Sąd Boży
1 Pozwoliłem się szukać tym, którzy nie pytali o Mnie,
i znaleźć tym, którzy Mnie nie szukali.
Mówiłem: Oto jestem, oto jestem,
do narodu, który nie wzywał Mojego imienia.
2 Każdego dnia wyciągałem ręce
do ludu buntowniczego,
który chodzi drogą zła
według swoich zamysłów,
3 do ludu, który stale przed Moim obliczem
czyni to, co pobudza Mnie do gniewu
– składa ofiary w gajach
i pali kadzidło na cegłach,
4 przesiaduje w grobowcach
i spędza noce w jaskiniach,
je mięso wieprzowe
i obrzydliwy sos ze swoich naczyń,
5 i mówi: Cofnij się!
Nie podchodź do mnie, bo uczynię cię poświęconym!
Te rzeczy są dymem w Moich nozdrzach,
ogniem płonącym przez cały dzień.
6 Oto jest napisane przede Mną:
Nie będę milczał, dopóki im nie odpłacę
i nie wyrównam z nimi swoich rachunków
7 za przewinienia i za winy ojców
– mówi Pan –
którzy palili kadzidło na górach
i na pagórkach Mi ubliżali.
Odmierzę za ich dawne czyny
w ich zanadrze.
8 Tak mówi Pan:
Gdy w winnych gronach znajdzie się sok,
mówią: Nie niszcz ich,
bo jest w nich błogosławieństwo.
Podobnie uczynię przez wzgląd na Moje sługi
i nie wyniszczę wszystkiego.
9 Z Jakuba wyprowadzę potomstwo,
z Judy dziedzica gór Moich.
Moi wybrani wezmą je w posiadanie,
Moi słudzy będą tam mieszkać.
10 Szaron stanie się łąką dla stada,
a dolina Akor pastwiskiem dla bydła,
dla Mojego ludu, który Mnie szuka.
11 A was, którzy opuszczacie Pana
i zapominacie o Mojej świętej górze,
którzy nakrywacie stół dla Gada
i do pełna nalewacie wina dla Meniego,
12 przeznaczam pod miecz.
Wszyscy pójdziecie na rzeź,
ponieważ wołałem, a nie odpowiadaliście,
mówiłem, a nie słuchaliście.
Czyniliście to, co jest złe w Moich oczach,
i wybieraliście to, co Mi się nie podoba.
13 Dlatego tak mówi Pan, Bóg:
Moi słudzy będą jeść,
a wy głód będziecie cierpieć,
Moi słudzy będą pić,
a wy będziecie odczuwać pragnienie,
Moi słudzy będą się weselić,
a was wstyd ogarnie,
14 Moi słudzy będą wołać radośnie
ze szczęścia w swoim sercu,
a wy będziecie krzyczeć w boleści serca
i lamentować w rozpaczy ducha.
15 Pozostawicie Moim wybranym
swoje imię jako przekleństwo:
Niech cię pozbawi życia Pan, Bóg!
Swoim sługom jednak nada inne imię.
16 Kto w kraju zapragnie błogosławieństwa,
otrzyma je od Boga prawdy.
Kto w kraju będzie chciał przysięgać,
będzie przysięgał na Boga prawdy.
Nowe niebo i nowa ziemia
Dawne utrapienia pójdą w niepamięć
i zostaną zakryte przed Moimi oczami.
17 Oto Ja stwarzam nowe niebo
i nową ziemię.
Dawne rzeczy nie będą wspominane
ani na myśl nie przyjdą.
18 Cieszcie się i weselcie na zawsze
z tego, co stwarzam,
bo oto Jerozolimę stwarzam jako radość,
a jej lud jako wesele.
19 Będę się radował Jerozolimą,
ucieszę się Moim ludem.
Nie usłyszą w niej już więcej płaczu
ani lamentu.
20 Nie będzie tam już więcej niemowlęcia,
które żyłoby tylko kilka dni,
ani starca, który nie dopełniłby swoich lat.
Umrze bowiem młodo ten, kto przeżyje tylko sto lat,
gdyż grzesznik w wieku stu lat będzie przeklęty.
21 Zbudują domy i będą w nich mieszkać,
zasadzą winnice i będą jeść ich owoce.
22 Nie będą budować, by ktoś inny zamieszkał,
nie będą sadzić, by ktoś inny spożywał,
bo dni Mojego ludu
będą jak dni drzewa
i Moi wybrani będą korzystać
z pracy swoich rąk.
23 Nie będą się trudzić daremnie
ani rodzić dzieci na zgubę,
bo są plemieniem błogosławionych Pana,
a wraz z nimi ich potomstwo.
24 Zanim zawołają, Ja już odpowiem,
jeszcze będą mówić, a Ja już wysłucham.
25 Wilk i baranek będą się paść razem,
lew jak wół będzie karmić się sieczką,
a pokarmem węża będzie proch.
Nie będą czynić zła ani wyrządzać szkody
na całej Mojej świętej górze – mówi Pan.
Zapowiedź kary
1 Byłem przystępny dla tych, którzy o mnie nie pytali,
dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali.
Oto jestem, oto jestem, mówiłem do narodu, który nie był nazwany moim imieniem.
2 Przez cały dzień wyciągałem moje ręce do ludu opornego,
który, kierując się własnymi zamysłami, kroczy niedobrą drogą
3 Do narodu, który ciągle zuchwale mnie drażnił,
składając ofiary w ogrodach i kadząc na cegłach.
4 Przesiadując na grobach i nocując w miejscach ukrytych,
jedzą mięso wieprzowe i polewkę z nieczystych rzeczy w swoich naczyniach.
5 Mówią: Trzymaj się z dala! Nie zbliżaj się do mnie,
bo mógłbym cię zetknąć ze świętym!
Ci są dymem w moich nozdrzach,
ogniem, który cały dzień płonie.
6 Oto to jest zapisane przede mną, nie zamilknę,
dopóki nie odpłacę i nie oddam im w ich zanadrze
7 Za ich winy oraz za winy ich ojców — mówi Pan —
gdyż kadzili na górach i na pagórkach mnie lżyli.
Dlatego najpierw odmierzę ich zapłatę, a potem oddam ją w ich zanadrze.
8 Tak mówi Pan: Jak mówi się o winogronie, w którym znajduje się winny sok:
Nie niszcz go, gdyż jest w nim błogosławieństwo!
tak uczynię ze względu na moje sługi i nie wytępię ich wszystkich.
9 Dlatego wywiodę z Jakuba potomstwo,
a z Judy dziedzica moich gór,
aby moi wybrani wzięli je w posiadanie, a moi słudzy tam zamieszkali.
10 Nizina saronska stanie się pastwiskiem dla owiec,
a dolina Achor legowiskiem bydła dla mojego ludu, który mnie szukał.
11 Lecz was, którzy opuściliście Pana,
zapomnieliście o mojej świętej górze,
którzy bóstwu szczęścia zastawiacie stół,
a bogini losu podajecie kielichy pełne przyprawionego wina,
12 Was przeznaczam pod miecz
i wszyscy schylcie karki na rzeź,
bo gdy wołałem, nie odpowiadaliście, gdy mówiłem, nie słuchaliście,
czyniliście to, co złe w moich oczach,
i wybieraliście to, co mi się nie podobało.
13 Dlatego tak mówi Wszechmocny Pan:
Oto moi słudzy będą jeść, lecz wy będziecie głodni,
oto moi słudzy będą pić, lecz wy będziecie spragnieni,
oto moi słudzy będą się weselić, lecz wy będziecie się wstydzić.
14 Oto moi słudzy będą wykrzykiwać z głębi swojego szczęśliwego serca,
lecz wy będziecie krzyczeć z głębi serca zbolałego i będziecie jęczeć z rozpaczy,
15 I pozostawicie swoje imię moim wybranym na przysłowiowe przekleństwo:
Niech Wszechmogący Pan cię zabije! Lecz moim sługom będzie nadane inne imię.
16 Tak, że kto w kraju będzie błogosławił, będzie błogosławił w imię Boga wiernego,
a kto w kraju będzie przysięgał, będzie przysięgał na Boga wiernego,
gdyż dawne udręki poszły w zapomnienie i są zakryte przed moimi oczyma.
Zapowiedź Nowego Nieba i Nowej Ziemi
17 Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię
i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu.
18 A raczej będą się radować i weselić po wszystkie czasy z tego, co Ja stworzę,
bo oto Ja stworzę z Jeruzalemu wesele, a z jego ludu radość!
19 I będę się radował z Jeruzalemu i weselił z mojego ludu,
i już nigdy nie usłyszy się w nim głosu płaczu i głosu skargi.
20 Nie będzie już tam niemowlęcia, które by żyło tylko kilka dni,
ani starca, który by nie dożył swojego wieku,
gdyż za młodzieńca będzie uchodził, kto umrze jako stuletni,
a kto grzeszy, dopiero mając sto lat będzie dotknięty klątwą.
21 Gdy pobudują domy, zamieszkają w nich,
gdy zasadzą winnice, będą spożywać ich plony.
22 Nie będą budować tak, aby ktoś inny mieszkał,
nie będą sadzić tak, aby ktoś inny korzystał z plonów,
lecz jaki jest wiek drzewa, taki będzie wiek mojego ludu,
i co zapracowały ich ręce, to będą spożywać moi wybrani.
23 Nie będą się na próżno trudzić
i nie będą rodzić dzieci przeznaczonych na wczesną śmierć,
gdyż są pokoleniem błogosławionych przez Pana,
a ich latorośle pozostaną z nimi.
24 I zanim zawołają, odpowiem im,
i podczas gdy jeszcze będą mówić, Ja już ich wysłucham.
25 Wilk z jagnięciem będą się paść razem,
a lew jak bydło będzie jadł sieczkę,
wąż zaś będzie się żywił prochem.
Nie będą źle postępować ani zgubnie działać na całej świętej górze — mówi Pan.