OBRONA WŁASNA, OSKARŻENIE FAŁSZYWYCH NAUCZYCIELI
1 Ja sam zaś, Paweł, zaklinam was przez łagodność i życzliwość Chrystusa, ja, który wówczas, gdy jestem obecny między wami, jestem uznawany za pokornego, gdy natomiast jestem nieobecny, za zbyt zuchwałego w stosunku do was. 2 Proszę więc, żebym nie musiał, gdy przybędę, okazać się zbyt zuchwały przez tę pewność siebie, na którą, jak sądzę, odważyłem się względem tych, którzy uważają, że postępujemy według ciała. 3 Żyjemy wprawdzie w ciele, jednak nie walczymy według ciała, 4 bo oręż naszej walki nie jest z ciała, lecz z mocy Boga, dla burzenia warownych twierdz. Obalamy rozumowania 5 i każdą wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i wszelki umysł zniewalamy do posłuszeństwa Chrystusowi. 6 Jesteśmy też gotowi, aby ukarać każde nieposłuszeństwo, dopóki wasze posłuszeństwo nie okaże się całkowite.
7 Zauważcie to, co oczywiste. Jeśli ktoś jest przekonany, że sam należy do Chrystusa, to niech sobie też pomyśli, że podobnie jak on, tak i my należymy do Chrystusa. 8 Gdybym bowiem jeszcze bardziej się chlubił z naszej władzy, którą Pan dał ku waszemu zbudowaniu, a nie ku zagładzie, nie doznam wstydu, 9 aby się nie wydawało, że tylko straszę was listami. 10 Mówi się przecież: Listy są surowe i mocne, lecz gdy się zjawia osobiście, jest słaby, a jego słowo jest lekceważone. 11 Kto tak sądzi, niech sobie weźmie pod uwagę, że jakimi, będąc nieobecni, jesteśmy w słowach naszych listów, takimi też będziemy w czynie, gdy przybędziemy.
12 Nie odważamy się bowiem zaliczać siebie czy też porównywać do tych, którzy zachwalają samych siebie. Faktycznie postępują bezmyślnie, mierząc i porównując samych siebie własną miarą. 13 My natomiast nie będziemy się chlubić ponad miarę, lecz tylko według miary tej granicy, którą Bóg wymierzył nam taką miarą, żeby sięgała aż do was. 14 Nie przekraczamy bowiem nadmiernie samych siebie, jakbyśmy do was jeszcze nie dotarli, gdyż przybyliśmy aż do was z Ewangelią Chrystusa. 15 Nie przechwalamy się ponad miarę trudami innych, lecz mamy nadzieję, że wraz ze wzrostem waszej wiary my również obficie wśród was wzrośniemy w wyznaczonych nam granicach, 16 żeby głosić Ewangelię poza waszymi granicami, aby na cudzym obszarze nie chlubić się tym, co gotowe. 17 Kto zaśsię chlubi, niech się chlubi w Panu . 18 Nie ten bowiem, kto poleca sam siebie, jest wypróbowany, lecz ten, kogo Pan poleca.
Odparcie zarzutów i napiętnowanie pychy wrogów
1 A ja sam, Paweł, napominam was przez cichość i łagodność Chrystusową, ja, który, gdy jestem u was osobiście, rzekomo jestem pokorny, a gdym daleko, jestem ponoć śmiały wobec was;
2 Proszę was tedy, abym po przybyciu do was nie Musiał okazywać tej stanowczej śmiałości, z jaką zamierzam ostro wystąpić przeciwko niektórym, pomawiającym nas o to, że prowadzimy cielesny sposób życia.
3 Bo chociaż żyjemy w ciele, nie walczymy cielesnymi środkami.
4 Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły
5 I wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi,
6 Gotowi do karania wszelkiego nieposłuszeństwa, gdy posłuszeństwo wasze będzie całkowite.
7 Patrzcie na to, co oczywiste. Jeśli ktoś jest przekonany, że jest Chrystusowy, niech też i to rozważy sam w sobie, że, tak jak on jest Chrystusowy, tak i my.
8 Bo choćbym się nawet nieco więcej chlubił władzą naszą, jaką nam Pan dał, aby was budować, a nie niszczyć, nie będę zawstydzony;
9 Lecz nie chcę, by wyglądało, że was straszę listami,
10 Bo powiadają: Listy wprawdzie ważkie są i mocne, lecz jego wygląd zewnętrzny lichy, a mowa do niczego.
11 Kto tak mówi, niech zważy, że jakimi jesteśmy w słowie przekazanym listownie pod nieobecność, takimi też będziemy w czynie, gdy będziemy obecni.
12 Nie ośmielamy się bowiem zaliczać siebie do niektórych lub porównywać się z niektórymi spośród tych, którzy siebie samych zalecają; nie mają bowiem rozumu, jeśli do siebie swoją własną miarę przykładają i siebie z samymi sobą porównują.
13 My zaś nad miarę chlubić się nie będziemy, lecz tylko w tej mierze, jaką nam Bóg wyznaczył, byśmy mogli dotrzeć aż do was.
14 Bo my nie przekraczamy wyznaczonych nam granic, jakby to było, gdyby one nie sięgały aż do was, bo wszak pierwsi dotarliśmy aż do was z ewangelią Chrystusową.
15 My nie chlubimy się cudzą pracą poza obrębem naszego działania, lecz mamy raczej nadzieję, że wraz ze wzrostem wiary waszej i my wśród was w obrębie wyznaczonych nam granic zyskamy wielkie uznanie,
16 I że zwiastować będziemy dobrą nowinę także poza waszym krajem, nie chlubiąc się tym, czego już dokonano na cudzym polu działania.
17 Kto się tedy chlubi, w Panu niechaj się chlubi.
18 Albowiem nie ten, kto sam siebie zaleca, jest wypróbowany, ale ten, kogo Pan poleca.