Dios reprende la infidelidad de Israel
1 »Escuchen esto ustedes, los de la casa de Jacob; ustedes que llevan el nombre de Israel y que salieron de las aguas de Judá; ustedes que juran en el nombre del Señor e invocan al Dios de Israel, aunque no en verdad ni en justicia;
2 ustedes que reciben su nombre de la santa ciudad y confían en el Dios de Israel, cuyo nombre es el Señor de los ejércitos:
3 Los acontecimientos de antaño ya antes los había anunciado; salieron de mi boca y los di a conocer; actué al momento y los hice realidad.
4 Yo sé bien que eres muy necio; que tu cuello es duro como el hierro, y que tu frente parece de bronce.
5 Yo te lo anuncié con anticipación; antes de que sucediera te lo hice saber, para que no dijeras: “Esto lo hicieron mis ídolos. Mis imágenes de escultura y de fundición lo ordenaron.”
6 »Todos ustedes lo han oído; todos lo han visto. ¿Y no lo darán a conocer? A partir de este momento les daré a saber cosas nuevas y secretas que no conocían.
7 Han sido creadas ahora, y no en días pasados; antes de hoy no las habías oído, para que no digas: “Fíjense que ya lo sabía.”
8 Esto nunca antes lo habías oído ni conocido; antes de ahora no se había abierto tu oído, pues yo sabía que eres desobediente. Por eso te he llamado “rebelde desde antes de nacer”.
9 »Por causa de mi nombre, y porque está en juego mi alabanza, refrenaré mi enojo; me contendré para no destruirte.
10 Bien puedes ver que te he purificado, y no como a la plata; yo te elegí en el horno de la aflicción.
11 Lo hice por mí, por causa de mí mismo, para que mi nombre no sea profanado, pues no daré a ningún otro mi honra.
12 »Jacob, yo te he llamado; Israel, escúchame: Solo yo soy el primero, y solo yo soy el último.
13 Con mi propia mano establecí la tierra; con la palma de mi mano derecha medí los cielos y, cuando los llamé, juntos se presentaron ante mí.
14 »Júntense todos ustedes, y escuchen: ¿Quién de ellos puede anunciar estas cosas? Aquel a quien yo, el Señor, amo, cumplirá mi voluntad en Babilonia, y descargará su brazo sobre los caldeos.
15 Soy yo quien ha hablado; soy yo quien lo llamó y lo hizo venir; por lo tanto, sus acciones serán prosperadas.»
16 Acérquense a mí y escuchen esto. Desde un principio no he hablado en secreto; yo estaba allí desde que esto se hizo realidad, y ahora el Señor y su espíritu me han enviado.
17 Así dice el Señor, tu Redentor, el Santo de Israel:
«Yo soy el Señor tu Dios, cuya enseñanza es provechosa, y que te dirige por el camino que debes seguir.
18 Si hubieras prestado atención a mis mandamientos, tu paz habría fluido como un río, y tu justicia sería como las olas del mar;
19 tu descendencia, tus renuevos, serían incontables como los granos de arena, y su nombre nunca sería erradicado ni borrado de mi presencia.»
20 ¡Salgan de Babilonia! ¡Huyan de entre los caldeos! ¡Anuncien esto con voces de alegría! ¡Denlo a conocer, difúndanlo hasta los últimos rincones de la tierra! ¡Digan que el Señor ha redimido a Jacob, su siervo!
21 Ellos no tuvieron sed cuando él los llevó a través del desierto, cuando hizo que brotara para ellos agua de la piedra, cuando hendió la peña y las aguas fluyeron.
22 El Señor ha dicho: «No hay paz para los malvados».
Zapowiedź nowych spraw
1 Słuchajcie tego, domu Jakuba,
którzy nazywacie się imieniem Izraela
i z nasienia Judy pochodzicie,
przysięgacie na imię Pana
i wyznajecie Boga Izraela,
lecz nieprawdziwie i nieszczerze.
2 Bo nazywacie się według świętego miasta
i opieracie się na Bogu Izraela —
— jego imię Pan Zastępów —
3 Rzeczy przeszłe od dawna zwiastowałem,
z moich ust one wyszły i zapowiadałem je,
naglę wykonałem to i spełniło się.
4 Ponieważ wiedziałem, że jesteś uparty
i że twój kark jest ścięgnem z żelaza,
a twoje czoło ze spiżu,
5 Dlatego dawno ci zwiastowałem i ogłaszałem, zanim się spełniło,
abyś nie powiedział: Mój bożek to uczynił,
a mój posąg ryty i mój posąg lany to nakazał.
6 Słyszałeś o tym, zobacz to wszystko!
A wy — czy nie będziecie o tym świadczyli?
Od teraz będę ci ogłaszał rzeczy nowe
i rzeczy zakryte, o których nie wiedziałeś.
7 Teraz stały się one, a nie dawno,
i przed dniem dzisiejszym o nich nie słyszałeś,
abyś nie powiedział: Ja o nich wiedziałem.
8 Ty o tym ani nie słyszałeś, ani nie wiedziałeś,
ani też twoje ucho nie było dawniej otwarte,
wiedziałem bowiem, że jesteś zupełnie niewierny
i że zwano cię odstępcą od urodzenia.
9 Przez wzgląd na moje imię powstrzymywałem swój gniew
i przez wzgląd na moją cześć oszczędzałem cię,
aby cię nie zniszczyć.
10 Oto wytapiałem cię sobie jak srebro,
próbowałem cię w piecu cierpienia.
11 Przez wzgląd na siebie, przez wzgląd na siebie czynię to,
bo jakże zbezczeszczone było moje imię;
a przecież mojej chwały nie oddam innemu.
Pan Wybawicielem Izraela
12 Słuchaj mnie, Jakubie, i ty, Izraelu, którego powołałem!
Ja to jestem, Ja pierwszy i Ja ostatni.
13 Przecież to moja ręka założyła ziemię
i moja prawica rozpostarła niebiosa;
gdy Ja na nie wołam, wszystkie razem stają.
14 Zbierzcie się wszyscy i słuchajcie!
Kto z nich to przepowiedział?
Ten, którego Pan miłuje, wykona jego wolę na Babilonie,
a jego ramię na Chaldejczykach.
15 Ja, Ja to przepowiedziałem i Ja go powołałem,
sprowadziłem go i on szczęśliwie dokona swojego dzieła.
16 Zbliżcie się do mnie i słuchajcie tego!
Od samego początku nie mówiłem w skrytości,
odkąd się to dzieje, Ja tam jestem!
A teraz Wszechmogący, mój Pan, posłał mnie i jego Duch.
17 Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraelski:
Ja, Pan, twój Bóg, uczę cię tego, co ci wyjdzie na dobre,
prowadzę cię drogą, którą masz iść.
18 O, gdybyś był zważał na moje przykazania,
twój pokój byłby jak strumień,
a twoja sprawiedliwość jak fale morskie!
19 Twój ród byłby liczny jak piasek,
a twojego potomstwa tyle, co ziarnek piasku,
jego imię nie byłoby wytępione ani zniszczone przed moim obliczem.
Wezwanie do wyjścia z Babilonu
20 Wychodźcie z Babilonu, uciekajcie od Chaldejczyków!
Głośno i radośnie to zwiastujcie, rozgłaszajcie to.
Roznoście tę wieść do krańców ziemi!
Mówcie: Pan wykupił swojego sługę Jakuba.
21 Nie mieli pragnienia, gdy ich wiódł przez pustynię,
sprawił, że woda wytrysnęła dla nich ze skały
i rozłupał skałę tak, że wypłynęła woda.
22 Nie mają pokoju bezbożni — mówi Pan.