Rebelia Szeby
1 Znalazł się tam pewien człowiek Beliala o imieniu Szeba, syn Bikriego, Beniaminita, który zatrąbił w róg i zawołał: Nie mamy żadnej części u Dawida ani dziedzictwa u syna Jessego. Niech każdy wraca do swego namiotu, Izraelu!
2 Wszyscy Izraelici opuścili Dawida i poszli z Szebą, synem Bikriego, lecz wszyscy Judejczycy, od Jordanu aż do Jerozolimy, przylgnęli do swego króla. 3 Gdy król Dawid przybył do swego domu w Jerozolimie, wziął dziesięć nałożnic, które wcześniej pozostawił, aby strzegły pałacu, i umieścił je w strzeżonym domu, gdzie je utrzymywał, lecz do nich nie chodził. Pozostały w zamknięciu do dnia swojej śmierci i żyły jak wdowy.
Zabójstwo Amasy
4 Król powiedział do Amasy: Zwołaj mi Judejczyków w ciągu trzech dni, a potem staw się tutaj. 5 Amasa poszedł zwołać Judejczyków, lecz przekroczył termin, który król mu wyznaczył. 6 Wtedy Dawid powiedział Abiszajowi: Teraz Szeba, syn Bikriego, może być dla nas bardziej niebezpieczny niż Absalom. Zbierz więc sługi swego pana i puść się za nim w pogoń, aby nie znalazł sobie warownych miast i nam się nie wymknął.
7 Wyruszyli więc za nim ludzie Joaba: Keretyci, Peletyci i wszyscy wojownicy. Opuścili Jerozolimę, aby ścigać Szebę, syna Bikriego. 8 Znaleźli się przy Wielkim Kamieniu w Gibeonie, gdzie stanął przed nimi Amasa. Joab miał na sobie swój wojskowy ubiór. Biodra opięte miał pasem, do którego przypięty był spoczywający w pochwie miecz, lecz ten wysunął się i wypadł. 9 Joab zapytał Amasę: Czy dobrze się miewasz, mój bracie? Następnie pochwycił prawą ręką Amasę za brodę, aby go ucałować. 10 Amasa nie zwrócił jednak uwagi na miecz w ręce Joaba. Ten pchnął go nim w brzuch tak, że wnętrzności wylały się na ziemię. Nie powtórzył ciosu, gdyż Amasa zmarł. Potem Joab i Abiszaj, jego brat, udali się w pościg za Szebą, synem Bikriego.
Koniec rebelii Szeby
11 Człowiek spośród sług Joaba stanął przy zwłokach i zawołał: Kto jest życzliwy Joabowi i kto jest z Dawidem, niech rusza za Joabem! 12 Amasa zaś leżał we krwi na środku gościńca. Kiedy człowiek ten zauważył, że cały lud przystawał, zepchnął Amasę z drogi na pole i zarzucił na niego okrycie, ponieważ widział, że zatrzymywał się każdy, kto obok niego przechodził. 13 Kiedy zepchnięto go z drogi, wszyscy podążyli za Joabem, aby ścigać Szebę, syna Bikriego.
14 Szeba zaś obszedł wszystkie plemiona Izraela do Abel-Bet-Maaka. Zebrali się też wszyscy Beryci i poszli za nim. 15 Ludzie Joaba przybyli i oblegli go w Abel-Bet-Maaka. Usypali wał naprzeciw miasta, który sięgał murów obronnych, a wszyscy ludzie, którzy byli z Joabem, starali się zburzyć mury. 16 Wówczas pewna mądra kobieta z miasta zawołała: Słuchajcie! Słuchajcie! Przekażcie, proszę, Joabowi: Podejdź tu, bo chcę z tobą porozmawiać!
17 Kiedy podszedł do niej, kobieta zapytała: Czy ty jesteś Joab? On odpowiedział: To ja. I powiedziała do niego: Wysłuchaj słów swojej służebnicy! On odpowiedział: Słucham. 18 Mówiła więc dalej: W dawnych czasach powtarzano: Jeśli pytać o radę, to w Abel. I tak sprawę załatwiano! 19 Jesteśmy pokojowo nastawionymi i wiernymi Izraelitami, a ty chcesz zniszczyć główne miasto w Izraelu? Dlaczego chcesz zniszczyć dziedzictwo Pana? 20 Joab odpowiedział: Jestem daleki od tego! Wcale nie zamierzam niszczyć ani burzyć. 21 Nie o to chodzi. Lecz pewien człowiek z pogórza Efraima, o imieniu Szeba, syn Bikriego, podniósł rękę na króla Dawida. Wydajcie mi tylko jego, a odstąpię od miasta. Wtedy kobieta powiedziała Joabowi: Jego głowa zostanie ci rzucona przez mur. 22 Potem przyszła do całego ludu ze swoją mądrą radą. Ucięto więc głowę Szebie, synowi Bikriego i rzucono ją Joabowi, a ten zatrąbił w róg i wojsko rozeszło się spod miasta do swoich namiotów. Joab zaś wrócił do Jerozolimy do króla.
Druga lista zwierzchników w królestwie Dawida
23 Joab dowodził całym wojskiem Izraela. Benajasz, syn Jehojady, odpowiadał za Keretytów i Peletytów. 24 Adoram kierował przymusowymi robotnikami, Jehoszafat, syn Achiluda był nadwornym kronikarzem, 25 Szewa pisarzem, a Sadok i Abiatar kapłanami. 26 Także Ira Jairyta był kapłanem Dawida.
Sebá se subleva
1 Allí se encontraba un malvado benjaminita, llamado Sebá hijo de Bicri, el cual tocó la trompeta y dijo:
«Nosotros no tenemos nada que ver con David hijo de Yesé, ni participaremos de sus propiedades. Israelitas, ¡volvamos a nuestras casas!»
2 Entonces todos los israelitas abandonaron a David y siguieron a Sebá hijo de Bicri, pero los de Judá acompañaron al rey desde el Jordán hasta Jerusalén.
3 Al llegar a su palacio en Jerusalén, David apartó a las diez concubinas que había dejado para cuidar la casa y las puso en reclusión. No dejó de alimentarlas, pero nunca más tuvo relaciones con ellas, sino que se quedaron encerradas de por vida, como si fueran viudas.
4 Después de esto, el rey le ordenó a Amasa:
«Convoca a los jefes de Judá para dentro de tres días. Y quiero que tú estés presente.»
5 Amasa salió para convocar a los jefes de Judá, pero se tardó más del tiempo señalado.
6 Entonces David le dijo a Abisay:
«Ahora Sebá hijo de Bicri puede resultarnos más perjudicial que Absalón. Es mejor que busques a algunos hombres de mi guardia personal y vayas tras él, no sea que busque refugio en alguna ciudad fortificada y nos cause dificultades.»
7 Entonces los soldados de Joab salieron de Jerusalén en persecución de Sebá hijo de Bicri, acompañados de los cretenses, los peleteos y los mejores soldados del rey.
8 Cuando llegaron cerca de la gran piedra que está en Gabaón, Amasa les salió al encuentro. Joab llevaba puesta su ropa de batalla, con una daga ceñida al cinto, la cual se le cayó al suelo mientras iba a encontrarse con Amasa.
9 Y Joab le preguntó:
«¡Hola, hermano mío! ¿Todo está en orden?»
Acto seguido, Joab tomó a Amasa por la barba, como para besarlo.
10 Pero Amasa no se dio cuenta de la daga que Joab tenía en la mano, y Joab se la hundió en la quinta costilla, y sus entrañas quedaron regadas por el suelo. La herida fue mortal, y Joab no tuvo que rematarlo.
Después de eso, Joab y su hermano Abisay siguieron persiguiendo a Sebá.
11 Uno de los soldados de Joab se puso a su lado y dijo:
«Todos los que estén de parte de David y Joab, sigan a Joab.»
12 Mientras tanto, Amasa se revolcaba en su sangre a la mitad del camino, y los que pasaban se detenían para verlo, hasta que un hombre arrastró el cuerpo fuera del camino y lo cubrió con un manto.
13 Entonces los seguidores de Joab pudieron avanzar y se fueron en persecución de Sebá hijo de Bicri.
14 Sebá pasó por todas las tribus de Israel, hasta llegar a Abel Betmacá, y los habitantes de Barim se le unieron.
15 Cuando la gente de Joab llegó a la ciudad, sitiaron a Sebá en Abel Betmacá; levantaron un baluarte para atacar la ciudad, y procuraban derribar las murallas.
16 Entonces una mujer muy astuta gritó desde la ciudad:
«¡Por favor, escúchenme! ¡Por favor, díganle a Joab que venga! ¡Necesito hablar con él!»
17 Cuando Joab se acercó, la mujer le preguntó si en efecto era Joab. Este le respondió que sí, y ella le dijo:
«¡Por favor, escucha lo que te voy a decir!»
Y él respondió:
«Te escucho.»
18 Entonces ella añadió:
«Nuestros antepasados solían decir: “Quien quiera preguntar algo, que pregunte a los de Abel”, y así resolvían cualquier asunto.
19 Yo soy una mujer de paz, y fiel a Israel; tú, en cambio, quieres destruir esta ciudad, que es como una madre en Israel. ¿Por qué quieres destruir lo que el Señor mismo nos ha dado?»
20 Y Joab le respondió:
«Lejos esté de mí destruir y deshacer tu ciudad.
21 Pero hay un problema. Aquí está Sebá hijo de Bicri, que vino de los montes de Efraín. Este malvado se ha sublevado contra el rey David. Si me lo entregan, ordenaré levantar el sitio y nos iremos de la ciudad.»
Y la mujer le respondió:
«Te aseguro que arrojaremos su cabeza desde la muralla.»
22 Entonces la mujer fue a hablar con todo el pueblo y astutamente los convenció para que le cortaran la cabeza a Sebá hijo de Bicri y se la entregaran a Joab. Ellos así lo hicieron, y desde la muralla le arrojaron a Joab la cabeza de Sebá. Entonces Joab dio el toque de retirada, y todos se fueron a su tienda de campaña, mientras que Joab se fue a Jerusalén para informar al rey.
Oficiales de David
(2 S 8.15-181 Cr 18.14-17)23 Fue así como Joab afirmó su mando sobre todo el ejército de Israel, mientras que Benaías hijo de Joyadá quedó al frente de los cretenses y los peleteos.
24 Adorán quedó a cargo de los tributos, Josafat hijo de Ajilud quedó como cronista,
25 Sevá quedó como escriba, y Sadoc y Abiatar como sacerdotes.
26 También Ira el jaireo era sacerdote de David.