1 W tym czasie – wyrocznia Pana – będę Bogiem
dla wszystkich plemion Izraela, one zaś będą dla Mnie ludem.
2 Tak mówi Pan:
Lud, który ocalał od miecza,
znalazł łaskę na pustyni;
Izrael – gdy szedł do swego odpoczynku.
3 Pan ukazał mi się z daleka:
Ukochałem cię wieczną miłością,
dlatego nadal rozciągam łaskę nad tobą.
4 Jeszcze cię odbuduję i będziesz odbudowana,
Dziewico Izraela!
Jeszcze przyozdobisz się w swe bębenki
i wyjdziesz, tańcząc wśród rozradowanych.
5 Jeszcze będziesz sadzić winnice
na wzgórzach Samarii.
Ci, którzy je zasadzą, będą z nich korzystać.
6 Tak, będzie taki dzień, gdy stróże zawołają
na wzgórzach Efraima:
Wstańcie! Wejdźmy na Syjon,
do Pana, naszego Boga!
7 Tak bowiem mówi Pan:
Wybuchnijcie radością nad Jakubem,
wykrzykujcie nad wodzem narodów!
Rozgłaszajcie, wychwalajcie i mówcie:
Panie wybaw swój lud,
resztę Izraela!
8 Oto sprowadzę ich
z kraju północnego,
zgromadzę ich z najdalszych zakątków ziemi;
wraz z nimi niewidomego i chromego,
kobietę brzemienną i rodzącą.
Wielką gromadą tutaj powrócą.
9 Z płaczem przyjdą,
sprowadzę ich wśród błagalnych próśb,
zaprowadzę ich nad strumienie wody,
drogą prostą, na której się nie potkną.
Jestem bowiem Ojcem dla Izraela,
a Efraim jest Moim pierworodnym.
10 Słuchajcie słowa Pana, narody,
ogłaszajcie na dalekich wyspach!
Mówcie: Ten, który rozproszył Izraela,
zgromadzi go i będzie strzegł
jak pasterz swoje stado.
11 Pan bowiem wyzwolił Jakuba,
wykupił go z ręki silniejszego od niego.
12 Przyjdą i będą radośnie wykrzykiwać
na wysokim Syjonie,
rozpromienią się z powodu dobroci Pana:
zboża, moszczu, oliwy, owiec i bydła.
Ich życie będzie jak nawodniony ogród,
nigdy już więcej nie podupadnie.
13 Wtedy dziewica będzie radośnie tańczyć
razem z młodzieńcami i starcami.
Ich żałobę zamienię w radość,
pocieszę ich i rozweselę po smutku.
14 Kapłanów pokrzepię tłuszczem,
a Mój lud nasyci się Moimi dobrami
– wyrocznia Pana.
15 Tak mówi Pan:
Słychać głos w Ramie
lament i gorzki płacz.
Rachela płacze z powodu swoich dzieci.
Nie daje się pocieszyć
z powodu swoich dzieci,
ponieważ już ich nie ma.
16 Tak mówi Pan:
Powstrzymuj swój głos od płaczu
i oczy od łez.
Jest bowiem nagroda za twój trud
– wyrocznia Pana.
Powrócą z ziemi wroga.
17 Jest nadzieja dla twojej przyszłości
– wyrocznia Pana.
Powrócą dzieci do swoich siedzib.
18 Wyraźnie słyszałem Efraima,
który się użalał:
Ukarałeś mnie i zostałem ukarany
jak nieoswojony młody byk.
Pozwól mi powrócić, a powrócę,
Ty bowiem jesteś Pan, mój Bóg.
19 Potem, gdy powróciłem, żałowałem,
a gdy doszedłem do zrozumienia,
uderzyłem się w biodro.
Wstydzę się i odczuwam poniżenie,
ponieważ noszę hańbę mojej młodości.
20 Czy Efraim nie jest Mi najdroższym synem
albo rozkosznym dzieckiem?
Ilekroć bowiem go karcę,
wciąż pamiętam o nim.
Dlatego niepokoję się o niego.
Na pewno zlituję się nad nim
– wyrocznia Pana.
21 Postaw sobie znaki!
Ustaw drogowskazy!
Zwróć swoje serce na trakt,
na drogę, którą chodziłaś!
Powróć, Dziewico Izraela!
Wróć do tych swoich miast!
22 Jak długo chwiać się będziesz,
Córo odstępcza?
Pan bowiem stwarza nową rzecz w kraju:
Kobieta osłoni mężczyznę.
Zapowiedź odnowy Judy – Nowe Przymierze
23 Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Jeszcze będą mówić to słowo w kraju Judy oraz w jego miastach, gdy odmienię ich los: Niech ci błogosławi Pan, siedzibo sprawiedliwości, święta góro! 24 Zamieszkają w niej razem Juda oraz wszystkie jego miasta, rolnicy i ci, którzy wędrują z trzodą. 25 Napoję bowiem duszę spragnioną, a każdą duszę podupadającą nasycę. 26 Potem obudziłem się i rozejrzałem – mój sen był mi słodki.
27 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy zasieję dom Izraela i dom Judy zasiewem ludzkim i zasiewem zwierzęcym. 28 Jak czuwałem nad nimi, aby wyrywać i obalać, aby burzyć i niszczyć, oraz aby sprowadzać nieszczęście, tak będę czuwać nad nimi, aby budować i sadzić – wyrocznia Pana. 29 W owych dniach już nie będzie się mówić:
Ojcowie jedzą niedojrzałe grono,
a dzieciom zęby cierpną.
30 Każdy bowiem umrze przez swoją winę. Ktokolwiek spożyje niedojrzałe grono, temu zęby ścierpną.
31 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – że zawrę z domem Izraela i domem Judy nowe przymierze. 32 Nie takie przymierze, jak to, które zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, żeby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej. To Moje przymierze złamali, chociaż Ja byłem ich władcą – wyrocznia Pana. 33 Takie bowiem przymierze zawrę z domem Izraela po tych dniach – wyrocznia Pana: Moje Prawo umieszczę w ich wnętrzu i wypiszę na ich sercu. Ja będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem. 34 Każdy swego sąsiada i każdy swego brata nie będzie już więcej uczyć, mówiąc: Poznajcie Pana! Oni wszyscy bowiem będą Mnie znać od najmniejszego do największego – wyrocznia Pana – ponieważ odpuszczę ich winę, a o ich grzechu nie będę już wspominać.
35 Tak mówi Pan,
który ustanowił słońce, aby świeciło w dzień,
prawa księżyca i gwiazdy,
aby rozjaśniały noc,
który porusza morze, aby huczały jego fale,
Pan Zastępów jest Jego imię:
36 Jeśliby te prawa miały ustać
przed Moim obliczem – wyrocznia Pana –
to także ród Izraela przestanie
być narodem przed Moim obliczem.
37 Tak mówi Pan:
Jeśliby było można zmierzyć niebiosa w górze
albo zbadać fundamenty ziemi na dole,
to wtedy Ja również wzgardzę całym rodem Izraela
za wszystko, co uczynili – wyrocznia Pana.
38 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy to miasto zostanie odbudowane dla Pana od Wieży Chananela aż do Bramy Narożnej. 39 Sznur mierniczy będzie się rozciągał prosto aż do wzgórza Gareb, a następnie otoczy Goa. 40 Cała dolina trupów i popiołu oraz wszystkie pola aż do potoku Cedron, aż do narożnika Bramy Końskiej, będą święte dla Pana. Nic tam nie będzie wyrywane ani burzone na wieki.
1 «En aquel tiempo, yo seré el Dios de todas las familias de Israel, y ellas serán mi pueblo.»
—Palabra del Señor.2 Así ha dicho el Señor:
«Israel, un pueblo que escapó de morir a filo de espada, halló gracia en el desierto y ahora avanza en busca de reposo.»
3 Hace ya mucho tiempo, el Señor se hizo presente y me dijo:
«Yo te amo con amor eterno. Por eso te he prolongado mi misericordia.
4 Yo volveré a reconstruirte, virginal Jerusalén. Y serás reconstruida, y te adornarán con panderos para que dances con alegría.
5 Los que plantan viñas las plantarán en los montes de Samaria, y disfrutarán de sus uvas.
6 Viene el día en que los guardianes del monte de Efraín gritarán: “¡Vamos, arriba todos! ¡Subamos a Sión, al monte del Señor nuestro Dios!”»
7 Así ha dicho el Señor:
«¡Griten de alegría por Jacob! ¡Llénense de júbilo por la nación más importante! ¡Hagan resonar sus alabanzas! ¡Pídanme que salve a mi pueblo, al remanente de Israel!
8 Yo los hago volver del país del norte; los estoy reuniendo de los confines de la tierra. Entre ellos vienen ciegos, cojos, mujeres encintas y recién paridas; ¡vuelven acompañados de una gran muchedumbre!
9 Con llanto en los ojos se fueron, pero yo los haré volver con gran misericordia; al volver, los llevaré por arroyos de aguas, por caminos rectos, para que no tropiecen. Yo soy el padre de Israel, y Efraín es mi primogénito.»
10 Ustedes, las naciones, oigan la palabra del Señor. Háganlo saber en las costas más lejanas. Digan que el que esparció a Israel ahora lo reúne, y que lo cuidará como cuida el pastor a su rebaño.
11 Porque el Señor ha redimido a Jacob; lo ha redimido del poder del que era más fuerte que él.
12 «Ellos vendrán a las alturas de Sión entre gritos de alegría, y se deleitarán con mis bondades: con el pan, el vino y el aceite, y el ganado de las ovejas y de las vacas; y ellos mismos serán como un huerto bien regado, y nunca más volverán a experimentar el dolor.
13 Entonces las doncellas danzarán con alegría, lo mismo que los jóvenes y los ancianos. Yo los consolaré, y cambiaré sus lágrimas en gozo y su dolor en alegría.
14 Satisfaré abundantemente y con lo mejor el hambre y la sed de los sacerdotes y de mi pueblo.»
—Palabra del Señor.15 Así ha dicho el Señor:
«Se oye una voz en Ramá; amargo llanto y lamento. Es Raquel, que llora por sus hijos, y no quiere que la consuelen, porque ya han muerto.»
16 Así ha dicho el Señor:
«Reprime tu llanto y tus sollozos; seca las lágrimas de tus ojos, porque no has trabajado en vano: tus hijos volverán de ese país enemigo.
—Palabra del Señor.17 »Tus descendientes tienen esperanza; tus hijos volverán a su propia tierra.
—Palabra del Señor.18 »He escuchado a Efraín llorar y lamentarse: “Me azotaste. He sido castigado como un novillo indómito. Pero haz que me vuelva a ti, y a ti me volveré, porque tú eres el Señor, mi Dios.
19 Después de apartarme de ti, me arrepentí; después de reconocer mi falta, me herí en el muslo. Me quedé avergonzado y confundido, porque cargué con la afrenta de mi juventud.”
20 »¡Pero Efraín, tú eres mi hijo más querido! ¡Eres el niño en quien me complazco! Siempre que hablo de ti, lo hago con mucho cariño. Por ti, el corazón se me estremece. Ciertamente tendré de ti misericordia.»
—Palabra del Señor.21 ¡Regresa, virginal Israel! ¡Regresa a tus ciudades por el mismo camino por el que te fuiste! ¡Pon señales y marcas, y fíjate bien cuál es el camino!
22 ¿Hasta cuándo vas a andar errante, mujer contumaz? El Señor ha establecido algo nuevo en la tierra: ¡la mujer corteja al varón!
23 Así ha dicho el Señor de los ejércitos y Dios de Israel:
«Cuando yo haga volver a los cautivos, en la tierra de Judá y en sus ciudades volverán a decirse estas palabras: “¡Que el Señor te bendiga, monte santo, mansión de justicia!”
24 Y Judá volverá a vivir allí, y en todas sus ciudades, y habrá allí labradores y pastores con sus rebaños.
25 Yo satisfaré el hambre y la sed de la gente triste y fatigada.»
26 De pronto desperté, abrí los ojos, ¡y me encantó lo que había soñado!
El nuevo pacto
27 «Vienen días en que llenaré la casa de Israel y la casa de Judá con multitudes de hombres y de animales.
—Palabra del Señor.28 »Y así como me ocupé de ellos para arrancar y destruir, y arruinar, derribar y afligir, también me ocuparé de ellos para construir y plantar.
—Palabra del Señor.29 »En esos días no volverá a decirse: “Los padres comieron las uvas agrias, y los dientes de los hijos tienen la dentera”,
30 sino que cada cual morirá por su propia maldad. La dentera la tendrán los dientes de todo el que coma las uvas agrias.
31 »Vienen días en que haré un nuevo pacto con la casa de Israel y con la casa de Judá.
—Palabra del Señor.32 »No será un pacto como el que hice con sus padres cuando los tomé de la mano y los saqué de la tierra de Egipto. Porque yo fui para ellos como un marido, pero ellos quebrantaron mi pacto.
—Palabra del Señor.33 »Cuando hayan pasado esos días, el pacto que haré con la casa de Israel será el siguiente: Pondré mi ley en su mente, y la escribiré en su corazón. Y yo seré su Dios, y ellos serán mi pueblo.
—Palabra del Señor.34 »Nadie volverá a enseñar a su prójimo ni a su hermano, ni le dirá: “Conoce al Señor”, porque todos ellos, desde el más pequeño hasta el más grande, me conocerán. Y yo perdonaré su maldad, y no volveré a acordarme de su pecado.»
—Palabra del Señor.35 Así ha dicho el Señor, cuyo nombre es el Señor de los ejércitos; el que ha puesto al sol la ley de alumbrar durante el día, y a la luna y las estrellas la ley de alumbrar de noche; el que agita el mar y hace que rujan sus olas:
36 «Mientras estas leyes sigan vigentes, Israel y sus descendientes serán también ante mí una nación para siempre.»
—Palabra del Señor.37 Así ha dicho el Señor:
«Yo desecharé a todos los descendientes de Israel por todo lo que hicieron, solo cuando los altos cielos puedan medirse, y cuando los fundamentos inferiores de la tierra puedan explorarse.
—Palabra del Señor.38 »Vienen días en que la ciudad será reconstruida en mi honor, desde la torre de Jananel hasta la puerta angular.
—Palabra del Señor.39 »Los linderos de la ciudad se extenderán en dirección a la colina de Gareb, y rodearán a Goa.
40 Y todo el valle donde se entierra a los muertos y se tira la ceniza, y todas las llanuras hacia el oriente, hasta el arroyo de Cedrón y hasta la esquina de la Puerta de los Caballos, estarán consagrados a mí, y nunca más Jerusalén volverá a ser arrancada ni destruida.»