1 Jozjasz obchodził w Jerozolimie Paschę dla Pana i czternastego dnia pierwszego miesiąca zabito baranka paschalnego. 2 Powołał kapłanów na urzędy i wzmocnił ich w służbie domu Pana. 3 Powiedział do lewitów, którzy nauczali całego Izraela i byli poświęceni Panu: Złóżcie świętą Arkę w domu, który zbudował Salomon, syn Dawida, król Izraela. Nie będzie już dla was ciężarem na barkach. Służcie terazPanu, waszemu Bogu, i Jego ludowi – Izraelowi! 4 Ustawcie się według waszych rodów i według waszych zmian zgodnie z zapisem Dawida, króla Izraela, i zgodnie z pismem Salomona, jego syna. 5 Stójcie w przybytku według podziału rodów waszych braci, synów ludu, i według oddziału rodu lewitów. 6 Zabijcie baranka paschalnego, uświęćcie się i przygotujcie dla waszych braci, postępując według słowa Pana danego za pośrednictwem Mojżesza.
7 Ofiarował więc Jozjasz synom ludu stada owiec, koźlęta – wszystko na ofiarę paschalną, dla wszystkich tam obecnych – w liczbie trzydziestu tysięcy, a wołów trzy tysiące – te były własnością króla. 8 Jego naczelnicy ofiarowali dobrowolne dary dla ludu, kapłanów i lewitów. Chilkiasz, Zachariasz i Jechiel, przełożeni domu Bożego, dali kapłanom dwa tysiące sześćset baranków paschalnych i trzysta wołów. 9 Także Konaniasz, Szemajasz i Netaneel, jego bracia, oraz Chaszabiasz, Jejel i Jozabad, naczelnicy lewitów, ofiarowali lewitom pięć tysięcy baranków paschalnych i pięćset wołów. 10 Służba została przygotowana i kapłani stanęli – każdy na swoim miejscu, a lewici według swych zmian, jak polecił król. 11 Zabijali baranki na ofiarę paschalną, kapłani skrapiali ołtarz ich krwią, a lewici odzierali je ze skóry. 12 Część odkładali na ofiarę całopalną, aby dać ją grupom rodów, synom ludu, aby mogli przynieść ją Panu, jak jest napisane w księdze Mojżesza. Tak samo robili z wołami. 13 Upiekli baranka paschalnego w ogniu zgodnie z przepisami, a to co poświęcone, ugotowali w kotłach, garach i rondlach i szybko roznosili wszystkim synom ludu. 14 Następnie przygotowali dla siebie i dla kapłanów, ponieważ kapłani, potomkowie Aarona, składali całopalenia i tłuszcze aż do nocy, dlatego lewici przygotowywali dla siebie i dla kapłanów, potomków Aarona. 15 Śpiewacy, potomkowie Asafa, byli na swych stanowiskach zgodnie z poleceniem Dawida i Asafa, Hemana i Jedutuna, który był królewskim Widzącym; odźwierni zaś przy każdej bramie nie schodzili ze swej służby, ponieważ ich bracia, lewici, przygotowali dla nich. 16 W tym dniu została przygotowana cała służba Pana, aby obchodzić Paschę i składać ofiary całopalne na ołtarzu Pana, jak polecił król Jozjasz. 17 Obecni tam Izraelici obchodzili w tym czasie Paschę i Święto Przaśników przez siedem dni. 18 W taki sposób Pascha nie była obchodzona w Izraelu od dni proroka Samuela i żaden z królów Izraela nie obchodził tak Paschy, jak obchodził Jozjasz, kapłani i lewici, wszyscy Judejczycy oraz obecny tam Izraelici i mieszkańcy Jerozolimy.
19 Tak obchodzono Paschę w osiemnastym roku królowania Jozjasza.
20 Po tym wszystkim, gdy Jozjasz odnowił świątynię, wystąpił Neko, król Egiptu, aby walczyć pod Karkemisz nad Eufratem. A Jozjasz wyszedł, aby się z nim spotkać. 21 Neko wysłał do niego posłańców, aby powiedzieli: Czego chcesz ode mnie, królu Judy? Nie jestem dziś przeciwko tobie, lecz przeciwko domowi, z którym jestem w stanie wojny, a Bóg polecił mi się spieszyć. Przestań sprzeciwiać się Bogu, który jest ze mną, a ciebie nie zniszczy. 22 Lecz Jozjasz nie odwrócił się od niego, ponieważ postanowił z nim walczyć. Nie usłuchał słów Neko pochodzących z ust Boga, lecz przybył, aby walczyć na równinie Megiddo.
23 Łucznicy strzelili do króla Jozjasza, a król powiedział do swych sług: Wyciągnijcie mnie, ponieważ zostałem ciężko ranny. 24 Jego słudzy wyciągnęli go z rydwanu i umieścili go na drugim rydwanie, który do niego należał, i zawieźli do Jerozolimy, gdzie umarł. I został pochowany w grobach swoich przodków, a wszyscy Judejczycy wraz z Jerozolimą opłakiwali Jozjasza.
25 Również Jeremiasz wyśpiewał pieśń żałobną nad Jozjaszem, a wszyscy śpiewacy i śpiewaczki odwołują się do niej w swoich pieśniach żałobnych o Jozjaszu aż do dziś. I ustanowiono je zwyczajem w Izraelu. Są one opisane w lamentacjach.
26 A pozostałe dzieje Jozjasza i jego pobożność zgodnie z tym, co zapisano w Prawie Pana, 27 jego dzieła, od początku do końca, są oto opisane w Księdze Królów Izraela i Judy.
Josías celebra la pascua
(2 R 23.21-23)1 Josías celebró la pascua del Señor en Jerusalén a los catorce días del mes primero.
2 Puso a los sacerdotes en sus respectivos oficios, y los confirmó en el ministerio del templo del Señor.
3 A los levitas que enseñaban a todos los israelitas, y que estaban dedicados al Señor, les dijo:
«Ustedes no volverán a llevar sobre los hombros el arca santa. Pónganla en el templo que edificó Salomón hijo de David, rey de Israel, y sirvan ahora al Señor su Dios, y a su pueblo Israel.
4 Prepárense a servir por turnos y según el orden de las familias de sus padres, tal y como lo ordenaron el rey David y su hijo Salomón.
5 Quédense en el santuario, según la distribución de las familias de sus hermanos los hijos del pueblo, y según la distribución de la familia de los levitas.
6 Celebren la pascua, y después de que se hayan santificado, preparen a sus hermanos para que cumplan con la palabra que el Señor nos dio por medio de Moisés.»
7 Y el rey Josías dio al pueblo allí presente treinta mil ovejas, corderos y cabritos de sus propios rebaños, y tres mil bueyes, todo para la pascua.
8 También sus príncipes dieron con generosidad al pueblo y a los sacerdotes y levitas. Para celebrar la pascua, Hilcías, Zacarías y Yejiel, oficiales del templo de Dios, dieron a los sacerdotes dos mil seiscientas ovejas y trescientos bueyes.
9 También Conanías y sus hermanos Semaías y Natanael, y Jasabías, Yeguiel y Josabad, jefes de los levitas, dieron a los levitas cinco mil ovejas y quinientos bueyes, para los sacrificios de la pascua.
10 Preparado así el servicio, los sacerdotes se colocaron en sus puestos, lo mismo que los levitas, en sus turnos y conforme al mandamiento del rey.
11 Al celebrar la pascua, los sacerdotes esparcían la sangre que recibían de manos de los levitas, mientras los levitas desollaban a las víctimas.
12 Luego tomaron parte del holocausto y asimismo tomaron de los bueyes, y lo repartieron según lo que les correspondía a las familias del pueblo, para que ellos ofrecieran al Señor lo que está escrito en el libro de Moisés.
13 Asaron en el fuego el sacrificio de la pascua, conforme a la ordenanza, pero lo que había sido santificado lo cocieron en ollas, en calderos y sartenes, y enseguida lo repartieron entre todo el pueblo.
14 Después prepararon lo que a ellos mismos y a los sacerdotes les correspondía, porque los sacerdotes, hijos de Aarón, estuvieron ocupados hasta la noche en el sacrificio de los holocaustos y de las grasas. Por lo tanto, los levitas prepararon esto para ellos mismos y para los sacerdotes hijos de Aarón.
15 Los cantores hijos de Asaf estaban en su puesto, conforme al mandamiento de David, de Asaf y de Hemán, y de Jedutún, el vidente del rey. Los porteros estaban en cada puerta, y no era necesario que se apartaran de su ministerio porque sus hermanos los levitas les preparaban lo que les correspondía.
16 Así fue preparado aquel día todo el servicio del Señor, para celebrar la pascua y para sacrificar los holocaustos sobre el altar del Señor, conforme al mandamiento del rey Josías.
17 Ese día, y durante los siete días siguientes, los israelitas que estaban allí celebraron la pascua y la fiesta solemne de los panes sin levadura.
18 Nunca antes, desde los días del profeta Samuel, fue celebrada en Israel una pascua como esta, ni ningún rey de Israel celebró una pascua como la que celebró el rey Josías con los sacerdotes y levitas, y con todo Judá e Israel, y con los que se hallaban allí, y con los habitantes de Jerusalén.
19 Esta pascua se celebró en el año dieciocho del reinado de Josías.
Muerte de Josías
(2 R 23.28-30)20 Después de todo esto, y luego de que Josías había reparado el templo del Señor, el rey Necao de Egipto le presentó batalla en Carquemis, a orillas del río Éufrates. Josías salió a su encuentro,
21 pero Necao envió mensajeros a decirle:
«¿Qué tengo yo que ver contigo, rey de Judá? Yo no he venido hoy a atacarte, sino que vengo contra la casa que me ha declarado la guerra. Dios me ha dicho que me apresure, así que deja de oponerte a Dios, pues él está de mi parte; no vaya a suceder que él te destruya.»
22 Pero Josías no se retiró ni atendió a las palabras de Necao, que eran de parte de Dios, sino que se disfrazó para presentarle batalla, y se enfrentó a él en el campo de Meguido.
23 Y como los arqueros disparaban sus flechas contra el rey Josías, este les dijo a sus siervos:
«Sáquenme de aquí, que estoy gravemente herido.»
24 Sus siervos lo sacaron de aquel carro, y lo pusieron en otro carro para llevarlo a Jerusalén, donde murió. Josías fue sepultado en los sepulcros de sus padres, y todo Judá y Jerusalén hicieron duelo por él.
25 En memoria de Josías, el profeta Jeremías compuso un lamento fúnebre, el cual se halla escrito en el libro de los lamentos, y hasta el día de hoy todos los cantores y cantoras recitan este lamento por Josías, que fue adoptado en Israel como el lamento oficial.
26 Los demás hechos de Josías, lo mismo que sus obras piadosas conforme a lo que está escrito en la ley del Señor,
27 y sus hechos, primeros y últimos, se hallan escritos en el libro de los reyes de Israel y de Judá.