1 Król Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Salomon, mój syn, jedyny wybrany przez Boga, jest młody i delikatny, a dzieło jest wielkie, ponieważ ten dom nie jest dla człowieka, lecz dla Pana, Boga. 2 Z wszystkich moich sił zgromadziłem dla domu Bożego: złoto – na to, co złote, srebro – na srebrne, brąz – na to, co z brązu, żelazo – na żelazne, drewno – na drewniane, kamień onyksowy i kamienie ozdobne, kamień czarny i różnobarwny, i wszelkie kamienie wartościowe, i wielką ilość kamienia alabastrowego. 3 A ze względu na moją troskę o dom Boży, oddałem dla domu mego Boga mój skarb, złoto i srebro, ponad to wszystko, co przygotowałem na dom święty; 4 trzy tysiące talentów złota, złota z Ofiru, siedem tysięcy talentów czystego srebra, aby pokryć ściany budynków; 5 złoto na to, co złote, srebro na to, co srebrne, na wszystkie prace ręczne rzemieślników. A kto dziś chciałby być szczodry dla Pana?
6 Chęć okazali naczelnicy rodów i naczelnicy plemion Izraela, tysiącznicy i setnicy oraz przełożeni robót królewskich. 7 Dali na służbę domu Bożego: pięć tysięcy talentów i dziesięć tysięcy darejków złota, dziesięć tysięcy talentów srebra, osiemnaście tysięcy talentów miedzi, sto tysięcy talentów żelaza. 8 Znalezione u siebie kamienie dawali do skarbca domu Pana, na ręce Jechiela Gerszonity. 9 Radował się lud ze swych ofiar, ze szczerego serca bowiem ofiarowali je Panu. Król Dawid również bardzo się radował.
10 A Dawid błogosławił Panu na oczach całego zgromadzenia i mówił: Błogosławiony jesteś, Panie, Boże Izraela, naszego ojca, od wieków i na wieki. 11 Do Ciebie, Panie, należy wielkość, potęga, cześć, majestat i chwała, ponieważ wszystko w niebie i na ziemi jest Twoje, Panie. Twoje jest królestwo, Ty przewyższasz każdego. 12 Bogactwo i chwała pochodzi od Twego oblicza, a Ty panujesz we wszystkim, w Twojej ręce siła i potęga, i dzięki Twojej ręce wszystko wyrasta i się wzmacnia. 13 A teraz, nasz Boże, wysławiamy Cię i wielbimy Twoje chwalebne imię. 14 Kim jestem ja i kim jest mój lud, że mamy możliwość, aby to dobrowolnie ofiarować? Od Ciebie bowiem otrzymaliśmy to wszystko i co otrzymaliśmy z Twojej ręki, Tobie oddajemy. 15 Gdyż jesteśmy przybyszami przed Twoim obliczem i przechodniami jak wszyscy nasi ojcowie. Jak cień są nasze dni na ziemi i nie ma nadziei. 16 Panie, nasz Boże, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, aby budować Tobie dom, dla Twego świętego imienia, pochodzi z Twoich rąk i wszystko to jest Twoje. 17 Wiem, mój Boże, że Ty badasz serce i upodobałeś sobie szczerość, ja zaś ze szczerego serca ofiarowałem to wszystko, a teraz Twój lud znajduje się tutaj, widzę to z radością, aby złożyć Tobie dobrowolne ofiary. 18 Panie, Boże Abrahama, Izaaka i Izraela, naszych ojców, zachowaj to na zawsze jako pragnienie i zamysł serca Twego ludu i skieruj ich serca ku sobie. 19 A Salomonowi, memu synowi, daj szczere serce, aby strzegł Twoich poleceń, przykazań i praw, żeby wszystko wykonał i zbudował dom, do którego poczyniłem przygotowania.
20 Następnie Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Błogosławcie, proszę, Pana, waszego Boga! I całe zgromadzenie błogosławiło Pana, Boga swoich ojców; kłaniali się i składali głębokie pokłony przed Panem i przed królem. 21 Następnego dnia złożono Panu ofiary i całopalenia dla Pana: tysiąc młodych cielców, tysiąc baranów, tysiąc jagniąt wraz z ofiarami płynnymi i licznymi ofiarami za cały Izrael. 22 Jedli i pili przed obliczem Pana w ten dzień z wielką radością, i po raz drugi obwołali królem Salomona, syna Dawida, i namaścili dla Pana na władcę, a Sadoka na kapłana.
23 Zasiadł więc Salomon na tronie Pana jako król po Dawidzie, swoim ojcu, i powodziło mu się i słuchał go cały Izrael. 24 Wszyscy zwierzchnicy i wojownicy, a także wszyscy synowie króla Dawida poddali się władzy króla Salomona. 25 A Pan niezmiernie wywyższył Salomona na oczach całego Izraela, ofiarował mu chwałę królewską, jakiej nie miał żaden król przed nim w Izraelu.
26 Dawid natomiast, syn Jessego, królował nad całym Izraelem. 27 Dni jego panowania nad Izraelem: czterdzieści lat; w Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy. 28 Umarł w późnej starości, syty dni, bogactwa i chwały, a po nim królował Salomon, jego syn. 29 Dzieje króla Dawida, pierwsze i ostatnie, są opisane w Dziejach Samuela – Widzącego, w Dziejach Proroka Natana i w Dziejach Gada – Widzącego, 30 wraz ze wszystkim, co dotyczyło jego panowania, potęgi, jego czasów i czasów Izraela oraz wszystkich królestw ziemi.
1 El rey David le dijo a toda la asamblea:
«Dios ha escogido a mi hijo Salomón, pero él es todavía un niño tierno de edad, y la obra es demasiado grande. Esta casa no es para un hombre, sino para Dios el Señor.
2 Con todas mis fuerzas yo he preparado todo para la casa de mi Dios: oro para los objetos de oro, plata para los objetos de plata, bronce para los de bronce, hierro para los de hierro, y madera para los de madera; además, piedras de ónice, piedras preciosas, piedras negras, piedras de diversos colores, toda clase de piedras preciosas, y piedras de mármol en abundancia.
3 Además de todo lo que he preparado para la casa del santuario, es tan grande mi afecto por la casa de mi Dios que, en mi tesoro particular, tengo guardado oro y plata, y lo voy a dar para la casa de mi Dios:
4 cien mil kilos de oro, de oro de Ofir, y treinta mil kilos de plata refinada para recubrir las paredes de los edificios;
5 oro para los objetos de oro, y plata para los objetos de plata y para toda obra que deban hacer los artífices. ¿Quién más quiere presentar hoy una ofrenda voluntaria al Señor?»
6 Los jefes de familia y los jefes de las tribus israelitas, y los jefes de millares y de centenas, lo mismo que los administradores de las propiedades del rey, presentaron sus ofrendas voluntarias.
7 Para el servicio de la casa de Dios dieron ciento sesenta y cinco mil kilos y diez mil monedas de oro, trescientos treinta mil kilos de plata, seiscientos mil kilos de bronce, y tres millones trescientos mil kilos de hierro.
8 Todo el que tenía piedras preciosas las puso en las manos de Yejiel el guersonita para el tesoro de la casa del Señor.
9 El pueblo estaba feliz de haber contribuido voluntariamente, pues todo lo que ofrecieron al Señor lo dieron de corazón y de manera voluntaria.
10 El rey David se alegró mucho y bendijo al Señor delante de toda la congregación. Dijo:
«Bendito seas, Señor y Padre nuestro, Dios de Israel, desde el siglo y hasta el siglo.
11 Tuya es, Señor, la magnificencia y el poder, la gloria, la victoria y el honor; pues tuyas son todas las cosas que están en los cielos y en la tierra. Tuyo es, Señor, el reino. ¡Tú eres excelso sobre todas las cosas!
12 De ti proceden las riquezas y la gloria. Tú dominas sobre todo. En tu mano están la fuerza y el poder, y en tu mano también está el engrandecer y el dar poder a todos.
13 Por eso ahora, Dios nuestro, alabamos y loamos tu glorioso nombre.
14 »A decir verdad, ¿quién soy yo, y quién es mi pueblo, para poder ofrecerte todo esto, y de manera voluntaria? Todo es tuyo, y lo que ahora te damos lo hemos recibido de tus manos.
15 Nosotros, ante ti, somos unos extranjeros y advenedizos, como lo fueron todos nuestros padres: ¡nuestros días sobre la tierra son como una sombra pasajera!
16 Señor y Dios nuestro, toda esta abundancia que hemos preparado para edificar casa a tu santo nombre, procede de tu mano, y es todo tuyo.
17 Dios mío, yo sé que tú escudriñas los corazones, y que la rectitud te agrada. Por eso yo, con rectitud de mi corazón, te he ofrecido todo esto de manera voluntaria, y con alegría he visto que tu pueblo, reunido aquí y ahora, te ha ofrendado con espontaneidad.
18 »Señor, Dios de nuestros padres Abrahán, Isaac e Israel, conserva siempre esta voluntad de corazón de tu pueblo, y encamina a ti su corazón.
19 Dale a mi hijo Salomón un corazón perfecto, para que cumpla tus mandamientos, tus testimonios y tus estatutos, y para que te edifique la casa y todas las cosas, para las cuales yo he hecho estos preparativos.»
20 Después de esto, David dijo a toda la congregación:
«Bendigan al Señor su Dios.»
Entonces toda la congregación bendijo al Señor, Dios de sus padres, y se inclinaron y adoraron delante del Señor y del rey.
21 Sacrificaron víctimas al Señor, y al día siguiente le ofrecieron holocaustos: mil becerros, mil carneros, mil corderos con sus libaciones, y muchos sacrificios de parte de todo Israel.
22 Y ese día comieron y bebieron delante del Señor con gran alegría, y por segunda vez reconocieron como rey a Salomón hijo de David, y ante el Señor lo ungieron como príncipe, y a Sadoc lo ungieron como sacerdote.
23 Salomón ocupó el trono del Señor en lugar de David su padre, y fue prosperado, y todo Israel le juró obediencia.
24 Todos los jefes y poderosos, y todos los hijos del rey David, rindieron homenaje al rey Salomón,
25 y el Señor lo engrandeció en extremo ante todo Israel, y fue tal la gloria de su reino que ningún rey la tuvo antes de él en Israel.
Muerte de David
(1 R 2.10-12)26 David hijo de Yesé reinó sobre todo Israel
27 cuarenta años. Siete años reinó en Hebrón, y treinta y tres reinó en Jerusalén.
28 Murió cuando ya era anciano y entrado en años, rodeado de riquezas y de gloria; y en su lugar reinó su hijo Salomón.
29 Los hechos del rey David, tanto los primeros como los últimos, están escritos en el libro de las crónicas del vidente Samuel, en las crónicas del profeta Natán, y en las crónicas del vidente Gad,
30 con todo lo relativo a su reinado y su poder, y con todo lo que le aconteció a él, y a Israel y a todos los reinos de aquellas tierras.