1 Joasz miał siedem lat, gdy został królem i królował w Jerozolimie czterdzieści lat. Jego matka miała na imię Sibia z Beer-Szeby. 2 Joasz czynił to, co słuszne w oczach Pana przez wszystkie dni kapłana Jehojady.
3 Jehojada wybrał dla niego dwie żony i Joasz został ojcem synów i córek.
4 Następnie Joasz postanowił odnowić dom Pana. 5 Zgromadził kapłanów i lewitów i powiedział do nich: Idźcie do miast Judy i zgromadźcie z całego Izraela pieniądze zbierane corocznie na odnawianie domu waszego Boga. Działajcie szybko! Lecz lewici się nie spieszyli. 6 Król wezwał więc ich przełożonego, Jehojadę, i powiedział do niego: Dlaczego nie nakazałeś lewitom, by ściągnęli z Judy i z Jerozolimy daninę Mojżesza, sługi Pana i zgromadzenia Izraela na Namiot Świadectwa? 7 Bezbożna Atalia bowiem i jej synowie wtargnęli do domu Bożego i używali wszystkich poświęconych przedmiotów domu Pana dla baali. 8 Król polecił więc, aby zrobili skrzynię i położyli ją przy bramie domu Pana, na zewnątrz. 9 Ogłosili też w Judzie i w Jerozolimie, aby przynosić dla Pana daninę Mojżesza, sługi Boga, nałożoną na Izraela na pustyni. 10 Wszyscy naczelnicy i cały lud ucieszyli się z tego, a co przynosili, to wrzucali do skrzyni aż do jej zapełnienia. 11 We właściwym czasie, nadzorca króla przekazywał skrzynię lewitom i gdy widzieli, że jest pełna pieniędzy, przychodził pisarz królewski i przedstawiciel arcykapłana, opróżniali skrzynię, podnosili ją i odstawiali na miejsce. Robili tak codziennie i zebrali dużo pieniędzy. 12 Król i Jehojada dawali je wykonującemu prace służebne w domu Pana. Byli bowiem wynajęci kamieniarze i cieśle do odnowy domu Pana, a także kowale i brązownicy pracujący nad wzmocnieniem domu Pana. 13 Robotnicy pracowali przy tym dziele i dzieło odnowy postępowało naprzód. Pozostawili dom Boży w jego wymiarach i go wzmocnili. 14 A gdy skończyli, przynieśli przed oblicze króla i Jojady resztę pieniędzy i sprawiono za nie naczynia dla domu Pana, naczynia do służby i składania ofiar, czasze, naczynia złote i srebrne. I nieustannie składali ofiary całopalne w domu Pana przez wszystkie dni Jehojady.
15 Jehojada postarzał się, był syty dni i umarł, mając w chwili śmierci sto trzydzieści lat. 16 Pochowano go w Mieście Dawida z królami, ponieważ czynił dobrze w Izraelu oraz dla Boga i Jego domu.
17 Po śmierci Jehojady przybyli książęta Judy, oddali królowi pokłon, a król ich wysłuchał. 18 I wtedy opuścili dom Pana, Boga swoich ojców, i służyli aszerom i bożkom. I spadł gniew na Judę i Jerozolimę z powodu tego ich występku. 19 Posyłał do nich proroków, aby ich nawrócili do Pana. I napominali ich, lecz oni nie słuchali.
20 A duch Boga opanował Zachariasza, syna kapłana Jehojady. Stanął przed ludem i powiedział do nich: Tak mówi Bóg: Dlaczego przekraczacie przykazania Pana i dlaczego wam się nie wiedzie? Ponieważ wy opuściliście Pana, to i On was opuścił.
21 Sprzymierzyli się więc przeciwko niemu i na rozkaz króla go ukamienowali na dziedzińcu domu Pana. 22 Król Joasz nie pamiętał dobrodziejstwa, które uczynił dla niego Jehojada, ojciec Zachariasza, lecz zabił jego syna. A gdy on umierał powiedział: Niech Pan wejrzy i niech zażąda zdania sprawy.
23 A gdy minął rok, wystąpiło przeciwko niemu wojsko Aramu i przybyło do Judy i Jerozolimy. Wytracili wszystkich książąt spośród ludu, a cały łup posłali do króla Damaszku. 24 Choć przybyła armia Aramu była nieliczna, to Pan wydał w jej ręce bardzo liczne wojsko, ponieważ opuścili Pana, Boga swoich ojców, i wykonali sąd na Joaszem. 25 A gdy oni od niego odeszli, zostawiając go w ciężkiej chorobie, wtedy jego słudzy uknuli przeciwko niemu spisek z powodu krwi syna kapłana Jehojady, i zabili go w łożu. Umarł i pochowali go w Mieście Dawida, lecz nie w grobach królewskich.
26 A oto ci, którzy spiskowali przeciw niemu: Zabad, syn Ammonitki Szimeat, i Jehozabad, syn Moabitki Szimrit. 27 O jego synach, licznych wyroczniach przeciwko niemu i odnowie domu Bożego, napisano w komentarzu do Księgi Królów. A królem po nim został jego syn Amazjasz.
Panowanie Joasza
(II Król. 12,1—21)1 Joasz miał siedem lat, gdy objął władzę królewską, a panował czterdzieści lat w Jeruzalemie. Matka jego miała na imię Sibia, a pochodziła z Beer-Szeby.
2 A Joasz czynił to, co prawe w oczach Pana, przez całe życie kapłana Jehojady.
3 Jehojada dobrał mu też dwie żony i miał z nimi synów i córki.
4 Potem Joasz powziął myśl, aby odnowić świątynię Pańską.
5 Zebrał więc kapłanów i Lewitów i rzekł do nich: Wyjdźcie do miast judzkich i zbierajcie od całego Izraela pieniądze, aby rok w rok naprawiać Świątynię waszego Boga. A pośpieszcie się z tą sprawą. Lecz Lewici się nie śpieszyli.
6 Wezwał tedy król arcykapłana Jehojadę i rzekł do niego: Dlaczego nie zażądałeś od Lewitów, aby ściągnęli z Judy i z Jeruzalemu daninę, jaką Mojżesz, sługa Pana, i zgromadzenie Izraela nałożyli na rzecz Namiotu Świadectwa?
7 Gdyż bezbożna Atalia i jej synowie wtargnęli do świątyni Bożej i nawet wszystkie święte przedmioty należące do świątyni Pana oddali Baalom.
8 Nakazał tedy król sporządzić jedną skrzynię i umieścić ją w bramie świątyni Pana na zewnątrz.
9 W Judzie zaś i w Jeruzalemie ogłoszono, że należy składać daninę dla Pana, nałożoną na Izraela przez Mojżesza, sługę Bożego, na pustyni.
10 I ucieszyli się wszyscy dowódcy i cały lud, toteż przynosili datki i wrzucali do skrzyni aż ją napełnili.
11 O pewnej porze, gdy Lewici przynosili skrzynię do straży królewskiej i gdy stwierdzono, że jest w niej dużo pieniędzy, przychodził pisarz królewski oraz przedstawiciel arcykapłana i ci opróżniali skrzynię, po czym odnosili ją z powrotem na jej miejsce; tak robiono codziennie i zebrano bardzo dużo pieniędzy.
12 Wtedy król i Jehojada dawali je wykonawcom robót w świątyni Pańskiej, ci zaś najmowali kamieniarzy i cieśli, aby odnowić świątynię Pańską, oraz kowali i brązowników, aby ponaprawiać szkody w świątyni Pańskiej.
13 Rzemieślnicy pracowali tak, że za ich sprawą praca postępowała naprzód i naprawili świątynię Bożą zgodnie z jej planem i wzmocnili ją.
14 A gdy skończyli, przynieśli do króla i Jehojady resztę pieniędzy i sprawili za to przybory do świątyni Pańskiej, naczynia do służby Bożej i całopaleń, i czasze oraz inne naczynia ze złota i srebra. W świątyni Pańskiej składano ofiary całopalne stale, dopóki żył Jehojada.
15 Potem Jehojada bardzo się zestarzał i syty życia umarł, licząc w chwili śmierci sto trzydzieści lat.
16 Pogrzebano go w Mieście Dawida obok królów, gdyż wiele dobrego zdziałał w Izraelu oraz dla sprawy Bożej i dla jego świątyni,
Odstępstwo Joasza
(II Król. 12,19—21)17 Po śmierci Jehojady przyszli książęta judzcy i oddali pokłon królowi, a król ich wysłuchał.
18 Porzucili oni świątynię Pana, Boga swoich ojców, a służyli aszerom i bałwanom. Toteż gniew Boży spadł na Judę i na Jeruzalem za to ich przewinienie.
19 Pan wysyłał do nich proroków, aby nawracali ich do Pana; ci napominali ich, lecz oni nie usłuchali.
20 Wtedy Duch Boży ogarnął Zachariasza, syna kapłana Jehojady. Wystąpił on przed ludem i rzekł do nich: Tak mówi Bóg: Dlaczego wy przekraczacie przykazania Pana tak, iż nie macie powodzenia? Dlatego że wy opuściliście Pana, więc On was opuścił.
21 Wtedy sprzysięgli się przeciwko niemu i na rozkaz króla ukamienowali go na dziedzińcu świątyni Pańskiej.
22 Król Joasz nie pamiętał o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu Jehojada, ojciec Zachariasza, lecz kazał zabić jego syna. A gdy ten umierał, zawołał: Niech Pan w to wejrzy i ukarze!
23 Po upływie roku wyruszyło przeciwko niemu wojsko aramejskie, które przybywszy do Judy i do Jeruzalemu, wytraciło spośród ludu wszystkich ich przywódców, całą zaś zdobycz posłali do króla Damaszku.
24 Chociaż bowiem wojsko aramejskie nadciągnęło z niewielką liczbą wojowników, Pan jednak wydał w ich ręce wojsko nader liczne, dlatego że opuścili Pana, Boga swoich ojców. W ten sposób dokonali oni sądu nad Joaszem.
25 A gdy od niego odeszli, pozostawiając go ciężko chorym, sprzysięgli się przeciwko niemu jego słudzy za krew syna kapłana Jehojady i zabili go na jego łożu. A gdy umarł, pochowali go w Mieście Dawida, ale nie pochowali go w grobach królewskich.
26 Uczestnikami sprzysiężenia przeciwko niemu byli: Zabad, syn Ammonitki Szimeat, i Jehozabad, syn Moabitki Szimrit.
27 Co zaś dotyczy jego synów, licznych wyroczni o nim i odbudowy świątyni Bożej, to są one opisane w Objaśnieniu do Księgi Królewskiej. Władzę królewską po nim objął Amasjasz, jego syn.