1 Jehoszafat spoczął przy swoich przodkach i przy swoich przodkach został pochowany w Mieście Dawida, a panowanie po nim objął jego syn, Joram. 2 Jego braćmi byli synowie Jehoszafata: Azariasz, Jechiel, Zachariasz, Azariasz, Mikael i Szefatiasz. Wszyscy oni byli synami Jehoszafata, króla Judy. 3 A ojciec dał im mnóstwo darów ze srebra, złota, drogocenne przedmioty oraz warowne miasta w Judzie, ale królestwo dał Joramowi, ponieważ on był pierworodnym.
4 Gdy Joram przejął królestwo swego ojca i się umocnił, pozabijał mieczem wszystkich swych braci, a także niektórych książąt Izraela. 5 Joram miał trzydzieści dwa lata, gdy został królem, i królował w Jerozolimie osiem lat. 6 Postępował drogą królów Izraela, tak jak to czynił ród Achaba, ponieważ jego żoną była córka Achaba; i czynił to, co złe w oczach Pana. 7 Pan nie chciał jednak zniszczyć domu Dawida ze względu na przymierze, które zawarł z Dawidem, powiedział bowiem, że na zawsze pozostawi pochodnię dla niego i dla jego synów.
8 Za jego czasów Edomici wyzwolili się spod władzy Judy i ustanowili nad sobą króla. 9 Joram wyruszył ze swymi dowódcami, a z nim wszystkie rydwany. I powstał w nocy i uderzył na Edomitów, którzy otaczali jego i dowódców rydwanów. 10 Wyzwolili się więc Edomici spod władzy Judy aż do dziś. W tym czasie wyzwoliła się również Libna spod jego władzy, ponieważ opuścił Pana, Boga swych ojców. 11 On także sporządził wyżyny w górach Judy, doprowadził do nierządu mieszkańców Jerozolimy i zwiódł Judę.
12 I doszło do niego pismo od Eliasza, proroka, takiej treści: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego przodka: Nie postępowałeś drogami Jehoszafata, twego ojca, ani drogami Asy, króla Judy, 13 lecz postępowałeś drogą królów Izraela, a Judę i mieszkańców Jerozolimy doprowadziłeś do uprawiania takiego nierządu, jaki uprawiał dom Achaba, a także pozabijałeś swych braci, ród twego ojca – lepszych od ciebie. 14 Dlatego też Pan potężnym ciosem uderzy w twój lud, twoich synów, twe żony i we wszystko, co posiadasz; 15 a ciebie dotknie ciężką chorobą, chorobą wnętrzności, które w tej chorobie będą z ciebie wychodzić przez wiele dni.
16 I Pan pobudził przeciwko Joramowi ducha Filistynów i Arabów, którzy byli w pobliżu Kuszytów. 17 Wystąpili przeciwko Judejczykom, zdobyli ich ziemię i zagarnęli wszystkie dobra znalezione w domu króla, uprowadzili także jego synów i jego żony. I nie pozostał mu żaden syn, tylko najmłodszy, Jehoachaz. 18 Po tym wszystkim Pan poraził jego wnętrzności nieuleczalną chorobą. 19 I tak było dzień w dzień. A po dwóch latach, gdy nadszedł koniec czasu, z powodu tej choroby wyszły z niego wnętrzności i umarł w wielkich cierpieniach. Jednak lud nie sprawił mu takiego ognia, jaki sprawiał dla jego ojców. 20 Miał trzydzieści dwa lata, gdy został królem, a królował w Jerozolimie osiem lat. I odszedł nieopłakiwany. Został pochowany w Mieście Dawida, lecz nie w grobach królewskich.
Panowanie Jehorama z Judy
(II Król. 8,16—24)1 I spoczął Jehoszafat ze swoimi ojcami, i pochowano go obok jego ojców w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął Jehoram, jego syn.
2 Miał on braci, synów Jehoszafata: Azariasza, Jechiela, Zachariasza, Azariasza, Michaela i Szefatiasza. Wszyscy oni byli synami Jehoszafata, króla judzkiego.
3 Ich ojciec obdarował ich obfitymi darami w srebrze, w złocie i klejnotach oraz miastami warownymi w Judzie; lecz władzę królewską oddał Jehoramowi, gdyż on był pierworodnym.
4 Gdy Jehoram objął władzę królewską po swoim ojcu i umocnił się w niej, kazał pozabijać swoich braci mieczem, a także niektórych spośród książąt Izraela.
5 Jehoram miał trzydzieści dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował w Jeruzalemie osiem lat.
6 Kroczył jednakże drogą królów izraelskich, podobnie jak postępował ród Achaba, gdyż córka Achaba była jego żoną, toteż czynił to, co było złe w oczach Pana.
7 Jednakże Pan nie chciał wytracić rodu Dawida przez wzgląd na przymierze, jakie zawarł z Dawidem zgodnie z daną mu obietnicą, że nie da nigdy wygasnąć jego potomstwu.
8 Za jego czasów Edomici wyzwolili się spod zwierzchnictwa Judy i ustanowili sobie własnego króla.
9 Wtedy Jehoram wyruszył wraz ze swoimi dowódcami i wszystkimi swoimi wozami wojennymi, lecz musiał zerwać się w nocy i przebijać się przez Edomitów, którzy otoczyli jego i dowódców wozów wojennych.
10 W ten sposób Edomici wyzwolili się spod zwierzchnictwa Judy aż do dnia dzisiejszego. Również Libna wyzwoliła się w tym czasie spod jego władzy, gdyż opuścił on Pana, Boga swoich ojców,
11 I pobudował świątynki na górach judzkich, i przywiódł do cudzołóstwa mieszkańców Jeruzalemu oraz zwiódł Judę.
12 Wtedy przyszło do niego pismo od proroka Eliasza tej treści: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego praojca: Dlatego że nie chodziłeś drogami Jehoszafata, swego ojca, i drogami Asy, króla judzkiego,
13 Lecz poszedłeś drogą królów izraelskich i przywiodłeś do cudzołóstwa Judę i mieszkańców Jeruzalemu, jak przywodził do cudzołóstwa ród Achaba, oraz pomordowałeś swoich braci, rodzinę swojego ojca, którzy byli lepsi od ciebie,
14 Przeto Pan uderzy potężnym ciosem w twój lud, w twoich synów, w twoje żony i w twoje mienie,
15 Ty sam zaś zachorujesz ciężko na chorobę jelit, tak iż po pewnym czasie od tej choroby wyjdą z ciebie wnętrzności.
16 Potem Pan pobudził przeciwko Jehoramowi gniew Filistyńczyków i Arabów, mieszkających obok Kuszytów,
17 I ci, wyruszywszy przeciwko Judzie, wtargnęli do niej i zagarnęli całe mienie, jakie znajdowało się w pałacu królewskim, uprowadzili też jego synów i żony, a został przy nim tylko najmłodszy z jego synów, Jehoachaz.
18 A po tym wszystkim nawiedził go Pan nieuleczalną chorobą jelit.
19 Po upływie dłuższego czasu, gdy dobiegał końca drugi rok, wyszły zeń na skutek choroby wnętrzności i umarł wśród ciężkich boleści. Jego ludzie nie zapalili na jego cześć ogniska, jak je zapalano dla jego przodków.
20 Miał on trzydzieści dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował osiem lat w Jeruzalemie. Gdy odszedł, nikt go nie żałował. Pogrzebano go w Mieście Dawida, lecz nie w grobach królewskich.