Gniew Pana przeciwko wszystkim narodom i Edomitom
1 Zbliżcie się, narody, aby słuchać,
i wy, ludy, słuchajcie uważnie!
Niech słucha ziemia i to, co ją napełnia,
okrąg ziemi i wszystko, co z niej wyrasta!
2 Gdyż rozgniewał się Pan na wszystkie narody,
jest oburzony na całe ich wojsko,
obłożył je klątwą,
przeznaczył je na rzeź.
3 Ich zabici nie będą pochowani,
a z trupów będzie się unosił smród;
Góry rozmiękną od ich krwi.
4 I wszystkie pagórki rozpłyną się.
Niebiosa zwiną się jak zwój księgi
i wszystkie ich zastępy opadną,
jak opada liść z krzewu winnego
i jak opada zwiędły liść z drzewa figowego.
5 Gdyż mój miecz zwisa z nieba,
oto spada na Edom i na lud obłożony przeze mnie klątwą.
6 Miecz Pana ocieka krwią,
pokryty jest tłuszczem,
krwią jagniąt i kozłów,
tłuszczem nerek baranów,
gdyż krwawą ofiarę urządza Pan w Bosra,
wielką rzeź w ziemi edomskiej.
7 I padną wraz z nimi bawoły
i cielce z tucznymi wołami;
ich ziemia będzie przesiąknięta krwią,
a ich proch przesycony tłuszczem.
8 Bo jest to dzień pomsty Pana,
rok odwetu za spór z Syjonem.
9 Toteż potoki Edomu zamienią się w smołę,
a jego glina w siarkę,
a jego ziemia stanie się smołą gorejącą:
10 Ani w nocy, ani w dzień nie zgaśnie,
jego dym wznosić się będzie zawsze;
z pokolenia w pokolenie będzie pustynią,
po wiek wieków
nikt nie będzie nią chodził.
11 Pelikan i jeż zagnieżdżą się w niej,
a sowa i kruk będą w niej mieszkać;
Pan rozciągnie na niej sznur na spustoszenie
i ustawi wagę na zniszczenie.
12 Fauny będą tam mieszkać,
nie będzie tam dostojnych narodów,
królestwa nie będzie się obwoływać,
a wszyscy jego książęta będą niczym.
13 Jego pałace porosną cierniem,
pokrzywy i osty będą w ich zamkach;
i stanie się mieszkaniem szakali, siedzibą strusi.
14 Świstaki natkną się na hieny
i fauny będą się wzajemnie nawoływać,
tylko upiór nocny będzie tam odpoczywał
i znajdzie dla siebie schronienie.
15 Tam wąż będzie się gnieździł i znosił jaja, wylęgał je i zbierał młode przy sobie,
tam tylko sępy skupiać się będą, jeden z drugim.
16 Badajcie Pismo Pana i czytajcie:
Żadnej z tych rzeczy nie brak,
żadna z nich nie pozostanie bez drugiej,
gdyż usta Pana to nakazały i jego Duch je zgromadził.
17 On sam rzucił dla nich los
i jego ręka im to sznurem mierniczym przydzieliła;
na wieki będą to posiadać,
z pokolenia w pokolenie będą tam mieszkać.
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)