1 Gdy Salomon skończył się modlić, ogień zstąpił z niebios i pochłonął ofiarę całopalną i ofiary krwawe, a chwała Pana napełniła dom.
2 I kapłani nie mogli wejść do domu Pana, ponieważ chwała Pana wypełniała dom Pana. 3 Wszyscy Izraelici, widząc zstępujący ogień i chwałę Pana nad domem, upadli na twarze do ziemi na posadzkę, oddali pokłon i wielbili Pana, ponieważ jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki. 4 Król zaś i cały lud składali ofiary przed obliczem Pana.
5 A król Salomon złożył w ofierze: dwadzieścia dwa tysiące wołów, sto dwadzieścia tysięcy owiec. Tak król i cały lud poświęcili dom Boży. 6 Kapłani stali na swych stanowiskach, a lewici z instrumentami muzycznymi dla Pana, które sporządził król Dawid, aby uwielbiać Pana, bo Jego łaska trwa na wieki – tak wysławiał Go Dawid za ich pośrednictwem; kapłani zaś dęli w trąby naprzeciw nich, a cały Izrael stał.
7 I Salomon poświęcił środek dziedzińca, który był przed domem Pana, bo złożył tam ofiary całopalne i tłuszcz ofiar wspólnotowych, ponieważ ołtarz z brązu, który Salomon sporządził, nie mógł pomieścić ofiar całopalnych, ofiar pokarmowych i tłuszczów. 8 Salomon obchodził święto przez siedem dni, a z nim cały Izrael – bardzo wielkie zgromadzenie – od wejścia do Chamat aż do Potoku Egipskiego. 9 I ósmego dnia urządzili uroczyste zgromadzenie, ponieważ przez siedem dni obchodzono poświęcenie ołtarza, podobnie jak i święto przez siedem dni. 10 W dwudziestym trzecim dniu siódmego miesiąca król odprawił do namiotów lud radosny i będący dobrej myśli z powodu dobra, które Pan sprawił Dawidowi, Salomonowi i swemu ludowi, Izraelowi.
11 Tak ukończył Salomon dom Pana i dom królewski; zarówno to, jak i wszystko, co Salomon zamierzał wykonać w domu Pana i swoim domu, wykonał pomyślnie.
12 W nocy Pan ukazał się Salomonowi i powiedział do niego: Usłyszałem twoją modlitwę i wybrałem to miejsce dla siebie na dom ofiary. 13 Jeśli zamknę niebiosa i nie będzie deszczu, i jeśli rozkażę szarańczy, by spustoszyła ziemię, i jeśli poślę zarazę na Mój lud, 14 a Mój lud, nad którym wezwane zostało Moje imię, ukorzy się i będzie się modlić i Mnie szukać, i zawróci ze swoich złych dróg, to Ja wysłucham z niebios i przebaczę jego grzech, i uzdrowię jego ziemię. 15 Teraz Moje oczy będą otwarte, a uszy wrażliwe na modlitwę z tego miejsca. 16 Teraz bowiem wybrałem i uświęciłem ten dom, aby Moje imię było tam na wieki, a Moje oczy i Moje serce były tam przez wszystkie dni. 17 A teraz, jeżeli będziesz postępował wobec Mnie tak, jak postępował Dawid, twój ojciec, i działał zgodnie z tym wszystkim, co ci rozkazałem, i strzegł Moich przepisów i poleceń, 18 to utwierdzę tron twego królestwa, jak zapewniłem Dawida, twego ojca: Nie zostaniesz pozbawiony potomka rządzącego w Izraelu. 19 Lecz jeśli odwrócicie się i porzucicie Moje przepisy i przykazania, które wam dałem, i pójdziecie, aby służyć innym bogom i oddawać im pokłon, 20 to wykorzenię was z Mojej ziemi, którą wam dałem, a ten dom, który poświęciłem dla Mego imienia, usunę sprzed Mojego oblicza i uczynię przysłowiem i drwiną dla wszystkich ludów. 21 Wówczas ten dom, który był wyniosły, przerazi każdego przechodnia, który powie: DlaczegoPan postąpił w ten sposób z tą ziemią i z tym domem? 22 I odpowiedzą: Ponieważ porzucili Pana, Boga swych ojców, który wyprowadził ich z ziemi egipskiej, a oni uchwycili się innych bogów, kłaniali się im i służyli, dlatego ściągnął na nich całe to nieszczęście.
1 Cuando Salomón terminó de orar, de los cielos descendió fuego y consumió el holocausto y las víctimas, y la gloria del Señor llenó el templo.
2 Los sacerdotes no podían entrar en el templo del Señor, porque su gloria había llenado el templo.
3 Y cuando todos los israelitas vieron descender sobre el templo el fuego y la gloria del Señor, se postraron rostro a tierra en el suelo, y adoraron y alabaron al Señor. Decían:
«¡Ciertamente, el Señor es bueno, y su misericordia es eterna!»
4 El rey Salomón y todo el pueblo sacrificaron víctimas delante del Señor.
5 El rey ofreció en sacrificio veintidós mil bueyes y ciento veinte mil ovejas, y así el rey y todo el pueblo dedicaron el templo de Dios.
6 Los sacerdotes y los levitas desempeñaban su ministerio con los instrumentos musicales que el rey David había hecho para alabar al Señor, y que tocaba cuando alababa con ellos al Señor, porque su misericordia es eterna. También los sacerdotes tocaban trompetas delante de ellos, mientras todo Israel estaba de pie.
7 Salomón consagró también la parte central del atrio que estaba delante del templo del Señor, porque allí había ofrecido los holocaustos y la grasa de las ofrendas de paz, pues en el altar de bronce que Salomón había hecho no cabían los holocaustos, ni las ofrendas ni las grasas.
8 Durante siete días Salomón hizo fiesta, y con él todo Israel. La congregación era tan grande que iba desde la entrada de Jamat hasta el arroyo de Egipto.
9 Al octavo día celebraron una asamblea solemne, pues durante siete días habían celebrado la dedicación del altar, y durante siete días más habían celebrado la fiesta solemne.
10 El día veintitrés del mes séptimo Salomón envió al pueblo a sus hogares. Iban con el corazón alegre y gozoso por los beneficios que el Señor había hecho a David y a Salomón, y a su pueblo Israel.
Pacto de Dios con Salomón
(1 R 9.1-9)11 Salomón terminó de construir el templo del Señor y el palacio real, y todo lo que se propuso hacer en el templo del Señor y en su propia casa resultó un éxito.
12 Entonces, una noche el Señor se le apareció a Salomón y le dijo:
«He escuchado tu oración, y he elegido este templo como el lugar en que se ofrecerán sacrificios.
13 Si yo llego a cerrar los cielos para que no haya lluvia, y si mando a la langosta a consumir la tierra, o si envío peste contra mi pueblo,
14 si mi pueblo, sobre el cual se invoca mi nombre, se humilla y ora, y busca mi rostro, y se aparta de sus malos caminos, yo lo escucharé desde los cielos, perdonaré sus pecados y sanaré su tierra.
15 »Mis ojos van a estar abiertos, y mis oídos van a estar atentos a la oración que se haga en este lugar.
16 Yo he elegido y santificado esta casa, para que en ella esté mi nombre siempre. Mis ojos y mi corazón estarán aquí siempre.
17 Y si tú te conduces delante de mí como se condujo David, tu padre, y si haces todo lo que yo te he mandado hacer, y cumples con mis estatutos y mis decretos,
18 yo afirmaré el trono de tu reino, como lo acordé con David, tu padre, cuando le dije: “Nunca te faltará un descendiente tuyo que gobierne en Israel.”
19 »Pero si ustedes se apartan de los estatutos y mandamientos que les he propuesto, y los abandonan por ir y adorar a dioses ajenos,
20 yo los arrancaré de la tierra que les he entregado; y este templo, que he consagrado a la honra de mi nombre, lo arrojaré de mi presencia y haré de él la burla y el escarnio de todos los pueblos.
21 Esta casa, ahora tan excelsa, horrorizará a todo el que pase por ella. Y se dirá: “¿Por qué ha tratado así el Señor a esta tierra y a este templo?”
22 Y se responderá: “Porque dejaron al Señor, al Dios de sus padres, que los sacó de Egipto, y se han entregado a dioses ajenos, para adorarlos y servirles. ¡Por eso el Señor les ha traído todo este mal!”»