Jonatan zostaje przyjacielem Dawida
1 Gdy Dawid kończył rozmawiać z Saulem, dusza Jonatana przylgnęła do duszy Dawida i pokochał go Jonatan jak samego siebie. 2 Tego samego dnia Saul wziął go ze sobą i nie pozwolił mu wrócić do domu ojca. 3 Jonatan zaś zawarł z Dawidem przymierze, ponieważ pokochał go jak siebie samego. 4 Jonatan zdjął płaszcz, który miał na sobie, i dał go Dawidowi, dał też swoją szatę, a nawet swój miecz, łuk i pas.
5 Ilekroć Dawid wyruszał tam, gdzie go Saul wysyłał, odnosił sukces, tak że Saul ustanowił go wodzem wojowników. Cały lud uznał to za słuszne, podobnie jak słudzy Saula.
Saul usiłuje zabić Dawida
6 Podczas powrotu wojsk, gdy Dawid wracał po pokonaniu Filistyna, kobiety ze wszystkich miast Izraela wychodziły naprzeciw króla Saula ze śpiewem i tańcami, z bębenkami i cymbałami, wśród radosnych okrzyków. 7 Kobiety grały i tak śpiewały:
Saul pobił tysiące,
a Dawid dziesiątki tysięcy.
8 Wówczas Saul bardzo się rozgniewał i nie spodobały mu się te słowa: Dawidowi przypisały dziesiątki tysięcy, a mnie tylko tysiące. Brakuje mu jeszcze tylko królestwa! 9 Od tego czasu Saul podejrzliwie przyglądał się Dawidowi.
10 Następnego dnia zły duch od Boga opanował Saula, tak że wpadł on w szał we własnym domu. Dawid, jak co dzień grał, Saul zaś trzymał w ręku włócznię. 11 Saul rzucił włócznią, myśląc: Przybiję Dawida do ściany. Ale Dawid dwukrotnie uskoczył przed jego ciosem. 12 Saul więc zaczął się bać Dawida, gdyż Pan był z nim, a od Saula odstąpił. 13 Saul odsunął go zatem od siebie i ustanowił go tysiącznikiem.
Dawid wyruszał na wojenne wyprawy i powracał na czele ludu. 14 Powodziło mu się we wszystkim, czego się podjął, bo Pan był z nim. 15 Saul widział, że Dawidowi dobrze się wiedzie, więc się go bał. 16 Wszyscy zaś Izraelici i Judejczycy kochali Dawida, ponieważ to on wyruszał i powracał na ich czele.
Dawid poślubia Mikal, córkę Saula
17 Później Saul powiedział do Dawida: Oto moja najstarsza córka Merab. Dam ci ją za żonę, bądź tylko dla mnie dzielnym wojownikiem i prowadź wojny Pana. Saul bowiem pomyślał sobie: Nie podniosę na niego ręki, lecz może dosięgnie go ręka Filistynów. 18 Dawid zaś odpowiedział Saulowi: A kim ja jestem? Kim są krewni z rodu mojego ojca w Izraelu, że miałbym zostać zięciem królewskim? 19 Gdy jednak nadszedł czas wydania córki Saula, Merab, za Dawida, oddano ją za żonę Adrielowi z Mecholi. 20 Dawida natomiast pokochała inna córka Saula, Mikal. Gdy przekazano tę wiadomość Saulowi, on uznał ją za korzystną. 21 Pomyślał sobie: Oddam mu ją, a ona stanie się dla niego pułapką i ręka Filistynów go dosięgnie. Powiedział więc do Dawida: Dzisiaj możesz zostać moim zięciem dzięki mojej drugiej córce. 22 Swoim sługom zaś rozkazał: Porozmawiajcie z Dawidem potajemnie. Powiedzcie: Król jest ci przychylny, a wszyscy jego słudzy cię kochają. Zostań zatem zięciem króla. 23 Słudzy Saula szepnęli więc o tym Dawidowi, lecz Dawid odpowiedział: Czy według was łatwo jest zostać zięciem króla? Jestem przecież człowiekiem biednym i bez znaczenia. 24 Wtedy słudzy donieśli Saulowi: Takie słowa mówił Dawid. 25 Na to Saul polecił: Powiedzcie Dawidowi, że król nie pragnie żadnej ślubnej zapłaty, poza stoma napletkami Filistynów, by mógł się zemścić na swoich wrogach. Saul liczył bowiem, że Dawid wpadnie w ręce Filistynów. 26 Jego słudzy przekazali Dawidowi te słowa, a Dawidowi spodobała się możliwość zostania królewskim zięciem. Nim upłynął wyznaczony termin, 27 Dawid wyruszył wraz ze swoimi ludźmi i zabił dwustu Filistynów. Potem przyniósł ich napletki i odliczone złożył przed królem, aby zostać jego zięciem. Saul dał mu więc za żonę swoją córkę, Mikal. 28 Wtedy Saul zrozumiał, że Pan był z Dawidem, a Mikal, córka Saula, go kocha. 29 Saul natomiast coraz bardziej obawiał się Dawida i stał się jego wrogiem na zawsze.
30 Za każdym razem, gdy książęta filistyńscy wyruszali, Dawidowi powodziło się w walce z nimi bardziej niż komukolwiek spośród sług Saula, dlatego jego imię stawało się coraz sławniejsze.
Pacto de Jonatán y David
1 Después de que David terminó de hablar con Saúl, sucedió que Jonatán se encariñó con David y lo quiso como a sí mismo.
2 Ese día Saúl tomó a David a su servicio, y ya no lo dejó volver con su padre.
3 Además, Jonatán y David hicieron un pacto de amistad, pues Jonatán lo quería como a sí mismo.
4 Hasta se quitó su manto y otras ropas suyas, y todo se lo dio a David, junto con su espada, su arco y su talabarte.
5 David iba a dondequiera que Saúl lo enviaba, y tanta inteligencia mostraba que Saúl lo ascendió por encima de sus jefes del ejército, y era respetado por todo el pueblo y por los siervos de Saúl.
Saúl tiene celos de David
6 Después de que David mató al filisteo Goliat y regresó con el ejército, las mujeres de todas las ciudades israelitas se reunieron para recibir al rey Saúl y danzar y cantar al son de panderos y otros instrumentos musicales,
7 pero en sus cantos y danzas decían:
«Saúl mató a miles de guerreros,
pero David mató a más de diez mil.»
8 Cuando Saúl oyó esto, se enojó mucho, pues le desagradó escuchar que a David le reconocieran haber matado diez veces más soldados que a él, así que dijo: «Ahora solo falta que David se quede con mi reino».
9 Y desde ese día le empezó a tener mala voluntad.
10 Al día siguiente, el espíritu maligno enviado por Dios atacó a Saúl, y este andaba como loco por toda la casa. Y mientras David tocaba el arpa, como todos los días, Saúl andaba con una lanza en la mano.
11 De pronto, Saúl arrojó la lanza contra David, esperando dejarlo clavado contra la pared. Pero David lo esquivó dos veces.
12 Saúl ya vivía temeroso, porque era claro que el Señor ayudaba a David y se había apartado de Saúl;
13 por eso Saúl también se apartó de David y lo puso al mando de mil soldados, lo que permitió a David entrar y salir libremente de la ciudad.
14 Sin embargo, actuaba con prudencia en todo lo que hacía, y el Señor le ayudaba en todo.
15 Y al ver Saúl que David se comportaba inteligentemente, más temor tenía de él.
16 Todos en Israel y en Judá amaban a David, porque él los dirigía en sus campañas militares.
17 Un día, Saúl llamó a David y le dijo:
«Voy a darte por esposa a Merab, mi hija mayor, con la condición de que seas mi hombre fuerte en las batallas del Señor.»
Y es que Saúl pensaba: «Si él muere, no seré yo quien lo mate sino los filisteos.»
18 David le respondió:
«Pero, ¿quién soy yo? ¿Qué valor tiene mi vida, o la de mi familia en Israel, para que yo sea el yerno de Su Majestad?»
19 Pasó el tiempo, y el día en que Merab, la hija de Saúl, debía ser entregada por esposa a David, resultó que Saúl se la dio a Adriel el mejolatita.
20 Sin embargo, Mical, la otra hija de Saúl, estaba enamorada de David; y cuando Saúl lo supo, eso le pareció bien,
21 pues pensó: «Le voy a dar a Mical, para tenerlo bajo control, y para que los filisteos se ocupen de él.» Entonces llamó otra vez a David, y le dijo:
«Esta vez sí serás mi yerno.»
22 Y mandó a sus sirvientes a que en secreto le dijeran a David: «El rey te estima mucho, y todos sus servidores te quieren bien; anímate y acepta ser su yerno.»
23 Los sirvientes de Saúl fueron y le dijeron esto a David de manera confidencial, pero David les respondió:
«¿Ustedes creen que es poca cosa ser el yerno del rey? Si se dan cuenta, yo soy un hombre pobre y de poca estima.»
24 Cuando los sirvientes le dijeron a Saúl lo que había dicho David,
25 Saúl respondió:
«Díganle a David que no se preocupe por la dote; que solo quiero cien prepucios de filisteos. Esa será la dote y mi venganza sobre mis enemigos.»
Pero lo que Saúl quería, era que David cayera en poder de los filisteos.
26 Y cuando los sirvientes del rey le comunicaron a David lo que Saúl pedía para hacerlo su yerno, le pareció una buena idea, y antes que el plazo se cumpliera
27 se preparó con su gente y fue y mató a doscientos filisteos; luego llevó los prepucios y se los entregó al rey; entonces Saúl le dio por esposa a su hija Mical, y David se convirtió en su yerno.
28 Pero al ver Saúl que el Señor ayudaba a David, y que su hija Mical lo amaba,
29 tuvo más temor de David, y se convirtió en su peor enemigo.
30 Y cada vez que los jefes de los filisteos luchaban contra los israelitas, David obtenía más victorias que todos los oficiales de Saúl, por lo que su fama fue en aumento.