Języki i prorokowanie
1 Dążcie do miłości, zabiegajcie też o dary duchowe, a szczególnie o to, abyście mogli prorokować. 2 Ten bowiem, kto mówi językami, nie mówi do ludzi, lecz do Boga. Nikt go przecież nie rozumie, on zaś pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne. 3 Ten natomiast, kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu i zachęcie, i pocieszeniu. 4 Ten, kto mówi językami, samego siebie buduje, kto zaś prorokuje, buduje Kościół. 5 Chcę, abyście wszyscy mówili językami, jeszcze bardziej jednak, abyście prorokowali. Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, chyba, że tłumaczy je, aby Kościół był zbudowany.
6 Teraz zaś, bracia, jeśli przyszedłbym do was i mówił językami, to jaki z tego będziecie mieli pożytek, jeśli w moich słowach nie przekazałbym wam czy to jakiegoś objawienia, czy to wiedzy, czy to proroctwa, czy to pouczenia? 7 Przecież nawet przedmioty martwe, które wydają dźwięk, jak flet czy cytra, gdyby nie wydawały różnych tonów, to jak można byłoby rozpoznać, co się gra na flecie lub cytrze? 8 A gdyby trąba wydała niewyraźny głos, kto by się przygotowywał do bitwy? 9 Tak też i wy, jeśli przy pomocy języka nie wypowiecie dobrze swoich słów, jak ktoś zrozumie to, co jest mówione? Będziecie mówili na wiatr. 10 Wiele jest języków na świecie i każdy ma swoje brzmienie. 11 Jeśli więc nie znałbym znaczenia języka, będę dla tego, kto mówi, barbarzyńcą, i ten, kto mówi, będzie dla mnie barbarzyńcą. 12 Tak i wy, skoro usilnie zabiegacie o dary Ducha, starajcie się posiąść w obfitości te, które służą ku zbudowaniu Kościoła. 13 Dlatego ten, kto mówi językami, niech się modli, aby potrafił je tłumaczyć. 14 Jeśli przecież modlę się mówiąc językami, to modli się mój duch, ale umysł jest bezczynny. 15 Cóż więc pozostaje? Będę się modlił duchem, będę się modlił też i umysłem. Będę śpiewał duchem, będę śpiewał też i umysłem. 16 Jeśli bowiem będziesz wypowiadał błogosławieństwo duchem, to w jaki sposób ten, kto jest człowiekiem prostym, na twoje dziękczynienie odpowie: Amen, skoro nie rozumie tego, co mówisz? 17 Ty wprawdzie pięknie zanosisz dziękczynienie, ale drugiemu nie służy to ku zbudowaniu. 18 Dziękuję Bogu, że mówię językami więcej od was wszystkich. 19 Lecz w Kościele wolę powiedzieć pięć słów przemyślanych, aby i innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy słów korzystając z daru języków.
20 Bracia, nie stawajcie się w myśleniu jak dzieci, ale w tym, co złe bądźcie jak niemowlęta. W myśleniu jednak bądźcie dojrzali. 21 Jest napisane w Prawie:
Przez ludzi, którzy mówią innymi językami,
i przez usta innych
będę mówił do tego ludu,
ale i tak nie będą Mnie słuchać,
mówi Pan. 22 Dlatego mówienie językami jest znakiem nie dla wierzących, ale dla niewierzących, proroctwo natomiast jest nie dla niewierzących, ale dla wierzących. 23 Jeśli więc zgromadziłby się cały Kościół w jednym miejscu i wszyscy mówiliby językami, a wejdą podczas tego ludzie prości bądź niewierzący, czy nie powiedzą, że szalejecie? 24 Jeśli natomiast wszyscy prorokowaliby, a wszedłby ktoś niewierzący lub człowiek prosty, to przez wszystkich jest przekonywany, przez wszystkich jest osądzany, 25 tajniki jego serca stają się jawne, i tak upadnie na twarz, odda pokłon Bogu i wyzna: Rzeczywiście Bóg jest pośród was .
Wszystko czyńcie we właściwym porządku
26 Co więc pozostaje, bracia? Kiedy się zbieracie, każdy ma jakiś dar: śpiewania hymnów lub nauczania, lub objawiania tego, co zakryte, lub mówienia językami, lub tłumaczenia. Wszystko niech służy ku zbudowaniu. 27 Jeśli ktoś mówi językami, to niech mówi najwyżej dwóch albo trzech, i to po kolei, a jeden niech tłumaczy. 28 A jeśli nie byłoby tłumacza, niech milczy na zgromadzeniu, niech mówi sobie samemu i Bogu. 29 Prorocy natomiast, dwóch albo trzech, niech mówią, a inni niech to rozpoznają. 30 A gdyby ktoś z siedzących tam otrzymał objawienie, ten pierwszy niech milczy. 31 Możecie bowiem wszyscy, jeden po drugim prorokować, aby wszyscy uczyli się i doznawali zachęty. 32 Także natchnienia proroków są podporządkowane prorokom. 33 Bóg bowiem nie jest Bogiem nieładu, lecz pokoju.
Tak jak we wszystkich zgromadzeniach świętych, 34 kobiety niech w czasie zgromadzeń milczą. Nie pozwala się bowiem im mówić, ale niech będą podporządkowane, jak nakazuje to również Prawo. 35 A jeśli chcą się czegoś nauczyć, niech w domu pytają swoich mężów. Nie wypada przecież kobiecie przemawiać na zgromadzeniu. 36 Czy Słowo Boga wyszło od was, czy tylko do was dotarło?
37 Jeżeli ktoś uważa, że jest prorokiem albo że posiada dary Ducha, niech uzna, że to, co wam piszę, jest nakazem Pana. 38 A gdyby ktoś tego nie uznawał, sam nie będzie uznany. 39 Tak więc, moi bracia, zabiegajcie o dar prorokowania i nie zabraniajcie mówić językami. 40 Wszystko jednak niech się odbywa z godnością i we właściwym porządku.
El hablar en lenguas
1 Ustedes vayan en pos del amor, y procuren alcanzar los dones espirituales, sobre todo el de profecía,
2 pues el que habla en lenguas extrañas le habla a Dios, pero no a los hombres; y nadie le entiende porque, en el Espíritu, habla de manera misteriosa.
3 Pero el que profetiza les habla a los demás para edificarlos, exhortarlos y consolarlos.
4 El que habla en lengua extraña, se edifica a sí mismo; en cambio, el que profetiza, edifica a la iglesia.
5 Así que, yo quisiera que todos ustedes hablaran en lenguas, pero más quisiera que profetizaran; porque profetizar es más importante que hablar en lenguas, a menos que el que las hable también las interprete, para que la iglesia sea edificada.
6 Hermanos, ¿de qué les serviría a ustedes que yo fuera a visitarlos y les hablara en lenguas, a menos que les comunicara alguna revelación, o conocimiento, o profecía, o enseñanza?
7 Si los instrumentos musicales, como la flauta o la cítara, no tuvieran un sonido claramente distinto, ¿cómo podríamos distinguir entre la música de flauta y la música de cítara?
8 Y si el toque de trompeta resulta incierto, ¿quién se alistará para el combate?
9 Lo mismo pasa con ustedes: si no usan la lengua para comunicar un mensaje claro y comprensible, ¿cómo se va a entender lo que dicen? Es como si hablaran al aire.
10 No hay duda de que en el mundo hay muchos idiomas, y que ninguno de ellos carece de significado.
11 Pero si yo no sé lo que significan las palabras, seré como un extranjero para el que habla, y el que habla será como un extranjero para mí.
12 Lo mismo pasa con ustedes. Puesto que anhelan tener los dones espirituales, procuren abundar en ellos para la edificación de la iglesia.
13 Por lo tanto, el que hable en una lengua extraña, pida en oración poder interpretarla.
14 Porque, si yo oro en una lengua extraña, es mi espíritu el que ora, pero mi entendimiento no se beneficia.
15 Entonces, ¿qué debo hacer? Pues orar con el espíritu, pero también con el entendimiento; cantar con el espíritu, pero también con el entendimiento.
16 Porque si tú alabas a Dios solo con el espíritu, ¿qué hará el que solamente está escuchando? ¿Cómo dirá «Amén» a tu acción de gracias, si no sabe lo que has dicho?
17 Tu acción de gracias puede ser muy buena, pero el otro no será edificado.
18 Doy gracias a Dios de que hablo en lenguas más que todos ustedes,
19 pero en la iglesia prefiero hablar cinco palabras con mi entendimiento, para poder enseñar a los demás, que diez mil palabras en una lengua extraña.
20 Hermanos, no sean como niños en su modo de razonar. Sean como niños en cuanto a la malicia, pero en su modo de razonar actúen como gente madura.
21 En la ley está escrito:
«Yo hablaré con este pueblo
en otras lenguas y con otros labios,
pero ni así me obedecerán,
dice el Señor.»
22 Las lenguas son una señal para los incrédulos, pero no para los creyentes; en cambio, la profecía no es una señal para los incrédulos, sino para los creyentes.
23 Imagínense a toda la iglesia reunida en un solo lugar, y que llegue alguien que sepa poco de la fe cristiana, o que sea incrédulo, y oiga a todos hablar en lenguas extrañas. ¿Acaso no pensará que ustedes están locos?
24 Pero si todos ustedes profetizan, y entra algún incrédulo o alguien que sepa poco de la fe cristiana, esa persona podrá ser reprendida y juzgada por todos ustedes;
25 así los secretos de su corazón quedarán al descubierto, y esa persona se postrará ante Dios y lo adorará, y reconocerá que Dios está realmente entre ustedes.
26 Por lo tanto, hermanos, cuando ustedes se reúnan, tal vez cada uno tenga un salmo, una enseñanza, una revelación, un mensaje en lengua extraña, o una interpretación; pero todo deben hacerlo para la edificación.
27 Si se habla en una lengua extraña, que hablen dos, y hasta tres, pero que lo hagan por turnos, y que uno de ellos interprete lo que se diga.
28 Pero si no hay quien interprete, esa persona debe guardar silencio en la iglesia, y hablar para sí misma y para Dios.
29 De la misma manera, que hablen dos y hasta tres profetas, y que los demás juzguen lo dicho.
30 Si alguien que está sentado recibe una revelación, el primero debe dejar de hablar;
31 así todos podrán profetizar por turno, a fin de que todos aprendan y sean exhortados.
32 El don de profecía debe estar bajo el control de los profetas,
33 pues Dios no es Dios de confusión, sino de paz.
Como en todas las iglesias de los santos,
34 en la congregación las esposas deben guardar silencio, porque no les está permitido hablar, sino que estén sujetas, como también la ley lo dice.
35 Si la esposa quiere aprender algo, que le pregunte a su esposo en su casa, porque no es apropiado que una mujer hable en la congregación.
36 La palabra de Dios, ¿se originó entre ustedes, o más bien solamente llegó a ustedes?
37 Si alguno se cree profeta, o espiritual, reconozca que lo que les escribo son mandamientos del Señor;
38 pero si alguien no quiere reconocerlo, que no lo reconozca.
39 Así que, hermanos, procuren profetizar, y no impidan que se hable en lenguas extrañas,
40 siempre y cuando todo se haga decentemente y con orden.