Podział Zajordania
1 A to otrzymali Izraelici w ziemi kananejskiej jako dziedzictwo, które oddali im w posiadanie kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna, oraz naczelnicy plemion izraelskich. 2 Zgodnie z nakazem Pana udzielonym Mojżeszowi rozdzielili je losem między dziewięć i pół plemienia.
3 Mojżesz dał już bowiem dziedzictwo dwom i pół plemienia z tamtej strony Jordanu, ale lewitom nie przydzielił dziedzictwa wśród nich. 4 Potomkowie Józefa stanowili dwa plemiona: Manassesa i Efraima. Lewitom zaś nie przydzielił ziemi z wyjątkiem miast, w których mieli zamieszkać, wraz z należącymi do nich pastwiskami dla ich bydła i innych zwierząt. 5 Izraelici podzielili więc tę ziemię i uczynili tak, jak nakazał Pan Mojżeszowi.
Terytorium Kaleba
6 Następnie potomkowie Judy przystąpili do Jozuego w Gilgal i wtedy Kaleb, syn Jefunnego, Kenizzyta, oświadczył mu: Ty wiesz, co powiedział Pan do Mojżesza, męża Bożego, w mojej i twojej sprawie w Kadesz-Barnea. 7 Miałem czterdzieści lat, gdy Mojżesz, sługa Pana, posłał mnie z Kadesz-Barnea w celu zdobycia informacji o tej ziemi i przyniosłem mu wiadomości zgodnie z moim przekonaniem. 8 Moi bracia, którzy wyprawili się ze mną, sprawili, że struchlało serce ludu, ale ja trwałem wiernie przy Panu, moim Bogu. 9 Tego dnia Mojżesz złożył taką przysięgę: Ziemia, po której stąpała twoja noga, będzie należała do ciebie i twoich synów jako dziedzictwo na wieki, ponieważ trwałeś wiernie przy Panu, moim Bogu. 10 Tak oto Pan zgodnie ze swoją obietnicą zachował mnie przy życiu. Czterdzieści pięć lat upłynęło od czasu, gdy Pan wypowiedział te słowa do Mojżesza, kiedy Izrael wędrował po pustyni. Dzisiaj mam już osiemdziesiąt pięć lat, 11 ale nadal jestem silny jak w dniu, kiedy posłał mnie Mojżesz. Dziś mam tę samą siłę, co i dawniej, aby do walki wyruszyć i wrócić. 12 Daj mi więc ten górzysty teren, o którym mówił wtedy Pan. Słyszałeś sam tego dnia, że żyją tam Anakici, a miasta są wielkie i warowne. Jeśli Pan będzie ze mną, to wytępię ich zgodnie z zapowiedzią Pana. 13 Jozue pobłogosławił Kaleba, syna Jefunnego, i dał mu Hebron jako dziedzictwo. 14 Dlatego Hebron należy do Kaleba, syna Jefunnego, Kenizzyty, aż do dnia dzisiejszego, ponieważ trwał wiernie przy Panu, Bogu Izraela. 15 Pierwotna nazwa Hebronu brzmiała Kiriat-Arba, gdyż Arba był największym pośród Anakitów. A ziemia ta odpoczęła od wojny.
Przydziały ziemi przez los
1 A to są dziedzictwa objęte przez synów izraelskich w ziemi kanaanejskiej, które przydzielili im kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna, oraz naczelnicy rodów w obrębie plemion izraelskich.
2 Przydzielili im je przez los, jak nakazał Pan przez Mojżesza dla dziewięciu i pół plemienia,
3 Gdyż Mojżesz nadał już dziedzictwo dwom i pół plemieniu z tamtej strony Jordanu, a Lewitom nie nadał dziedzictwa wśród nich.
4 Synowie Józefa stanowili bowiem dwa plemiona: Manassesa i Efraima. A Lewitom nie dali działu w ziemi, tylko miasta na mieszkanie i przyległe do nich pastwiska dla ich trzód i ich dobytku.
5 Synowie izraelscy uczynili tak, jak nakazał Pan Mojżeszowi: porozdzielali ziemię.
Przydział Kaleba — Hebron
6 Tedy synowie Judy przystąpili do Jozuego w Gilgal i Kaleb, syn Jefunnego, Kenizyta, rzekł do niego: Ty znasz to słowo, które wyrzekł Pan do Mojżesza, męża Bożego, w Kadesz-Barnea odnośnie do mnie i odnośnie do ciebie.
7 Miałem czterdzieści lat, gdy Mojżesz, sługa Pana, wysłał mnie z Kadesz-Barnea, abym przeszpiegował tę ziemię, i przyniosłem mu wieści, według najlepszej wiedzy i sumienia.
8 Lecz moi bracia, którzy poszli ze mną, zastraszyli serce ludu, ja natomiast bez zastrzeżeń poszedłem za Panem, Bogiem moim.
9 I Mojżesz przysiągł tego dnia: Ziemia, po której stąpała twoja noga należeć będzie po wsze czasy jako dziedzictwo do ciebie i do twoich synów, gdyż bez zastrzeżeń poszedłeś za Panem, Bogiem moim.
10 I oto, zgodnie ze słowem, które wypowiedział Pan do Mojżesza, Pan zachował mnie przy życiu przez te czterdzieści pięć lat, w czasie których Izrael wędrował po pustyni. I oto teraz mam lat osiemdziesiąt pięć,
11 A jeszcze dziś jestem tak mocny, jak byłem w dniu, kiedy wysłał mnie Mojżesz, i jaką była wtedy moja siła, taką jest jeszcze teraz moja siła bądź do bitwy, bądź do pochodu.
12 Daj mi więc teraz te góry, o których mówił Pan w tym dniu. Sam bowiem słyszałeś tego dnia, że są tam Anakici i wielkie warowne miasta. Może Pan będzie ze mną i wypędzę ich, jak powiedział Pan.
13 Jozue pobłogosławił tedy Kaleba, syna Jefunnego, i dał mu Hebron jako dziedzictwo.
14 Hebron dlatego stało się dziedzictwem Kaleba, syna Jefunnego, Kenizyty i jest nim do dnia dzisiejszego, ponieważ bez zastrzeżeń poszedł za Panem, Bogiem Izraela.
15 Hebron zaś nazywało się dawniej Kiriat-Arba — Miasto Arby; Arba był największym mężem wśród Anakitów. A ziemia doznała wytchnienia od wojny.