BÓG PRAGNIE UWOLNIĆ SWÓJ LUD
Wielka liczebność Izraelitów
1 Oto imiona Izraelitów, którzy razem z Jakubem przybyli do Egiptu. Każdy przybył ze swoją rodziną: 2 Ruben, Symeon, Lewi i Juda, 3 Issachar, Zabulon i Beniamin, 4 Dan i Neftali, Gad i Aser. 5 Wszystkich potomków, pochodzących od Jakuba, było siedemdziesięciu, Józef zaś był już w Egipcie. 6 Potem umarł Józef, wszyscy jego bracia i całe to pokolenie. 7 Izraelici rozradzali się i mnożyli, stawali się coraz liczniejsi i potężniejsi. Zapełnili całą tę ziemię.
Izraelici niewolnikami
8 Tymczasem rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. 9 Powiedział do swego ludu: Oto lud izraelski jest liczniejszy i potężniejszy od nas. 10 Postępujmy z nim mądrze, aby się nie rozmnażał. Bo gdyby wybuchła wojna, mógłby przyłączyć się do tych, którzy nas nienawidzą, walczyć przeciwko nam i ujść z kraju. 11 Ustanowiono więc nad Izraelitami nadzorców robót, aby ich uciskać ciężkimi pracami. I budowali dla faraona miasta-spichlerze: Pitom i Ramses. 12 Ale im bardziej ich uciskali, tym bardziej się rozmnażali i stawali się liczniejsi. I bano się Izraelitów. 13 Egipcjanie zmuszali więc Izraelitów do ciężkich robót. 14 Uprzykrzali im życie ciężkimi pracami przy glinie i cegłach oraz wszelkimi robotami w polu. Wszystkie te prace wykonywali pod przymusem.
Nakaz zabijania nowo narodzonych Izraelitów
15 Król egipski skierował do położnych hebrajskich, z których jedna miała na imię Szifra, a druga Pua, 16 następujące słowa: Kiedy będziecie przy porodach kobiet hebrajskich, to obserwujcie, kogo rodzą. Jeżeli będzie chłopiec, to go zabijcie, a jeżeli dziewczynka, to niech pozostanie przy życiu. 17 Jednak położne bały się Boga, nie czyniły tak, jak im nakazał król egipski, i pozostawiały chłopców przy życiu. 18 Król egipski wezwał więc położne i zapytał je: Dlaczego tak uczyniłyście i pozostawiłyście chłopców przy życiu? 19 Położne odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie – w przeciwieństwie do Egipcjanek – są żywotne i rodzą zanim przyjdą do nich położne. 20 Bóg sprzyjał tym położnym, a lud stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy. 21 Ponieważ te położne bały się Boga, więc obdarzył je rodzinami. 22 Faraon zaś rozkazał całemu swemu ludowi: Każdego chłopca, który się urodzi, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu.
Ucisk Izraelitów w Egipcie
1 Oto imiona synów izraelskich, którzy z Jakubem przybyli do Egiptu; każdy przybył ze swą rodziną:
2 Ruben, Symeon, Lewi i Juda.
3 Issachar, Zebulon i Beniamin,
4 Dan i Naftali, Gad i Aszer.
5 Wszystkich potomków Jakuba było siedemdziesiąt osób, Józef zaś już był w Egipcie.
6 Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie.
7 A synowie izraelscy byli płodni i rozmnożyli się, i byli liczni, i coraz bardziej potężnieli, tak że było ich pełno w całym kraju.
8 Tymczasem rządy nad Egiptem objął nowy król, który nie znał Józefa.
9 Rzekł on do ludu swego: Oto lud izraelski stał się liczniejszy i potężniejszy od nas.
10 Postąpmy więc z nim mądrze, aby się nie mnożył. Bo gdyby nas zaskoczyła wojna, mógłby także on przyłączyć się do naszych wrogów, walczyć przeciwko nam i ujść z kraju.
11 Ustanowiono przeto nad nim nadzorców pańszczyźnianych, aby go gnębili ciężkimi robotami; budowano wtedy dla faraona miasta — spichlerze: Pitom i Ramses.
12 Lecz im bardziej go gnębili, tym więcej się rozmnażał i rozrastał; i bano się synów izraelskich.
13 Egipcjanie zmuszali Izraelitów do ciężkich robót
14 I uprzykrzali im życie uciążliwą robotą w glinie i przy cegłach i różną pracą na polu. Wszystkie te prace wykonywali pod przymusem.
15 Wtedy król egipski rzekł do położnych hebrajskich, z których jedna nazywała się Szifra, a druga Pua,
16 Mówiąc: Gdy będziecie przy porodach niewiast hebrajskich, uważajcie, co się rodzi: Jeżeli rodzi się chłopiec, zabijcie go, a jeżeli dziewczynka, niech zostanie przy życiu.
17 Lecz położne bały się Boga i nie czyniły tak, jak im nakazał król egipski, ale pozostawiały chłopców przy życiu.
18 Wtedy król egipski wezwał położne i rzekł do nich: Czemuście to uczyniły i pozostawiały przy życiu także chłopców?
19 Położne odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie nie są takie jak kobiety egipskie; są one tak żywotne, że rodzą wcześniej, niż przyjdzie do nich położna.
20 A Bóg nagradzał te położne dobrym powodzeniem, lud zaś rozmnażał się i potężniał.
21 A ponieważ położne bały się Boga, obdarzył je rodzinami.
22 Wtedy faraon nakazał całemu swemu ludowi: Każdego chłopca, który się urodzi u Hebrajczyków, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu.