1 Tak mówi Pan Bóg: Brama dziedzińca wewnętrznego, zwrócona na wschód, będzie zamknięta przez sześć dni pracy. Będzie natomiast otwarta w dniu szabatu i w dniu nowiu. 2 Książę wejdzie przez przedsionek bramy z zewnątrz i stanie w odrzwiach bramy. Kapłani złożą jego ofiarę całopalną i jego ofiary wspólnotowe. Pokłoni się głęboko na progu bramy i wyjdzie. A brama nie będzie zamknięta aż do wieczora. 3 Lud kraju również pokłoni się głęboko przed Panem u wejścia tej bramy, w szabaty i w święta nowiu. 4 Ofiara całopalna, którą książę ofiaruje dla Pana w dniu szabatu, będzie się składać z sześciu baranków bez skazy i barana bez skazy. 5 Natomiast ofiara pokarmowa to efa do barana, a do baranków złoży ofiarę pokarmową według swego uznania oraz hin oliwy do każdej efy. 6 W dniu nowiu będą to: młody byk bez skazy, sześć baranków i baran bez skazy. 7 Złoży też w ofierze efę do młodego byka i efę do barana jako ofiarę pokarmową. A do baranków według swego uznania oraz hin oliwy do każdej efy.
8 Książę, gdy będzie wchodził, to wejdzie przez przedsionek bramy i tą samą drogą wyjdzie. 9 Natomiast lud ziemi, gdy będzie w święta wchodził przed oblicze Pana, to będzie wchodził przez bramę północną, żeby pokłonić się głęboko i wyjdzie przez bramę południową. Wchodzący przez bramę południową wyjdzie przez bramę północną. Nie wróci przez bramę, przez którą wszedł, gdyż wyjdzie przez przeciwległą. 10 Książę, podczas wchodzenia, wejdzie wraz z nimi, a gdy oni będą wychodzić – wyjdzie.
11 W święta i podczas uroczystości, na ofiarę pokarmową złoży efę do młodego byka, efę do barana, a do baranków według swego uznania oraz hin oliwy do każdej efy. 12 Gdy książę złoży dobrowolną ofiarę całopalną lub dobrowolne ofiary wspólnotowe dla Pana, to otworzy się mu bramę zwróconą ku wschodowi. Złoży swoją ofiarę całopalną i swoje ofiary wspólnotowe tak, jak składa w dzień szabatu, i wyjdzie. Po jego wyjściu zamknie się bramę.
13 Codziennie złożysz w ofierze dla Pana jednorocznego baranka bez skazy na ofiarę całopalną. Co rano złożysz go w ofierze. 14 Jako ofiarę pokarmową złożysz do niego co rano w ofierze szóstą część efy i trzecią część hinu oliwy dla zwilżenia najprzedniejszej mąki na ofiarę pokarmową dla Pana. Są to nakazy nieustannej ofiary całopalnej. 15 Baranka, ofiarę pokarmową i oliwę złożą co rano jako nieustanną ofiarę całopalną.
16 Tak mówi Pan Bóg: Jeśli książę wręczy dar jednemu ze swoich synów, to będzie to dziedzictwo jego i jego dzieci, ich dziedziczna posiadłość. 17 Jeśli zaś wręczy dar ze swego dziedzictwa jednemu ze swoich sług, to będzie to należało do niego aż do roku jego wyzwolenia i wróci do księcia. Jego dziedzictwo będzie tylko dla jego synów. 18 Książę nie weźmie z dziedzictwa ludu, żeby ograbić ich z ich posiadłości. Ze swojej posiadłości będzie dawał w dziedzictwo swym synom, żeby nikt z Mojego ludu nie był pozbawiony swej posiadłości.
19 Wprowadził mnie potem przez wejście, znajdujące się z boku bramy do świętych sal dla kapłanów, które były zwrócone ku północy. Oto tam było miejsce wysunięte najdalej na zachód. 20 Powiedział do mnie: To jest miejsce, w którym kapłani będą gotować mięso ofiary zadośćuczynienia i ofiary przebłagalnej za grzech, gdzie będą piec ofiarę pokarmową, żeby nie wychodzili na dziedziniec zewnętrzny, by nie uświęcić ludu.
21 Wyprowadził mnie następnie na dziedziniec zewnętrzny i oprowadził po czterech rogach dziedzińca. Oto w każdym rogu dziedzińca znajdował się dziedziniec. 22 W czterech rogach dziedzińca były cztery małe dziedzińce – miały czterdzieści łokci długości i trzydzieści szerokości. Cztery narożne dziedzińce miały jeden wymiar. 23 Wszystkie cztery miały obmurowanie dookoła. Paleniska były położone wewnątrz otaczających obmurowań. 24 Powiedział do mnie: Oto miejsca palenisk, w których służba świątyni gotuje mięso krwawej ofiary ludu.
Przepisy dotyczące świąt i ofiar
1 Tak mówi Wszechmocny Pan: Brama dziedzińca wewnętrznego zwrócona ku wschodowi będzie zamknięta przez sześć dni roboczych. Ale w dniu sabatu będzie otwarta, tak samo będzie otwarta w dniu nowiu.
2 Książę będzie wchodził od zewnątrz przez przysionek bramy i będzie stał przy drzwiach bramy, podczas gdy kapłani będą składać jego ofiarę całopalną i przebłagalną. Potem on odda pokłon na progu bramy i wyjdzie, lecz brama pozostanie nie zamknięta aż do wieczora.
3 I lud pospolity będzie oddawał Panu w sabaty i nowie pokłon u wejścia do tej bramy.
4 Ofiarą całopalną, którą książę będzie składał Panu w dniu sabatu, będzie sześć jagniąt i jeden baran bez skazy.
5 Ofiarą z pokarmów będzie efa na każdego barana, a ofiarą z pokarmów do jagniąt tyle, ile może; do tego oliwy jeden hin na efę.
6 W dniu nowiu złoży cielca bez skazy i sześć jagniąt oraz barana bez skazy.
7 Na ofiarę z pokarmów złoży efę do cielca i efę do barana, a do jagniąt tyle, ile może; do tego hin oliwy na efę.
8 Książę wchodzi przez przysionek bramy wewnętrznej i wychodzi tą samą drogą.
9 Lud pospolity przychodzi w dni uroczyste przed oblicze Pana, tak że ten, kto wszedł przez bramę północną, aby oddać pokłon Panu, wychodzi przez bramę południową, a kto wszedł przez bramę południową, wychodzi przez bramę północną. Nikt nie będzie wracał bramą, którą wszedł, lecz wyjdzie bramą przeciwległą.
10 Książę będzie wśród nich; z wchodzącymi wejdzie, z wychodzącymi wyjdzie.
11 W święta i dni uroczyste ofiara z pokarmów wynosi efę na cielca i efę na barana, lecz na jagnięta tyle, ile może, do tego zaś hin oliwy na efę.
12 Gdy książę urządza ofiarę dobrowolną: ofiarę całopalną lub pojednania, ofiarę dobrowolną Panu, otworzy mu się bramę skierowaną ku wschodowi. Ofiarę całopalną i ofiary pojednania przygotuje tak, jak to czyni w dzień sabatu. Gdy wyjdzie, bramę po jego wyjściu zamyka się.
13 Przygotuje baranka jednorocznego bez skazy jako codzienną ofiarę całopalną dla Pana; przygotuje go w każdy poranek.
14 A jako ofiarę z pokarmów przygotuje wraz z nią w każdy poranek jedną szóstą efy i jedną trzecią hinu oliwy, aby pokropić mąkę, jako ofiarę z pokarmów dla Pana; taki jest przepis o stałej ofierze całopalnej.
15 W ten sposób będą składać w każdy poranek baranka, ofiarę z pokarmów i oliwę jako stałą ofiarę całopalną.
16 Tak mówi Wszechmocny Pan: Jeżeli książę chce coś ze swojej własności dziedzicznej dać jako dar jednemu ze swoich synów, będzie to własnością jego synów; jest to ich własność dziedziczna.
17 A jeżeli chce on coś ze swojej własności dziedzicznej dać jako dar jednemu ze swoich sług, będzie to jego własnością aż do roku wyzwolenia; potem wraca to do księcia; tylko dziedziczna własność jego synów pozostaje ich własnością.
18 Książę nie ujmie niczego z dziedzicznej własności ludu, by go pozbawiać jego własności; ze swojej własności może dać coś synom na własność dziedziczną, aby nikt z mojego ludu nie był wyzuty ze swojej własności.
19 Potem wprowadził mnie wejściem, które było z boku bramy, do hal świątyni, zwróconych ku północy, przeznaczonych dla kapłanów; a tam było miejsce całkiem w tyle w kierunku zachodnim.
20 I rzekł do mnie: Oto miejsce, gdzie kapłani gotują ofiarę za przewinienie i ofiarę zagrzeszną i gdzie pieką ofiarę z pokarmów, aby jej nie wynosić na dziedziniec zewnętrzny i nie przenosić świętości na lud.
21 Potem wyprowadził mnie na dziedziniec zewnętrzny i kazał mi przejść do czterech kątów dziedzińca; a oto w każdym kącie dziedzińca był jeszcze dziedziniec.
22 W czterech kątach dziedzińca były małe dziedzińczyki, czterdzieści łokci długości i trzydzieści łokci szerokości; wszystkie cztery miały takie same wymiary,
23 A dokoła nich był mur, dokoła czterech dziedzińców; pod murem zaś wokoło były urządzone paleniska.
24 Wtedy rzekł do mnie: To są paleniska, na których słudzy świątyni będą gotować ofiary ludu.