Powrót z wygnania
1 Pan bowiem rzeczywiście zmiłuje się nad Jakubem, ponownie wybierze sobie Izraela. On sprawi, że odpoczną na własnej ziemi. Cudzoziemcy przyłączą się do nich, przylgną do domu Jakuba. 2 I ludy wezmą ich i wprowadzą do ich kraju. Na ziemi Pana staną się sługami i służącymi domu Izraela. Zniewolą tych, którzy kiedyś ich więzili i będą panować nad swoimi ciemiężycielami.
Król babiloński przybywa do Szeolu
3 W dniu, kiedy Pan pozwoli ci odpocząć od twojego zmartwienia, niepokoju i pracy, którą cię obarczono, 4 zaśpiewasz tę szyderczą pieśń o królu babilońskim:
Jak to?! Ciemięzca ustępuje,
zuchwałość ustaje?!
5 Pan połamał kij niegodziwych,
berło władców,
6 którym bez ustanku
okrutnie gnębili ludy,
w gniewie deptali narody
i prześladowali je bez litości.
7 Cała ziemia ochłonęła i odpoczywa w spokoju,
wybucha okrzykami radości.
8 Nawet cyprysy naśmiewają się z ciebie,
cieszą się cedry libańskie:
Odkąd ległeś nikt nie przychodzi, aby nas ścinać.
9 Szeol w dole zatrząsł się z twojego powodu,
na wieść o tym, że przychodzisz.
Budzi dla ciebie cienie wszystkich zmarłych,
wszystkich władców ziemi,
każe powstać z tronów
wszystkim królom narodów.
10 Oni wszyscy przemówią
i powiedzą ci:
Ty także stałeś się słaby jak my,
jesteś do nas podobny!
11 Twoja pycha
i muzyka twoich harf
zostały strącone do Szeolu.
Pod tobą rozłożono posłanie z larw,
a twoim przykryciem jest robactwo.
12 Jak to? Spadłeś z nieba,
jaśniejąca gwiazdo, synu jutrzenki?!
Zostałeś rozbity o ziemię,
pogromco narodów?!
13 Ty, który mówiłeś w swoim sercu:
Wstąpię na niebiosa,
wyniosę mój tron
ponad gwiazdy Boga,
zamieszkam na górze zgromadzenia,
na szczytach Safonu,
14 wstąpię na wyżyny obłoków,
stanę się podobny do Najwyższego.
15 Lecz także ty zostałeś strącony do Szeolu,
na samo dno podziemi.
16 Ci, którzy cię ujrzą, będą się wpatrywać
w ciebie i rozważać:
Czy to jest ten człowiek, który trząsł ziemią
i sprawiał, że drżały królestwa,
17 świat przemieniał w pustynię,
burzył jego miasta,
a jeńców nie zwalniał do domu?
18 Wszyscy królowie narodów
spoczywają w chwale,
każdy w swoim grobowcu,
19 ty natomiast zostałeś porzucony
bez własnego grobu,
jak odrośl budząca odrazę,
pod stosem zamordowanych, przebitych mieczem,
którzy runęli do kamiennego dołu,
jak zbezczeszczony trup.
20 Nie połączysz się z nimi w grobie,
bo zniszczyłeś swój kraj,
wymordowałeś swój lud.
Na wieki zniknie pamięć
o potomstwie złoczyńców.
21 Zgotujcie rzeź dla jego synów,
z powodu winy ich ojców,
aby nie powstali i nie wzięli kraju w posiadanie,
i nie zbudowali miast na całej powierzchni ziemi!
Zniszczenie Babilonu
22 Powstanę przeciw nim
– wyrocznia Pana Zastępów.
Wymażę imię Babilonu i resztę,
dzieci i potomstwo – wyrocznia Pana.
23 Uczynię go siedliskiem jeży
i trzęsawiskiem wodnym.
Wymiotę go miotłą zniszczenia
– wyrocznia Pana Zastępów.
Zniszczenie Asyrii
24 Pan Zastępów złożył przysięgę:
Jak zamierzyłem, na pewno tak będzie,
i jak postanowiłem, tak się stanie.
25 Złamię Asyrię na Mojej ziemi,
podepczę ją na Moich górach.
Jej jarzmo zostanie z nich zdjęte,
jej ciężar usunięty z ich barków.
26 Takie postanowienie podjąłem
przeciw całej ziemi,
wyciągnąłem rękę przeciw wszystkim narodom.
27 Jeśli Pan Zastępów postanowił,
to kto może się sprzeciwić?
Jeśli wyciągnął rękę, to kto mógłby ją cofnąć?
Zapowiedź pokonania Filistynów
28 W roku śmierci króla Achaza zostało ogłoszone to proroctwo:
29 Nie ciesz się, cała Filisteo,
że została złamana rózga, która cię chłostała,
bo z korzenia węża wyrośnie żmija,
a jej owocem będzie smok latający.
30 Pierworodni ubogich zostaną nakarmieni,
biedni będą odpoczywać bezpiecznie,
lecz twoje potomstwo zamorzę głodem
i zabiję twoją resztę.
31 Zapłacz, bramo! Zakrzycz, miasto!
Zadrżyj, cała Filisteo!
Bo z północy nadchodzi dym,
nikt nie odstępuje od swoich szeregów.
32 Co odpowiedzą posłańcom tego narodu?
To, że Pan umocnił Syjon
i tam chronią się ubodzy Jego ludu!
Escarnio contra el rey de Babilonia
1 Ciertamente el Señor tendrá piedad de Jacob. Todavía Israel será su elegido. Y lo hará reposar en su tierra, y en torno a la familia de Jacob se reunirán los extranjeros.
2 Habrá pueblos que tomarán a los israelitas y los devolverán a su lugar, y en la tierra del Señor les servirán como esclavos y esclavas; los israelitas dominarán a quienes antes los dominaron, y serán los amos de quienes los oprimieron.
3 Y cuando el Señor te haga descansar de tus trabajos y temores, y de la dura servidumbre a la que fuiste sometido,
4 pronunciarás este proverbio contra el rey de Babilonia:
«¡Vaya fin que tuvo el tirano! ¡Vaya fin que tuvo su arrogancia!
5 El Señor hizo pedazos el cetro de los impíos, el cetro de los grandes señores;
6 de los que castigaban a los pueblos con furor y constantemente los herían; de los que iracundos dominaban a las naciones y las perseguían con crueldad.
7 Toda la tierra se halla tranquila y en paz; se cantan alabanzas.
8 ¡Hasta los cipreses se alegran de ti! Los cedros del Líbano dicen: “Desde tu caída, ya nadie viene a talarnos.”
9 Allá en lo profundo, el sepulcro está conmocionado; ante tu llegada, ha despertado a los muertos para que salgan a recibirte; ha hecho que se levanten de sus tronos todos los príncipes de la tierra y todos los reyes de las naciones.
10 Todos ellos te aclamarán, y te dirán: “¿También tú perdiste tu poder? ¡Ya eres uno de nosotros!”
11 Tu soberbia bajó a la tumba, junto con el sonido de tus arpas; los gusanos son ahora tu cama y tu cobertor.
12 »¡Cómo caíste del cielo, lucero de la mañana! ¡Cómo caíste por tierra, tú que derrotabas a las naciones!
13 Tú, que en tu corazón decías: “Subiré al cielo, por encima de las estrellas de Dios, y allí pondré mi trono. En el monte del concilio me sentaré, en lo más remoto del norte;
14 subiré hasta las altas nubes, y seré semejante al Altísimo.”
15 Pero ¡ay!, has caído a lo más profundo del sepulcro, a lo más remoto del abismo.
16 Los que te vean, se agacharán para contemplarte, y dirán: “¿No es este el que hacía temblar la tierra y trastornaba los reinos;
17 el que hizo del mundo un desierto, el que asolaba las ciudades y jamás liberaba a sus presos?”
18 Todos los reyes de las naciones murieron con honra, y ahora yacen en su última morada;
19 pero a ti te arrojan del sepulcro como a una rama despreciable; como a la ropa de un muerto atravesado por la espada; has bajado al fondo del sepulcro como un cadáver pisoteado.
20 No serás contado entre los muertos, porque tú destruiste a tu país y mataste a tu pueblo. ¡Y jamás se recuerda a la descendencia de los malvados!
21 ¡Preparen a sus hijos para la matanza, por causa de la maldad de sus padres! No se levanten, ni tomen posesión de la tierra, ni llenen de ciudades la superficie del mundo.
22 Porque yo me levantaré contra ellos y borraré de Babilonia a los hijos y a los nietos, y su nombre y lo que de él quede.
—Palabra del Señor de los ejércitos.23 »Yo la convertiré en terreno de erizos y en lagunas de agua, y la barreré con la escoba de la destrucción.»
—Palabra del Señor de los ejércitos.Asiria será destruida
24 El Señor de los ejércitos hizo este juramento:
«Todo se hará tal y como lo he pensado; todo se confirmará tal y como lo he decidido.
25 Yo destruiré al asirio en mi tierra; lo pisotearé en mis montes. Libraré a mi pueblo de su yugo, y le quitaré esa carga de sus hombros.»
26 Este es el acuerdo que se ha tomado en toda la tierra, y esta es la mano que se ha extendido sobre todas las naciones.
27 El Señor de los ejércitos lo ha decidido; ¿quién podrá impedirlo? Él ha extendido su mano; ¿quién la hará retroceder?
Profecía sobre Filistea
28 El año en que murió el rey Ajaz tuvo lugar esta profecía:
29 «Filistea, no te alegres del todo por haberse quebrado la vara del que te hería; porque de la raíz de la culebra saldrá un áspid, y de su fruto una serpiente voladora.
30 Los primogénitos de los pobres tendrán pastos para sus rebaños, y la gente pobre dormirá tranquila; pero a tu raíz la haré morir de hambre, y acabaré con lo poco que de ti quede.
31 Ustedes, puertas, ¡griten de dolor! Y tú, ciudad, ¡grita y pide ayuda! Y tú, Filistea, ¡has quedado totalmente deshecha! Del norte viene humo, y en tus asambleas no quedará uno solo.
32 ¿Y qué se dirá a los mensajeros de las naciones? Pues que el Señor puso los fundamentos de Sión, y que allí encontrarán refugio los afligidos de su pueblo.»