1 Cały Izrael zebrał się przy Dawidzie w Hebronie, mówiąc: Oto jesteśmy z twoich kości i z twego ciała. 2 Już wcześniej, gdy Saul był królem, ty wyprowadzałeś i przyprowadzałeś Izraela, a Pan, twój Bóg, powiedział do ciebie: Ty będziesz pasł Mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem nad Moim ludem, Izraelem.
3 Cała starszyzna Izraela przybyła do króla, do Hebronu. Dawid zawarł z nimi przymierze w Hebronie przed Panem; a oni namaścili Dawida na króla nad Izraelem według słowa Pana przekazanego za pośrednictwem Samuela.
4 Następnie Dawid wyruszył z całym Izraelem do Jerozolimy, to jest do Jebus, ziemię tę bowiem zamieszkiwali Jebusyci. 5 Mieszkańcy Jebus powiedzieli do Dawida: Nie wejdziesz tu. Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawida. 6 Dawid powiedział: Kto pierwszy pobije Jebusytów, ten będzie wodzem i księciem. Pierwszy wtargnął Joab, syn Serui, i został wodzem. 7 A Dawid zamieszkał w twierdzy, dlatego nazwano ją Miastem Dawida. 8 Rozbudował miasto wokół, od Millo aż po otaczający teren, a Joab odnowił resztę miasta. 9 Dawid stawał się coraz potężniejszy, a Pan Zastępów był z nim.
10 Oto dowódcy wojowników, jakich miał Dawid, którzy potężnieli razem z nim, gdy panował, i z całym Izraelem uczynili go królem zgodnie ze słowem Pana na temat Izraela. 11 Oto spis wojowników Dawida: Jaszobeam, syn Chakmoniego, dowódca trzydziestu, to on podniósł swą włócznię przeciw trzystu, których pobił za jednym razem. 12 Po nim był Eleazar, syn Dodo, Achochita, jeden z trzech wojowników. 13 Był on z Dawidem w Pas-Dammim, gdy zgromadzili się tam Filistyni, by walczyć, a był tam kawałek pola pełen jęczmienia. Lud uciekł przed Filistynami, 14 oni jednak stanęli pośrodku pola, bronili go i pobili Filistynów; Pan bowiem uratował ich, dając im wielkie zwycięstwo. 15 Trzech z trzydziestu dowódców zeszło po skale do groty Adullam, do Dawida, podczas gdy Filistyni obozowali w dolinie Refaim. 16 W tym czasie Dawid był w twierdzy, podczas gdy oddział Filistynów przebywał w Betlejem. 17 Dawid miał wielkie pragnienie i powiedział: Kto da mi napić się wody ze studni w Betlejem, która jest przy bramie? 18 Tych trzech przedostało się przez obóz Filistynów i zaczerpnęło wody ze studni w Betlejem, która była przy bramie. Wzięli ją i zanieśli Dawidowi. Dawid nie chciał jednak jej pić, lecz wylał ją dla Pana, 19 i powiedział: Jestem daleki od tego, mój Boże, aby to zrobić. Czyż mam pić krew tych mężczyzn, którzy narażali swe życie? Przecież z narażeniem życia ją przynieśli. Dlatego jej nie pił. Tego dokonało tych trzech wojowników.
20 Abiszaj, brat Joaba, który był dowódcą trzech, podniósł swój oszczep przeciw trzystu ludziom i ich zabił; zdobył szacunek wśród trzech. 21 Wśród trzech cieszył się podwójną sławą i był ich dowódcą, jednak nie dorównał tym trzem.
22 Benajasz, syn Jehojady, syn dzielnego mężczyzny, wielkiego pod względem dokonań, który pochodził z Kabseel, pobił dwóch synów Ariela z Moabu. W śnieżny dzień, zszedł do cysterny i zabił tam lwa. 23 Zabił też Egipcjanina, który był wysoki na pięć łokci. Egipcjanin miał w ręku oszczep jak wał tkacki, a on przystąpił do niego z kijem, wyrwał mu oszczep z ręki i zabił go jego własnym oszczepem. 24 To uczynił Benajasz, syn Jehojady, i zdobył szacunek wśród tych trzech wojowników. 25 Był on wysławiany wśród trzydziestu, ale nie dorównał tym trzem, a Dawid ustanowił go dowódcą swej straży.
26 Dzielnymi wojownikami byli: Asa-El, brat Joaba, Elchanan, syn Dodo z Betlejem,
27 Szammot z Haroru, Cheles z Pelonu,
28 Ira, syn Ikkesza z Tekoi, Abiezer z Anatot,
29 Sibbekaj Chuszatyta, Ilaj Achochita,
30 Maheraj z Netofy, Cheled, syn Baany z Netofy,
31 Itaj, syn Ribaja z Gibei potomków Beniamina, Benajasz z Pireatonu,
32 Churaj z Nahale-Gaasz, Abiel z Araby,
33 Azmawet z Bachurim, Eliachba z Szaalbonu,
34 synowie Haszema z Gizonu, Jonatan, syn Szagego z Hararu,
35 Achiam, syn Sakara z Hararu, Elifal, syn Ura,
36 Chefer z Mekery, Achiasz z Pelonu,
37 Chesro z Karmelu, Naaraj, syn Ezbaja,
38 Joel, brat Natana, Mibchar, syn Hagriego,
39 Selek z Ammonu, Nachraj z Berot, giermek Joaba, syna Serui,
40 Ira z Jattiru, Gareb z Jattiru,
41 Uriasz Chetyta, Zabad, syn Achlaja,
42 Adina, syn Szizy, Rubenita, dowódca Rubenitów, przewodzący trzydziestoma.
43 Chanan, syn Maaki, Joszafat Mitnita,
44 Ozjasz z Asztarot, Szama i Jeuel, synowie Chotama z Aroeru,
45 Jediael, syn Szimriego, i jego brat Jocha z Tis,
46 Eliel z Machawitów, Jeribaj i Joszawiasz, synowie Elnaama, Jitma z Moabu,
47 Eliel, Obed i Jaasjel z Soby.
Dawid królem nad Izraelem
(II Sam. 5,1—5)1 Wtedy zebrał się cały Izrael u Dawida w Hebronie, mówiąc: Otośmy kość twoja i ciało twoje.
2 Już i dawniej, gdy jeszcze Saul był królem, ty wyprowadzałeś i przyprowadzałeś Izraela, a Pan, Bóg twój, rzekł do ciebie: ty paść będziesz mój lud, Izraela, i ty będziesz księciem nad moim ludem, nad Izraelem.
3 Przyszli więc wszyscy starsi izraelscy do króla, do Hebronu, i Dawid zawarł z nimi przymierze w Hebronie przed Panem, po czym namaścili Dawida na króla nad Izraelem, według słowa Pana, wypowiedzianego przez Samuela.
Dawid zdobywa Syjon
(II Sam. 5,6—10)4 Gdy potem Dawid wyruszył wraz z całym Izraelem na Jeruzalem, to jest Jebus, gdzie kraj zamieszkiwali Jebuzejczycy,
5 Mieszkańcy Jebus rzekli do Dawida: Nie wejdziesz tutaj. A jednak Dawid zdobył twierdzę Syjon — to jest Miasto Dawida.
6 Dawid powiedział wtedy: Kto pierwszy pobije Jebuzejczyków, ten zostanie naczelnikiem i hetmanem. Pierwszy wtargnął Joab, syn Serui, i został naczelnikiem.
7 Potem Dawid zamieszkał w twierdzy, którą dlatego nazwano Miastem Dawida,
8 Rozbudowując miasto wokoło Millo, Joab zaś odbudował resztę miasta.
9 Dawid rósł coraz bardziej w potęgę, Pan Zastępów bowiem był z nim.
Najprzedniejsi rycerze Dawida
(II Sam. 23,8—39)10 A to są najprzedniejsi rycerze, których miał Dawid, a którzy go dzielnie wspomagali przy sprawowaniu władzy królewskiej, obwołując go wraz z całym Izraelem królem, zgodnie ze słowem Pana dotyczącym Izraela.
11 Oto poczet rycerzy, których miał Dawid: Jaszobam, syn Chachmoniego, pierwszy z trzech; on to wywinął swoją włócznią nad trzystoma, kładąc ich za jednym zamachem trupem.
12 Po nim idzie Eleazar, syn Dodiego, wnuk Achochiego, jeden z tych trzech rycerzy.
13 Był on z Dawidem w Pas-Dammim, gdzie Filistyńczycy zbierali się do bitwy. Był tam kawałek pola obsianego jęczmieniem. Gdy lud zbrojny uciekał przed Filistyńczykami,
14 On stanął w środku tego pola, obronił je i pobił Filistyńczyków, Pan zaś dał wielkie zwycięstwo.
15 Trzech z tych trzydziestu czołowych rycerzy zeszło raz do Dawida po skale do pieczary Adullam, podczas gdy wojsko Filistyńczyków obozowało w dolinie Refaim.
16 Dawid przebywał wtedy w warowni, a w Betlejemie stała wówczas załoga filistyńska.
17 Dawid miał pragnienie, więc rzekł: Kto da mi napić się wody ze studni betlejemskiej, która jest przy bramie?
18 Wtedy ci trzej przebili się przez obóz filistyński, naczerpali wody ze studni betlejemskiej, która była przy bramie, i przynieśli ją Dawidowi. Lecz Dawid nie chciał jej pić, ale ją wylał jako ofiarę z płynów dla Pana,
19 Mówiąc: Niech mnie Bóg zachowa od tego, bym to miał uczynić. Czyż miałbym pić żywą krew tych mężów, którzy z narażeniem własnego życia ją przynieśli? I nie chciał jej pić. Tego dokonali ci trzej rycerze.
20 A na czele trzydziestu stał Abiszaj, brat Joaba. On to wywinął włócznią swą nad trzystoma, których położył trupem, więc też miał sławę między tymi trzydziestoma.
21 Między tymi trzydziestoma wyróżnił się i był ich wodzem, lecz owym trzem nie dorównał.
22 Benajasz, syn Jehojady, mąż dzielny, który dokonał wielu czynów, pochodził z Kabseel. On zabił dwóch synów Ariela z Moabu, on także, gdy pewnego razu spadł śnieg, zstąpił do dołu i zabił tam lwa.
23 Zabił również pewnego Egipcjanina mającego pięć łokci wzrostu. Egipcjanin ten miał w ręku włócznię, grubą jak wał tkacki, on zaś podszedł do niego z kijem tylko, wyrwał Egipcjaninowi z ręki włócznię i zabił go tą jego włócznią.
24 Tego to dokonał Benajasz, syn Jehojady, miał więc sławę między tymi trzydziestoma rycerzami.
25 Między tymi trzydziestoma wyróżnił się, lecz owym trzem nie dorównał. Dawid postawił go na czele swej straży przybocznej.
26 Dzielnymi rycerzami byli: Asael, brat Joaba, Elchana, syn Dody z Betlejemu,
27 Szammot z Haroru, Cheles z Pelonu,
28 Ira, syn Ikkesza, z Tekoa, Abiezer z Anatot,
29 Sibbekaj z Chuszy, Ilaj z Achoach,
30 Maharaj z Netofy, Cheled, syn Baany z Netofy,
31 Itaj, syn Ribaja, z Gibei Beniaminickiej, Benajasz z Piratonu,
32 Churaj z Potoków Gaasz, Abiel z Araby,
33 Azmawet z Bachurim, Elachba z Szaalbonu,
34 Jaszen z Gizonu, Jonatan, syn Szagiego z Hararu,
35 Achiam, syn Sachara z Hararu, Elipal, syn Ura,
36 Chefer z Mekery, Achiasz z Pelonu,
37 Chesro z Karmelu, Naaraj, syn Ezbaja,
38 Joel, brat Natana, Mibchar, syn Hagriego,
39 Selek z Amonu, Nachraj z Beerot, giermek Joaba, syna Serui,
40 Ira z Jeteru, Gareb z Jeteru,
41 Uriasz Chetejczyk, Zabad, syn Achlaja,
42 Adina, syn Szizy, Rubenita, naczelnik Rubenitów w liczbie trzydziestu,
43 Chanan, syn Maaki, Joszafat z Miteny,
44 Uzzjasz z Asztarot, Szama z Jeuel, synowie Chatama z Aroeru,
45 Jediael, syn Szimriego, i Jocha, brat jego z Tis, Eliel z Machawy, Jeribaj i Joszawiasz, synowie Elnaama, Jitma Moabitczyk,
46 Eliel, Obed i Jaasjel z Soby.