Odnowienie przymierza
1 Wtedy król rozkazał, by zgromadzić wokół niego całą starszyznę Judy i Jerozolimy. 2 Król wszedł do domu Pana, a z nim wszyscy Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy wraz z kapłanami, prorokami i całym ludem, od najmniejszego do największego. I odczytał im głośno wszystkie słowa Księgi Przymierza znalezionej w domu Pana. 3 Następnie król stanął przy kolumnie i zawarł przed Panem przymierze, że będą chodzić za Panem i będą przestrzegać Jego przykazań, upomnień i ustaw całym sercem i całą duszą, że wypełnią nakazy tego przymierza, spisane w tej księdze. I cały lud przystąpił do przymierza.
Reforma religijna Jozjasza
4 Król nakazał arcykapłanowi Chilkiaszowi i kapłanom drugiego stopnia oraz stróżom progu, aby wynieśli ze świątyni Pana wszelkie naczynia sporządzone dla Baala, Aszery i dla całego wojska niebios. Spalił je poza obrębem Jerozolimy na polach Cedronu, a popiół z nich zaniósł do Betel. 5 Usunął też z urzędu kapłanów pogańskich ustanowionych przez królów Judy, którzy spalali ofiary na wyżynach w miastach judzkich i dookoła Jerozolimy, także tych, którzy palili ofiary Baalowi, słońcu, księżycowi, gwiazdozbiorom i całemu wojsku niebios. 6 Z domu Pana usunął Aszerę poza obręb Jerozolimy, do potoku Cedron i spalił ją przy potoku Cedron, starł na proch i rzucił jej proch na groby pospolitego ludu. 7 Zburzył domy mężczyzn oddających się nierządowi sakralnemu w domu Pana, tam, gdzie kobiety tkały okrycia dla Aszery. 8 Sprowadził wszystkich kapłanów z miast Judy, a następnie zbezcześcił wyżyny, na których kapłani palili ofiary, od Geba aż do Beer-Szeby. Zburzył Wyżyny Bram, które znajdowały się przy wejściu do Bramy Jozuego, przełożonego miasta, po lewej stronie, gdy wchodzi się w bramę miasta. 9 Kapłani wyżyn nie przystępowali do ołtarza Pana w Jerozolimie, ale jedli przaśny chleb pośród swoich braci. 10 Jozjasz zbezcześcił także Tofet, które znajdowało się w Dolinie Ben-Hinnom, aby już nikt nie przeprowadzał swego syna ani córki przez ogień dla Molocha. 11 Usunął konie, które królowie Judy postawili ku czci słońca przy wejściu do domu Pana, obok sali eunucha Netan-Meleka, która znajdowała się w obrębie dziedzińca, a rydwany słońca spalił w ogniu. 12 Król zburzył ołtarze, które znajdowały się na dachu górnej komnaty Achaza, a które zbudowali królowie Judy, i ołtarze, które zbudował Manasses na obydwu dziedzińcach domu Pana. Szybko stamtąd usunął, a proch po nich wrzucił do potoku Cedron. 13 Król zbezcześcił także wyżyny znajdujące się naprzeciw Jerozolimy, po prawej stronie Góry Zepsucia, które zbudował Salomon, król izraelski, dla Asztarty, ohydy Sydończyków, dla Kemosza, ohydy Moabitów, i dla Milkoma, obrzydliwości Ammonitów. 14 Połamał stele, wyciął aszery i zapełnił ich miejsca ludzkimi kośćmi.
Reforma religijna na północy
15 Nawet ołtarz w Betel, wyżynę zbudowaną przez Jeroboama, syna Nebata, który przywiódł Izraela do grzechu, nawet ten ołtarz i wyżynę zburzył. Wyżynę spalił, starł na proch, i spalił też aszerę. 16 Gdy Jozjasz się odwrócił i zobaczył groby, które znajdowały się tam na górze, rozkazał zabrać kości z grobów, a następnie spalił je na ołtarzu i zbezcześcił go zgodnie ze słowem Pana, wypowiedzianym przez męża Bożego, który zapowiedział te wydarzenia. 17 Potem zapytał: Co to za pomnik tu widzę? Odpowiedzieli mu ludzie z miasta: To grobowiec męża Bożego, który przyszedł z Judy i przepowiedział te rzeczy, które ty zrobiłeś z ołtarzem w Betel. 18 Wtedy rozkazał: Zostawcie go w spokoju! Niech nikt nie rozrzuca jego kości. Oszczędzono więc jego kości oraz kości proroka, który przybył z Samarii.
19 Jozjasz usunął także wszystkie świątynie wyżyn, które znajdowały się w miastach Samarii, a które wznieśli królowie Izraela, aby doprowadzać Boga do gniewu, i postąpił z nimi tak samo, jak zrobił to w Betel. 20 Wszystkich zaś będących tam kapłanów wyżyn pozabijał na ołtarzach, na których następnie spalił ludzkie kości, i powrócił do Jerozolimy.
Obchody święta Paschy
21 Potem król rozkazał całemu ludowi: Urządźcie Paschę ku czci Pana, waszego Boga, jak zostało napisane w księdze tego Przymierza. 22 Pascha ta bowiem nie była obchodzona od czasów Sędziów, którzy sądzili Izraela, i w okresie panowania królów Izraela i królów Judy. 23 Dopiero w osiemnastym roku rządów króla Jozjasza była obchodzona ta Pascha ku czci Pana w Jerozolimie.
Pozostałe dokonania Jozjasza
24 Jozjasz całkowicie usunął zaklinaczy i wróżbitów, terafim, bożki i wszystkie obrzydliwości, które widziano w ziemi Judy i w Jerozolimie, aby wprowadzić w życie nakazy Prawa spisane w księdze, którą kapłan Chilkiasz znalazł w domu Pana. 25 Nie było przed nim króla podobnego do niego, który by nawrócił się do Pana całym swoim sercem, całą swoją duszą i z całej swojej siły, zgodnie z całym Prawem Mojżesza, ani po nim nie pojawił nikt taki jak on.
26 Pan jednak nie ugasił swojego wielkiego gniewu, ponieważ Jego gniew zapłonął przeciwko Judzie z powodu wszystkich zniewag, którymi obraził Go Manasses. 27 Pan powiedział: Odrzucę Judę sprzed Mojego oblicza, tak jak odrzuciłem Izraela, i odtrącę to miasto, Jerozolimę, którą wybrałem, oraz dom, o którym powiedziałem: Tam będzie Moje Imię!
28 Pozostałe zaś dzieje Jozjasza i wszystko, co uczynił, czyż nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy?
29 Za jego czasów faraon Neko, król Egiptu, wyprawił się przeciwko królowi asyryjskiemu nad rzekę Eufrat. Król Jozjasz wyszedł mu naprzeciw, ale kiedy faraon zobaczył go pod Megiddo, zabił go. 30 Słudzy Jozjasza wywieźli zmarłego z Megiddo na rydwanie, przywieźli go do Jerozolimy i pochowali w grobie. A lud kraju wziął Jehoachaza, syna Jozjasza, namaścił go i obwołał królem po jego ojcu.
Jehoachaz królem Judy
31 Jehoachaz miał dwadzieścia trzy lata, gdy objął rządy, a panował w Jerozolimie trzy miesiące. Jego matka, córka Jeremiasza z Libny, miała na imię Chamutal. 32 Czynił to, co złe w oczach Pana, jak to czynili we wszystkim jego przodkowie. 33 Faraon Neko uwięził go w Ribli, w kraju Chamat, aby nie panował w Jerozolimie, i na kraj nałożył daninę w wysokości stu talentów srebra i jednego talentu złota. 34 Następnie faraon Neko ustanowił królem Eliakima, syna Jozjasza, zamiast Jozjasza, jego ojca, i zmienił mu imię na Jojakim. Jehoachaza zaś zabrał i uprowadził do Egiptu, gdzie Jehoachaz zmarł. 35 Jojakim dawał faraonowi srebro i złoto, opodatkował jednak kraj, aby dostarczyć srebro według nakazu faraona. Od prostego ludu, od każdego według jego możliwości, pobierał srebro i złoto, aby dać je faraonowi Neko.
Jojakim królem Judy
36 Jojakim miał dwadzieścia pięć lat, gdy objął rządy, i panował w Jerozolimie jedenaście lat. Jego matka, córka Pedajasza z Rumy, miała na imię Zebudda. 37 Czynił to, co złe w oczach Pana, tak samo jak to czynili we wszystkim jego przodkowie.
1 Entonces el rey ordenó que todos los ancianos de Judá y de Jerusalén se reunieran con él,
2 y el rey subió al templo del Señor en compañía de todos los varones de Judá y de todos los habitantes de Jerusalén. Lo acompañaban los sacerdotes y profetas y todo el pueblo, desde el más chico hasta el más grande. Allí leyó, de modo que todos oyeran, todas las palabras del libro del pacto que había sido hallado en el templo del Señor.
3 Luego, el rey se puso de pie junto a la columna e hizo un pacto en presencia del Señor, de que siempre lo seguirían y cumplirían sus mandamientos, testimonios y estatutos, y que con todo el corazón y con toda el alma cumplirían las palabras del pacto escritas en ese libro. Y todo el pueblo confirmó el pacto.
Reformas de Josías
(2 Cr 34.3-7)4 Entonces el rey ordenó al sumo sacerdote Hilcías, a los sacerdotes de segundo orden, y a los guardianes de la puerta, que sacaran del templo del Señor todos los utensilios que habían sido hechos para Baal y para Asera y para todo el ejército de los cielos, y que los quemaran en el campo del Cedrón, fuera de Jerusalén, y que las cenizas fueran llevadas a Betel.
5 Quitó de sus puestos a los sacerdotes idólatras designados por los reyes de Judá para quemar incienso en los altares de los montes en las ciudades de Judá y en los alrededores de Jerusalén, y también a los que quemaban incienso a Baal, al sol y a la luna, y a los signos del zodíaco, y a todo el ejército de los cielos.
6 Hizo también que la imagen de Asera la sacaran del templo del Señor y de Jerusalén, y que la llevaran al valle del Cedrón para que allí mismo la quemaran y la redujeran a cenizas; y el polvo lo echaron sobre los sepulcros de la gente común.
7 Mandó derribar también los aposentos en el templo del Señor donde se practicaba la prostitución idolátrica y donde las mujeres tejían mantos para Asera.
8 Josías ordenó que todos los sacerdotes de las ciudades de Judá fueran a Jerusalén, y desde Geba hasta Berseba profanó los altares de los montes, donde los sacerdotes quemaban incienso; además, derribó los altares que estaban a la entrada de la ciudad, del lado izquierdo de la puerta de Josué, el gobernador.
9 Los sacerdotes de los altares en los montes no podían acercarse al altar del Señor en Jerusalén, sino que comían panes sin levadura entre sus hermanos.
10 Josías profanó también a Tofet, que está en el valle de Ben Jinón, para que ninguno ofreciera a su hijo o su hija en el fuego para rendir culto a Moloc.
11 Quitó también los caballos que estaban a la entrada del templo del Señor, junto a la cámara del eunuco Natán Mélec, el cual tenía a su cargo los ejidos. Esos caballos habían sido dedicados al sol por los reyes de Judá, pero Josías ordenó que los quemaran.
12 Además, el rey Josías derribó los altares que los reyes de Judá habían mandado hacer, y que estaban sobre la azotea de la sala de Ajaz, lo mismo que los altares que Manasés había mandado construir en los dos atrios del templo del Señor, y enseguida arrojó el polvo al arroyo del Cedrón.
13 Profanó los altares de los montes delante de Jerusalén, a la derecha del monte de la destrucción, los cuales Salomón, rey de Israel, había mandado construir para Astoret y Quemos, los repugnantes ídolos de los sidonios y de los moabitas, y para Milcón, el repugnante ídolo de los amonitas.
14 Hizo pedazos las estatuas e imágenes de Asera, y rellenó el lugar con huesos humanos.
15 Josías destruyó también el altar que estaba en Betel, y el altar del monte que había construido Jeroboán hijo de Nabat, que hizo pecar a Israel; destruyó aquel altar y le prendió fuego hasta reducirlo a cenizas, y le prendió fuego también a la imagen de Asera.
16 Ya volvía Josías cuando vio los sepulcros que estaban allí en el monte. Entonces mandó sacar los huesos de los sepulcros, y para profanarlo ordenó que los quemaran sobre el altar. Así se cumplió la palabra del Señor, que el varón de Dios había anunciado en su profecía.
17 Después de eso, preguntó:
«Aquí veo un monumento. ¿De quién es?»
Los habitantes de la ciudad le respondieron:
«Es el sepulcro del varón de Dios que vino de Judá, el cual predijo contra el altar de Betel todo lo que tú has hecho.»
18 Entonces Josías dijo:
«Que nadie lo toque ni mueva sus huesos.»
Fue así como se preservaron sus huesos y los del profeta que había llegado de Samaria.
19 Pero Josías ordenó que se quitaran todos los santuarios de los altares que había en los montes de Samaria, con los cuales los reyes de Israel habían provocado la ira del Señor, e hizo con ellos lo mismo que había hecho en Betel.
20 Además, sobre esos altares sacrificó a todos los sacerdotes de los santuarios que había en esos montes, y quemó sobre ellos huesos humanos. Después de eso, volvió a Jerusalén.
Josías celebra la pascua
(2 Cr 35.1-19)21 El rey dio a todo el pueblo la siguiente orden:
«Celebren la pascua del Señor su Dios, tal y como está escrito en el libro de este pacto.»
22 La pascua no se había celebrado desde los días en que los jueces gobernaban a Israel, ni tampoco en los días de los reyes de Israel y de Judá.
23 Pero se celebró en Jerusalén en el año dieciocho del reinado de Josías, en honor del Señor.
La ira del Señor contra Judá
24 En cumplimiento de las palabras de la ley, escritas en el libro que el sacerdote Hilcías había hallado en el templo del Señor, Josías acabó también con los encantadores, adivinos y terafines, y con todas las prácticas repugnantes que solían verse en Judá y en Jerusalén.
25 Ni antes ni después de Josías hubo otro rey que se volviera al Señor con todo su corazón, y con toda su alma y con todas sus fuerzas, y que cumpliera toda la ley de Moisés.
26 Sin embargo, era tal la ira del Señor contra Judá por todas las provocaciones de Manasés, que el Señor seguía muy enojado.
27 Por eso dijo:
«También quitaré de mi presencia a Judá, como quité a Israel, y desecharé a Jerusalén, ciudad a la cual había escogido, y al templo del cual yo había dicho: “Allí estará mi nombre.”»
Muerte de Josías
(2 Cr 35.20-27)28 Los demás hechos de Josías, y todas sus obras, se hallan registrados en el libro de las crónicas de los reyes de Judá.
29 Por esos días, el faraón Necao, rey de Egipto, se dirigió al río Éufrates para luchar contra el rey de Asiria, y el rey Josías salió a enfrentarse con él en Meguido, pero en cuanto Necao lo vio, lo mató.
30 Sus oficiales lo pusieron entonces en un carro, y llevaron su cadáver de Meguido a Jerusalén, para ponerlo en su sepulcro. La gente del país tomó entonces a Joacaz hijo de Josías, y lo ungieron y lo proclamaron rey en lugar de su padre.
Reinado y derrocamiento de Joacaz
(2 Cr 36.1-4)31 Joacaz tenía veintitrés años cuando comenzó a reinar, y reinó tres meses en Jerusalén. Su madre se llamaba Jamutal hija de Jeremías, y era de Libna.
32 Pero Joacaz hizo lo malo a los ojos del Señor, tal y como lo habían hecho sus antepasados.
33 Para que Joacaz no reinara en Jerusalén, el faraón Necao lo encarceló en Ribla, en la provincia de Jamat, y al país le impuso un tributo de tres mil trescientos kilos de plata y treinta y tres kilos de oro.
34 Además, el faraón Necao puso por rey a Eliaquín hijo de Josías en lugar de su padre, y le cambió el nombre por el de Joacín; luego tomó a Joacaz y lo llevó a Egipto, donde murió.
35 Joacín pagó al faraón el tributo de plata y oro, pero para cumplir con este tributo tuvo que imponer al pueblo un impuesto sobre el valor de la tierra que cada uno poseía, y ese dinero se lo dio al faraón Necao.
Reinado de Joacín
(2 Cr 36.5-8)36 Joacín tenía veinticinco años cuando comenzó a reinar, y reinó en Jerusalén once años. Su madre se llamaba Zebuda hija de Pedaías, y era de Ruma.
37 Pero hizo lo malo a los ojos del Señor, tal y como lo habían hecho sus antepasados.