Profecía contra el monte de Seír
1 La palabra del Señor vino a mí, y me dijo:
2 «Hijo de hombre, dirige la mirada hacia el monte de Seír, y profetiza contra él.
3 Dile que así ha dicho Dios el Señor: “Yo estoy contra ti, monte de Seír. Voy a extender mi mano contra ti, y te convertiré en desierto y soledad.
4 Asolaré tus ciudades, y quedarás desolado. Así sabrás que yo soy el Señor.
5 »”Tú has sido siempre el enemigo de los hijos de Israel; en los peores momentos, cuando ellos estaban más afligidos, tú los entregaste al poder de la espada.
6 Por eso, juro que la sangre será tu destino. Puesto que no aborreces la sangre, siempre la sangre te perseguirá.
—Palabra de Dios el Señor.7 »”Monte de Seír, yo voy a convertirte en desierto y soledad. Voy a destruir a todo el que pase junto a ti.
8 Voy a llenar tus montes con tus muertos. Los que mueran a filo de espada llenarán tus colinas, tus valles y todos tus arroyos.
9 Voy a dejarte en ruinas para siempre. Jamás tus ciudades volverán a ser reconstruidas. Así sabrán que yo soy el Señor.
10 »”Y es que dijiste que tú tomarías posesión de las dos naciones, y que ambos países eran tuyos, aun cuando yo, el Señor, estaba allí.
11 Por eso, juro que voy a actuar con el mismo enojo y furor con que tú trataste a mi pueblo, por tu enemistad con ellos. Y cuando yo te juzgue, ellos me reconocerán.
—Palabra de Dios el Señor.12 »”Entonces sabrás que a mis oídos llegaron todas las injurias que proferiste contra los montes de Israel. Porque tú dijiste que ya habían sido destruidos, y que se te habían entregado para que te los devoraras.
13 Cuando me ofendiste, no te alcanzaba la boca ni te faltaban las palabras. Yo te oí muy bien.”
14 »Por eso, así ha dicho Dios el Señor: “Para regocijo de toda la tierra, voy a dejarte en ruinas.
15 Así como te alegraste cuando el territorio de Israel quedó devastado, así me alegraré también de ti, monte de Seír. Tú y todo Edom van a quedar asolados. Así sabrán que yo soy el Señor.”
Przepowiednia przeciwko górze Seir
1 I doszło mnie słowo Pana tej treści:
2 Synu człowieczy, zwróć swoje oblicze ku górze Seir i prorokuj przeciwko niej.
3 I powiedz jej: Tak mówi Wszech mocny Pan:
Oto Ja jestem przeciwko tobie, góro Seir,
wyciągnę rękę przeciwko tobie
i obrócę cię w straszliwe pustkowie.
4 Twoje miasta przemienię w ruiny,
ty staniesz się pustkowiem
i poznasz, że Ja jestem Pan.
5 Ponieważ żywiłaś wieczną nienawiść
i wydałaś synów izraelskich pod miecz w czasie ich niedoli,
w czasie ostatecznej kary za ich winę,
6 Dlatego — jakom żyw — mówi Wszechmocny Pan —
sprawię, że będziesz krwawić i krew będzie cię ścigać;
zaiste, przelewem krwi zawiniłaś
i krew będzie cię ścigać.
7 I obrócę górę Seir w straszliwe pustkowie,
i wytępię z niej wszystkich, którzy chodzą tam i z powrotem.
8 I napełnię jej góry pobitymi;
padną pobici mieczem na twoich pagórkach,
w twoich dolinach i we wszystkich parowach.
9 W pustkowie wieczne obrócę cię,
a twoje miasta nie będą zamieszkane;
i poznacie, że Ja jestem Pan.
10 Ponieważ powiedziałaś: Obydwa te narody i obydwa te kraje będą moje,
weźmiemy je w posiadanie, chociaż Pan tam jest.
11 Dlatego — jakom żyw — mówi Wszechmocny Pan —
postąpię z tobą według twojego gniewu i twojej gorliwości,
z jaką ty z nimi postąpiłaś z nienawiści do nich,
i dam się poznać pośród ciebie, gdy cię będę sądził.
12 I poznasz, że Ja, Pan, słyszałem wszystkie twoje obelgi,
które wypowiedziałaś przeciwko górom izraelskim,
mówiąc: Są spustoszone i dane nam na pożarcie.
13 Wynosiłyście się nade mnie w swojej mowie
i odzywałyście się o mnie bezczelnie — sam słyszałem.
14 Tak mówi Wszechmocny Pan:
Ku uciesze całej ziemi uczynię z ciebie pustkowie.
15 Jak się radowałaś, że dziedzictwo domu Izraela stało się pustkowiem,
tak Ja uczynię tobie: Góro Seir i cały Edomie, staniesz się pustkowiem;
I poznają, że Ja jestem Pan.