HISTORIA NASTĘPCÓW SALOMONA
Próby reform
1 Roboam udał się do Sychem, ponieważ do Sychem przybył cały Izrael, aby ustanowić go królem. 2 A Jeroboam, syn Nebata, gdy to usłyszał – a był on w Egipcie, dokąd uciekł przed królem Salomonem – wtedy wrócił z Egiptu. 3 Posłano bowiem i wezwano go, i przybył Jeroboam i cały Izrael, i mówili do Roboama: 4 Twój ojciec nałożył na nas ciężkie jarzmo, ale ty teraz uczyń lżejszą ciężką służbę twego ojca i twarde jarzmo, które na nas nałożył, a będziemy ci służyli. 5 On im odpowiedział: Przyjdźcie do mnie ponownie za trzy dni. I lud się rozszedł.
6 Wówczas król Roboam poradził się starszyzny, która służyła Salomonowi, jego ojcu, gdy ten jeszcze żył, i zapytał: Co mi radzicie odpowiedzieć temu ludowi? 7 Oni zaś mu powiedzieli: Jeśli będziesz dobry dla tego ludu i okażesz im życzliwość oraz będziesz przemawiał do nich łagodnymi słowami, to będą ci służyć przez wszystkie dni. 8 Lecz on odrzucił radę, której udzieliła mu starszyzna, i poradził się młodzieńców, którzy z nim wyrośli i stanowili jego otoczenie. 9 I zapytał ich: Co radzicie odpowiedzieć temu ludowi, który zwrócił się do mnie z taką prośbą: Uczyń lżejszym jarzmo, które nałożył na nas twój ojciec. 10 I młodzieńcy, którzy razem z nim wyrośli, powiedzieli mu: Tak powinieneś odpowiedzieć ludowi, który cię prosił: Twój ojciec uczynił ciężkim nasze jarzmo, ale ty uczyń je dla nas lżejszym. Ty zatem im odpowiesz: Mój mały palec jest grubszy niż biodra mego ojca. 11 Wprawdzie mój ojciec nałożył na was ciężkie jarzmo, ale ja jeszcze dołożę do waszego jarzma; mój ojciec karcił was biczami – a ja skorpionami.
12 Trzeciego dnia przyszedł Jeroboam i cały lud do Roboama zgodnie z nakazem króla, który powiedział: Wróćcie do mnie trzeciego dnia. 13 A król odpowiedział im szorstko. Król Roboam odrzucił radę starszyzny 14 i przemówił do nich według rady młodzieńców: Ciężkie jarzmo nałożono na was, lecz ja dołożę do niego; ojciec mój karcił was biczami – a ja skorpionami.
15 Król więc nie wysłuchał ludu, ponieważ takie było zrządzenie Boże, aby Pan wypełnił swoje słowo, które powiedział przez Achiasza z Szilo do Jeroboama, syna Nebata.
16 Cały Izrael zobaczył, że król go nie wysłuchał, i odpowiedział lud królowi:
Co mamy wspólnego z Dawidem?
Nie mamy dziedzictwa z synem Jessego!
Wszyscy do swoich namiotów, Izraelu!
A ty, Dawidzie, pilnuj swojego domu.
Odszedł więc cały Izrael do swoich namiotów.
17 Roboam zaś panował tylko nad tymi Izraelitami, którzy mieszkali w miastach judzkich. 18 Gdy król Roboam posłał Hadorama, który był przełożonym nad robotnikami przymusowymi, Izraelici obrzucali go kamieniami, aż zmarł. Król Roboam zaś wsiadł spiesznie na rydwan i uciekł do Jerozolimy.
19 W ten sposób Izrael oddzielił się od domu Dawida, aż do dnia dzisiejszego.
Bunt Izraela pod wodzą Jeroboama
(I Król. 12,1—24)1 Rechabeam udał się do Sychem, gdyż do Sychem przybył cały Izrael, aby go obwołać królem.
2 Gdy usłyszał o tym Jeroboam, syn Nebata, który przebywał w Egipcie, dokąd uciekł przed królem Salomonem, powrócił Jeroboam z Egiptu.
3 Posłano bowiem po niego i wezwano go. Gdy przyszedł Jeroboam i cały Izrael, wówczas powiedzieli do Rechabeama tak:
4 Twój ojciec nałożył na nas twarde jarzmo, teraz więc ty uczyń lżejszą twardą pańszczyznę twojego ojca, ciężkie jego jarzmo, jakie na nas nałożył, a będziemy ci służyli.
5 A on rzekł do nich: Przyjdźcie do mnie ponownie za trzy dni. I lud odszedł.
6 Wtedy król Rechabeam zasięgnął rady starszych, którzy stawali przed Salomonem, jego ojcem, gdy jeszcze żył, pytając ich: Jak radzicie mi odpowiedzieć temu ludowi?
7 Oni odpowiedzieli mu tak: Jeżeli będziesz dobry dla tego ludu i okażesz im życzliwość, i przemówisz do nich słowami łaskawymi, będą twoimi sługami po wszystkie dni.
8 Lecz on odrzucił radę starszych, której mu udzielili, a zasięgnął rady młodzieńców, którzy razem z nim wyrośli, a obecnie byli w jego orszaku.
9 I zapytał ich: Jak wy radzicie mi odpowiedzieć temu ludowi, który mnie prosił: Uczyń nam lżejszym jarzmo, jakie nałożył na nas twój ojciec.
10 I rzekli do niego młodzieńcy, którzy razem z nim wyrośli: Powiedz tak temu ludowi, który rzekł do ciebie: Ojciec twój uczynił ciężkim jarzmo nasze, lecz ty uczyń nam je lżejszym. Tak powiedz do nich: Mój mały palec jest grubszy niż biodra mojego ojca.
11 Otóż jeżeli mój ojciec nałożył na was ciężkie jarzmo, to ja jeszcze dołożę do waszego jarzma; mój ojciec chłostał was biczami, a ja chłostać was będę kańczugami.
12 A gdy Jeroboam i cały lud przyszedł do Rechabeama trzeciego dnia, jak król polecił w słowach: Powróćcie do mnie trzeciego dnia,
13 Król odezwał się do nich twardo. Król Rechabeam odrzucił radę starszych
14 I przemówił do nich według rady młodzieńców tak: Mój ojciec uczynił ciężkim wasze jarzmo, lecz ja dołożę jeszcze do waszego jarzma; mój ojciec chłostał was biczami, a ja chłostać was będę kańczugami.
15 I nie wysłuchał król ludu, gdyż takie było zrządzenie Boże, aby Pan mógł utrzymać w mocy swoje słowo, które wyrzekł przez Achiasza z Sylo do Jeroboama, syna Nebata.
16 Ponieważ król ich nie wysłuchał, cały Izrael dał taką odpowiedź królowi:
Co nas obchodzi Dawid?
Nie mamy dziedzictwa z synem Isajego.
Każdy do swoich namiotów, Izraelu!
Teraz troskaj się ty o swój dom, Dawidzie!
I rozszedł się cały Izrael do swoich namiotów,
17 Tak iż Rechabeam królował tylko nad synami izraelskimi, którzy mieszkali w miastach judzkich.
18 Gdy zaś król Rechabeam wyprawił Hadorama, który miał nadzór nad robotami pańszczyźnianymi, synowie izraelscy ukamienowali go na śmierć. Król Rechabeam wsiadł spiesznie na swój wóz i uciekł do Jeruzalemu.
19 Tak odpadł Izrael od rodu Dawidowego aż po dziś dzień.