FAŁSZYWI PROROCY I NAUCZYCIELE
(Jud 4-13)1 Znaleźli się jednak też wśród ludu fałszywi prorocy, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą zgubne nauki, wyrzekając się Tego, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie szybką zgubę. 2 A wielu będzie naśladować ich bezwstyd. Z ich powodu droga prawdy zostanie zbezczeszczona. 3 W zachłanności wymyślnymi słowami was pozyskają. Na nich wyrok od dawna już zapadł, a zagłada ich nie śpi.
4 Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strącił ich do Tartaru i wydał więzom mroku, aby byli strzeżeni na sąd; 5 jeśli dawnego świata nie oszczędził, ale jako ósmego ocalił Noego, głosiciela sprawiedliwości, gdy zesłał potop na świat bezbożnych; 6 jeśli miasta Sodomę i Gomorę obrócił w popiół i skazał na zagładę, dając przykład tego, co może spotkać bezbożnych; 7 jeśli zachował sprawiedliwego Lota, udręczonego rozwiązłym postępowaniem występnych 8 – ten sprawiedliwy bowiem, który mieszkał wśród nich, patrząc i słuchając dręczył dzień po dniu swoją sprawiedliwą duszę ich nieprawymi czynami – 9 to wie Pan, jak ocalić pobożnych od doświadczenia, a niesprawiedliwych zachować na dzień sądu, aby ich ukarać, 10 przede wszystkim zaś tych, którzy ulegają bezwstydnym pożądliwościom ciała i okazują pogardę panowaniu.
Zuchwalcy i zarozumialcy nie boją się, gdy bluźnią przeciwko chwałom. 11 Chociaż aniołowie mają większą siłę i moc, nie wnoszą przeciwko nim przed Panem bluźnierczego oskarżenia. 12 Oni natomiast jak bezrozumne zwierzęta, zrodzone zgodnie z naturą po to, by je łapano i zabijano, bluźnią przeciwko temu, czego nie znają. Podobnie jak one zostaną zgładzeni 13 i otrzymają karę jako zapłatę za niesprawiedliwość. Uznają za przyjemność w dzień folgować sobie. Zakały i plugawcy pławią się w swoich zdradliwych rozkoszach, gdy ucztują z wami. 14 Ich oczy wypatrują cudzołożnych kobiet i nie są syte grzechu. Zwodzą słabe dusze, mają serce wyćwiczone w chciwości – synowie przekleństwa. 15 Zeszli z prostej drogi, zbłądzili, podążając drogą Balaama, syna Bosora, który umiłował zapłatę za niesprawiedliwość, 16 za swoje przestępstwo jednak został skarcony: juczne, nieme zwierzę, gdy przemówiło ludzkim głosem, powstrzymało proroka przed popełnieniem szaleństwa.
17 Oni są źródłami bez wody i mgłą pędzoną przez nawałnicę. Dla nich został zachowany najciemniejszy mrok. 18 Wypowiadając bowiem wyniosłe i puste słowa, przez cielesne pożądanie wabią rozwiązłością tych, którzy dopiero co odłączają się od żyjących w błędzie. 19 Obiecują im wolność, a sami są niewolnikami zepsucia, bo przez co jest ktoś pokonany, przez to jest zniewolony. 20 Jeśli bowiem wyzwalają się od brudów świata przez poznanie naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, a ponownie uwikłani, zostają przez nie pokonani, to staje się dla nich to ostatnie gorsze niż to pierwsze. 21 Lepiej byłoby dla nich, aby nie poznali drogi sprawiedliwości niż po jej poznaniu odwrócili się od przekazanego im świętego przykazania. 22 Przydarzyło im się to, o czym słusznie mówi przysłowie:
Pies powrócił do swoich wymiocin ,
a umyta świnia do tarzania w błocie.
Falsos profetas y falsos maestros
(Jud 1.3-13)1 Entre el pueblo hubo también falsos profetas, como también habrá entre ustedes falsos maestros que con disimulo introducirán herejías destructivas, y hasta llegarán a negar al Señor que los rescató, con lo que atraerán sobre sí mismos súbita destrucción.
2 Muchos imitarán su conducta indecente, y por causa de ellos se hablará mal del camino de la verdad.
3 Por su rapacidad, estos falsos maestros harán negocio con ustedes. Pero la condenación los espera desde hace mucho tiempo, y su perdición ya está en camino.
4 Es un hecho que Dios no perdonó a los ángeles que pecaron, sino que los arrojó al infierno y los lanzó a oscuras prisiones, donde se les vigila para llevarlos a juicio.
5 Y tampoco perdonó al mundo antiguo, sino que protegió a Noé, quien proclamó la justicia, y a otras siete personas, y luego envió el diluvio sobre el mundo de los impíos.
6 Dios también condenó a la destrucción a las ciudades de Sodoma y de Gomorra, y las redujo a cenizas, para que sirvieran de escarmiento a los futuros impíos,
7 pero puso a salvo al justo Lot, que vivía abrumado por la desenfrenada conducta de los malvados.
8 (Porque para este hombre justo, que vivía entre ellos, cada día era un tormento al ver y oír lo que esos malvados hacían.)
9 El Señor sabe librar de la tentación a los piadosos, y sabe también reservar a los injustos para que sean castigados en el día del juicio,
10 sobre todo a los que se dejan llevar por la depravada naturaleza humana, y andan en deseos impuros y en la inmundicia, con lo que desprecian la autoridad divina.
Son atrevidos y arrogantes, y no tienen miedo de insultar a los poderes superiores.
11 Los ángeles, en cambio, aunque son mayores en fuerza y en poder, no se atreven a insultarlos ni a condenarlos delante del Señor.
12 Pero estos hablan mal de cosas que no entienden; son como animales irracionales, que nacieron para ser presa de la destrucción. Por eso, su propia destrucción los destruirá,
13 y recibirán el castigo que merece su injusticia. Creen que el placer consiste en gozar de los deleites a plena luz del día. Son una vergüenza y una deshonra, pues mientras comen con ustedes se solazan en sus propios placeres.
14 Su mirada está cargada de adulterio, no se cansan de pecar, seducen a los pusilánimes, su corazón está habituado a la codicia; ¡son hijos de maldición!
15 Se han apartado del camino recto, se han extraviado por seguir el camino de Balaam hijo de Beor, que tanto amó el premio de la maldad
16 que fue reprendido por su iniquidad; ¡una bestia de carga, que no podía hablar, habló con voz humana y puso un alto a la locura del profeta!
17 Estos son fuentes sin agua, nubes que arrastra la tormenta, y para siempre les espera la más densa oscuridad.
18 Cuando hablan, lo hacen con palabras arrogantes y vanas; mediante las pasiones humanas y el libertinaje seducen a los que habían comenzado a apartarse de los que viven en el error.
19 Les prometen libertad, pero ellos mismos son esclavos de la corrupción, pues todo aquel que es vencido, se vuelve esclavo del que lo venció.
20 Gracias al conocimiento de nuestro Señor y Salvador Jesucristo, habían logrado escapar de las contaminaciones del mundo, pero volvieron a enredarse en ellas y fueron vencidos, con lo que su estado final fue peor que el primero.
21 Les hubiera sido mejor no haber conocido el camino de la justicia, que volverse atrás después de haber conocido y recibido el santo mandamiento.
22 Pero en ellos se ha cumplido la verdad proverbial: «El perro vuelve a su vómito», y «la puerca recién lavada vuelve a revolcarse en el lodo.»