Modlitwa po poniesieniu klęski — prośba o pomoc
1 Przewodnikowi chóru. Na nutę: „Lilia świadectwa”. Miktam Dawidowy dla pouczenia,
2 Gdy walczył z Aramejczykami Mezopotamii i z Aramejczykami Soby i gdy
Joab wracając pobił dwanaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli.
3 Boże, który nas odrzuciłeś, złamałeś,
I gniewałeś się na nas, odnów nas!
4 Wstrząsnąłeś ziemią, rozdarłeś ją,
Napraw rozpadliny jej, bo się chwieje!
5 Lud swój wystawiłeś na ciężką próbę,
Napoiłeś nas winem odurzającym.
6 Dałeś sztandar tym, którzy się ciebie boją,
Aby uciekli przed łukiem. Sela.
7 Aby zostali wybawieni umiłowani twoi,
Pomóż prawicą swoją i wysłuchaj nas.
8 Bóg przemówił w świątyni swojej:
Z radością rozdzielę Sychem
I rozmierzę dolinę Sukkot.
9 Moim jest Gilead i moim Manasses,
A Efraim osłoną głowy mojej.
Juda jest berłem moim.
10 Moab miednicą, w której się myję,
Na Edom rzucam mój sandał;
Nad ziemią filistyńską okrzyknę z radością zwycięstwo.
11 Któż mię wprowadzi do miasta warownego?
Kto mię zawiedzie do Edomu?
12 Czy nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił?
Czyż nie wyruszysz, Boże, z wojskami naszymi?
13 Udziel nam pomocy przeciw wrogowi,
Bo ludzka pomoc jest niczym.
14 W Bogu odniesiemy zwycięstwo,
On zdepcze wrogów naszych.
Plegaria en que se pide ayuda contra el enemigo
(Sal 108.6-13)Al músico principal. Sobre «Lirios». Testimonio. Mictam didáctico de David, de cuando estuvo en guerra contra Aram Naharayin y contra Aram de Soba, y Joab volvió y derrotó a doce mil edomitas en el valle de la Sal.
1 Dios nuestro, tú nos has desechado;
en tu enojo, nos has dejado sin defensas.
¡Vuélvete ahora a nosotros!
2 Hiciste que temblara, y hendiste la tierra;
¡rellena sus fisuras, porque se desmorona!
3 Has hecho que tu pueblo presencie el desastre;
nos has hecho beber un vino que aturde.
4 Has dado a tus fieles la señal de retirada
para que se libren de las flechas enemigas.
5 ¡Sálvanos con tu diestra! ¡Respóndenos!
¡Así se salvará tu pueblo amado!
6 En su santuario, Dios ha sentenciado:
«Con gran alegría fraccionaré Siquén
y dividiré en parcelas el valle de Sucot.
7 Galaad y Manasés me pertenecen,
Efraín es un yelmo en mi cabeza,
y Judá es un cetro en mi mano.
8 Moab es la vasija en que me lavo,
sobre Edom arrojaré mis sandalias,
y sobre Filistea proclamaré mi victoria.»
9 ¿Y quién me dará entrada en Edom?
¿Quién me hará entrar en esa ciudad amurallada?
10 ¿No eres tú, mi Dios, quien nos ha desechado?
¿No eres tú quien ya no sale con nuestros ejércitos?
11 Bríndanos tu apoyo contra el enemigo,
pues vana resulta la ayuda de los hombres.
12 Por ti, Dios nuestro, haremos proezas;
¡tú harás morder el polvo a nuestros enemigos!