Podział Zajordania
1 A to otrzymali Izraelici w ziemi kananejskiej jako dziedzictwo, które oddali im w posiadanie kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna, oraz naczelnicy plemion izraelskich. 2 Zgodnie z nakazem Pana udzielonym Mojżeszowi rozdzielili je losem między dziewięć i pół plemienia.
3 Mojżesz dał już bowiem dziedzictwo dwom i pół plemienia z tamtej strony Jordanu, ale lewitom nie przydzielił dziedzictwa wśród nich. 4 Potomkowie Józefa stanowili dwa plemiona: Manassesa i Efraima. Lewitom zaś nie przydzielił ziemi z wyjątkiem miast, w których mieli zamieszkać, wraz z należącymi do nich pastwiskami dla ich bydła i innych zwierząt. 5 Izraelici podzielili więc tę ziemię i uczynili tak, jak nakazał Pan Mojżeszowi.
Terytorium Kaleba
6 Następnie potomkowie Judy przystąpili do Jozuego w Gilgal i wtedy Kaleb, syn Jefunnego, Kenizzyta, oświadczył mu: Ty wiesz, co powiedział Pan do Mojżesza, męża Bożego, w mojej i twojej sprawie w Kadesz-Barnea. 7 Miałem czterdzieści lat, gdy Mojżesz, sługa Pana, posłał mnie z Kadesz-Barnea w celu zdobycia informacji o tej ziemi i przyniosłem mu wiadomości zgodnie z moim przekonaniem. 8 Moi bracia, którzy wyprawili się ze mną, sprawili, że struchlało serce ludu, ale ja trwałem wiernie przy Panu, moim Bogu. 9 Tego dnia Mojżesz złożył taką przysięgę: Ziemia, po której stąpała twoja noga, będzie należała do ciebie i twoich synów jako dziedzictwo na wieki, ponieważ trwałeś wiernie przy Panu, moim Bogu. 10 Tak oto Pan zgodnie ze swoją obietnicą zachował mnie przy życiu. Czterdzieści pięć lat upłynęło od czasu, gdy Pan wypowiedział te słowa do Mojżesza, kiedy Izrael wędrował po pustyni. Dzisiaj mam już osiemdziesiąt pięć lat, 11 ale nadal jestem silny jak w dniu, kiedy posłał mnie Mojżesz. Dziś mam tę samą siłę, co i dawniej, aby do walki wyruszyć i wrócić. 12 Daj mi więc ten górzysty teren, o którym mówił wtedy Pan. Słyszałeś sam tego dnia, że żyją tam Anakici, a miasta są wielkie i warowne. Jeśli Pan będzie ze mną, to wytępię ich zgodnie z zapowiedzią Pana. 13 Jozue pobłogosławił Kaleba, syna Jefunnego, i dał mu Hebron jako dziedzictwo. 14 Dlatego Hebron należy do Kaleba, syna Jefunnego, Kenizzyty, aż do dnia dzisiejszego, ponieważ trwał wiernie przy Panu, Bogu Izraela. 15 Pierwotna nazwa Hebronu brzmiała Kiriat-Arba, gdyż Arba był największym pośród Anakitów. A ziemia ta odpoczęła od wojny.
Reparto de Canaán por suertes
1 Toda esta fue la herencia que recibieron los hijos de Israel en la tierra de Canaán. El reparto lo hicieron el sacerdote Eleazar, Josué hijo de Nun, y los jefes de las tribus israelitas.
2 La tierra fue sorteada entre las nueve tribus y media, tal y como el Señor se lo ordenó a Moisés.
3 Antes de eso Moisés les había dado su parte de las tierras a las dos tribus y media, al otro lado del Jordán.
4 Los hijos de José se dividieron en dos tribus, la de Manasés y la de Efraín, y a los levitas no se les dieron tierras. No tuvieron parte en la repartición, aunque sí recibieron ciudades en las cuales vivir, junto con ejidos para sus ganados y rebaños.
5 La tierra se repartió entre los hijos de Israel, tal y como el Señor se lo había ordenado a Moisés.
Caleb recibe Hebrón
6 Los hijos de Judá fueron a Gilgal para ver a Josué, y Caleb hijo de Yefune, el quenizita, le dijo:
«Tú bien sabes lo que el Señor le dijo a Moisés, el varón de Dios, en Cadés Barnea, en cuanto a nosotros.
7 Cuando Moisés, el siervo del Señor, me envió a reconocer la tierra, yo tenía cuarenta años; y a mi regreso le di las noticias, según mi sentir.
8 También sabes que los hermanos que me acompañaron desanimaron al pueblo, pero yo me mantuve fiel al Señor mi Dios.
9 Ese día Moisés hizo este juramento: “La tierra donde has puesto el pie será tuya. Será la herencia perpetua de tus hijos, por cuanto seguiste con fidelidad al Señor mi Dios.”
10 El Señor me ha dado cuarenta y cinco años más de vida, tal y como él se lo dijo a Moisés cuando Israel andaba por el desierto. Así que ahora tengo ochenta y cinco años,
11 pero aún me siento tan fuerte como el día en que Moisés me envió a reconocer la tierra. Tengo fuerzas para pelear, y para salir y entrar.
12 Por lo tanto, te pido que me des este monte, del cual habló el Señor aquel día. Tú eres testigo. Aquí viven los anaquitas, y tienen grandes ciudades fortificadas; pero con la ayuda del Señor puedo vencerlos y echarlos de estas tierras.»
13 Entonces Josué bendijo a Caleb hijo de Yefune, el quenizita, y como herencia le dio Hebrón.
14 Hasta el día de hoy es su herencia, porque siguió fielmente al Señor, Dios de Israel.
15 Antes, Hebrón se llamaba Quiriat Arbá, porque Arba fue un hombre importante entre los anaquitas. Después de eso, hubo paz en la tierra.