1 Za jego panowania wkroczył Nebukadnessar, król Babilonu, i Jojakim przez trzy lata był jego wasalem. Potem jednak na nowo zbuntował się przeciwko niemu. 2 Pan zsyłał na niego bandy Chaldejczyków, Aramejczyków, Moabitów i Ammonitów. Posłał je przeciwko Judzie, aby go zniszczyć, według słowa Pana, które wypowiedział przez swoje sługi, proroków. 3 Wyłącznie z wyroku Pana przyszło to na Judę, że został odrzucony sprzed Jego oblicza za grzechy Manassesa, za wszystko, co zrobił, 4 a także z powodu niewinnej krwi, którą przelał i napełnił Jerozolimę niewinną krwią. Dlatego Pan nie chciał przebaczyć.
5 Pozostałe dzieje Jojakima i wszystko, co uczynił, czyż nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy? 6 I spoczął Jojakim przy swoich przodkach, a po nim królem został jego syn, Jojakin.
7 Król egipski nie wyprawiał się więcej ze swego kraju, ponieważ król Babilonu zdobył wszystko, co należało do króla egipskiego, od Potoku Egipskiego aż do rzeki Eufrat.
Jojakin królem Judy, pierwsze przesiedlenie
8 Jojakin miał osiemnaście lat, gdy rozpoczął panowanie, a rządził w Jerozolimie trzy miesiące. Jego matka, córka Elnatana z Jerozolimy, miała na imię Nechuszta. 9 Czynił to, co złe w oczach Pana, tak samo jak to czynił we wszystkim jego ojciec.
10 W tym czasie słudzy Nebukadnessara, króla babilońskiego wystąpili przeciwko Jerozolimie i doszło do oblężenia miasta. 11 Król babiloński Nebukadnessar przybył pod miasto, gdy jego słudzy je oblegali. 12 Jojakin zaś, król Judy, wyszedł do króla babilońskiego wraz ze swoją matką, sługami, książętami i dworzanami. Król babiloński pojmał go w ósmym roku swego panowania.
13 Wyniósł stamtąd wszystkie skarby domu Pana i skarby domu królewskiego. Rozbił wszystkie złote naczynia, które sporządził Salomon, król Izraela, w świątyni Pana, tak jak to Pan zapowiedział. 14 Uprowadził do niewoli całą Jerozolimę: wszystkich książąt i wszystkich dzielnych wojowników – dziesięć tysięcy uprowadzonych oraz wszystkich rzemieślników i ślusarzy. Nie pozostał nikt, oprócz ubogiej ludności kraju. 15 Uprowadził do Babilonu Jojakina wraz z matką króla, królewskimi żonami, dworzanami i możnymi kraju. Uprowadził ich z Jerozolimy do Babilonu – na wygnanie. 16 Wszystkich możnych ludzi w liczbie siedmiu tysięcy, rzemieślników i ślusarzy w liczbie tysiąca oraz wszystkich walecznych wojowników, uprowadził król babiloński do Babilonu – na wygnanie. 17 Zamiast niego król babiloński ustanowił królem jego stryja, Mattaniasza, i zmienił mu imię na Sedecjasz.
Sedecjasz królem Judy
18 Sedecjasz miał dwadzieścia jeden lat, gdy rozpoczął panowanie, a rządził w Jerozolimie jedenaście lat. Jego matka, córka Jeremiasza z Libny, miała na imię Chamutal. 19 Czynił to, co złe w oczach Pana, tak samo jak to we wszystkim czynił Jojakim. 20 Stało się to w Jerozolimie i w Judzie z powodu gniewu Pana, który w końcu odrzucił ich sprzed swego oblicza. Sedecjasz zaś zbuntował się przeciwko królowi babilońskiemu.
Bunt Jehojakima przeciwko królowi babilońskiemu
1 Za jego czasów wyruszył Nebukadnesar, król babiloński, i Jehojakim był jego lennikiem przez okres trzech lat, potem jednak znów się zbuntował przeciwko niemu.
2 Lecz Pan wyprawił przeciwko niemu hufce Chaldejczyków, hufce Aramejczyków, hufce Moabitów, hufce Ammonitów, wyprawił je przeciwko Judzie, aby ją zniszczyć zgodnie ze słowem Pana, jakie wypowiedział przez usta sług swoich, proroków.
3 Doprawdy, zgodnie ze słowem Pana spotkało to Judę, aby usunąć ją sprzed oblicza jego za grzechy Manassesa, za to wszystko, co uczynił,
4 A także za krew niewinną, którą przelał, napełniając Jeruzalem niewinną krwią; toteż Pan nie chciał odpuścić.
5 Pozostałe zaś sprawy Jehojakima i wszystko, czego dokonał, zapisane jest w Księdze Dziejów Królów Judzkich.
6 I spoczął Jehojakim ze swoimi ojcami, a władzę królewską po nim objął Jehojachin, jego syn.
7 Król egipski nie wyruszał już odtąd ze swojej ziemi, gdyż król babiloński zagarnął wszystko, co należało do króla egipskiego od Rzeki egipskiej aż do rzeki Eufratu.
Jehojachin królem judzkim
8 Jehojachin miał osiemnaście lat, gdy objął władzę królewską, a panował w Jeruzalemie trzy miesiące. Matka jego nazywała się Nechuszta, była córką Elnatana z Jeruzalemu.
9 A czynił on to, co złe w oczach Pana, we wszystkim tak, jak czynił jego ojciec.
Oblężenie Jeruzalemu i pierwsze przesiedlenie do Babilonu
10 W tym czasie nadciągnęli słudzy Nebukadnesara, króla babilońskiego, pod Jeruzalem i miasto zostało oblężone.
11 Gdy potem sam Nebukadnesar, król babiloński, przybył pod miasto, a słudzy jego je oblegali,
12 Wyszedł Jehojachin, król judzki wraz ze swoją matką i ze swoim dworem, i swymi dostojnikami, i eunuchami do króla babilońskiego. Wtedy król babiloński kazał go pojmać w ósmym roku swojego panowania
13 I kazał wywieźć stamtąd wszystkie skarby świątyni Pana i skarby królewskiego domu i potłuc wszystkie złote naczynia, które sporządził Salomon, król izraelski, dla przybytku Pana, jak to zapowiedział Pan.
14 I zagarnął do niewoli całe Jeruzalem, wszystkich dostojników i całe rycerstwo, dziesięć tysięcy jeńców oraz wszystkich kowali i ślusarzy; nie pozostał nikt oprócz biedoty spośród prostego ludu.
15 Uprowadził do Babilonu Jehojachina, a także królową matkę i żony króla i jego eunuchów, i możnych kraju uprowadził z Jeruzalemu do Babilonu.
16 Nadto wszystkich ludzi znacznych w liczbie siedmiu tysięcy i tysiąc kowali i ślusarzy, całe rycerstwo zdatne do walki, uprowadził król babiloński do niewoli, do Babilonu.
Sedekiasz królem judzkim z woli króla babilońskiego
17 Na jego miejsce ustanowił król babiloński królem jego stryja Mataniasza, zmieniając jego imię na Sedekiasz.
18 Sedekiasz miał dwadzieścia jeden lat, gdy objął władzę królewską, a panował jedenaście lat w Jeruzalemie. Matka jego nazywała się Chamutal, była córką Jeremiasza z Libny.
19 A czynił on to, Co złe w oczach Pana, we wszystkim tak, jak czynił Jehojakim.
20 Z powodu gniewu Pana bowiem działo się to w Jeruzalemie i w Judzie, aż odrzucił ich od oblicza swego. Sedekiasz zaś zbuntował się przeciwko królowi babilońskiemu.