Wyrocznia przeciwko Ammonitom
1 O Ammonitach.
Tak mówi Pan:
Czy Izrael nie ma już synów?
Czy nie ma dziedzica?
Dlaczego Milkom przejął dziedzictwo Gada,
a jego lud zamieszkał w jego miastach?
2 Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana –
gdy sprawię, że Rabba Ammonitów usłyszy
wrzawę wojenną
i stanie się stosem śmieci,
a jego córki będą spalone ogniem.
Wtedy Izrael weźmie w posiadanie jego posiadłości
– mówi Pan.
3 Podnieś lament Cheszbonie, gdyż Aj jest spustoszone,
krzyczcie córki Rabby,
opaszcie się worem, płaczcie!
Biegajcie tam i z powrotem między murami,
gdyż Milkom pójdzie na wygnanie,
jego kapłani razem z książętami.
4 Dlaczego chwalisz się dolinami – a twoja dolina jest urodzajna –
córo odstępcza?
Ta, która polega na swoich bogactwach, mówi:
Kto nadciągnie przeciwko mnie?
5 Oto Ja ześlę na ciebie przerażenie
– wyrocznia Pana, Boga Zastępów –
ze wszystkich stron.
I zostanie wygnany każdy przed siebie,
a nie będzie nikogo, kto by zebrał uciekinierów.
6 Potem jednak odmienię los Ammonitów – wyrocznia Pana.
Wyrocznia przeciwko Edomitom
7 O Edomie.
Tak mówi Pan Zastępów:
Czy nie ma już mądrości w Temanie?
Czy przepadła rada wśród roztropnych?
Czy ich mądrość zanikła?
8 Uciekajcie! Wycofajcie się! Schowajcie się głęboko,
mieszkańcy Dedanu!
Sprowadzam bowiem klęskę na Ezawa,
czas jego kary.
9 Jeśli zbieracze winogron przyjdą do ciebie,
to czy nie pozostawią resztki,
a jeśli złodzieje nocą
– to czy nie będą niszczyć do woli?
10 Ja sam bowiem obnażę Ezawa,
odsłonię jego sekretne miejsca,
tak że nie zdoła się ukryć.
Jego potomstwo będzie wytępione
wraz z jego pobratymcami
oraz jego sąsiadami. Już go nie będzie.
11 Pozostaw swe sieroty, Ja zachowam je przy życiu,
A twoje wdowy niech Mi zaufają.
12 Tak bowiem mówi Pan: Oto ci, którym nie było sądzone, by wypić z tego kielicha, muszą wypić, a ty chcesz pozostać bez kary? Nie pozostaniesz bez kary, lecz musisz wypić! 13 Przysięgam bowiem na siebie samego – wyrocznia Pana – że Bosra stanie się przedmiotem zgrozy, pośmiewiskiem, pustkowiem i przekleństwem, a wszystkie jej miasta pozostaną ruiną na wieki.
14 Wieść usłyszałem od Pana,
wysłano posłańca między narody:
Zgromadźcie się! Nadciągnijcie przeciwko niemu!
Stańcie do walki!
15 Oto bowiem uczyniłem cię małym między narodami,
godnym pogardy między ludźmi.
16 Zwodzi cię twoje przerażenie,
zarozumiałość twojego serca,
ty, który mieszkasz w wąwozach skalnych,
ty, który trzymasz szczyty pagórków.
Gdybyś nawet swoje gniazdo założył wysoko jak orzeł,
to i stamtąd sprowadzę cię na dół
– wyrocznia Pana.
17 I stanie się Edom zgrozą; każdy, kto będzie przez niego przechodził, przerazi się i zagwiżdże nad wszystkimi jego klęskami. 18 Jak podczas zagłady Sodomy i Gomory oraz ich sąsiadów – wyrocznia Pana – nikt tam nie zamieszka ani nie będzie przebywać w nim żaden człowiek.
19 Oto jak lew nadciąga
z zarośli nad Jordanem do potężnej siedziby,
tak w mgnieniu oka odgonię go od niego,
i ustanowię nad nim wybrańca.
Kto bowiem jest taki, jak Ja? Kto Mnie wezwie?
I kto jest tym pasterzem, który może stanąć przede Mną?
20 Dlatego posłuchajcie postanowienia, jakie Pan
powziął przeciwko Edomowi,
oraz planów, które poczynił
przeciwko mieszkańcom Temanu.
Czy nie wywlecze nawet najmniejsze ze stada?
Czy nie spustoszy im ich siedziby?
21 Od odgłosu ich upadku zatrzęsie się ziemia.
Krzyk! Jego głos można usłyszeć na Morzu Sitowia.
22 Oto jak orzeł wzlatuje i szybuje,
rozpościera swe skrzydła nad Bosrą.
Serce walecznych Edomu stanie się w tym dniu jak serce rodzącej kobiety.
Wyrocznia przeciwko Damaszkowi
23 O Damaszku.
Chamat i Arpad są zawstydzone,
gdyż usłyszały złą wieść.
Falują jak morze niespokojne,
które nie może się uciszyć.
24 Osłabł Damaszek, odwrócił się, by uciekać,
ogarnęła go panika.
Udręka i bóle owładnęły nim jak kobietę rodzącą.
25 O, jakże opuszczone jest miasto chwały,
twierdza mojej radości!
26 Dlatego jego młodzieńcy polegną na jego placach, a wszyscy wojownicy zginą w tym dniu – wyrocznia Pana Zastępów.
27 Podłożę ogień na murach Damaszku,
tak że strawi pałace Ben-Hadada.
Wyrocznia przeciwko Kedarowi i Chasorowi
28 O Kedarze i o królestwach Chasoru, które pokonał Nebukadnessar, król Babilonu.
Tak mówi Pan:
Wstańcie, wyruszcie przeciwko Kedarowi
i zniszczcie synów Wschodu!
29 Zabiorą ich namioty, owce,
zasłony oraz wszystkie naczynia,
a ich wielbłądy wezmą ze sobą.
Wtedy będą wołać nad nimi:
Strach dookoła!
30 Uciekajcie, rozejdźcie się szybko, schowajcie się głęboko,
mieszkańcy Chasoru! – wyrocznia Pana.
Nebukadnessar bowiem, król Babilonu, powziął przeciwko wam postanowienie
i podjął przeciwko wam plan.
31 Wstańcie, wyruszcie
przeciwko beztroskiemu narodowi,
który mieszka bezpiecznie – wyrocznia Pana!
Nie ma on bram ani zaworów
– mieszkają samotnie.
32 Ich wielbłądy staną się łupem,
a ich ogromne stada – zdobyczą.
Rozproszę na wszystkie strony,
tych z obciętymi z boku włosami.
Ze wszystkich stron sprowadzę na nich klęskę – wyrocznia Pana.
33 Chasor stanie się siedliskiem szakali,
pustkowiem na wieki.
Nikt tam nie będzie mieszkać
ani nie będzie przebywać w nim żaden człowiek.
Wyrocznia przeciwko Elamowi
34 Słowo Pana, które doszło do proroka Jeremiasza o Elamie na początku panowania Sedecjasza, króla Judy:
35 Tak mówi Pan Zastępów:
Oto Ja złamię łuk Elamu,
podstawę ich potęgi.
36 Sprowadzę na Elam cztery wiatry
z czterech krańców niebios.
I rozwieję ich na wszystkie te wiatry,
tak że nie będzie narodu,
do którego nie przybyliby
rozproszeni Elamu.
37 Sprawię, że Elam będzie
przerażony przed swoimi wrogami
i przed tymi, którzy czyhają na ich życie.
I sprowadzę na nich nieszczęście,
żar Mojego gniewu – wyrocznia Pana.
Wyślę za nimi miecz,
dopóki ich nie zgładzę.
38 Mój tron ustawię w Elamie
i wytępię tam króla i książąt
– wyrocznia Pana.
39 Przy końcu dni odmienię los Elamu – wyrocznia Pana.
Profecía acerca de los amonitas
1 Así ha dicho el Señor acerca de los hijos de Amón:
«¿Acaso Israel no tiene hijos? ¿Acaso no tiene ningún heredero? ¿Por qué Milcón le ha quitado a Gad su territorio, y ha establecido a su pueblo en sus ciudades?
2 Por eso, vienen días en que haré que se oiga clamor de guerra en Rabá, la ciudad de los amonitas. Entonces Rabá quedará convertida en un montón de ruinas, y sus ciudades serán incendiadas, e Israel retomará el territorio que los amonitas le quitaron.
—Palabra del Señor.3 »¡Deja oír, Jesbón, tus lamentos! La ciudad de Hai será destruida. Y ustedes, mujeres de Rabá, ¡griten y vístanse de luto! ¡Lloren de tristeza y rodeen las colinas! Milcón será llevado en cautiverio, junto con sus sacerdotes y sus príncipes.
4 Ciudad contumaz, que confías en tus tesoros y crees que nadie podrá atacarte, ¿por qué te vanaglorias de los valles, si tu valle ha sido desolado?
5 Yo voy a rodearte de espanto por todos lados, y toda tu gente será puesta en fuga, sin que nadie se ocupe de reagruparlos.
—Palabra del Señor de los ejércitos.6 »Después de eso, haré volver a los amonitas de su cautividad.»
—Palabra del Señor.Profecía acerca de Edom
7 Así ha dicho el Señor de los ejércitos acerca de Edom:
«¿Ya no hay sabiduría en Temán? ¿Ya no pueden sus sabios dar consejos? ¿Se afectó su sabiduría?
8 ¡Huyan, habitantes de Dedán! ¡Retrocedan, y quédense a vivir en lugares escondidos! Porque cuando yo castigue a Esaú voy a traer sobre él la destrucción.
9 Cuando los vendimiadores recogen uvas, no se llevan todas; y cuando los ladrones asaltan por la noche, tampoco se llevan todo.
10 Pero a Esaú lo voy a dejar desnudo. Encontraré sus escondrijos, y no podrá esconderse de mí. Toda su descendencia, y sus hermanos y vecinos, serán destruidos, y dejará de existir.
11 Pero a sus huérfanos yo los criaré, y sus viudas podrán depender de mí.»
12 Así ha dicho el Señor:
«Los que no estaban condenados a beber la copa de mi ira, tuvieron que beberla. Así que tú de ninguna manera serás absuelto, sino que también tendrás que beberla.
13 Yo he jurado por mí mismo, que Bosra quedará asolada y solitaria, y como objeto de oprobio y maldición. ¡Todas sus ciudades quedarán en ruinas para siempre!»
—Palabra del Señor.14 Yo, Jeremías, recibí un mensaje del Señor. Fue el mismo mensaje que había enviado a las naciones, y que decía:
«¡Júntense contra Edom, y declárenle la guerra!
15 Edom, yo te haré pequeño entre las naciones, y menospreciado entre los hombres.
16 Tú, que habitas en las cuevas de las peñas, en lo alto de las montañas: Tu arrogancia y la soberbia de tu corazón te engañaron. Aunque pongas tu nido en las alturas, como las águilas, de allí te haré descender.»
—Palabra del Señor.17 Y Edom quedará en ruinas. Todos los que pasen junto a ella, quedarán asombrados y se burlarán de todas sus calamidades.
18 Le pasará lo mismo que a Sodoma y Gomorra y sus ciudades vecinas, cuando fueron destruidas: Nunca más volverá a ser habitada.
—Palabra del Señor.19 El Señor vendrá contra Edom como un león que sale de los bosques del Jordán y ataca a un rebaño fuerte y robusto. Lo hará huir de su tierra, y al frente de ella pondrá a quien él escoja. Porque nadie puede compararse al Señor; nadie puede ocupar su lugar. ¿Qué jefe hay que pueda oponerse a él?
20 Por lo tanto, escuchen lo que el Señor ha decidido hacer contra Edom, es decir, los planes que piensa ejecutar contra los habitantes de Temán. Todos serán llevados como ovejas, aún los más pequeños, y sus campos serán destruidos.
21 Su caída será tan estruendosa que la tierra temblará, y sus gritos se oirán hasta el Mar Rojo.
22 El enemigo vendrá como águila, y remontará el vuelo y se lanzará contra Bosra. Ese día, el corazón de los valientes de Edom será como el corazón de una mujer parturienta.
Profecía acerca de Damasco
23 Acerca de Damasco. Jamat y Arfad han recibido malas noticias, y no saben qué hacer. Se derriten de miedo; son como el mar, que no puede sosegarse.
24 Damasco ha perdido el ánimo, y se dispone a huir. La dominan el miedo y la angustia; le han sobrevenido dolores, como de mujer parturienta.
25 ¡Abandonada ha quedado la ciudad alabada, la ciudad alegre!
26 Por eso en aquel día sus jóvenes y todos sus hombres de guerra morirán en sus calles.
—Palabra del Señor de los ejércitos.27 Y el Señor prenderá fuego a las murallas de Damasco, y ese fuego consumirá las casas de Ben Adad.
Profecía sobre Cedar y Jazor
28 Así ha dicho el Señor acerca de Cedar y de los reinos de Jazor, a los cuales el rey Nabucodonosor de Babilonia destruyó:
«¡Levántense, y ataquen a Cedar! ¡Destruyan a los hijos del oriente!
29 ¡Despójenlos de sus tiendas y de sus ganados! ¡Tomen para ustedes sus cortinas y todos sus utensilios, y aun sus camellos! ¡Digan a voz en cuello que hay terror por todas partes!
30 ¡Huyan, habitantes de Jazor! ¡Váyanse muy lejos, y habiten en lugares escondidos! Nabucodonosor, el rey de Babilonia, ya ha trazado planes contra ustedes, y piensa derrotarlos.»
—Palabra del Señor.31 ¡Vamos, ataquen a esa nación pacífica, que vive confiada y solitaria! ¡Ni siquiera tiene puertas ni cerrojos!
—Palabra del Señor.32 «Yo voy a esparcirlos por los cuatro vientos; voy a arrojarlos hasta el último rincón del mundo. Sus camellos y sus muchos ganados serán el botín de guerra. De todos lados voy a traer la ruina sobre ellos.
—Palabra del Señor.33 »Jazor quedará para siempre convertida en un desierto, en refugio de chacales; no habrá nadie que habite ese territorio.»
Profecía sobre Elam
34 Al principio del reinado de Sedequías en Judá, la palabra del Señor vino al profeta Jeremías acerca de Elam, y le dijo:
35 «Así ha dicho el Señor de los ejércitos: “Voy a quebrar el arco de Elam, que es la parte principal de su fortaleza.
36 Voy a traer sobre Elam los cuatro vientos de los cuatro puntos del cielo, y a los cuatro vientos los lanzaré. No habrá una sola nación a donde no vayan los fugitivos de Elam.
37 Y haré que Elam se deje intimidar por sus enemigos, por los que quieren quitarle la vida. Yo traeré sobre ellos la calamidad y el ardor de mi ira, y enviaré la espada, para que los persiga hasta acabar con ellos.
—Palabra del Señor.38 »”Pondré mi trono en Elam, y destruiré a su rey y a su príncipe.
—Palabra del Señor.39 »”Pero en los últimos días haré volver a los cautivos de Elam.”»
—Palabra del Señor.