Reformy Ezechiasza i Jozjasza
1 Ezechiasz został królem, mając dwadzieścia pięć lat, i królował w Jerozolimie dwadzieścia dziewięć lat. Jego matka miała na imię Abbijja i była córą Zachariasza. 2 Czynił to, co słuszne w oczach Pana, dokładnie tak jak czynił Dawid, jego przodek.
3 W pierwszym roku swojego panowania, w pierwszym miesiącu, otworzył drzwi domu Pana i je naprawił. 4 Sprowadził kapłanów i lewitów i zgromadził ich na dziedzińcu wschodnim. 5 Powiedział do nich: Słuchajcie mnie, lewici! Poświęćcie się teraz i poświęćcie dom Pana, Boga waszych ojców! Usuńcie to, co nieczyste ze Miejsca Świętego. 6 Ponieważ nasi ojcowie sprzeniewierzyli się i robili to, co złe w oczach Pana, naszego Boga, opuścili Go i odwrócili swe oblicza od przybytku Pana, i obrócili się plecami. 7 Zamknęli także drzwi przedsionka, pogasili lampy, nie palili kadzidła w ofierze ani nie składali Bogu Izraela ofiary całopalnej w Miejscu Świętym. 8 Spadł więc gniew Pana na Judę i Jerozolimę i wydał ich na przerażenie, zgrozę i pośmiewisko, jak to widzicie na własne oczy. 9 Oto nasi ojcowie polegli od miecza, a nasi synowie, nasze córki i nasze żony z tego powodu znaleźli się w niewoli. 10 A teraz postanowiłem w moim sercu zawrzeć przymierze z Panem, Bogiem Izraela, a odwróci się od nas Jego płonący gniew. 11 A teraz, moi synowie, nie ociągajcie się, ponieważ wybrał was Pan, abyście stali przed Jego obliczem, służyli Mu, byli Jego sługami i Jemu składali ofiary kadzielne.
12 Wówczas powstali lewici: Machat, syn Amasaja, i Joel, syn Azariasza, spośród synów Kehata, a spośród synów Merariego – Kisz, syn Abdiego, i Azariasz, syn Jehalleleela, a spośród Gerszonitów – Joach, syn Zimmy, i Eden, syn Joacha, 13 a spośród synów Elisafana – Szimri i Jeuel, spośród synów Asafa – Zachariasz i Mattaniasz, 14 spośród synów zaś Hemana – Jechiel i Szimei, spośród synów Jedutuna – Szemajasz i Uzzjel. 15 Zebrali swych braci, uświęcili się i poszli, jak polecił król zgodnie ze słowami Pana, aby oczyścić dom Pana. 16 Również kapłani weszli do domu Pana, aby go oczyścić, i każdą nieczystą rzecz, którą znaleźli w świątyni Pana, usuwali na dziedziniec domu Pana. Lewici zbierali je, aby wyrzucić do potoku Cedron, na zewnątrz. 17 Zaczęli poświęcać pierwszego dnia w pierwszym miesiącu, a ósmego dnia tego miesiąca weszli do przedsionka Pana i poświęcali dom Pana przez osiem dni, a w szesnastym dniu pierwszego miesiąca zakończyli.
18 Przyszli do króla Ezechiasza i powiedzieli: Oczyściliśmy cały dom Pana, ołtarz ofiar całopalnych i wszystkie jego naczynia oraz stół chlebów pokładnych i wszystkie jego naczynia. 19 Wszystkie naczynia, które król Achaz zbezcześcił swoim odstępstwem podczas swego królowania, przygotowaliśmy i poświęciliśmy. A oto są przed ołtarzem Pana.
20 Król Ezechiasz wstał wcześnie, zgromadził naczelników miasta i wstąpił do domu Pana. 21 Przyprowadzono siedem cielców, siedem baranów, siedmioro jagniąt i siedem kozłów na ofiarę za grzechy – za królestwo, przybytek i Judę. I powiedział do potomków Aarona, kapłanów, aby złożyli ofiary na ołtarzu Pana. 22 Zabili te cielce, a kapłani zebrali krew i pokropili ołtarz. Zabili także barany i pokropili krwią ołtarz, zabili jagnięta i pokropili krwią ołtarz. 23 Przyprowadzili przed króla i zgromadzenie kozły na ofiarę za grzechy i włożyli na nie swe ręce. 24 Kapłani zabili je i oczyścili ich krwią ołtarz, aby dokonać przebłagania za cały Izrael, bo król polecił składać ofiarę całopalną za cały Izrael i za grzechy.
25 Ustawił lewitów w domu Pana z cymbałami, harfami i lirami, zgodnie z poleceniem Dawida i Gada – Widzącego królewskiego oraz Natana, proroka, ponieważ było to polecenie Pana dane przez Jego proroków. 26 Lewici stali z instrumentami Dawida, a kapłani z trąbami.
27 Wówczas Ezechiasz polecił złożyć ofiarę całopalną na ołtarzu. Gdy zaczęto składać ofiarę, zaśpiewano pieśń Pana przy wtórze trąb i instrumentów Dawida, króla Izraela. 28 Całe zgromadzenie oddawało pokłon, rozbrzmiewała pieśń i grały trąby, a wszystko to trwało aż skończono składanie ofiary całopalnej. 29 A gdy zakończono składanie tej ofiary, król i wszyscy, którzy się przy nim znajdowali, uklękli i oddali pokłon. 30 I król Ezechiasz oraz książęta polecili lewitom wielbić Pana słowami Dawida i Asafa – Widzącego. I wielbili z radością, klękali i oddawali pokłon.
31 Ezechiasz następnie powiedział: Wy poświęciliście się teraz dla Pana. Zbliżcie się i przynieście ofiary krwawe i dziękczynne do domu Pana. Zgromadzenie przyniosło więc ofiary krwawe i dziękczynne, a każdy kto miał szczodre serce – ofiary całopalne. 32 Liczba ofiar całopalnych, które przyniosło zgromadzenie wynosiła: siedemdziesiąt cielców, sto baranów, dwieście jagniąt – wszystko to na ofiarę całopalną dla Pana. 33 Natomiast poświęconych darów było: sześćset cielców i trzy tysiące owiec. 34 Tylko kapłanów było za mało i nie mogli nadążyć ze ściąganiem skór ze wszystkich ofiar całopalnych. Wspomagali ich w tym bracia lewici aż ukończono dzieło i aż zostali poświęceni kapłani, ponieważ lewici chętniej niż kapłani się uświęcali. 35 Było także wiele ofiar całopalnych w tłuszczu ofiar wspólnotowych i ofiar płynnych, składanych na ofiarę całopalną. Tak została ustanowiona służba domu Pana. 36 Ezechiasz i cały lud cieszyli się z powodu tego, co Bóg przygotował dla ludu, ponieważ to dzieło dokonało się szybko.
Panowanie Hiskiasza
(II Król. 18,1—3)1 Hiskiasz objął władzę królewską, mając dwadzieścia pięć lat, panował zaś w Jeruzalemie dwadzieścia dziewięć lat. Matka jego miała na imię Abijja, a była córką Zachariasza.
2 Czynił on to, co prawe w oczach Pana, zupełnie tak samo, jak czynił Dawid, jego praojciec.
Odrodzenie religijne za Hiskiasza
(II Król. 18,4—7)3 On to w pierwszym roku swojego panowania, w pierwszym miesiącu kazał otworzyć bramy świątyni Pańskiej i naprawić je,
4 Następnie sprowadził kapłanów i Lewitów, a zebrawszy ich na wschodnim dziedzińcu,
5 Rzekł do nich: Słuchajcie mnie, Lewici! Poświęćcie się teraz i poświęćcie świątynię Pana, Boga waszych ojców, i usuńcie nieczystość z miejsca świętego.
6 Sprzeniewierzyli się bowiem nasi ojcowie i czynili to, co złe w oczach Pana, naszego Boga, opuścili go, odwrócili swoje oblicza od mieszkania Pana, a obrócili się ku niemu tyłem.
7 Zamknęli także drzwi przedsionka, pogasili lampy, nie składali ofiar z kadzidła ani całopalnych w świątyni Boga izraelskiego.
8 Toteż gniew Pana spadł na Judę i na Jeruzalem, więc uczynił z nich przedmiot zgrozy, zdumienia i drwiny, jak na własne oczy widzicie.
9 Oto nasi ojcowie polegli od miecza, a nasi synowie, nasze córki i nasze żony poszły za to do niewoli.
10 Zamierzam tedy zawrzeć przymierze z Panem, Bogiem Izraela, aby odwrócił od nas żar swego gniewu.
11 Nuże więc, synowie moi, nie gnuśniejcie, gdyż was wybrał Pan, abyście stali przed nim, służąc mu, i byli mu sługami, i składali mu ofiary z kadzidła.
12 Wtedy wystąpili Lewici: z Kehatytów Machat, syn Amasaja, i Joel, syn Azariasza, z Merarytów Kisz, syn Abdiego, i Azariasz, syn Jehallelela, a z Gerszonitów Joach, syn Zimmy, i Eden, syn Joacha,
13 Z synów Elisafana zaś Szimri i Jeiel, a z synów Asafa Zachariasz i Mittaniasz;
14 Z synów Hemana Jechiel i Szimei, a z synów Jedutuna Szemajasz i Uzzjel.
15 Zebrali oni swoich pobratymców, poświęcili się i na rozkaz króla, zgodnie ze słowami Pana, poszli, aby oczyścić świątynię Pańską.
16 Kapłani weszli do wnętrza świątyni Pańskiej celem oczyszczenia jej i wynieśli wszystkie nieczystości, jakie zastali w przybytku Pańskim, na dziedziniec świątyni, stąd zaś zabierali to Lewici, aby wynieść to precz do potoku Kidron.
17 Zaczęli oczyszczanie w pierwszym dniu pierwszego miesiąca, a w ósmym dniu tego miesiąca doszli do przedsionka Pana. Świątynię Pańską poświęcali przez osiem dni, a w szesnastym dniu pierwszego miesiąca zakończyli.
18 Następnie poszli do króla Hiskiasza i rzekli: Oczyściliśmy całą świątynię Pańską, ołtarz całopaleń i wszystkie jego przybory oraz stół chlebów pokładnych i wszystkie jego przybory,
19 I wszystkie przybory, które za swojego panowania przy swoim odstępstwie wycofał z użytku król Achaz, przygotowaliśmy i poświęciliśmy, i są one oto przed ołtarzem Pana.
20 Król Hiskiasz wstał wcześnie rano, zgromadził naczelników miasta i poszedł do świątyni Pana.
21 Przyprowadzono potem siedem cielców i siedem baranów, siedem jagniąt i siedem kozłów na ofiarę przebłagalną za królestwo, za świątynię i za Judę. I kazał synom Aaronowym, kapłanom, aby złożyli ofiary całopalne na ołtarzu Pana.
22 A gdy zabito te cielce, kapłani wzięli ich krew i pokropili nią ołtarz. Potem zabito barany i krwią ich pokropiono ołtarz, zabito też jagnięta i krwią ich pokropiono ołtarz.
23 Potem przyprowadzono kozły na ofiarę przebłagalną przed króla i zgromadzenie, aby włożyli na nie swoje ręce.
24 A gdy kapłani je zabili, krew ich wylali na ołtarz jako przebłaganie za całego Izraela, gdyż za całego Izraela nakazał król złożyć tę ofiarę całopalną i przebłagalną.
25 Kazał też stawić się w świątyni Pańskiej Lewitom z cymbałami, lutniami i cytrami według nakazu Dawida, jasnowidza królewskiego Gada oraz proroka Natana, gdyż od Pana pochodził ten nakaz za pośrednictwem jego proroków.
26 Stanęli więc Lewici z instrumentami Dawida, kapłani zaś z trąbami.
27 Wtedy Hiskiasz kazał złożyć ofiarę całopalną na ołtarzu, w chwili zaś rozpoczęcia ofiary całopalnej zaczęto śpiew na cześć Pana przy wtórze trąb za przewodem instrumentów Dawida, króla izraelskiego.
28 Całe zgromadzenie oddawało pokłon, rozbrzmiewał śpiew i donośny głos trąb, a wszystko to trwało aż do zakończenia ofiary całopalnej.
29 Gdy zaś ofiara całopalna dobiegła końca, król i wszyscy, którzy znajdowali się przy nim, uklękli i oddali pokłon.
30 Potem król Hiskiasz i naczelnicy nakazali Lewitom wysławiać Pana słowami Dawida i jasnowidza Asafa. Zaśpiewali więc z radością pieśń pochwalną, klękali i oddawali pokłon.
31 I odezwał się Hiskiasz w te słowa: Teraz poświęciliście się Panu; przystąpcie więc i przynieście ofiary rzeźne i dziękczynne do świątyni Pańskiej. I przyniosło zgromadzenie ofiary rzeźne i dziękczynne, a kto chciał, także całopalenia.
32 A liczba całopaleń, które złożyło zgromadzenie, wynosiła: siedemdziesiąt cielców, sto baranów, dwieście jagniąt. Wszystko to na ofiarę całopalną dla Pana.
33 Jako zaś dary poświęcone: sześćset cielców, trzy tysiące owiec.
34 Lecz kapłanów było za mało i nie mogli obedrzeć ze skóry wszystkich zwierząt na ofiarę całopalną, toteż zanim poświęcili się inni kapłani, pomagali im ich bracia Lewici aż do zakończenia tej pracy, gdyż Lewici byli ochotniejsi do poświęcenia się niż kapłani.
35 Dużo było również całopaleń z tłuszczem ofiar pojednania i ofiar z płynów. W ten sposób wznowiona została służba Boża w świątyni Pańskiej.
36 I uradował się Hiskiasz i cały lud tym, co Bóg ludowi zgotował, rzecz ta bowiem dokonała się znienacka.