La sabiduría y la mujer insensata
1 La sabiduría ha edificado su casa;
la ha afirmado con siete columnas labradas,
2 ha sacrificado los animales para el banquete,
ha mezclado el vino y preparado la mesa.
3 Ahora llama desde lo alto de la ciudad,
luego de haber enviado a sus criadas.
4 Invita a los ingenuos a acercarse;
les dice a los faltos de cordura:
5 «¡Vengan y coman de mi pan!
¡Beban del vino que he mezclado!
6 ¡Déjense de tonterías, y vivan!
¡Sigan el camino de la inteligencia!
7 »Corrige al blasfemo y recibirás afrentas;
reprende al impío y te ganarás insultos.
8 No reprendas al blasfemo, y no te aborrecerá;
corrige al sabio, y te amará.
9 Dale al sabio, y se hará más sabio;
enseña al justo, y aumentará su saber.
10 El principio de la sabiduría es el temor del Señor;
el conocimiento de lo santo es inteligencia.
11 Yo haré que vivas mucho tiempo;
¡te daré muchos años de vida!
12 Si te haces sabio, el provecho es tuyo;
si te vuelves blasfemo, sufrirás las consecuencias.»
13 La mujer insensata es provocativa;
es insulsa e ignorante.
14 Se entroniza a la puerta de su casa,
o en los lugares más altos de la ciudad,
15 y llama a los que pasan por ahí,
a los que van por el camino recto.
16 Invita a los ingenuos a acercarse,
y les dice a los faltos de cordura:
17 «¡Qué dulce es el agua robada!
¡Qué sabroso es el pan comido a escondidas!»
18 Y ellos no saben que sus invitados
terminan muertos en el fondo del sepulcro.
Dwie biesiady: w przybytku mądrości i w przybytku głupoty
1 Mądrość zbudowała swój dom,
postawiła siedem swoich słupów,
2 Zabiła swoje bydło, zmieszała wino,
zastawiła swój stół,
3 Wysłała swoje służebnice,
zaprasza ze wzgórz miasta:
4 Kto niedoświadczony, niech tu wejdzie!
Do nierozumnego mówi:
5 Chodźcie, uczestniczcie w mojej uczcie
i pijcie wino, które zmieszałam!
6 Porzućcie głupotę, abyście żyli,
i chodźcie drogą roztropności!
7 Kto karci szydercę, ten ściąga na się hańbę;
a kto gani bezbożnika, ten się plami.
8 Nie karć szydercy, aby cię nie znienawidził;
karć mądrego, a będzie cię miłował.
9 Daj mądremu, a będzie jeszcze mędrszy;
poucz sprawiedliwego, a będzie umiał jeszcze więcej!
10 Początkiem mądrości jest bójaźń Pana,
a poznanie Świętego — to rozum,
11 Gdyż przeze mnie rozmnożą się twoje dni
i przedłużą się lata twojego życia.
12 Jeżeli jesteś mądry, to sam masz korzyść z tej mądrości,
jeżeli jesteś szydercą, to sam za to będziesz cierpiał.
13 Pani Głupota jest rozwiązła,
pusta i bezwstydna.
14 Siedzi u wejścia do swojego domu,
na tronie w wysuniętych punktach miasta,
15 Wołając na przechodniów,
którzy idą swoimi ścieżkami:
16 Kto niedoświadczony, niech tu wejdzie.
A do nierozumnego mówi:
17 Kradziona woda jest słodka,
a chleb pokątnie jedzony smakuje.
18 Lecz prostaczek nie wie, że tam same cienie,
że jej goście przebywają w głębinach krainy umarłych.