FAŁSZYWI PROROCY I NAUCZYCIELE
(Jud 4-13)1 Znaleźli się jednak też wśród ludu fałszywi prorocy, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą zgubne nauki, wyrzekając się Tego, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie szybką zgubę. 2 A wielu będzie naśladować ich bezwstyd. Z ich powodu droga prawdy zostanie zbezczeszczona. 3 W zachłanności wymyślnymi słowami was pozyskają. Na nich wyrok od dawna już zapadł, a zagłada ich nie śpi.
4 Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strącił ich do Tartaru i wydał więzom mroku, aby byli strzeżeni na sąd; 5 jeśli dawnego świata nie oszczędził, ale jako ósmego ocalił Noego, głosiciela sprawiedliwości, gdy zesłał potop na świat bezbożnych; 6 jeśli miasta Sodomę i Gomorę obrócił w popiół i skazał na zagładę, dając przykład tego, co może spotkać bezbożnych; 7 jeśli zachował sprawiedliwego Lota, udręczonego rozwiązłym postępowaniem występnych 8 – ten sprawiedliwy bowiem, który mieszkał wśród nich, patrząc i słuchając dręczył dzień po dniu swoją sprawiedliwą duszę ich nieprawymi czynami – 9 to wie Pan, jak ocalić pobożnych od doświadczenia, a niesprawiedliwych zachować na dzień sądu, aby ich ukarać, 10 przede wszystkim zaś tych, którzy ulegają bezwstydnym pożądliwościom ciała i okazują pogardę panowaniu.
Zuchwalcy i zarozumialcy nie boją się, gdy bluźnią przeciwko chwałom. 11 Chociaż aniołowie mają większą siłę i moc, nie wnoszą przeciwko nim przed Panem bluźnierczego oskarżenia. 12 Oni natomiast jak bezrozumne zwierzęta, zrodzone zgodnie z naturą po to, by je łapano i zabijano, bluźnią przeciwko temu, czego nie znają. Podobnie jak one zostaną zgładzeni 13 i otrzymają karę jako zapłatę za niesprawiedliwość. Uznają za przyjemność w dzień folgować sobie. Zakały i plugawcy pławią się w swoich zdradliwych rozkoszach, gdy ucztują z wami. 14 Ich oczy wypatrują cudzołożnych kobiet i nie są syte grzechu. Zwodzą słabe dusze, mają serce wyćwiczone w chciwości – synowie przekleństwa. 15 Zeszli z prostej drogi, zbłądzili, podążając drogą Balaama, syna Bosora, który umiłował zapłatę za niesprawiedliwość, 16 za swoje przestępstwo jednak został skarcony: juczne, nieme zwierzę, gdy przemówiło ludzkim głosem, powstrzymało proroka przed popełnieniem szaleństwa.
17 Oni są źródłami bez wody i mgłą pędzoną przez nawałnicę. Dla nich został zachowany najciemniejszy mrok. 18 Wypowiadając bowiem wyniosłe i puste słowa, przez cielesne pożądanie wabią rozwiązłością tych, którzy dopiero co odłączają się od żyjących w błędzie. 19 Obiecują im wolność, a sami są niewolnikami zepsucia, bo przez co jest ktoś pokonany, przez to jest zniewolony. 20 Jeśli bowiem wyzwalają się od brudów świata przez poznanie naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, a ponownie uwikłani, zostają przez nie pokonani, to staje się dla nich to ostatnie gorsze niż to pierwsze. 21 Lepiej byłoby dla nich, aby nie poznali drogi sprawiedliwości niż po jej poznaniu odwrócili się od przekazanego im świętego przykazania. 22 Przydarzyło im się to, o czym słusznie mówi przysłowie:
Pies powrócił do swoich wymiocin ,
a umyta świnia do tarzania w błocie.
Ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami i złym życiem
(Judy 3—24)1 Lecz byli też fałszywi prorocy między ludem, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą zgubne nauki i zapierać się Pana, który ich odkupił, sprowadzając na się rychłą zgubę.
2 I wielu pójdzie za ich rozwiązłością, a droga prawdy będzie przez nich pohańbiona.
3 Z chciwości wykorzystywać was będą przez zmyślone opowieści; lecz wyrok potępienia na nich od dawna zapadł i zguba ich nie drzemie.
4 Bóg bowiem nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strąciwszy do otchłani, umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd;
5 Również starożytnego świata nie oszczędził, lecz ocalił jedynie ośmioro wraz z Noem, zwiastunem sprawiedliwości, zesławszy potop na świat bezbożnych;
6 Miasta Sodomę i Gomorę spalił do cna i na zagładę skazał jako przykład dla tych, którzy by mieli wieść życie bezbożne,
7 Natomiast wyrwał sprawiedliwego Lota, udręczonego przez rozpustne postępowanie bezbożników,
8 Gdyż sprawiedliwy ten, mieszkając między nimi, widział bezbożne ich uczynki i słyszał o nich, i trapił się tym dzień w dzień w prawej duszy swojej.
9 Umie Pan wyrwać pobożnych z pokuszenia, bezbożnych zaś zachować na dzień sądu celem ukarania,
10 Szczególnie zaś tych, którzy oddają się niecnym pożądliwościom cielesnym, a zwierzchnością pogardzają. Zuchwali, zarozumiali, nie lękają się nawet bluźnić mocom niebieskim.
11 Chociaż aniołowie siłą i mocą są więksi od nich, nie wydają na nich przed Panem wyroku potępienia.
12 Lecz oni, jak nierozumne zwierzęta, które z natury są po to, by je łapano i zabijano, bluźnią temu, czego nie znają; toteż zginą jak one
13 I poniosą karę za nieprawość. Oddawanie się w dzień rozpuście uważają za rozkosz, a gdy współbiesiadują z wami, są zakałą i hańbą, ponieważ nurzają się w swoich pożądliwościach.
14 Oczy ich wypatrują tylko cudzołożnic i nigdy im nie dość grzechu; nęcą dusze słabe, serce mają wyćwiczone w chciwości, synowie przekleństwa.
15 Opuściwszy drogę prostą, zbłądzili i wstąpili na drogę Balaama, syna Beora, który ukochał zapłatę za czyny nieprawe,
16 Lecz został zganiony za swoją nieprawość; nieme bydlę juczne, przemówiwszy głosem ludzkim, zapobiegło nierozumnemu postępkowi proroka.
17 Ludzie ci, to źródła bez wody i obłoki pędzone przez wicher; czeka ich przeznaczony najciemniejszy mrok.
18 Przemawiając bowiem słowami nadętymi a pustymi, nęcą przez żądze cielesne i rozwiązłość tych, którzy dopiero co wyzwolili się od wpływu pogrążonych w błędzie,
19 Obiecując im wolność, chociaż sami są niewolnikami zguby; czemu bowiem ktoś ulega, tego niewolnikiem się staje.
20 Jeśli bowiem przez poznanie Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa wyzwolili się od brudów świata, lecz potem znowu w nie uwikłani dają im się opanować, to stan ich ostateczny jest gorszy niż poprzedni.
21 Lepiej bowiem byłoby dla nich nie poznać drogi sprawiedliwości, niż poznawszy ją, odwrócić się od przekazanego im świętego przykazania.
22 Sprawdza się na nich treść owego przysłowia: Wraca pies do wymiocin swoich, oraz: Umyta świnia znów się tarza w błocie.