1 Why don't you tear the sky open and come down? The mountains would see you and shake with fear. 2 They would tremble like water boiling over a hot fire. Come and reveal your power to your enemies, and make the nations tremble at your presence! 3 There was a time when you came and did terrifying things that we did not expect; the mountains saw you and shook with fear. 4 No one has ever seen or heard of a God like you, who does such deeds for those who put their hope in him. 5 You welcome those who find joy in doing what is right, those who remember how you want them to live. You were angry with us, but we went on sinning; in spite of your great anger we have continued to do wrong since ancient times. 6 All of us have been sinful; even our best actions are filthy through and through. Because of our sins we are like leaves that wither and are blown away by the wind. 7 No one turns to you in prayer; no one goes to you for help. You have hidden yourself from us and have abandoned us because of our sins.
8 But you are our father, Lord. We are like clay, and you are like the potter. You created us, 9 so do not be too angry with us or hold our sins against us forever. We are your people; be merciful to us. 10 Your sacred cities are like a desert; Jerusalem is a deserted ruin, 11 and our Temple, the sacred and beautiful place where our ancestors praised you, has been destroyed by fire. All the places we loved are in ruins. 12 Lord, are you unmoved by all this? Are you going to do nothing and make us suffer more than we can endure?
1 Як полум’я спалює хмиз, і від вогню кипить вода, так нехай Твоє Ім’я стане відомим Твоїм ворогам, щоб від Твоєї присутності тремтіли народи.
2 Коли Ти сходив на землю й звершував дивовижні речі, яких ми не чекали, то від Твоєї появи тряслися гори!
3 З давніх-давен не було чути й не доходило до наших вух, і жодне око не бачило іншого Бога, крім Тебе, Котрий стільки учинив би для тих, котрі на Нього покладаються.
4 Ти виходиш щоб зустрітись з тими, які з радістю чинять праведне, і котрі пам’ятають про Твої дороги. Так, Ти гнівався на нас , бо ми віддавна грішили, але як же нам спастися?
5 Ми всі були, як щось нечисте, – і вся наша праведність, наче поплямована (місячним ) одежа. Всі ми зів’яли, наче листя, а наші пороки нас несуть, немов вітер,
6 і немає жодного, хто прикликав би Твоє Ім’я, і хто піднявся би, щоб вхопитись за Тебе, – Ти заховав від нас Своє обличчя і залишив нас животіти в наших гріхах.
7 Але ж Ти, Господи, – наш Отець! Ми лише глина, а Ти – наш Творець, й усі ми – твориво Твоїх рук!
8 Не гнівайся на нас, Господи, понад міру, і не пам’ятай наших гріхів. Будь ласка, зглянься над нами, адже всі ми – Твій народ!
9 Твої святі міста перетворились на пустелю, – Сіон спустошений, Єрусалим зруйнований…
10 Наш святий і прославлений Храм, де Тобі поклонялись наші батьки, згорів у пожежі, – знищене все, що було для нас миле.
11 Невже й після цього, Господи, Ти будеш зволікати, зберігаючи мовчання, й надалі будеш суворо нас карати?