Zakończenie Misji Jozuego
Odprawienie plemion zajordańskich
1 Wtedy Jozue wezwał Rubenitów, Gadytów i połowę plemienia Manassesa 2 i powiedział do nich: Przestrzegaliście wszystkiego, co nakazał wam Mojżesz, sługa Pana, i słuchaliście mego głosu i wszystkiego, co wam nakazałem. 3 Nie opuściliście waszych braci przez tak długi czas aż do dziś i przestrzegaliście wiernie nakazu Pana, waszego Boga. 4 Teraz zaś Pan, wasz Bóg, pozwolił odpocząć waszym braciom, jak im zapowiedział. Zawróćcie więc i idźcie do siebie, do swoich namiotów, do ziemi, która stała się waszą własnością i którą dał wam Mojżesz, sługa Pana, po drugiej stronie Jordanu. 5 Starajcie się jednak pilnie wypełniać przykazania i Prawo, które nakazał wam Mojżesz, sługa Pana, abyście miłowali Pana, waszego Boga, chodzili wszystkimi Jego drogami, przestrzegali Jego przykazań, przylgnęli do Niego i służyli Mu całym sercem i całą duszą.
6 Potem Jozue pobłogosławił ich i odesłał, a oni poszli do swoich namiotów. 7 Jednej połowie pokolenia Manassesa dał Mojżesz posiadłość w Baszanie, a drugiej połowie dał Jozue dziedzictwo przy ich braciach po zachodniej stronie Jordanu. Ich także odesłał Jozue do namiotów, i pobłogosławił. 8 I powiedział do nich: Powracacie do waszych namiotów z wielkimi bogactwami, z bardzo licznym bydłem, ze srebrem, złotem, miedzią, żelazem i wielką ilością szat. Podzielcie się z waszymi braćmi łupem zdobytym na wrogach.
9 Odeszli więc potomkowie Rubena, potomkowie Gada i połowa szczepu Manassesa od Izraelitów z Szilo, które leży w ziemi kananejskiej, i wyruszyli do ziemi gileadzkiej, do ziemi swego dziedzictwa, które wzięli w posiadanie zgodnie ze słowem Pana danym Mojżeszowi.
Budowa ołtarza nad Jordanem
10 A gdy potomkowie Rubena, potomkowie Gada i połowa szczepu Manassesa przybyli w okolice Jordanu, który płynie w ziemi kananejskiej, zbudowali tam nad Jordanem wielki, okazały ołtarz. 11 Izraelici zaś usłyszeli wieść, że Rubenici, Gadyci i połowa szczepu Manassesa zbudowali ołtarz na pograniczu ziemi kananejskiej, w okolicach Jordanu po stronie izraelskiej.
12 Gdy więc Izraelici to usłyszeli, zebrała się cała społeczność Izraela w Szilo, aby wyruszyć przeciwko nim na wojnę. 13 Następnie Izraelici posłali do Rubenitów, do Gadytów i do połowy szczepu Manassesa, do ziemi gileadzkiej, Pinchasa, syna kapłana Eleazara, 14 a z nim dziesięciu naczelników, po jednym naczelniku z każdego rodu, ze wszystkich plemion izraelskich. Każdy z nich był głową rodu dla tysięcy Izraela. 15 Przybyli więc do Rubenitów, Gadytów i do połowy szczepu Manassesa, do ziemi gileadzkiej i oznajmili im: 16 Tak mówi cała społeczność Pana: Co oznacza ta niewierność, której dopuściliście się wobec Boga Izraela? Odwróciliście się dziś od Pana, budując sobie ołtarz i buntując się dziś przeciwko Panu. 17 Czy nie dość winy z Peor, z której do dziś nie zdołaliśmy się oczyścić i przez którą klęska spadła na społeczność Pana? 18 Wy zaś odwracacie się dziś od Pana. Jeżeli zbuntujecie się dziś przeciwko Panu, to jutro rozgniewa się na całą społeczność Izraela. 19 Jeśli ziemia, którą posiadacie, jest nieczysta, przejdźcie do ziemi, która jest własnością Pana, gdzie znajduje się PrzybytekPana, i zamieszkajcie między nami. Nie buntujcie się jednak przeciwko Panu i nie buntujcie się przeciwko nam, budując sobie ołtarz poza ołtarzem Pana, naszego Boga. 20 Gdy Akan, syn Zeracha, dopuścił się niewierności względem prawa klątwy, to czy gniew Boży nie spadł na całą społeczność Izraela? Przecież z powodu jego winy umarł nie tylko on.
21 Wtedy Rubenici, Gadyci i połowa szczepu Manassesa oświadczyli naczelnikom nad tysiącami Izraela: 22 Bóg bogów, Pan, Bóg bogów, Pan, wie o tym i Izrael powinien to wiedzieć. Jeśli dopuściliśmy się nieposłuszeństwa lub buntu przeciwko Panu, to niech nas dziś nie wybawia. 23 Niech Pan sam osądzi, czy zbudowaliśmy sobie ołtarz, aby odwrócić się od Pana i aby składać na nim ofiarę całopalną, ofiarę z pokarmów i ofiary wspólnotowe. 24 Czy nie uczyniliśmy tego raczej z troski, że w przyszłości wasi synowie mogliby powiedzieć naszym synom: Co macie wspólnego z Panem, Bogiem Izraela? 25 Pan ustalił na Jordanie granicę między nami a wami, Rubenitami i Gadytami, i nie macie udziału w Panu. Wtedy wasi synowie mogliby sprawić, że nasi synowie nie będą się lękać Pana. 26 Postanowiliśmy więc: Zbudujemy sobie ołtarz, nie na ofiarę całopalną i nie na ofiarę krwawą, 27 ale aby był świadectwem pomiędzy nami a wami i pokoleniami po nas, że chcemy pełnić służbę przed Panem przez nasze ofiary całopalne, ofiary krwawe i ofiary wspólnotowe, aby wasi synowie nie powiedzieli w przyszłości naszym synom: Nie macie udziału w Panu. 28 Pomyśleliśmy więc: Gdyby w przyszłości tak oświadczyli nam i naszym potomkom, wtedy odpowiemy: Spójrzcie na konstrukcję ołtarza Pana, który zbudowali nasi ojcowie, nie na ofiarę całopalną i nie na ofiarę krwawą, lecz aby był świadectwem dla nas i dla was. 29 W żadnym wypadku nie zamierzamy buntować się przeciwko Panu ani odwracać się dzisiaj od Pana, budując ołtarz na ofiarę całopalną, ofiarę z pokarmów lub ofiarę krwawą poza ołtarzem Pana, naszego Boga, poza tym ołtarzem, który stoi przed Jego przybytkiem.
30 Kapłan Pinchas wraz z towarzyszącymi mu naczelnikami społeczności i naczelnikami nad tysiącami Izraela wysłuchali słów, które wypowiedzieli Rubenici, Gadyci i potomkowie Manassesa, i uznali je za słuszne. 31 Wtedy kapłan Pinchas, syn Eleazara, zwrócił się do Rubenitów, do Gadytów i do potomków Manassesa: Dzisiaj przekonaliśmy się, że Pan jest wśród nas, ponieważ nie dopuściliście się niewierności wobec Pana i uchroniliście Izraelitów przed karą Pana.
32 Kapłan Pinchas, syn Eleazara, powrócił więc wraz z naczelnikami od Rubenitów i Gadytów z ziemi gileadzkiej do ziemi kananejskiej, do Izraelitów i przekazał im tę odpowiedź. 33 Izraelici uznali ją za słuszną. Izraelici błogosławili Boga i nie zamierzali już wyruszać przeciwko nim na wojnę, aby spustoszyć ziemię, którą zamieszkiwali Rubenici i Gadyci. 34 Rubenici zaś i Gadyci nadali ołtarzowi nazwę Ed, ponieważ mówili: on jest świadectwem dla nas, że Pan jest Bogiem.
Odprawienie plemion zajordańskich
1 Wówczas Jozue przywołał Rubenitów, Gadytów i pół plemienia Manassesa
2 I rzekł do nich: Dotrzymaliście wszystkiego, co wam nakazał Mojżesz, sługa Pana, usłuchaliście też mojego głosu we wszystkim, co wam nakazałem.
3 Nie opuściliście braci swoich przez długi czas aż do dnia dzisiejszego i przestrzegaliście wiernie nakazów Pana, Boga waszego.
4 Teraz zaś Pan, Bóg nasz, sprawił wytchnienie braciom waszym, jak im zapowiedział; zawróćcie więc i idźcie do namiotów swoich, do ziemi, która do was należy, a którą Mojżesz, sługa Pana, dał wam po tamtej stronie Jordanu.
5 Starajcie się tylko usilnie, aby wypełniać przykazanie i prawo, jakie nadał wam Mojżesz, sługa Pana, abyście miłowali Pana, Boga waszego — i chodzili wytrwale jego drogami, abyście przestrzegali jego przykazań i lgnęli do niego — i służyli mu z całego serca swego i z całej duszy swojej.
6 I pobłogosławił ich Jozue, i odprawił ich, a oni odeszli do swoich namiotów.
7 Jednej połowie plemienia Manassesa dał Mojżesz posiadłość w Baszanie, drugiej zaś jego połowie dał Jozue posiadłość wśród ich braci po tej, zachodniej stronie Jordanu; a gdy ich odprawiał do ich namiotów, również ich błogosławił
8 I rzekł do nich: Wracajcie z wielkim bogactwem do swoich namiotów, z bardzo licznym bydłem, ze srebrem, złotem, miedzią i żelazem, z pokaźną ilością szat; podzielcie się ze swoimi braćmi łupem zdobytym na waszych nieprzyjaciołach.
9 I zawrócili synowie Rubena, synowie Gada i połowa plemienia Manassesa, i odeszli od synów izraelskich z Sylo, które leży w ziemi kanaanejskiej, aby się udać do ziemi Gilead, ich ziemi dziedzicznej, w której się osiedlili według słowa Pańskiego, podanego im przez Mojżesza.
Posądzenie plemion zajordańskich o odstępstwo
10 A gdy synowie Rubena, synowie Gada i połowa plemienia Manassesa przybyli do okręgów nadjordańskich w ziemi kanaanejskiej, zbudowali tam ołtarz nad Jordanem, ołtarz z wyglądu okazały.
11 I usłyszeli synowie izraelscy tę wieść: Oto zbudowali synowie Rubena, synowie Gada i połowa plemienia Manassesa ołtarz na pograniczu ziemi kanaanejskiej w okręgach nadjordańskich po stronie synów izraelskich.
12 A gdy to synowie izraelscy usłyszeli, zebrał się cały zbór izraelski w Sylo, aby wyruszyć przeciwko nim na wojnę.
13 Wysłali tedy synowie izraelscy do synów Rubena, synów Gada i połowy plemienia Manassesa do ziemi Gilead Pinechasa, syna kapłana Eleazara,
14 A z nim dziesięciu naczelników, po jednym naczelniku z każdego rodu wszystkich plemion izraelskich. Każdy z nich był głową swego rodu pośród tysięcy izraelskich.
15 A gdy oni przybyli do synów Rubena, synów Gada i połowy plemienia Manassesa, do ziemi Gilead, przemówili do nich tymi słowy:
16 Tak mówi cały zbór Pana: Cóż to za wiarołomstwo, którego się dopuściliście wobec Boga izraelskiego, odwracając się dziś od Pana przez zbudowanie sobie ołtarza, aby podnieść dziś bunt przeciwko Panu?!
17 Czy nie dosyć nam grzechu z Peor, z którego się jeszcze do dnia dzisiejszego nie oczyściliśmy, a za który plaga dotknęła zbór Pana,
18 Że wy dziś znowu odwracacie się od Pana? Jeżeli wy dziś podniesiecie bunt przeciwko Panu, On jutro zapłonie gniewem na cały zbór izraelski.
19 Jeżeli ziemia, którą posiadacie, jest nieczysta, to przejdźcie do ziemi, która należy do Pana, gdzie znajduje się mieszkanie Pana, i osiedlijcie się między nami, lecz nie podnoście buntu przeciwko Panu, nie podnoście też buntu przeciwko nam, wznosząc sobie ołtarz oprócz ołtarza Pana, Boga naszego.
20 Czy gdy Achan, syn Zeracha, targnął się na to, co było obłożone klątwą, nie zwrócił się gniew przeciwko całemu zborowi izraelskiemu? A chociaż on był pojedynczym człowiekiem, to nie sam jeden zginął za swój grzech.
21 Wtedy odpowiedzieli synowie Rubena, synowie Gada i połowa plemienia Manassesa naczelnikom nad tysiącami izraelskimi, mówiąc:
Wyjaśnienie sprawy budowy ołtarza nad Jordanem
22 Bóg nad bogami, Pan, Bóg nad bogami, Pan, On wie, a Izrael niech się dowie: Jeżeli się to stało przez bunt czy przez wiarołomstwo wobec Pana, to niech nas dziś nie oszczędza!
23 Jeżeli zbudowaliśmy sobie ołtarz, aby odwrócić się od Pana, i jeżeli uczyniliśmy to, aby składać na nim ofiary całopalne i ofiary z pokarmów i ofiary pojednania, to niech Pan sam to pomści!
24 Czy nie uczyniliśmy tego raczej z troski o to, że kiedyś w przyszłości będą mówić wasi synowie do naszych synów: Co was obchodzi Pan, Bóg Izraela?
25 Wszak Pan uczynił Jordan granicą pomiędzy nami a wami, synami Rubena i synami Gada, i nie macie żadnej społeczności z Panem. A tak synowie wasi odstręczą naszych synów od bojaźni przed Panem.
26 Więc pomyśleliśmy sobie: Zbudujmy sobie ołtarz, lecz nie do składania ofiar całopalnych i zwykłych,
27 Ale aby był świadkiem między nami a między wami i między potomkami naszymi po nas, że chcemy przy nim oddawać cześć Panu przez nasze ofiary całopalne, przez nasze ofiary zwykłe i przez nasze ofiary pojednania, i aby kiedyś w przyszłości nie mówili wasi synowie do naszych synów: Nie macie żadnej społeczności z Panem.
28 Więc pomyśleliśmy sobie: Jeżeliby mieli kiedyś w przyszłości tak mówić do nas i do naszych potomków, to my możemy odpowiedzieć: Spójrzcie na budowę tego ołtarza Pańskiego, który wznieśli nasi ojcowie nie do składania ofiar całopalnych i zwykłych, ale aby był świadkiem między nami a wami.
29 Niech nas Bóg uchowa od tego, abyśmy mieli podnieść bunt przeciwko Panu i odwrócić się dziś od Pana, wznosząc ołtarz do składania ofiar całopalnych, ofiar z pokarmów i ofiar zwykłych oprócz ołtarza Pana, Boga naszego, który jest przed jego przybytkiem.
Potwierdzenie zachowania wspólnoty międzyplemiennej
30 Gdy tedy kapłan Pinechas i naczelnicy zboru oraz zwierzchnicy nad tysiącami izraelskimi, którzy z nim byli, usłyszeli słowa, które wypowiedzieli synowie Rubena, synowie Gada i synowie Manassesa, uznali je za słuszne.
31 Rzekł więc Pinechas, syn kapłana Eleazara, do synów Rubena, do synów Gada i do synów Manassesa: Dzisiaj wiemy, że Pan jest pośród nas, ponieważ nie dopuściliście się tego wiarołomstwa wobec Pana; a tak wyrwaliście synów izraelskich z ręki Pana.
32 Wtedy Pinechas, syn kapłana Eleazara powrócił wraz z naczelnikami od synów Rubena i od synów Gada z ziemi Gilead do ziemi kanaanejskiej do synów izraelskich i zdali im sprawę.
33 A synowie izraelscy uznali to za słuszne, oddali cześć Bogu i nie myśleli już o tym, aby wyruszyć przeciw nim na wojnę i spustoszyć ziemię, którą zamieszkiwali synowie Rubena i synowie Gada.
34 I nazwali synowie Rubena i synowie Gada ten ołtarz Ed, bo — jak mówili — jest on świadkiem między nami, że Pan jest Bogiem.