Profecía contra Babilonia
1 Por medio del profeta Jeremías el Señor dio este mensaje contra Babilonia, es decir, contra la tierra de los caldeos.
2 «¡Anúncienlo en las naciones! ¡Levanten las banderas y háganlo saber! ¡Ya es del dominio público, así que no lo disimulen! ¡Digan que Babilonia ha sido conquistada, que el dios Bel ha quedado confundido, y que Merodac está deshecho! Las imágenes de sus ídolos han sido destrozadas.
3 La atacó una nación del norte, y dejó desolada su tierra. Ya no hay en ella gente ni animales. ¡Todos huyeron, todos se han ido!
4 »Cuando llegue el momento, vendrán juntos los hijos de Israel y los hijos de Judá, y llorando irán en busca del Señor su Dios.
—Palabra del Señor.5 »Preguntarán por el camino de Sión, y hacia allá se dirigirán, y unos a otros se dirán: “Vengan, hagamos con el Señor un pacto eterno que jamás se olvide.”
6 »Mi pueblo es un rebaño de ovejas perdidas. Sus pastores las hicieron perder el camino, y se descarriaron por los montes. Anduvieron de monte en monte, y se olvidaron de sus rediles.
7 Todos los que las hallaban, las devoraban; sus enemigos alegaban no cometer ningún pecado, porque antes ellas habían pecado contra el Señor, que es mansión de justicia y esperanza de sus padres.
8 »¡Huyan de Babilonia! ¡Salgan del país de los caldeos! ¡Sean como los machos cabríos, que van al frente del rebaño!
9 Porque yo estoy incitando contra Babilonia a una alianza de poderosos pueblos del norte, y voy a hacer que la ataquen. Desde allá se prepararán para atacarla, y la conquistarán. Son arqueros diestros y valientes, y sus flechas siempre dan en el blanco.
10 Caldea será botín de guerra; todos los que la saqueen quedarán satisfechos.
—Palabra del Señor.11 »Y es que ustedes, babilonios, se alegraron y regocijaron destruyendo a mi pueblo. Retozaron como novillas sobre la hierba, relincharon como caballos.
12 Pero esa ciudad que los vio nacer quedará avergonzada y humillada, convertida en un desierto, en un árido páramo. ¡Será la menos importante de las naciones!»
13 La ira del Señor hará que se quede abandonada y sin que nadie la habite. Todos los que pasen por Babilonia quedarán asombrados y se burlarán de su desgracia.
14 Ustedes todos, los que tensan el arco: ¡fórmense y rodeen a Babilonia! ¡Disparen sus flechas, y no las escatimen! Porque Babilonia pecó contra el Señor.
15 ¡Rodéenla y lancen gritos contra ella! ¡Tomen venganza de ella, y hagan que se rinda! ¡Derriben sus torres, y echen abajo sus murallas! ¡Hagan con ella lo que ella hizo con otros! ¡Esta es la venganza del Señor!
16 ¡Acaben en Babilonia con todos los que siembran y siegan! Cuando los extranjeros se enfrenten a la espada destructora, todos ellos volverán los ojos a su pueblo y saldrán huyendo a su país.
17 Israel es un rebaño descarriado, dispersado por los leones. Primero lo devoró el rey de Asiria, y después el rey Nabucodonosor de Babilonia le trituró los huesos.
18 Por lo tanto, así ha dicho el Señor de los ejércitos y Dios de Israel:
«Voy a castigar al rey de Babilonia y a su país, como antes castigué al rey de Asiria.
19 Y haré que Israel vuelva a su lugar de residencia, para que se alimente en el Carmelo y en Basán; para que sacie su apetito en el monte de Efraín y en Galaad.
20 Cuando lleguen el día y el momento, se buscará acusar a Israel por su maldad, y a Judá por sus pecados, y no se hallará de qué acusarlos, porque yo perdonaré a los que haya dejado con vida.
—Palabra del Señor.21 »¡Ataca a la tierra de Meratayin, y a los habitantes de Pecod! ¡Destrúyelos, persíguelos hasta matarlos! ¡Haz todo tal y como yo te lo he ordenado!»
—Palabra del Señor.22 Se oye en la tierra estruendo de guerra y de gran destrucción.
23 ¡Babilonia, que desmenuzaba a otros pueblos como un martillo, ahora ha sido totalmente desmenuzada! ¡Se ha convertido en motivo de horror para todas las naciones!
24 El Señor te tendió una trampa, Babilonia, y caíste en ella. Sin darte cuenta, quedaste atrapada, porque lo desafiaste.
25 Abrió el Señor su arsenal, y en su furia sacó sus armas. Esto lo ha hecho el Señor, el Dios de los ejércitos, en la tierra de los caldeos.
26 ¡Vengan contra ella desde los confines de la tierra! ¡Abran sus graneros, y conviértanla en un montón de ruinas! ¡Destrúyanla, que no le quede nada!
27 ¡Maten a todos sus novillos! ¡Llévenlos al matadero! ¡Ay de ellos, pues su día ha llegado! ¡Llegó la hora de su castigo!
28 Puede oírse a los que huyen en desbandada de la tierra de Babilonia, y dan en Sión las noticias de que el Señor nuestro Dios se está vengando por lo que antes hicieron en su templo.
29 «¡Junten alrededor de Babilonia a los arqueros! ¡Acampen contra ella y lancen sus flechas! ¡Que no escape nadie! ¡Denle su merecido! ¡Hagan con ella lo que ella hizo con otros! Porque ella se rebeló contra el Señor, contra el Santo de Israel.
30 Por eso sus jóvenes caerán muertos por las calles. Ese día, todos sus guerreros serán derrotados.
—Palabra del Señor.31 »Yo estoy contra ti, pueblo insolente. Ha llegado ya el día y la hora de tu castigo.
—Palabra del Señor de los ejércitos.32 »Y tú, pueblo insolente, tropezarás y rodarás por tierra, y no habrá quien te levante. Yo les prenderé fuego a tus ciudades, y quemaré todos sus alrededores.»
33 Así ha dicho el Señor de los ejércitos:
«Los hijos de Israel y los hijos de Judá fueron oprimidos al mismo tiempo; todos sus opresores los tomaron cautivos y no los quisieron soltar.
34 Pero yo soy su poderoso Redentor. Mi nombre es el Señor de los ejércitos. Yo seré su defensor, y daré reposo a su tierra, pero a los habitantes de Babilonia no los dejaré reposar.
35 »¡Guerra contra los caldeos! ¡Guerra contra los habitantes de Babilonia! ¡Guerra contra sus príncipes y sus sabios!
—Palabra del Señor.36 »¡Guerra contra los adivinos! ¡Que pierdan su sabiduría! ¡Guerra contra sus valientes! ¡Que pierdan el valor!
37 ¡Guerra contra sus caballos y sus carros, y contra toda la gente que en ella se encuentra! ¡Que se acobarden como mujeres! ¡Guerra contra sus tesoros! ¡Que sean saqueados!
38 ¡Que todos sus manantiales se sequen! Porque son un país idólatra, aturdido con tantas imágenes.
39 »Por lo tanto, Babilonia llegará a ser la guarida de las fieras salvajes y de los chacales; allí también se guarecerán los polluelos del avestruz, y nunca más volverá a poblarse, ni habrá jamás quien la habite.
40 Será como cuando yo destruí a Sodoma y Gomorra, y a sus ciudades vecinas: nunca nadie volverá a habitarla.»
—Palabra del Señor.41 Viene ya un pueblo del norte. Una gran nación y muchos reyes se levantan desde los confines de la tierra.
42 Son crueles y desalmados. Manejan el arco y la lanza, montan caballos, y su voz resuena como el mar. Se preparan a atacarte, pobre Babilonia, como hombres de guerra que son.
43 Cuando el rey de Babilonia supo la noticia, sus manos desfallecieron; le sobrevino la angustia, y le dieron dolores como de mujer parturienta.
44 «Yo vendré contra la fortaleza amurallada, como un león que sale de los bosques del Jordán, y muy pronto los haré huir de la ciudad. Pondré al frente de ella a quien yo elija; porque ¿quién puede compararse a mí?; ¿quién puede ocupar mi lugar?; ¿qué pastor puede hacerme frente?
45 Así que oigan lo que yo, el Señor, he determinado hacer contra Babilonia, y los planes que he trazado contra el país de los caldeos. Aun sus niños más pequeños serán llevados cautivos, y sus casas serán destruidas.
46 Cuando Babilonia sea conquistada, sus gritos harán que tiemble la tierra; su clamor se oirá en todas las naciones.»
Proroctwo dotyczące Babilonu
1 Słowo, które wypowiedział Pan przez proroka Jeremiasza o Babilonie, o kraju Chaldejczyków:
2 Zwiastujcie między narodami i głoście,
podnieście sztandar, głoście, nie ukrywajcie,
mówcie: Babilon zdobyty, Bel zhańbiony, Marduk rozbity,
zhańbione jego posągi, rozbite jego bałwany.
3 Gdyż wyruszył przeciwko niemu naród z północy,
i ten obróci jego ziemię w pustynię,
tak że nie będzie w niej mieszkańca,
zarówno człowiek jak i bydło ucieknie w popłochu.
4 W owych dniach i w owym czasie — mówi Pan, przyjdą synowie izraelscy wraz z synami judzkimi, pójdą z płaczem i będą szukać Pana, swojego Boga.
5 Będą się pytać o Syjon, ku niemu zwrócą swoje spojrzenie: Chodźcie, a przyłączmy się do Pana w przymierzu wiecznym, które nie będzie zapomniane!
6 Mój lud był trzodą zabłąkaną; ich pasterze wiedli ich na manowce, tak że tułali się po górach, schodzili z góry na pagórek, zapomnieli o swoim legowisku.
7 Wszyscy, którzy ich spotykali, pożerali ich, a ich wrogowie mówili: Nie my jesteśmy winni, że zgrzeszyli przeciwko Panu, niwie sprawiedliwości i nadziei ich ojców.
8 Uchodźcie ze środka Babilonu,
z kraju Chaldejczyków,
wychodźcie i bądźcie jak barany przed trzodą.
9 Bo oto Ja pobudzę i sprowadzę przeciwko Babilonowi
gromadę wielkich narodów, z ziemi północnej;
i staną do walki przeciwko niemu,
stamtąd będzie zdobyty.
Ich strzały są jak u wprawnego rycerza,
żadna nie wraca bez skutku.
10 Chaldea stanie się łupem,
wszyscy, którzy ją złupią, nasycą się — mówi Pan.
11 Tak, weselcie się! Tak, wykrzykujcie radośnie,
wy, łupieżcy mojego dziedzictwa,
tak, podskakujcie jak cielęta na łące
i rżyjcie jak ogiery!
12 Zhańbiona będzie bardzo wasza matka,
wstydem okryta wasza rodzicielka;
oto jako ostatnia wśród narodów stanie się pustynią, ziemią suchą, stepem.
13 Z powodu gniewu Pana będzie nie zamieszkana
i cała stanie się pustynią;
ktokolwiek będzie przechodził koło Babilonu, będzie przejęty grozą
i będzie świstał nad wszystkimi jego ciosami.
14 Stańcie do boju wokół Babilonu, wszyscy łucznicy,
strzelajcie do niego, nie żałujcie strzał,
gdyż zgrzeszył przeciwko Panu!
15 Wznieście wokoło przeciwko niemu okrzyk bojowy!
Poddał się, runęły jego narożniki,
jego mury rozwalone!
Gdyż taka jest zemsta Pana,
Mścijcie się nad nim!
Jak on czynił, tak wy czyńcie jemu!
16 Wytępcie z Babilonu tego, kto sieje,
i tego, kto chwyta sierp w czasie żniwa;
przed mieczem okrutnym zwraca się każdy do swojego ludu
i każdy ucieka do swojej ziemi!
17 Jagnięciem spłoszonym był Izrael,
lwy je spłoszyły.
Najpierw pożarł je król asyryjski, a teraz, jako ostatni, obgryzł jego kości Nebukadnesar, król babiloński.
18 Dlatego tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja nawiedzę króla babilońskiego i jego kraj, jak nawiedziłem króla asyryjskiego.
19 I przywrócę Izraela na jego niwę, i będzie się pasł na Karmelu i w Baszanie, i nasycał się na górach Efraima i Gileadu.
20 W owych dniach i w owym czasie — mówi Pan — będzie się szukać winy Izraela, lecz jej nie będzie, oraz grzechów Judy, ale się ich nie znajdzie, gdyż odpuszczę tym, których pozostawię.
21 Wypraw się przeciwko ziemi Merataim,
wyrusz przeciwko niej
i przeciwko mieszkańcom Pekod!
Wybij mieczem i wytęp ich doszczętnie jako przeznaczonych na zagładę — mówi Pan —
i zrób dokładnie tak, jak ci kazałem!
22 Wrzawa wojenna jest w kraju
i wielkie zniszczenie.
23 Jakże jest rozbity i strzaskany młot całej ziemi!
Jakże stał się Babilon przedmiotem zgrozy wśród narodów!
24 Zastawiłeś na siebie sidła i sam się złapałeś,
Babilonie, a nie wiedziałeś o tym;
zostałeś schwytany i pochwycony,
gdyż wdałeś się w walkę z Panem.
25 Pan otworzył swoją zbrojownię
i wydostał narzędzia swojego gniewu,
gdyż Wszechmocny, Pan Zastępów ma wykonać
dzieło w kraju Chaldejczyków.
26 Ruszcie nań ze wszystkich krańców:
Otwórzcie jego spichlerze,
zrzućcie wszystko na jedno miejsce jak snopy
i zniszczcie go doszczętnie,
niech nie zostanie po nim nawet resztka!
27 Wybijcie wszystkie jego cielce, niech idą na rzeź!
Biada im, gdyż nadszedł ich dzień, czas ich kary!
28 Słuchaj! Uchodźcy i zbiegowie z ziemi babilońskiej
zwiastują na Syjonie pomstę Pana, naszego Boga,
pomstę za jego świątynię.
29 Wezwijcie przeciwko Babilonowi strzelców,
wy, wszyscy łucznicy, oblegajcie go dokoła!
Niech nikt z niego nie ujdzie!
Odpłaćcie mu według jego uczynków,
tak samo jak on uczynił, jemu uczyńcie,
gdyż był zuchwały wobec Pana, wobec Świętego Izraelskiego.
30 Dlatego padnie jego młódź na jego placach
i wszyscy jego wojownicy zginą w owym dniu — mówi Pan.
31 Oto Ja jestem przeciwko tobie, zuchwalcze —
mówi Wszechmocny, Pan Zastępów,
gdyż nadszedł twój dzień,
czas, kiedy cię ukarzę.
32 I potknie się zuchwały, i padnie,
i nikt go nie podniesie;
i rozniecę ogień w jego miastach,
i pochłonie wszystko, co jest dokoła niego.
33 Tak mówi Pan Zastępów: Gnębieni są synowie izraelscy, a wraz z nimi synowie judzcy; wszyscy, którzy wzięli ich do niewoli, trzymają ich, nie chcą ich wypuścić.
34 Lecz potężny jest ich wybawca, jego imię Pan Zastępów; poprowadzi On gorliwie ich sprawę, aby dać ziemi pokój, a niepokój mieszkańcom Babilonu.
35 Miecz niech się zwróci przeciwko Chaldejczykom — mówi Pan —
i przeciwko mieszkańcom Babilonu,
przeciwko jego książętom,
i przeciwko jego mędrcom.
36 Miecz przeciwko wróżbitom, aby zgłupieli,
miecz przeciwko jego rycerzom, aby upadli na duchu.
37 Miecz przeciwko jego rumakom i wozom wojennym,
przeciwko całej mieszaninie ludów pośród niego,
aby zniewieścieli;
miecz przeciwko jego skarbcom, aby były zrabowane.
38 Posucha na jego wody, aby wyschły,
gdyż jest to kraj bałwanów, i przez owe straszydła zgłupieli.
39 Dlatego osiądą tam dzikie zwierzęta z szakalami i zamieszkają w nim strusie; i już nigdy nie będzie zamieszkany ani zaludniony po wszystkie pokolenia.
40 Jak Bóg zburzył Sodomę i Gomorę, i sąsiednie miasta — mówi Pan — tak nikt tam nie osiądzie i żaden człowiek nie będzie tam przebywał.
41 Oto lud nadciąga z północy
i naród potężny z wieloma królami rusza z krańców ziemi.
42 Trzymają łuk i włócznię,
są srodzy i nie znają litości.
Ich wrzawa szumi jak morze,
cwałują na rumakach:
Każdy gotowy do boju przeciwko tobie, córko babilońska.
43 Gdy król babiloński usłyszy wieść o nich,
opadną mu ręce; ogarnie go trwoga, bóle jak kobietę rodzącą.
44 Oto jak lew wypada z gęstwiny Jordanu na soczystą niwę,
tak Ja w okamgnieniu wypłoszę ich stamtąd
i ustanowię nad nimi swojego wybrańca.
Bo któż jest mnie równy?
I któż mnie wyzwie,
i któryż pasterz może się ostać przed moim obliczem?
45 Dlatego słuchajcie postanowienia Pana, które powziął przeciwko Babilonowi
i jego zamysłu, jaki powziął przeciwko ziemi Chaldejczyków:
Zaprawdę, nawet najmniejsze owce zostaną wywleczone,
zaprawdę, ich niwę przejmie o nie groza!
46 Na wieść: Babilon wzięty, ziemia zadrży
i krzyk rozejdzie się wśród narodów.