ZACHĘTA DO DOBROCZYNNOŚCI
Hojne dawanie
1 Ukazujemy wam także, bracia, łaskę Boga, którą otrzymały Kościoły Macedonii. 2 W ciężkiej próbie ucisku ich ogromna radość i skrajne ubóstwo zaobfitowały bogactwem ich hojności, 3 według możliwości – zaświadczam – a nawet ponad możliwości, dobrowolnie, 4 z wielkim naciskiem, prosząc nas o łaskę współuczestniczenia w służbie na rzecz świętych. 5 I nie tylko tak, jak mogliśmy się spodziewać, lecz z woli Boga same siebie ofiarowały najpierw Panu, a następnie nam. 6 Dlatego poprosiliśmy Tytusa, żeby tak jak rozpoczął, tak i doprowadził do końca to dzieło łaski wśród was. 7 A jak obfitujecie we wszystko: w wiarę, w mowę, w wiedzę, we wszelką gorliwość i w naszą miłość do was, tak też i w tę łaskę obfitujcie.
8 Nie mówię tego w formie rozkazu, lecz aby poprzez gorliwość innych wypróbować waszą miłość. 9 Znacie przecież łaskę naszego Pana Jezusa Chrystusa: dla was stał się ubogim, będąc bogaty, abyście się ubogacili Jego ubóstwem. 10 Udzielam jedynie rady w tej sprawie, gdyż jest to pożyteczne dla was, którzy od roku zaczęliście nie tylko to robić, ale i chcieć. 11 Teraz więc doprowadźcie to dzieło do końca, aby jaki był zapał w chęciach, takie też było wypełnienie, stosownie do waszych możliwości. 12 Jeśli bowiem istnieje zapał, jest dobrze przyjmowany, gdy odpowiada temu, co się ma, a nie temu, czego się nie ma. 13 Nie o to bowiem chodzi, żeby innym ulżyć, a was przytłoczyć, lecz o równość. 14 Niech więc wasze bogactwo przyjdzie teraz, w tym czasie z pomocą ich niedostatkom, żeby także ich bogactwo było pomocą w waszych niedostatkach, aby nastała taka równość, 15 jak napisano:
Nie miał za wiele ten, kto miał dużo.
Nie miał za mało ten, kto miał niewiele.
Tytus i jego towarzysze
16 Bogu zaś niech będą dzięki za to, że wszczepił tę troskę o was w serce Tytusa, 17 tak że przyjął tę zachętę, a będąc jeszcze bardziej gorliwy, dobrowolnie wybrał się do was. 18 Posłaliśmy z nim brata, którego sława w głoszeniu Ewangelii jest znana we wszystkich Kościołach. 19 Co więcej, przez Kościoły został on mianowany naszym towarzyszem podróży w tym dziele łaski, którym się zajmujemy ku chwale samego Pana i z naszego własnego pragnienia, 20 unikając tego, by ktoś mógł nam czynić zarzuty z powodu obfitych darów, które zostały przez nas zebrane. 21 Troszczymy się bowiem o to, co dobre nie tylko w oczach Pana, lecz także w oczach ludzi. 22 Posłaliśmy więc z nim naszego brata, którego gorliwość wypróbowaliśmy wielokrotnie i w różnych okolicznościach, a który teraz okazuje się jeszcze bardziej gorliwy z powodu wielkiego zaufania, jakie ma do was. 23 Jeśli chodzi o Tytusa, to jest on moim towarzyszem i współpracownikiem wśród was, a jeśli chodzi o naszych braci, to są wysłannikami Kościołów i chwałą Chrystusa. 24 Potwierdźcie więc im wobec Kościołów waszą miłość i to, że słusznie się wami chlubimy.
La ofrenda para los santos
1 Hermanos, también queremos contarles acerca de la gracia que Dios ha derramado sobre las iglesias de Macedonia,
2 cuya generosidad se desbordó en gozo y en ricas ofrendas, a pesar de su profunda pobreza y de las grandes aflicciones por las que han estado pasando.
3 Yo soy testigo de que ellos han ofrendado con espontaneidad, y de que lo han hecho en la medida de sus posibilidades, e incluso más allá de estas.
4 Insistentemente nos rogaron que les concediéramos el privilegio de participar en este servicio para los santos,
5 e hicieron más de lo que esperábamos, pues primeramente se entregaron al Señor, y luego a nosotros, por la voluntad de Dios.
6 Por eso le rogamos a Tito completar la obra de gracia que ya había comenzado entre ustedes.
7 Por lo tanto, ya que ustedes sobresalen en todo, es decir, en fe, en palabra, en conocimiento, en todo esmero, y en su amor por nosotros, sobresalgan también en este acto de amor.
8 No es que les esté dando órdenes, sino que quiero ponderar la sinceridad del amor de ustedes en comparación con la dedicación de otros,
9 pues ustedes ya conocen la gracia de nuestro Señor Jesucristo que, por amor a ustedes, siendo rico se hizo pobre, para que con su pobreza ustedes fueran enriquecidos.
10 Y ahora, por el bien de ustedes, les doy mi opinión sobre este asunto. Desde el año pasado, ustedes no solo fueron los primeros en hacer algo sino que deseaban hacerlo;
11 así que ahora, dentro de sus posibilidades, lleven a cabo lo que ya estaban dispuestos a hacer.
12 Porque si hay buena disposición, lo que se da es bien recibido, según lo que uno tiene y no según lo que no tiene.
13 No digo esto para que otros tengan demasiado mientras ustedes sufren de escasez,
14 sino para que en este tiempo la abundancia de ustedes supla, con igualdad, la escasez de ellos, y para que la abundancia de ellos supla la necesidad de ustedes. De este modo habrá igualdad,
15 como está escrito: «El que recogió mucho, no tuvo más, y el que recogió poco, no tuvo menos.»
16 Gracias a Dios, que puso en el corazón de Tito la misma preocupación por ustedes;
17 pues, a decir verdad, aceptó nuestra exhortación, pero estaba más que listo para ir a verlos, y por su propia voluntad.
18 Junto con él, enviamos al hermano a quien todas las iglesias elogian por su trabajo en el evangelio;
19 y no solo esto, sino que también fue designado por las iglesias como compañero de nuestra peregrinación para llevar este donativo, que es administrado por nosotros para la gloria del Señor mismo, y para demostrar la buena voluntad de ustedes;
20 así evitamos que se nos censure en cuanto a esta abundante ofrenda que administramos,
21 pues procuramos hacerlo todo con honradez, no solo ante el Señor sino también ante los hombres.
22 Con ellos enviamos también a nuestro hermano, cuya diligencia hemos comprobado repetidas veces en muchas cosas, y que ahora muestra más diligencia por la gran confianza que tiene en ustedes.
23 En cuanto a Tito, él es mi compañero y colaborador para con ustedes; en cuanto a nuestros hermanos, ellos son mensajeros de las iglesias, y son una honra para Cristo.
24 Por lo tanto, ante las iglesias, demuestren a estos hermanos su amor por ellos, y por qué nos sentimos orgullosos de ustedes.