O Tyrze
1 W jedenastym roku, pierwszego dnia miesiąca, doszło do mnie słowo Pana: 2 Synu człowieczy, ponieważ Tyr powiedział przeciw Jerozolimie: Ha! Rozbita jest brama narodów. Do mnie powróci. Stanę się pełny – ona spustoszona. 3 Dlatego tak mówi Pan Bóg: Oto Ja jestem przeciw tobie, Tyrze. Sprawię, że wystąpią przeciw tobie liczne narody, jak morze spiętrza swoje fale. 4 Zburzą mury Tyru, rozwalą jego wieże. Wymiotę z niego jego proch i obrócę go w nagą skałę. 5 Stanie się pośród morza miejscem rozciągania sieci, bo Ja powiedziałem – wyrocznia Pana Boga. Stanie się łupem narodów. 6 Jego córki, które są na lądzie, zostaną zabite mieczem. I poznają, że Ja jestem Panem.
7 Tak bowiem mówi Pan Bóg: Oto Ja sprowadzę z północy na Tyr Nebukadnessara, króla Babilonu, króla królów, z końmi, z rydwanami, z konnicą. Zgromadzenie i liczny lud. 8 Twoje córki na lądzie zabije mieczem. Zbuduje przeciw tobie szaniec, usypie przeciw tobie wał i podniesie przeciw tobie tarczę. 9 Swe uderzenie taranem skieruje na twoje mury. Twoje wieże zburzy swymi toporami. 10 Z powodu mnóstwa swych koni okryje cię pyłem. Od huku jeźdźców, wozów i rydwanów zatrzęsą się twoje mury. Wedrze się w twoje bramy jak wdziera się do zdobytego miasta. 11 Kopytami swych koni stratuje wszystkie twe ulice. Twój lud wymorduje mieczem, a twoje potężne stele powali na ziemię. 12 Złupią twoje bogactwo, zrabują twoje towary, zburzą twoje mury, rozwalą twoje kosztowne domy, a twoje kamienie, twoje drewno i twoje gruzy wrzucą do morza. 13 Sprawię, że ustanie echo twoich pieśni i nie usłyszy się więcej dźwięku twoich cytr. 14 Uczynię cię nagą skałą. Staniesz się miejscem rozciągania sieci. Nie zostaniesz już więcej odbudowane, gdyż Ja, Pan, powiedziałem – wyrocznia Pana Boga.
15 Tak mówi Pan Bóg Tyrowi: Czy nie zadrżą wyspy na odgłos twojego upadku, przy jęku przebitych, podczas zabijania mordowanych pośród ciebie? 16 Wszyscy książęta mórz zejdą ze swych tronów, odłożą swe płaszcze, zdejmą barwne szaty, ubiorą się w strach, usiądą na ziemi, będą wciąż drżeć i przerażą się z twego powodu.
17 Podniosą lament nad tobą i będą ci mówić:
Jakżeś upadło, zasiedlone przez ludzi morza,
miasto wychwalane,
któreś było mocne na morzu.
Ono samo i jego mieszkańcy,
którzy budzili grozę
u wszystkich, którzy je zamieszkali.
18 Teraz, w dniu twego upadku,
drżą wybrzeża.
Przerażone są wyspy,
które są na morzu,
z powodu twojego odejścia.
19 Tak bowiem mówi Pan Bóg: Gdy uczynię z ciebie miasto spustoszone, jak miasta, które są niezamieszkałe, gdy sprawię, że wzniesie się nad tobą głębina i przykryją cię liczne wody, 20 wtedy strącę cię do tych, którzy zeszli do dołu, do ludu wieczności, i sprawię, że zamieszkasz w krainie podziemia, jak w odwiecznych ruinach tych, którzy zeszli do dołu, żebyś nie było już zamieszkane; i udzielę chwały w krainie żyjących. 21 Uczynię cię postrachem i cię nie będzie. Będą cię szukać, lecz już nigdy cię nie znajdą – wyrocznia Pana Boga.
Profecía contra Tiro
1 El día primero del mes primero del año undécimo la palabra del Señor vino a mí, y me dijo:
2 «Hijo de hombre, cuando Jerusalén, que era la puerta de las naciones, fue conquistada, Tiro se burló de ella y pensó en sacar provecho de su caída.
3 Por eso yo, el Señor y Dios, estoy en contra de Tiro, y voy a lanzar contra Tiro a muchas naciones, que la azotarán como las olas del mar.
4 Las murallas y las torres de Tiro se vendrán abajo. ¡Voy a barrerla por completo! ¡Voy a dejarla lisa como una peña!
5 Será saqueada por las naciones, y quedará en medio del mar como un tendedero de redes, porque así lo he dicho.
—Palabra de Dios el Señor.6 »En los campos, sus hijas morirán a filo de espada. Así sabrán que yo soy el Señor.»
7 Sí, así ha dicho Dios el Señor:
«Tiro, del norte voy a traer contra ti al rey Nabucodonosor de Babilonia, que es rey entre los reyes, y que cuenta con caballos y carros de guerra, y con soldados de caballería y grandes ejércitos.
8 A tus mujeres que estén en el campo las matará a filo de espada, y a ti te atacará con torres de asalto; levantará rampas contra ti, y te atacará protegido por sus escudos.
9 Atacará tus muros con arietes, y destruirá tus torres con hachas.
10 Cuando seas conquistada, y tus puertas se vengan abajo, y sus caballos y carros de guerra irrumpan en tus calles, será tal el estruendo que tus murallas se estremecerán, y una nube de polvo te cubrirá.
11 Los cascos de sus caballos hollarán todas tus calles, a tu pueblo lo matarán a filo de espada, y tus sólidas columnas rodarán por el suelo.
12 Se robarán tus riquezas, saquearán tus mercaderías, derribarán tus murallas, y destruirán tus bellas mansiones. ¡Hasta tus piedras, tu madera y tu polvo los echarán a las aguas!
13 Yo pondré fin al bullicio de tus cantos, y no volverá a escucharse el sonido de tus cítaras.
14 Te dejaré lisa como una peña; quedarás convertida en un tendedero de redes, y nunca más serás reconstruida, porque yo, el Señor, lo he dicho.»
—Palabra de Dios el Señor.15 Así ha dicho Dios el Señor a Tiro:
«Cuando caigas estruendosamente, y griten tus heridos y haya en tus calles una gran matanza, ¡hasta las costas se estremecerán!
16 Entonces todos los príncipes del mar descenderán de sus tronos, y se quitarán sus mantos; se despojarán de sus ropas bordadas y se cubrirán de espanto; y sentados en el suelo se espantarán al verte y temblarán a cada instante.
17 Te cantarán endechas, y te dirán: “Tú, ciudad poblada por gente del mar, ciudad por todos alabada, y cuyos habitantes eran invencibles en el mar e infundían terror a todos los pueblos vecinos, ¿cómo pudiste perecer?
18 Ahora que has caído, las islas se estremecerán. ¡Sí, las islas se espantarán al enterarse de tu caída!”»
19 Así ha dicho Dios el Señor:
«Yo te convertiré en una ciudad desierta, en una ciudad deshabitada. Haré que el mar suba hasta ti, y que sus muchas aguas te cubran.
20 Te hundiré hasta lo más profundo de la tierra, te sepultaré con los pueblos de tiempos pasados; quedarás como los desiertos antiguos, como los que descienden al sepulcro, y nunca más volverás a ser habitada ni tendrás esplendor en la tierra de los vivientes.
21 Te convertiré en motivo de espanto, y dejarás de existir. Cuando te busquen, no volverán a encontrarte.»
—Palabra de Dios el Señor.