Walka i zwycięstwo Żydów
1 Trzynastego dnia dwunastego miesiąca, to jest w miesiącu Adar, kiedy dotarł rozkaz króla i jego prawo, które miało być wykonane, w dniu, w którym wrogowie Żydów spodziewali się nad nimi zapanować, wszystko się odwróciło, bo to Żydzi zapanowali nad tymi, którzy ich nienawidzili. 2 Zgromadzili się w swoich miastach we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, aby wystąpić przeciw tym, którzy pragnęli ich zguby. Nikt nie stawił im oporu, gdyż strach przed nimi padł na wszystkie narody. 3 A wszyscy książęta prowincji, satrapowie i namiestnicy oraz urzędnicy królewscy popierali Żydów, ponieważ padł na nich strach przed Mordochajem. 4 Mordochaj bowiem wiele znaczył w domu królewskim. Wieść o nim rozchodziła się po wszystkich prowincjach, bo znaczenie Mordochaja rosło coraz bardziej.
5 Żydzi pozabijali więc wszystkich swoich nieprzyjaciół, wycinając ich mieczem, mordując i niszcząc. Z tymi, którzy ich nienawidzili, postąpili tak, jak im się podobało. 6 W Suzie, na zamku, Żydzi wymordowali i zgładzili pięciuset mężczyzn 7 oraz Parszandatę, Dalfona, Aspatę, 8 Poratę, Adalię, Aridatę, 9 Parmasztę, Arisaja, Aridaja i Wajezatę 10 – tych dziesięciu synów Hamana, syna Hammedaty, wroga Żydów, zabili, ale nie wyciągnęli ręki po ich mienie.
11 W tym samym dniu doniesiono królowi o liczbie zamordowanych na zamku w Suzie. 12 Król więc zwrócił się do królowej Estery: Na zamku w Suzie Żydzi wymordowali i zgładzili pięciuset mężczyzn oraz dziesięciu synów Hamana. A co zrobili w pozostałych prowincjach królewskich? Jaka jest więc twoja prośba? Zostanie ci to dane. Jakie masz jeszcze życzenie? Zostanie ono spełnione. 13 Estera odpowiedziała: Jeżeli wyda się to królowi słuszne, to niech jutro będzie dane Żydom, którzy mieszkają w Suzie, postąpić zgodnie z prawem z dnia dzisiejszego i niech powieszą na drzewie dziesięciu synów Hamana. 14 Król polecił, aby tak się stało. Zostało więc w Suzie wydane prawo i dziesięciu synów Hamana powieszono. 15 Również czternastego dnia miesiąca Adar Żydzi, którzy mieszkali w Suzie, zgromadzili się i wymordowali w Suzie trzystu mężczyzn, ale nie wyciągnęli ręki po ich mienie. 16 Pozostali Żydzi, którzy mieszkali w prowincjach królewskich, też zgromadzili się i stanęli w obronie swego życia. Oswobodzili się od swoich nieprzyjaciół i zabili siedemdziesiąt pięć tysięcy tych, którzy ich nienawidzili. Jednak nie wyciągnęli ręki po ich mienie. 17 To wydarzyło się trzynastego dnia miesiąca Adar, a czternastego Żydzi oswobodzili się i uczynili ten dzień dniem uczty i wesela. 18 Tylko Żydzi, którzy mieszkali w Suzie, zgromadzili się trzynastego i czternastego dnia tego miesiąca, a piętnastego dnia oswobodzili się i uczynili ten dzień dniem uczty i wesela. 19 Dlatego Żydzi mieszkający w odległych miejscowościach czternasty dzień miesiąca Adar uczynili dniem wesela i uczty, i święta, i posyłają sobie jedzenie.
Ustanowienie święta Purim
20 Mordochaj spisał te wydarzenia i rozesłał listy do wszystkich Żydów, którzy mieszkali we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, bliskich i dalekich, 21 nakazując im, aby co roku czternasty i piętnasty dzień miesiąca Adar obchodzili 22 jako dni, w których Żydzi oswobodzili się od swoich nieprzyjaciół, i miesiąc, który dla nich zmienił się ze smutku w wesele i z żałoby w święto, aby uczynili te dni dniami uczty i wesela i posyłali przyjaciołom jedzenie, a ubogim dary. 23 Żydzi przyjęli to, co zaczęli obchodzić i co im napisał Mordochaj: 24 Jak to Haman, syn Hammedaty, Agagita, wróg wszystkich Żydów, zamierzał zgładzić Żydów i rzucił pur, to jest los, aby ich zniszczyć i wygubić. 25 Ale gdy doszło to do króla, wydał on rozkaz na piśmie: Niech zły zamiar, jaki Haman powziął przeciw Żydom, obróci się przeciwko niemu. I Hamana oraz jego synów powieszono na drzewie. 26 Dlatego nazwano te dni „purim”, od nazwy pur. Zgodnie ze wszystkimi słowami listu Mordochaja, a także ze względu na to, co widzieli i co ich dotknęło, 27 Żydzi zobowiązali się, także swoje potomstwo oraz tych, którzy się do nich przyłączyli, do tego, że nikt nie przekroczy nakazu, aby każdego roku te dwa dni były obchodzone w ustalonym czasie zgodnie z opisem. 28 Dni te będą wspominane i obchodzone z pokolenia na pokolenie, w każdym rodzie, w każdej prowincji i w każdym mieście. Dni Purim nie zaginą wśród Żydów i pamięć o nich nie ustanie wśród potomnych.
29 Królowa Estera, córka Abichaila, podobnie jak Żyd Mordochaj, napisała z całą mocą, żeby potwierdzić ten drugi list o Purim. 30 Do wszystkich Żydów, do stu dwudziestu siedmiu prowincji królestwa Achaszwerosza rozesłano listy ze słowami pokoju i prawdy, 31 aby obchodzili te dni Purim w terminie, jaki wyznaczył dla nich Żyd Mordochaj i królowa Estera, i tak, jak to ustalili dla siebie i swojego potomstwa w kwestiach postów i lamentacji. 32 Rozkaz Estery ustanowił przepisy dotyczące Purim i został zapisany w księdze.
Wrogowie Żydów ukarani
1 W dwunastym miesiącu, to jest w miesiącu Adar, trzynastego dnia, gdy rozkaz królewski i jego ustawa miały być wykonane, a wrogowie Żydów spodziewali się wziąć górę nad nimi, nastąpiła odmiana taka, że Żydzi wzięli górę nad tymi, którzy ich nienawidzili.
2 Mianowicie Żydzi zebrali się po miastach, gdzie byli, we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, aby podnieść rękę na tych, którzy pragnęli ich zguby. I ani jeden im się nie opierał, gdyż strach przed nimi padł na wszystkie ludy.
3 I wszyscy książęta prowincji i satrapowie, namiestnicy i wszyscy sprawujący władzę w imieniu króla popierali Żydów, gdyż padł na nich strach przed Mordochajem.
4 Mordochaj bowiem wiele znaczył w pałacu królewskim, a wieść o nim dotarła do wszystkich prowincji, gdyż znaczenie tego męża, Mordochaja, ciągle rosło.
5 I zabili Żydzi wszystkich swoich wrogów mieczem, drogą zabójstwa i zagłady, i robili z tymi, którzy ich nienawidzili, co chcieli.
6 W samym zamku w Suzie wymordowali Żydzi i wygubili pięciuset mężów.
7 A Parszandatę, Dalfona, Aspatę,
8 Poratę, Adalię, Aridatę,
9 Parmasztę, Arisaja, Aridaja i Wajezatę,
10 Tych dziesięciu synów Hamana, syna Hammedaty, gnębiciela Żydów, wymordowali, lecz na ich mienie swej ręki nie podnieśli.
11 Tego samego dnia dotarła wieść o liczbie wymordowanych na zamku w Suzie do króla.
12 Wtedy rzekł król do królowej Estery: Na zamku w Suzie wymordowali i wygubili Żydzi pięciuset mężów oraz dziesięciu synów Hamana. A co uczynili w pozostałych prowincjach królewskich? Jaka jest dalsza twoja prośba? Będzie ci ona spełniona, a czego sobie jeszcze życzysz, stanie się.
13 Estera rzekła: Jeśli król uzna to za dobre, to niech wolno będzie także jutro Żydom będącym w Suzie postąpić jak dzisiaj i niech dziesięciu synów Hamana powieszą na szubienicy.
14 Król rzekł, aby tak się stało; wydane więc zostało zarządzenie w Suzie, i dziesięciu synów Hamana powiesili.
15 I Żydzi będący w Suzie zebrali się także w czternastym dniu miesiąca Adar, i zabili w Suzie trzystu mężów; lecz na ich mienie swej ręki nie podnieśli.
16 Pozostali zaś Żydzi po prowincjach królewskich zebrali się, aby stanąć w obronie swojego życia i zapewnić sobie spokój od swoich wrogów, zabili więc spośród tych, którzy ich nienawidzili, siedemdziesiąt pięć tysięcy, lecz na ich mienie swej ręki nie podnieśli.
17 To było trzynastego dnia miesiąca Adar, czternastego dnia zaś odpoczęli i uczynili go dniem ucztowania i radości.
18 Ale Żydzi będący w Suzie zebrali się w dniu trzynastym i czternastym, a w dniu jego piętnastym odpoczęli i uczynili go dniem ucztowania i radości.
19 Dlatego żydowscy wieśniacy, mieszkańcy osiedli nieobwałowanych, święcą czternasty dzień miesiąca Adar jako dzień radości i ucztowania, jako dzień świąteczny, w którym nawzajem przysyłają sobie dary żywnościowe.
Zarządzenie w sprawie Święta Losów
20 A Mordochaj spisał wszystkie te wydarzenia i rozesłał listy do wszystkich Żydów po wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, bliskich i dalekich,
21 Zobowiązując ich, aby rokrocznie święcili czternasty dzień miesiąca Adar i piętnasty dzień tegoż miesiąca,
22 Jako dni, w których Żydzi zyskali spokój od wrogów swoich, i jako miesiąc, w którym troska zamieniła im się w radość, a żałoba w dzień pomyślny, aby uczynili je dniami ucztowania i radości, i wzajemnego przesyłania sobie darów żywnościowych i obdarowywania ubogich.
23 I Żydzi przyjęli to, co wtedy zapoczątkowali i co im napisał Mordochaj, jako zwyczaj:
24 Że Haman, syn Hammedaty, potomek Agaga, gnębiciel wszystkich Żydów, zamyślając wytępić wszystkich Żydów, rzucił „pur”, to znaczy los, aby ich zniszczyć i wytępić.
25 Lecz gdy rzecz doszła do króla, ten nakazał, a jednocześnie dał pisemne zarządzenie, że jego wrogi zamysł, jaki powziął przeciwko Żydom, ma spaść na jego własną głowę, wobec czego powiesili jego samego i jego synów na szubienicy.
26 Dlatego te dni nazwali „purim”, według nazwy „pur”. A z powodu wszystkich słów tego listu oraz z powodu tego, co widzieli i co ich spotkało,
27 Żydzi zobowiązali się i przyjęli to zarówno na siebie, jak i na swoje potomstwo i na tych wszystkich, którzy by się do nich przyłączyli, jako zwyczaj, którego się nie przekracza, że będą rokrocznie święcić te dwa dni zgodnie z przepisami i w oznaczonym czasie.
28 A te dni mają być wspominane i obchodzone jako święta po wszystkie pokolenia, we wszystkich rodzinach, we wszystkich prowincjach i we wszystkich miastach. A te Święta „Purim” nie mają zaniknąć wśród Żydów i pamięć o nich nie ma ustać u ich potomstwa.
29 A królowa Estera, córka Abichaila, i Żyd Mordochaj napisali z całym naciskiem, że ten drugi list dotyczący Święta Purim stanowczo obowiązuje.
30 Rozesłali też listy do wszystkich Żydów w stu dwudziestu siedmiu prowincjach królestwa Achaszwerosza ze słowami życzenia pokoju i prawdy,
31 Aby ich zobowiązać do święcenia tych dni purim w oznaczonym ich czasie, jak to na nich nałożył Żyd Mordochaj i królowa Estera i jak oni sami nałożyli na siebie i na swoje potomstwo postanowienia dotyczące związanych z nimi postów i narzekań.
32 Polecenie Estery potwierdziło postanowienia dotyczące tych Świąt Purim i zostało zapisane w Księdze.