1 Manasses miał dwanaście lat, gdy został królem i królował w Jerozolimie pięćdziesiąt pięć lat. 2 Czynił to, co złe w oczach Pana, naśladując obrzydliwości tych narodów, które Pan wypędził przed Izraelitami. 3 Powrócił do budowania wyżyn, które zburzył Ezechiasz, jego ojciec, i postawił ołtarze dla baali, uczynił aszery i oddawał pokłon całemu wojsku niebios, i jemu służył. 4 Zbudował ołtarze w domu Pana, o którym Pan powiedział: W Jerozolimie będzie Moje imię na wieki. 5 Na dwóch dziedzińcach domu Pana zbudował ołtarze dla całego wojska niebios. 6 I to on przeprowadził przez ogień swoich synów w dolinie Ben-Hinnom, uprawiał wróżbiarstwo, czary, magię, ustanawiał wywoływaczy duchów i wróżbitów. I czynił bardzo wiele zła w oczach Pana, aby pobudzić Go do gniewu. 7 Postawił posąg bóstwa, który uczynił, w domu Bożym, o którym Bóg powiedział do Dawida i do Salomona, jego syna: W tym domu i w Jerozolimie, którą wybrałem ze wszystkich szczepów Izraela, umieszczę Moje imię na wieki. 8 I już nie pozwolę usunąć Izraela z tej ziemi, którą przeznaczyłem dla waszych ojców, jeżeli tylko będą troszczyć się, aby wypełniać wszystko, co przykazałem im za pośrednictwem Mojżesza w całym Prawie, przepisach i przykazaniach. 9 Manasses wprowadził w błąd Judę i mieszkańców Jerozolimy, aby czynili zło większe niż narody, które wytępił Pan sprzed oblicza Izraelitów.
10 Pan przemawiał do Manassesa i do jego ludu, ale oni nie zwracali na to uwagi. 11 Sprowadził więc Pan przeciwko nim dowódców wojska króla Asyrii, którzy chwycili hakami Manassesa, zakuli w łańcuchy z brązu i uprowadzili do Babilonu.
12 A gdy był w ucisku, błagał Pana, swego Boga, i uniżył się bardzo przed Bogiem swoich ojców. 13 Modlił się do Niego, a On dał mu się przebłagać. Wysłuchał jego błagania i sprawił, że wrócił do Jerozolimy, do swego królestwa. Manasses zaś poznał, że Pan jest Bogiem. 14 Potem wybudował mur zewnętrzny Miasta Dawida na zachód ku Gichonowi, w dolinie aż do wejścia do Bramy Rybnej i wokół Ofelu, i znacznie go podwyższył. Postawił też dowódców wojska w każdym ufortyfikowanym mieście w Judzie. 15 Usunął obcych bogów i posąg z domu Pana oraz wszystkie ołtarze, które zbudował na górze domu Pana i w Jerozolimie, i wyrzucił na zewnątrz miasta. 16 Ustawił ołtarz Pana i złożył na nim krwawe ofiary, ofiary wspólnotowe i dziękczynienia, i polecił Judzie, by służył Panu, Bogu Izraela.
17 Jednakże lud ciągle składał ofiary na wyżynach, ale tylko dla Pana, swego Boga.
18 A pozostałe dzieje Manassesa, jego modlitwa do Boga i słowa Widzących, którzy przemawiali do niego w imieniu Pana, Boga Izraela, są oto w Dziejach Królów Izraela. 19 Jego modlitwa i przebłaganie, każdy jego grzech i występek, i miejsca, na których zbudował wyżyny, ustawił aszery i posągi przed ukorzeniem się, są oto opisane w Dziejach Chozaja. 20 Manasses spoczął przy swoich przodkach i pochowano go w jego domu, a po nim królem został jego syn Amon.
21 Amon miał dwadzieścia dwa lata, gdy został królem i królował w Jerozolimie dwa lata. 22 Czynił to, co złe w oczach Pana, tak jak czynił Manasses, jego ojciec. Wszystkim posągom, które uczynił Manasses, jego ojciec, Amon służył i składał krwawe ofiary.
23 Amon nie ukorzył się przed Panem, jak ukorzył się Manasses, jego ojciec, lecz pomnażał swoją winę. 24 Jego słudzy zawiązali przeciw niemu spisek i zabili go w jego własnym domu. 25 Lecz lud tego kraju zabił wszystkich spiskujących przeciw królowi Amonowi. Lud tego kraju królem po nim ustanowił Jozjasza, jego syna.
Reinado de Manasés
(2 R 21.1-18)1 Manasés tenía doce años cuando comenzó a reinar, y reinó en Jerusalén cincuenta y cinco años.
2 Pero hizo lo malo a los ojos del Señor, y cayó en las repugnantes prácticas de las naciones que el Señor había expulsado de la presencia de los israelitas,
3 pues volvió a levantar los lugares altos que su padre Ezequías había derribado, y levantó otros altares a los baales, hizo imágenes de Asera, y adoró a todo el ejército de los cielos y les rindió culto;
4 edificó también altares en el templo del Señor, del cual había dicho el Señor: «Mi nombre estará en Jerusalén para siempre»,
5 y en los dos atrios del templo del Señor levantó altares a todo el ejército de los cielos;
6 en el valle de Ben Jinón ofreció a sus hijos en holocausto, invocaba a los espíritus, practicaba la adivinación, y consultaba a agoreros y encantadores, con lo que excedió su maldad a los ojos del Señor y despertó su ira.
7 Para colmo, mandó hacer una imagen fundida y la puso en el templo de Dios, del cual Dios había dicho a David y a Salomón su hijo: «En este templo, y en Jerusalén, ciudad que elegí por encima de todas las tribus de Israel, pondré mi nombre para siempre,
8 y nunca más permitiré que los israelitas abandonen la tierra que yo entregué a sus padres, siempre y cuando cumplan todas las cosas, toda la ley, los estatutos y los preceptos, que por medio de Moisés yo les he mandado, y las pongan en práctica.»
9 Manasés hizo que Judá y los habitantes de Jerusalén se descarriaran y cometieran peores cosas que las naciones que el Señor había destruido a la vista de los israelitas.
10 El Señor habló con Manasés y con su pueblo, pero ellos no le hicieron caso.
11 Por eso el Señor lanzó contra ellos a los generales del ejército del rey de Asiria, y estos aprisionaron a Manasés con grilletes, y encadenado lo llevaron a Babilonia.
12 Pero en su angustia oró al Señor su Dios, y se humilló totalmente en la presencia del Dios de sus padres.
13 Dios oyó su oración y le respondió permitiendo que volviera a Jerusalén y recuperara su reino. Así Manasés reconoció que el Señor era Dios.
14 Después de esto, Manasés edificó la muralla exterior de la ciudad de David, desde la parte occidental de Guijón, en el valle, hasta la entrada de la puerta del Pescado; amuralló Ofel, elevó la altura de la muralla, y puso jefes militares en todas las ciudades fortificadas de Judá.
15 Quitó además del templo del Señor los dioses ajenos, y el ídolo, y todos los altares que había edificado en el monte del templo del Señor y en Jerusalén, y los echó fuera de la ciudad;
16 luego reparó el altar del Señor, y presentó en él sacrificios y ofrendas de paz y de alabanza, y ordenó a Judá servir al Señor y Dios de Israel.
17 Pero el pueblo aún sacrificaba en los lugares altos, aunque lo hacía para honrar al Señor su Dios.
18 Los demás hechos de Manasés, y su oración a su Dios, y las palabras de los videntes que le hablaron en nombre del Señor y Dios de Israel, se hallan escritos en las actas de los reyes de Israel.
19 También su oración, y cómo esta fue oída, y todos sus pecados y rebeldías, y los sitios donde edificó lugares altos y erigió imágenes de Asera e ídolos, antes de humillarse, se hallan escritos en las crónicas de los videntes.
20 Finalmente, Manasés descansó entre sus antepasados, y fue sepultado en su palacio. En su lugar reinó Amón, su hijo.
Reinado de Amón
(2 R 21.19-26)21 Amón tenía veintidós años cuando comenzó a reinar, y reinó en Jerusalén dos años.
22 Pero hizo lo malo a los ojos del Señor, tal y como lo había hecho Manasés, su padre, pues ofreció sacrificios y sirvió a todos los ídolos que su padre Manasés había mandado hacer.
23 Y nunca se humilló delante del Señor, como se humilló Manasés su padre; al contrario, aumentó el pecado.
24 Pero sus siervos conspiraron contra él, y lo mataron en su palacio.
25 Entonces el pueblo de la tierra mató a todos los que habían conspirado contra el rey Amón; y en su lugar proclamó como rey a Josías, su hijo.