Amazjasz królem Judy
1 W drugim roku panowania Joasza, syna Jehoachaza, króla izraelskiego, rządy objął Amazjasz, syn Joasza, króla Judy. 2 Miał dwadzieścia pięć lat, gdy został królem, i rządził w Jerozolimie dwadzieścia dziewięć lat. Jego matka miała na imię Jehoaddan i pochodziła z Jerozolimy. 3 Czynił to, co prawe w oczach Pana jednak nie tak jak Dawid, jego praojciec. Wszystko robił tak, jak robił to jego ojciec, Joasz. 4 Tylko wyżyn nie usunięto i lud w dalszym ciągu składał krwawe ofiary i palił kadzidła na wyżynach.
5 Gdy Amazjasz umocnił władzę królewską w swoim ręku, pozabijał tych spośród swoich sług, którzy zamordowali króla, jego ojca. 6 Ale synów morderców nie uśmiercił, zgodnie z tym, co napisano w Księdze Prawa Mojżeszowego, gdzie Pan nakazał: Nie poniosą śmierci ojcowie za synów ani synowie nie poniosą śmierci za ojców, ale każdy poniesie śmierć za swój grzech.
7 To on pokonał dziesięć tysięcy Edomitów w Dolinie Soli, zdobył w walce Selę i nadał jej nazwę Jokteel, która pozostała do dziś.
Wojna między Amazjaszem i Joaszem
8 W tym czasie Amazjasz wysłał do Joasza, syna Jehoachaza, syna Jehu, króla Izraela, posłańców z taką wieścią: Chodź, zmierzymy się w bitwie! 9 Na to Joasz, król izraelski, posłał Amazjaszowi, królowi Judy, taką odpowiedź: Cierń na Libanie przesłał cedrowi na Libanie taką prośbę: Daj, proszę, swoją córkę mojemu synowi za żonę! Lecz przeszedł dziki zwierz z Libanu i rozdeptał cierń. 10 Doszczętnie pobiłeś Edomitów i twoje serce uniosło się pychą. Chwal się więc, ale pozostań w swoim domu! Po co miałbyś wywoływać nieszczęście? Padniesz ty, a razem z tobą Juda! 11 Amazjasz jednak nie posłuchał. Wówczas wyruszył Joasz, król izraelski. Następnie on i Amazjasz, król Judy, stoczyli bitwę w Bet-Szemesz, które należy do Judy. 12 Juda został pobity przez Izraela i każdy uciekł do swojego namiotu. 13 Joasz zaś, król izraelski, pochwycił w Bet-Szemesz Amazjasza, króla judzkiego, syna Joasza, syna Achazjasza. Potem przybył do Jerozolimy i w murze Jerozolimy zrobił wyłom na czterysta łokci, od Bramy Efraima aż do Bramy Narożnej. 14 Zabrał też całe złoto i srebro oraz wszystkie naczynia znajdujące się w domu Pana i w skarbcach domu królewskiego, a także zakładników, i powrócił do Samarii.
15 Pozostałe zaś dzieje Joasza oraz to, co uczynił, jego męstwo i to, że walczył z Amazjaszem, królem Judy, czyż nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela? 16 Joasz spoczął przy swoich przodkach i został pochowany w Samarii przy królach izraelskich, a po nim królem został jego syn, Jeroboam.
Koniec panowania Amazjasza
17 Amazjasz zaś, syn Joasza, króla Judy, żył jeszcze piętnaście lat po śmierci Joasza, syna Jehoachaza, króla izraelskiego.
18 Pozostałe zaś dzieje Amazjasza, czyż nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy? 19 Uknuto przeciwko niemu spisek w Jerozolimie, a gdy uciekł do Lakisz, wysłano pościg za nim do Lakisz i tam go zabito. 20 Przywieziono go końmi i został pochowany przy swoich przodkach w Jerozolimie, Mieście Dawida. 21 Potem cały lud Judy wybrał Azariasza, który miał szesnaście lat, i obwołał go królem, po jego ojcu, Amazjaszu. 22 To on odbudował Elat i przywrócił go Judzie po tym, jak król spoczął przy swoich przodkach.
Jeroboam II królem Izraela
23 W piętnastym roku panowania Amazjasza, syna Joasza, króla Judy, rządy w Samarii objął Jeroboam, syn Joasza, króla izraelskiego, i panował czterdzieści jeden lat. 24 Czynił to, co złe w oczach Pana, nie odstąpił od żadnego z grzechów Jeroboama, syna Nebata, który przywiódł Izraela do grzechu. 25 On to przywrócił granice Izraela od Wejścia do Chamat aż do Morza Araby, zgodnie ze słowem Pana, Boga Izraela, które wypowiedział przez swego sługę proroka Jonasza, syna Amittaja, pochodzącego z Gat-ha-Chefer. 26 Pan bowiem widział bardzo wielką niedolę Izraela, gdzie brakowało niewolnika, brakowało wolnego, i nie było nikogo, kto by pomógł Izraelowi. 27 Pan postanowił jednak nie wymazywać imienia Izraela pod niebem i wyratował Izraelitów ręką Jeroboama, syna Joasza.
28 Pozostałe zaś dzieje Jeroboama, wszystko, co uczynił, i męstwo, z jakim walczył, przywracając Izraelowi Damaszek i Chamat w Judzie, czyż nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela? 29 Potem Jeroboam spoczął przy swoich przodkach, z królami Izraela, a po nim królem został jego syn, Zachariasz.
Amasjasz królem judzkim
1 W drugim roku panowania Joasza, syna Joachaza, króla izraelskiego, władzę królewską objął Amasjasz, syn Joasza, króla judzkiego.
2 Miał dwadzieścia pięć lat, gdy objął władzę królewską, a panował dwadzieścia dziewięć lat w Jeruzalemie. Matka jego nazywała się Jehoadan, a pochodziła z Jeruzalemu.
3 Czynił on to, co prawe w oczach Pana, chociaż nie tak jak Dawid, jego praojciec; postępował raczej we wszystkim tak, jak jego ojciec Joasz.
4 Jednak świątynki na wzgórzach nie zostały zniesione i lud w dalszym ciągu składał ofiary na wyżynach i spalał kadzidła.
5 Gdy wszakże władza królewska w jego ręku się wzmocniła, skazał na śmierć swoich dostojników, zabójców króla, swego ojca.
6 Lecz synów zabójców nie skazał na śmierć, zgodnie z tym, co jest napisane w księdze zakonu Mojżeszowego, gdzie Pan nakazał: Nie poniosą śmierci ojcowie za synów ani synowie nie poniosą śmierci za ojców, lecz każdy za swój grzech śmierć poniesie.
7 On też w Dolinie Solnej pobił dziesięć tysięcy Edomitów i zdobył w walce Selę i przemianował ją na Jokteel, i tak się nazywa do dnia dzisiejszego.
Niepowodzenie Amasjasza w wojnie z królem izraelskim
8 Wtedy Amasjasz wysłał posłów do Jehoasza, syna Jehoachaza, wnuka Jehu, króla izraelskiego, z takim pozwem: Nuże, zmierzmy się w boju!
9 Jehoasz zaś, król izraelski, wysłał Amasjaszowi, królowi judzkiemu, taką odpowiedź: Oset, który rośnie na Libanie, wysyła do cedru, który rośnie na Libanie, takie wezwanie: Daj swą córkę mojemu synowi za żonę; lecz zwierz dziki, który jest na Libanie, przejdzie się po oście i zdepcze go.
10 Że na głowę pobiłeś Edomitów, serce twoje wzbiło cię w pychę; chlub się do woli, ale pozostań w swoim domu, po co wyzywasz nieszczęście, przecież upadniesz ty i Juda wraz z tobą.
11 Amasjasz jednak nie usłuchał, wobec czego Jehoasz, król izraelski, nadciągnął i zmierzyli się w boju on i Amasjasz, król judzki, w Bet-Szemesz, które należy do Judy.
12 Lecz Judejczycy zostali pobici przez Izraelitów i uciekli, każdy do swego namiotu,
13 Amasjasza zaś, króla judzkiego, syna Jehoasza, wnuka Achazjasza, wziął do niewoli Jehoasz, król izraelski, w Bet-Szemesz, po czym przybył do Jeruzalemu i zrobił wyłom na czterysta łokci w murze jeruzalemskim od bramy efraimskiej aż do bramy narożnej.
14 A zabrawszy wszystko złoto i srebro, wszystkie naczynia znajdujące się w świątyni Pana i w skarbcach domu królewskiego oraz zakładników, powrócił do Samarii.
15 Pozostałe zaś sprawy Jehoasza, których dokonał, i jego potęga, i to, że prowadził wojnę z Amasjaszem, królem judzkim, jest opisane w Księdze Dziejów Królów Izraelskich.
16 I spoczął Jehoasz ze swoimi ojcami, i został pochowany w Samarii obok królów izraelskich, a władzę królewską po nim objął Jeroboam, jego syn.
17 Amasjasz zaś, syn Joasza, króla judzkiego, żył po śmierci Jehoasza, syna Jehoachaza, króla izraelskiego, piętnaście lat.
18 Pozostałe zaś sprawy Amasjasza są opisane w Księdze Dziejów Królów Judzkich.
19 Gdy zaś w Jeruzalemie uknuto przeciwko niemu spisek, schronił się w Lakisz; lecz wysłano za nim pościg do Lakisz i tam go pozbawiono życia.
20 Potem przywieziono go końmi i został pochowany w Jeruzalemie obok swoich ojców w Mieście Dawida.
21 Cały zaś lud judzki wziął Azariasza, a miał on wtedy szesnaście lat, i obwołali go królem po jego ojcu Amasjaszu.
22 On to odbudował Elat i przyłączył go z powrotem do Judy, gdy król spoczął ze swoimi ojcami.
Jeroboam II królem izraelskim
23 W piętnastym roku panowania Amasjasza, syna Joasza, króla judzkiego, objął władzę królewską w Samarii Jeroboam, syn Joasza, króla izraelskiego, a panował czterdzieści jeden lat.
24 A czynił to, co złe w oczach Pana, nie odstąpił od żadnego z grzechów Jeroboama, syna Nebata, w które on wciągnął Izraela.
25 Lecz przywrócił Izraelowi granice ciągnące się od wejścia do Chamat aż do Morza Stepowego, zgodnie ze słowem Pana, Boga izraelskiego, które wypowiedział przez swojego sługę Jonasza, syna Amittaja, proroka z Gat-Chefer.
26 Wejrzał bowiem Pan na niedolę Izraela, niezwykle gorzką, tak iż nie było już ani niewolnego, ani wolnego, nie było, kto by Izraelowi przyszedł z pomocą.
27 Lecz ponieważ Pan nie zamyślał wymazać imienia Izraela z powierzchni ziemi, przeto wyratował ich przez Jeroboama, syna Joasza.
28 Pozostałe zaś sprawy Jeroboama i wszystko, czego dokonał, i jego potęga, z jaką prowadził wojny i jak przywrócił Izraelowi Damaszek i Chamat, które należały do Judy, opisane jest w Księdze Dziejów Królów Izraelskich.
29 I spoczął Jeroboam ze swoimi ojcami, królami izraelskimi, a władzę królewską po nim objął jego syn, Zachariasz.