Góra Pana
1 Widzenie dotyczące Judy i Jerozolimy, które otrzymał Izajasz, syn Amosa.
2 Na koniec nadejdzie czas,
że góra domu Pana zostanie umocniona na wierzchołku gór
i wyniesiona ponad pagórki.
Popłyną do niej wszystkie narody,
3 pójdą liczne ludy i powiedzą:
Chodźcie, wejdźmy na górę Pana,
do domu Boga Jakuba!
Niech nas nauczy swoich dróg,
abyśmy chodzili Jego ścieżkami!
Prawo bowiem wyjdzie z Syjonu,
słowo Pana z Jerozolimy.
4 On będzie rozsądzał między narodami,
rozpatrzy sprawy licznych ludów.
Wtedy przekują miecze na lemiesze,
a włócznie na sierpy.
Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza
i nie będą się już więcej przygotowywać do wojny.
5 Chodźcie, Domu Jakuba,
postępujmy w światłości Pana!
Dzień Pana
6 Tak, Ty odrzuciłeś swój lud, dom Jakuba,
bo pełen jest wróżbitów
i magów jak u Filistynów
i wchodzą w układy z cudzoziemcami.
7 Jego kraj jest pełen srebra i złota,
jego skarbom nie ma kresu,
jego kraj jest pełen koni,
jego rydwanom nie ma kresu,
8 jego kraj jest pełen bożków,
kłaniają się dziełom swoich rąk,
temu, co wykonały ich palce.
9 Poniża się śmiertelny, upokarza człowiek
– nie wybaczaj im!
10 Wejdź między skały,
ukryj się w prochu
ze strachu przed Panem
i blaskiem Jego majestatu!
11 On upokorzy oczy pyszałków,
wyniosłych ludzi poniży,
a tylko Pan się wywyższy
w tym dniu.
12 Oto przyjdzie bowiem dzień Pana Zastępów:
przeciw każdemu pysznemu i wyniosłemu,
przeciw każdemu wywyższającemu się, by go upokorzyć;
13 przeciw wszystkim cedrom Libanu,
wysokim i wyniosłym,
przeciw wszystkim dębom Baszanu;
14 przeciw wszystkim wysokim górom,
przeciw wszystkim wyniosłym pagórkom;
15 przeciw każdej wysokiej wieży,
przeciw każdemu umocnionemu murowi;
16 przeciw wszystkim okrętom z Tarszisz,
przeciw wszystkim wspaniałym statkom.
17 Pycha człowieka będzie poniżona,
wyniosłość ludzka upokorzona.
Tylko Pan się wywyższy w tym dniu,
18 a bożki całkowicie przepadną.
19 Wejdą do jaskiń skalnych
i do dołów w ziemi,
ze strachu przed Panem
i przed blaskiem Jego majestatu,
kiedy powstanie, aby przerazić ziemię.
20 W tym dniu wyrzuci
kretom i nietoperzom
swoje srebrne i złote bożki,
które sobie zrobił, aby im oddawać pokłony.
21 Wejdzie w skalne groty
i w szczeliny skał,
ze strachu przed Panem
i przed blaskiem Jego majestatu,
kiedy powstanie, aby przerazić ziemię.
22 Przestańcie pokładać nadzieję w człowieku,
który ma tylko tchnienie w swoich nozdrzach,
bo cóż jest wart?!
Pokojowe rządy Pana nad wszystkimi narodami
(Mich. 4,1—3)1 Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jeruzalemu:
2 I stanie się w dniach ostatecznych,
że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór
i będzie wyniesiona ponad pagórki,
a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody.
3 I pójdzie wiele ludów, mówiąc:
Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana,
do świątyni Boga Jakuba,
i będzie nas uczył dróg swoich,
abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami,
gdyż z Syjonu wyjdzie zakon,
a słowo Pana z Jeruzalemu.
4 Wtedy rozsądzać będzie narody
i rozstrzygać sprawy wielu ludów.
I przekują swoje miecze na lemiesze,
a swoje włócznie na sierpy.
Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi
i nie będą się już uczyć sztuki wojennej.
Sąd Pana nad pychą
5 Domu Jakubowy! Nuże!
Postępujmy w światłości Pana!
6 Lecz ty porzuciłeś swój lud, dom Jakuba,
gdyż pełno jest wśród nich wróżbitów Wschodu
i czarowników jak u Filistynów,
a z cudzoziemcami zawierają umowy.
7 Ich ziemia jest pełna srebra i złota,
tak że nie ma końca ich skarbom.
I pełna jest ich ziemia koni,
tak że nie ma końca ich wozom wojennym.
8 Ich ziemia jest pełna bożków,
kłaniają się dziełu swoich rąk,
temu, co uczyniły ich palce.
9 I tak poniży się człowiek, i spodlał rodzaj ludzki:
Ty im nie przebaczysz.
10 Wejdź do jaskiń skalnych i skryj się w prochu
ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu,
gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.
11 Dumne oczy człowieka opuszczą się,
a pycha ludzka zniży się,
ale jedynie Pan wywyższy się w owym dniu.
12 Bo dla Pana Zastępów nastanie dzień sądu
nad wszystkim, co pyszne i wysokie,
i nad wszystkim, co wyniosłe, aby było poniżone.
13 Nad wszystkimi wysokimi i sterczącymi cedrami Libanu,
i nad wszystkimi dębami Baszanu.
14 Nad wszystkimi wysokimi górami
i nad wszystkimi sterczącymi pagórkami.
15 I nad każdą wysoką wieżą,
i nad każdym murem obronnym.
16 I nad wszystkimi okrętami tartezyjskimi,
i nad wszystkimi kosztownymi statkami.
17 I zniży się pycha człowieka,
a wyniosłość ludzka opuści się,
lecz jedynie Pan wywyższy się w owym dniu,
18 A bożki doszczętnie zginą.
19 I wejdą do jaskiń skalnych i do jam ziemnych
ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu,
gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.
20 W owym dniu rzuci człowiek kretom i nietoperzom
swoje bałwany srebrne i swoje bałwany złote,
które sobie zrobił, aby im się kłaniać,
21 A wejdzie do jaskiń skalnych i do szczelin między opokami
ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu,
gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.
22 Dajcie sobie spokój z człowiekiem, który wart tyle,
co tchnienie w jego nozdrzach!
Bo za co można go uważać?