaron entonces ese mismo día ante Moisés y Aarón,
7 y les dijeron:
«Nosotros estamos impuros porque tocamos un cadáver. ¿Se nos impedirá por eso presentar nuestra ofrenda al Señor en su momento, junto con el resto de los hijos de Israel?»
8 Y Moisés les respondió:
«Esperen a que el Señor me diga qué hacer en el caso de ustedes.»
9 Y el Señor habló con Moisés, y le dijo:
10 «Habla con los hijos de Israel, y diles: “Cualquiera de ustedes o de sus descendientes, que se encuentre impuro por haber tocado un cadáver, o que se halle lejos, o ausente, celebrará también la pascua del Señor;
11 pero la celebrará el día catorce del mes segundo, entre la tarde y la noche. Comerán la pascua con panes sin levadura y hierbas amargas,
12 sin dejar nada del animal sacrificado para el día siguiente, y sin quebrarle un solo hueso. La celebrarán siguiendo todos los ritos de la pascua.
13 Pero si alguien, estando limpio y sin encontrarse de viaje, deja de celebrar la pascua, será eliminado de entre su pueblo por no haber presentado en su momento la ofrenda del Señor. Esa persona cargará con su pecado.
14 »”Si entre ustedes vive algún extranjero, y celebra la pascua del Señor, deberá celebrarla siguiendo el rito y las leyes de la pascua. Tanto los extranjeros como los nacidos en la tierra celebrarán un mismo rito.”»
La nube sobre el tabernáculo
(Ex 40.34-38)15 El día que el tabernáculo fue erigido, la nube se posó sobre la tienda del testimonio y cubrió el tabernáculo, y desde la tarde y hasta la mañana siguiente la nube sobre el tabernáculo parecía ser de fuego.
16 Esto era siempre así: De día, la nube cubría el tabernáculo, y de noche lo cubría esa apariencia de fuego.
17 Cuando la nube se levantaba del tabernáculo, los hijos de Israel se ponían en marcha; cuando la nube se detenía en algún lugar, los hijos de Israel acampaban.
18 A una orden del Señor, los hijos de Israel se ponían en marcha; a otra orden del Señor, acampaban; y mientras la nube permanecía sobre el tabernáculo, ellos permanecían acampados.
19 Si la nube se detenía sobre el tabernáculo mucho tiempo, los hijos de Israel respetaban la orden del Señor y no partían;
20 pero si la nube permanecía poco tiempo sobre el tabernáculo, a una orden del Señor acampaban, y a una orden del Señor partían.
21 Algunas veces la nube se detenía desde la tarde hasta el día siguiente, otras veces la nube se levantaba por la mañana. Cuando se detenía un solo día, o cuando se levantaba por la noche, se ponían en marcha.
22 Podían pasar dos días, un mes, o un año, si la nube permanecía sobre el tabernáculo, los hijos de Israel seguían acampados y no se movían; pero si la nube se levantaba, ellos se ponían en marcha.
23 A una orden del Señor acampaban, y a una orden del Señor se ponían en marcha, siempre siguiendo las órdenes del Señor, tal y como él lo había ordenado por medio de Moisés.