Ofiary zadośćuczynienia
1 A oto prawo dotyczące ofiary zadośćuczynienia. Jest to rzecz najświętsza. 2 Ofiarę zadośćuczynienia powinno się zabijać na tym samym miejscu co ofiarę całopalną, a jej krwią należy skropić ołtarz dokoła. 3 Należy złożyć w ofierze cały jej tłuszcz, ogon, tłuszcz, który okrywa wnętrzności, 4 obie nerki oraz tłuszcz, który jest na nich i sięga aż do lędźwi, płat tłuszczu na wątrobie – będzie oddzielony od nerek. 5 Kapłan spali to na ołtarzu jako ofiarę spalaną w ogniu dla Pana. Jest to ofiara zadośćuczynienia. 6 Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Będzie ją zaś spożywał na miejscu poświęconym. Jest to rzecz najświętsza. 7 Do ofiary przebłagalnej za grzech odnosi się takie samo prawo jak do ofiary zadośćuczynienia. Będzie ona należeć do tego kapłana, który dokonuje przebłagania.
8 Skóra ofiary, którą ktoś przyniósł do kapłana na ofiarę całopalną, będzie należeć do kapłana, który złożył ofiarę. 9 Również każda ofiara pokarmowa, upieczona w piecu albo przyrządzona w rondlu czy na patelni, będzie należeć do kapłana, który ją złożył. 10 Każda jednak ofiara pokarmowa zaprawiona oliwą albo sucha będzie należeć do wszystkich synów Aarona po równej części.
Ofiary wspólnotowe
11 A oto prawo odnoszące się do ofiary wspólnotowej, którą składa się Panu. 12 Jeżeli ktoś składa ją jako ofiarę dziękczynną, to wraz z ofiarą dziękczynną złoży także upieczone przaśne placki zmieszane z oliwą i upieczone przaśne podpłomyki pomazane oliwą – placki z najlepszej mąki zaczynione i zmieszane z oliwą. 13 Oprócz placków należy jeszcze złożyć chleb upieczony na zakwasie jako dar przy ofierze dziękczynnej wspólnotowej. 14 Z każdej ofiary przyniesie jedną część jako szczególny dar dla Pana. Należy się to kapłanowi, który kropi krwią ofiarę wspólnotową.
15 Mięso ofiary dziękczynnej wspólnotowej należy spożyć tego samego dnia, w którym zostało ofiarowane, nie wolno z niego nic zostawić do rana. 16 Jeżeli jednak jego dar jest ofiarą ślubowaną albo dobrowolną, to powinno się ją spożyć tego samego dnia. To zaś, co z niej pozostanie, można spożyć następnego dnia. 17 Gdyby jednak część mięsa tej ofiary pozostała jeszcze na trzeci dzień, to należy ją spalić w ogniu. 18 Jeśliby zaś ktoś spożył mięso ofiary wspólnotowej na trzeci dzień, to ta ofiara nie będzie przyjęta i nie będzie policzona temu, który ją złożył. Jest to bowiem coś odrażającego, a ten, kto ją spożyje, zaciągnie winę. 19 Również mięso, które się zetknęło z czymś nieczystym, nie powinno być jedzone, lecz należy je spalić w ogniu. Każdy, kto jest czysty, może spożywać mięso. 20 Jeżeli jednak ktoś jest nieczysty i spożywa mięso ofiary wspólnotowej, które należy do Pana, zostanie wykluczony spośród swojego ludu. 21 Jeżeli ktoś dotknie czegokolwiek nieczystego: jakiejś nieczystości człowieka albo nieczystego zwierzęcia, albo jakiejkolwiek nieczystej obrzydliwości i spożyje mięso ofiary wspólnotowej, która należy do Pana, zostanie wykluczony spośród swojego ludu.
Zakaz spożywania tłuszczu i krwi
22 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 23 Tak powiedz Izraelitom: Nie wolno wam spożywać tłuszczu z wołu, owcy i kozy. 24 Tłuszczu padliny lub zwierząt rozszarpanych możecie używać do różnych celów, ale nie wolno wam go spożywać. 25 Każdy, kto spożywa tłuszcz zwierzęcia, które składa się na ofiarę dla Pana, zostanie wykluczony spośród swojego ludu. 26 W żadnym miejscu gdziekolwiek mieszkacie, nie spożywajcie żadnej krwi: ani ptaków, ani bydła. 27 Każdy, kto będzie spożywał jakąkolwiek krew, zostanie wykluczony spośród swojego ludu.
Część z ofiar pojednania należna kapłanom
28 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 29 Powiedz Izraelitom: Kto pragnie złożyć Panu ofiarę wspólnotową, niech przyniesie swój dar Panu, wzięty ze swojej ofiary wspólnotowej. 30 Własnoręcznie przyniesie na ofiarę spalaną dla Pana tłuszcz z mostka i mostek i wykona nim obrzęd kołysania przed Panem. 31 Kapłan spali tłuszcz na ołtarzu, mostek zaś będzie należał do Aarona i do jego synów. 32 Prawy udziec dacie kapłanowi jako dar z waszych ofiar wspólnotowych. 33 Prawy udziec otrzyma ten spośród synów Aarona, który składa krew i tłuszcz na ofiarę wspólnotową. 34 Wziąłem bowiem od Izraelitów z ich ofiar wspólnotowych mostek kołysania i udziec podnoszenia i dałem je kapłanowi Aaronowi oraz jego synom. Jest to wieczysta należność od Izraelitów. 35 Te części z ofiar spalanych dla Pana przez Aarona i jego synów, od dnia ich wprowadzenia do służby kapłańskiej, są dla Pana. 36 Pan polecił Izraelitom, aby im to przekazywali od dnia, w którym zostali namaszczeni. Jest to postanowienie wieczyste dla ich pokoleń.
37 Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej, ofiary pokarmowej, ofiary przebłagalnej za grzech, ofiary zadośćuczynienia, ofiary wprowadzania w czynności kapłańskie i ofiary wspólnotowej. 38 Prawo to przekazał Pan Mojżeszowi na górze Synaj w dniu, w którym polecił Izraelitom składać ofiary dla Pana na pustyni Synaj.
1 »Esta es la ley del sacrificio por la culpa. Se trata de una ofrenda muy santa.
2 La víctima por la culpa se degollará en donde se degüella el holocausto, y su sangre se rociará sobre el altar y a su alrededor.
3 De la víctima se ofrecerá toda su grasa, la cola, la grasa que recubre los intestinos,
4 los dos riñones y la grasa que los recubre, la grasa que está sobre los ijares, y junto con los riñones se quitará la grasa que recubre el hígado.
5 El sacerdote quemará todo esto sobre el altar como ofrenda encendida en honor del Señor. Se trata de una expiación de la culpa.
6 Podrán comer de ella todos los varones de la familia sacerdotal, pero la deben comer en un lugar santo. Se trata de una ofrenda muy santa.
7 Una misma ley vale para el sacrificio por el pecado y para el sacrificio por la culpa. El animal ofrecido será para el sacerdote que haga la expiación.
8 La piel del animal ofrecido en holocausto será para el sacerdote que presente el holocausto.
9 Toda ofrenda que se cueza al horno, y todo lo que se prepare en sartén o en cazuela, será para el sacerdote que presente la ofrenda.
10 Toda ofrenda seca o amasada con aceite será para todos los hijos de Aarón, sin excepción.
11 »Esta es la ley para el sacrificio de paz que se ofrecerá al Señor:
12 Si se ofrece como sacrificio de acción de gracias, se ofrecerán tortas sin levadura amasadas con aceite, hojaldras sin levadura untadas con aceite, y flor de harina frita en tortas amasadas con aceite.
13 Con el sacrificio de acción de gracias se presentará la ofrenda de paz acompañada de tortas de pan con levadura,
14 y parte de toda la ofrenda se presentará como ofrenda elevada al Señor, la cual será para el sacerdote que rocíe la sangre de los sacrificios de paz.
15 »La carne del sacrificio de paz que se ofrece como acción de gracias se comerá el mismo día en que sea ofrecida. No se dejará de ella nada para el día siguiente.
16 »Si el sacrificio de su ofrenda cumple un voto, o es voluntario, se comerá el mismo día en que se ofrezca el sacrificio, y lo que quede de este se comerá al día siguiente.
17 »Si del sacrificio queda carne hasta el tercer día, esta será quemada en el fuego.
18 »Si alguien come al tercer día carne del sacrificio de paz, ese sacrificio no le será aceptado al que lo ofreció, ni le será contado. Será un acto abominable, y el que lo coma cargará con su pecado.
19 »La carne que tenga contacto con alguna cosa impura, no deberá comerse, sino quemarse en el fuego. Todos los que estén puros podrán comer esa carne,
20 pero quien estando impuro coma la carne del sacrificio de paz, que es del Señor, será eliminado de su pueblo.
21 »Quien toque alguna cosa impura, como la inmundicia humana, o algún animal impuro, o cualquier otra abominación impura, y luego coma la carne del sacrificio de paz, que es del Señor, será eliminado de su pueblo.»
22 El Señor habló con Moisés, y le dijo:
23 «Habla con los hijos de Israel, y diles que no deben comer ninguna grasa de buey, ni de cordero ni de cabra.
24 La grasa de animal muerto, y la grasa del animal que haya sido despedazado por las fieras, podrá usarse para cualquier otra cosa, menos para comer.
25 Cualquiera que coma grasa de los animales que se ofrecen al Señor como ofrenda encendida, será eliminado de su pueblo.
26 Dondequiera que ustedes vivan, no deberán comer ninguna sangre de aves ni de bestias.
27 Cualquiera que coma sangre, será eliminado de su pueblo.»
28 El Señor habló con Moisés, y le dijo:
29 «Habla con los hijos de Israel, y diles que el que ofrezca un sacrificio de paz al Señor, lo deberá presentar ante el Señor.
30 Con sus propias manos presentará las ofrendas que se deban quemar ante el Señor. Presentará la grasa con el pecho, para que el pecho sea mecido como sacrificio mecido delante del Señor,
31 y el sacerdote quemará la grasa en el altar, aunque el pecho será para Aarón y sus hijos.
32 Al sacerdote le darán la espaldilla derecha de sus sacrificios de paz, para que la eleve como ofrenda.
33 El sacerdote que ofrezca la sangre de los sacrificios de paz, y la grasa, recibirá la espaldilla derecha como su porción.
34 De los sacrificios de paz que ofrecen los hijos de Israel, yo he tomado el pecho que se mece y la espaldilla que se eleva en ofrenda, y se lo he dado al sacerdote Aarón y a sus hijos. Este será un estatuto perpetuo para los hijos de Israel.
35 Desde el día que yo, el Señor, los consagré para que fueran mis sacerdotes, de las ofrendas encendidas que se me ofrecen, asigné esta porción para Aarón y sus hijos.
36 Desde el día que yo, el Señor, los ungí de entre los hijos de Israel, ordené que se les diera esta porción, como estatuto perpetuo para todos sus descendientes.»
37 Esta es la ley para los holocaustos, las ofrendas, los sacrificios por el pecado, los sacrificios por la culpa, las consagraciones y los sacrificios de paz.
38 El Señor se la dio a Moisés en el monte Sinaí, el día que en el desierto de Sinaí les ordenó a los hijos de Israel que le presentaran sus ofrendas.