1 Dlatego nie zwlekając dłużej, postanowiliśmy sami pozostać w Atenach. 2 Wysłaliśmy też Tymoteusza, naszego brata i współpracownika Bożego w głoszeniu Ewangelii Chrystusa, aby was utwierdził i umocnił w waszej wierze, 3 żeby się nikt nie zachwiał wśród tych ucisków. Wiecie bowiem, że do tego zostaliśmy przeznaczeni. 4 Gdy byliśmy u was, zapowiadaliśmy wam przecież, że będziemy prześladowani, i jak wiecie, tak się stało. 5 Dlatego ja, nie zwlekając już dłużej, posłałem go, aby rozeznał się w waszej wierze, czy przypadkiem nie zwiódł was kusiciel i czy nasz trud nie był daremny.
6 Teraz zaś Tymoteusz wrócił od was z dobrą nowiną o waszej wierze i miłości, i o tym, że cały czas zachowujecie o nas dobrą pamięć i bardzo pragniecie nas zobaczyć, podobnie jak my was. 7 Dlatego, bracia, zostaliśmy pocieszeni dzięki wam przez waszą wiarę we wszelkich naszych potrzebach i uciskach. 8 Teraz bowiem ożyliśmy, skoro wy trwacie w Panu. 9 Jak więc możemy podziękować Bogu za was z powodu wielkiej radości, jaką mamy dzięki wam przed naszym Bogiem, 10 gdy dniem i nocą modlimy się żarliwie, aby móc was zobaczyć i uzupełnić braki waszej wiary?
11 Niech sam Bóg, nasz Ojciec i nasz Pan Jezus, utoruje naszą drogę do was. 12 Was natomiast niech Pan uzdolni do coraz większej i bardziej obfitej miłości wzajemnej i do wszystkich, takiej, jaką my mamy do was, 13 żeby wasze serca zostały umocnione jako nienaganne w świętości przed naszym Bogiem i Ojcem, na przyjście naszego Pana Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi.
Misja Tymoteusza
1 Przeto, nie mogąc tego dłużej znieść, postanowiliśmy pozostać sami w Atenach,
2 I wysłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i współpracownika Bożego w zwiastowaniu ewangelii Chrystusowej, aby was utwierdził w waszej wierze i dodał wam otuchy,
3 Żeby się nikt nie chwiał w tych uciskach. Sami bowiem wiecie, że takie jest nasze przeznaczenie.
4 Albowiem gdy byliśmy u was, przepowiadaliśmy wam, że będziemy uciskani, co się też stało, jak wiecie.
5 Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znieść, wysłałem go, aby się dowiedzieć o wierze waszej, czy aby czasem nie zwiódł was kusiciel, a praca nasza nie poszła na marne.
6 Lecz teraz od was przyszedł do nas Tymoteusz i przyniósł nam dobrą nowinę o wierze i miłości waszej, i o tym, że zachowujecie nas zawsze w dobrej pamięci i że pragniecie nas ujrzeć, tak jak i my was.
7 Stąd doznaliśmy przez was, bracia, w wielkiej potrzebie i ucisku naszym pociechy dzięki waszej wierze,
8 Bo żyjemy teraz, skoro wy trwacie w Panu.
9 Albowiem jakże możemy dość dziękować Bogu za was, za całą radość, jakiej z powodu was doznajemy przed Bogiem naszym?
10 We dnie i w nocy modlimy się bardzo gorliwie o to, aby nam dane było oglądać wasze oblicze i dopełnić tego, czego brak waszej wierze.
11 A sam Bóg i Ojciec nasz, i Pan nasz Jezus Chrystus, niechaj utoruje naszą drogę do was!
12 Was zaś niech Pan napełni obficie miłością do siebie nawzajem i do wszystkich, miłością, jaką i my dla was żywimy,
13 Aby serca wasze były utwierdzone, bez nagany, w świątobliwości przed Bogiem i Ojcem naszym na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ze wszystkimi jego świętymi.