Acción de gracias por la justicia de Dios
Al músico principal. Sobre Mut Labén. Salmo de David.
1 Señor, te alabaré de todo corazón
y hablaré de todos tus portentos.
2 Por ti me alegraré, oh Dios altísimo,
y cantaré alabanzas a tu nombre.
3 Ante ti, mis enemigos huyen;
ruedan por el suelo y perecen.
4 Tú eres un juez justo, y desde tu trono
defiendes mi causa y me haces justicia.
5 Sometes a las naciones, destruyes a los malvados,
y borras para siempre su memoria.
6 Mis adversarios se han desvanecido;
han quedado destruidos para siempre.
Con ellos se borró el recuerdo
de las ciudades que tú destruiste.
7 Pero tú, Señor, permaneces para siempre,
y tienes preparado tu tribunal de justicia.
8 Con justicia juzgarás al mundo;
con rectitud juzgarás a las naciones.
9 Tú, Señor, eres el refugio de los pobres;
eres su amparo en momentos de angustia.
10 En ti confían los que conocen tu nombre,
porque tú, Señor, proteges a los que te buscan.
11 ¡Canten al Señor, que vive en Sión!
¡Proclamen entre los pueblos sus acciones!
12 El Dios vengador se acordó de ellos;
¡no olvidó el clamor de los afligidos!
13 Señor, ¡ten misericordia de mí!
¡Mira cómo me hacen sufrir mis enemigos!
Tú me libras de las puertas de la muerte,
14 para que a las puertas de Sión
proclame tus alabanzas y goce de tu salvación.
15 Las naciones cayeron en el hoyo que cavaron;
¡quedaron atrapadas en su propia trampa!
16 El Señor se ha revelado al hacer justicia;
los malvados se enredan con sus propios hechos.
17 Esos malvados serán llevados al sepulcro,
con todos los que se olvidan de Dios.
18 Porque no siempre serán olvidados los pobres,
ni todo el tiempo se desvanecerá su esperanza.
19 Señor, ¡levántate y juzga a las naciones!
¡No dejes que el ser humano se envanezca!
¡Haz que las naciones comparezcan ante ti!
20 ¡Infúndeles, Señor, temor de ti!
¡Que sepan las naciones que solo son seres humanos!
Dziękczynienie za wybawienie z ręki wrogów
1 Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Umieraj za syna”. Psalm Dawidowy.
2 Będę cię wysławiał, Panie, całym sercem swoim,
Będę opowiadał wszystkim cuda twoje,
3 Będę się weselił i radował w tobie,
Będę opiewał imię twoje, Najwyższy!
4 Bo cofnęli się nieprzyjaciele moi,
Potknęli się i poginęli przed obliczem twoim,
5 Gdyż Ty wydałeś wyrok i sąd korzystny dla mnie,
Zasiadłeś na tronie sędziego sprawiedliwego.
6 Zgromiłeś narody, zgubiłeś bezbożnych,
Imię ich wymazałeś na wieki wieków.
7 Klęskę ponieśli nieprzyjaciele. Nigdy nie podniosą się z ruin…
Miasta zburzyłeś, pamięć ich zaginęła…
8 Lecz Pan trwa na wieki,
Ustawia na sąd tron swój.
9 Sądzić będzie świat sprawiedliwie,
Bezstronnie osądzać ludy.
10 Pan stanie się schronieniem uciśnionemu,
Schronieniem w czasie niedoli.
11 Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje,
Bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy cię szukają.
12 Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie,
Opowiadajcie pośród ludów dzieła jego!
13 Bo mściciel krwi pamiętał o nich,
Nie zapomniał wołania ubogich.
14 Zmiłuj się nade mną, Panie,
Spojrzyj na utrapienie moje
Spowodowane przez tych, którzy mnie nienawidzą!
Ty, który mnie podnosisz z bram śmierci,
15 Abym głosił wszelką chwałę twoją w bramach córki Syjonu,
Radować się będę wybawieniem twoim.
16 Pogrążyły się narody w dole, który wykopały,
W sieci, którą zastawiły, uwięzła noga ich.
17 Objawił się Pan, odbył sąd;
W dziełach rąk swoich uwikłał się bezbożny. Sela.
18 Niech wrócą bezbożni do podziemi,
Wszystkie narody, które zapominają Boga.
19 Bo nie zawsze biedak będzie zapomniany;
Nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
20 Powstań, Panie, by nie przemógł człowiek;
Niech będą osądzone przed tobą narody!
21 Rzuć, Panie, postrach na nie,
Niech widzą narody, że są tylko ludźmi. Sela.