Tercera respuesta de Job a Bildad
1 Respondió Job, y dijo:
2 «¡Valiente ayuda brindas al que no tiene fuerzas!
¡Eres la salvación de los brazos débiles!
3 ¡Cómo sabes aconsejar al ignorante!
¡Qué despliegue de inteligencia has mostrado!
4 ¿Pero quién te ha susurrado estas palabras?
¿Qué espíritu te ha llevado a pronunciarlas?
5 »Allá, en el fondo del mar profundo,
un temblor sacude a los muertos que allí yacen.
6 Ante Dios, el sepulcro queda al descubierto;
no hay escondite para el reino de la muerte.
7 Dios prende el norte de la nada;
la tierra pende en medio del vacío.
8 Dios contiene las lluvias en las nubes,
y estas no se vacían, aunque estén cargadas.
9 Tiende una cortina de blancas nubes,
y tras ellas esconde su trono.
10 Para las aguas ha establecido un límite,
lo mismo que para la luz y las tinieblas.
11 Al oír la voz de su reprensión,
tiemblan de miedo las bases de los cielos.
12 Con su poder, el mar se agita;
con su astucia, aplaca su arrogancia.
13 Con su soplo, el cielo se despeja;
con su poder parte en dos al monstruo del mar.
14 Esto es solo una muestra de su inmenso poder;
lo que de él sabemos es apenas un susurro.
La fuerza de su poder ¿quién puede comprenderla?»
Job stwierdza: Bóg jest wszechmocny
1 Na to odpowiedział Job i rzekł:
2 Ale świetnie pokrzepiłeś bezsilnego
i wsparłeś ramię pozbawione mocy!
3 Ale świetnie doradziłeś nierozumnemu,
doskonale nauczyłeś rozsądku!
4 Z czyją pomocą wypowiedziałeś te słowa,
a czyj duch wypowiedział się przez ciebie?
5 Cienie zmarłych drżą,
wody i ich mieszkańcy.
6 Odkryta jest przed nim kraina umarłych
i nie ma okrycia miejsce zagłady.
7 Rozpościera północ nad pustką,
a ziemię zawiesza nad nicością.
8 Skupia wody w swoich chmurach,
a jednak obłok nie pęka pod ich ciężarem.
9 Zasłania widok swojego tronu
i rozpościera nad nim swój obłok.
10 Na krańcu wód zakreślił granice,
oddzielił światłość od ciemności.
11 Kolumny niebieskie chwieją się
i drżą przed jego groźbą.
12 Swoją mocą uspokoił morze,
a swoją mądrością zmiażdżył Rahaba.
13 Od jego tchnienia rozjaśnia się niebo;
jego ręka przebiła giętkiego węża.
14 Oto zaledwie zarys jego dróg,
a tylko jak cichy szept jego słowa słyszymy!
Lecz któż zrozumie grom wszechmocy jego?